15Αυγουστος, η κοίμηση της λαοτόκου

του Καρτέσιου

Είναι φανερό εδώ και καιρό ότι πλέον Ελλάδα δεν υφίσταται. Όχι «η Ελλάδα», αλλά «Ελλάδα». Δεν τίθεται θέμα χώρας. Το περίγραμμα στον χάρτη παραμένει όπως θα παρέμενε το σχήμα ενός νησιού ακόμη κι αφού θα είχε βυθιστεί από ένα σεισμό. Μέχρι ν’ αλλάξουν οι χάρτες το νησί θα υφίσταται στο χαρτί, όπως υφίσταται και η Ελλάδα.

Η Ελλάδα ως κάτι λειτουργικό έχει τελειώσει. Δεν υφίσταται. Πέθανε. Απομείναμε απλώς κάποιοι κάτοικοι της περιοχής. Κάποιοι από εμάς απλώς φτωχαίνουμε και μετράμε τις μέρες...
αδιάφορα έχοντας θάψει όνειρα κι ελπίδες. Κάποιοι άλλοι από εμάς έγιναν Εφιάλτες και ταΐζονται παρασιτικά από το κακό που μας βρήκε. Και κάποιοι άλλοι είναι το Κακό που επιβλήθηκε δίχως καν να δώσει μάχη, δίχως καν να έχει έστω και μία ελάχιστη απώλεια.

Όπως κάθε πτώμα έτσι και η Ελλάδα διαθέτει τα σκουλήκια της. Ανθρώπους, δηλαδή, που ζουν μασουλώντας ψόφια σάρκα. Η Τράπεζα Πειραιώς πούλησε την ΑΤΕ Ασφαλιστική έναντι 90,1 εκατ. ευρώ σε μετρητά, στην ERGO Insurance Group, θυγατρική της Munich Re. Η ΑΤΕ Ασφαλιστική είχε χαριστεί τον Ιούλιο του 2012 στην Τράπεζα Πειραιώς μαζί με την υπόλοιπη «good» ΑΤΕ. Σήμερα η Τράπεζα Πειραιώς βγάζει ζεστό χρήμα ως κέρδος από κάτι που της χαρίστηκε. Πρόκειται για μία κερδοφόρα ενέργεια, για την οποία η Πειραιώς δεν επένδυσε ούτε μισό ευρώ.

Αν την «good» ΑΤΕ την είχε δωρίσει στον ιδιοκτήτη της Τράπεζας Πειραιώς ο νονός του για το Πάσχα, δε θα υπήρχε κανένα πρόβλημα. Το περίεργο είναι ότι και τώρα που το δώρο το κάναμε εγώ ο μαλάκας κι εσύ ο μαλάκας πάλι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Ό,τι εξωφρενικό κι αν συμβαίνει δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Οι νεκροί δεν έχουν προβλήματα.

Τα πτώματα δεν έχουν συνείδηση. Στην αρχαία Ελλάδα, μαζί με το νεκρό έβαζαν στον τάφο του και αντικείμενα αξίας, καθημερινής χρήσης ή αγαπητά στον εκλιπόντα κατά τη διάρκεια της ζωής του. Τα γνωστά κτερίσματα. Υπήρχε, βέβαια, η βασική προϋπόθεση του τάφου, της ταφής του νεκρού. Εμάς δε μας θάβουν. Δεν έχουμε καν την πολυτέλεια των κτερισμάτων.

Εμείς επιλέξαμε να υποκρινόμαστε τους ζωντανούς. Δικαίωμά μας. Κανείς δε μπορεί να μας στερήσει το δικαίωμα στην ξευτίλα και την αναξιοπρέπεια. Αν παραδεχόμασταν την ανυπαρξία μας, τότε ίσως να μας άξιζε και μια συμπάθεια. Οι πιο ευσυγκίνητοι παρατηρητές μας ίσως να μας χάριζαν και κάποιο δάκρυ. Τώρα, το μόνο που μας αξίζει είναι σκουλήκια και Εφιάλτες. Μας αξίζουν αυτά τα θλιβερά ζωύφια που μας ειρωνεύονται στα social media. Που γράφουν πόσο όμορφη είναι η ζωή με τα λίγα. Που γράφουν πόσο ευγνώμονες πρέπει να είμαστε σε αυτούς που μας έριξαν στους φούρνους της εξαθλίωσης έτσι ώστε να καθαρθούμε από την πλεονεξία του παρελθόντος μας, όπου ως πλεονεξία θεωρούν το δικαίωμα σε μία αξιοπρεπή καθημερινότητα.

Γελάνε μαζί μας αυτά τα τρολ που διοικούν τα σύγχρονα Άουσβιτς. Γελάνε μαζί μας οι πιο υποκριτικοί εκπρόσωποι του νέου φανατικού προτεσταντισμού που αναγνωρίζει ως θεά του τη Μέρκελ. Γελάνε αυτοί που σε μία κανονική ζωή θα ήταν οι άνθρωποι της σφαλιάρας, οι τρελοί του χωριού, οι σερσερήδες που δε θα τους εμπιστευόσουν ούτε για να τους στείλεις να σου αγοράσουν τσιγάρα.

Όμως αυτή η ζωή δεν είναι κανονική. Ούτε εμείς είμαστε κανονικοί. Γι’ αυτό ο Καρατζαφέρης μπορεί ακόμη να γίνεται είδηση, γι’ αυτό επαναστατούμε διαδικτυακά μάλλον οργανώνοντας τον ξεσηκωμό για μία επόμενη γενιά που τουλάχιστον θα ντρέπεται να δηλώνει ζωντανή καθώς ατάραχη παρακολουθεί να της γαμάνε τη μάνα.