Η Magna Carta της Δουλείας μας.

του Στάθη

Είναι γύρω στα 35 της. Εχει σπουδάσει ιστορικός. Εργάζεται ως γυμνάστρια - μέσες άκρες και χωρίς τις απαραίτητες εξειδικευμένες γνώσεις. Εργάζεται σε δύο γυμναστήρια - τσάτρα πάτρα κι αυτά. Δεν ξέρει ποιες και πόσες ώρες στο ένα, ποιες και πόσες μέρες στο ένα και στο άλλο, παρά σε ορίζοντα εβδομάδας-δεκαημέρου. Τσαλακώνει συνεχώς τις ημέρες της και τις ώρες της, προκειμένου να προσαρμόζεται στους εργασιακούς χρόνους που της υπαγορεύονται. Βγάζει περί τα 400 ευρώ τον μήνα «καθαρά». Με αυτά κάνει πως ζει - ψευτοζεί,

μελαγχολική, κλεισμένη συνήθως στο σπίτι. Για οικογένεια, παιδιά και μέλλον ούτε σκέψη ή μάλλον μόνον μαύρες σκέψεις, αυτή

είναι η Ελλάδα και έτσι βιάζεται.

Τις ημέρες αυτές βγήκε στο φως «ενδοεταιρικό ηλεκτρονικό μήνυμα» της.....
εταιρείας «Πλαίσιο» (θα μπορούσαν κι άλλες πολλές εταιρείες να έχουν εκδώσει το ίδιο) με θέμα τα εργασιακά της εταιρείας (εκτενές ρεπορτάζ στην«Εφημερίδα των Συντακτών» 22·7·2014 της κυρίας Διαλεκτής Αγγελή). Παραθέτουμε την «οδηγία» αυτούσια, με τις υπογραμμίσεις δικές μας: «Πλέον όπως

βλέπετε έχουμε αρχίσει και βάζουμε στα καταστήματα όλο και περισσότερους 4ωρους.

• Οι 4ωροι θα είναι πλέον ο κανόνας και όχι η εξαίρεση.

• Έτσι θα συνεχίσουμε και για την Αθήνα αλλά και για την Θεσσαλονίκη και την Επαρχία. Τι κερδίζουμε;

α/ Τους χρησιμοποιούμε στην ώρα peak, οπότε έχουμε το μέγιστο προσωπικό την ώρα που το χρειαζόμαστε.

β/ Είναι πάντα φρέσκοι μιας και δουλεύουν μόλις 4 ώρες και είναι πάντα στην τσίτα και δεν ρουτινιάζουν με άλλα πράγματα σε non peak.

γ/ Οι 4ωροι σε ώρα peak φέρνουν πολύ μεγαλύτερο τζίρο απ’ ό,τι δύο 8ωροι ανά πάσα στιγμή.

• Όλοι οι 4ωροι που προσλαμβάνονται είναι πολύ καλό υλικό, περνάνε φουλ εκπαίδευση και τους γίνεται ξήγα απ’ την αρχή πως: 1) θα πάνε σε όποιο μαγαζί τους χρειαστούμε. 2) θα δουλεύουν τα ωράρια που τους χρειαζόμαστε εμείς, δεν θα φτιάχνουμε το πρόγραμμα σύμφωνα με τις δικές τους ανάγκες. Και γ) δεν παίζουν φοιτητικές άδειες (αν χρειαστούν μια μέρα μόνο όταν δίνουν, ναι, αλλά δεν παίζει να πάρουν φοιτητική άδεια) [...]».

Για την εν λόγω διακήρυξη της ανεξαρτησίας του δουλεμπορίου, ο εκπρόσωπος της εταιρείας παραδέχθηκε «λεκτικές αστοχίες» ως προς τις διατυπώσεις (όπου τα άθλια ελληνικά συμπλέκονται με τα κουτσαβακίστικα και ταπιασάρικα), αλλά υπεραμύνθηκε του περιεχομένου, του πνεύματος και της ουσίας της «οδηγίας».

Όμως το κείμενο αυτό, αντί για την εν λόγω εταιρεία, θα μπορούσε να το έχει υπογράψει ο κ. Σαμαράς, ο κ. Βενιζέλος, ο κ. Παπανδρέου, η κυρία Μέρκελ, διότι αυτοί

έφτιαξαν, κατασκεύασαν αυτήν την Ειδική Οικονομική Ζώνη μέσα στην οποία έτσι ζει η Ελλάδα κι έτσι βιάζεται. «Μόνον καθαρίστρια δεν έχει ντυθεί ακόμα ο Τσίπρας», είπε η κυρία Βούλτεψη με τη βλακώδη αμετροέπεια που τη χαρακτηρίζει, «καθαρίστρια» έχει ντυθεί η Ελλάδα (τιμή της και καμάρι της θα ήταν), αλλά μόνον για να βιάζεται.

Το κείμενο αυτό και δεκάδες, εκατοντάδες, χιλιάδες αλλά σαν αυτό συναπαρτίζουν πλέον τη Magna Carta της Υποδούλωσης της Εργασίας στην Ελλάδα.

Κι αυτήν τη Μagna Carta της ντροπής και του αίσχους την έχουν υπογράψει ο κ. Σαμαράς, ο κ. Βενιζέλος κι όλα τα ανδρείκελα της Υποτέλειας, ου μην και ανδράποδα της Διαπλοκής.

«Ολα πάνε καλά, όλα είναι υπό έλεγχο», λέει ο κ. Βενιζέλος για την εργασιακή κινεζοποίηση της επικράτειας, κάθε πόλη και COSCO, κάθε χωριό και COSCO. Δεν πρόκειται για ένα «λάθος» του ΔΝΤ (το ΔΝΤ μόνον «λάθη» κάνει), πρόκειται για τη συνειδητή εκ προθέσεως κι εκ προμελέτης κατασκευή (με εργαλείο την κρίση) μιας χώρας «νέου τύπου», στα γεωγραφικά όρια (και τις γεωπολιτικές επιδιώξεις) της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με προδιαγραφές αποικίας (όχι μόνον χρέους, αλλά, κυρίως, παραγωγής πλούτου με χαμηλό κόστος). Η κρίση, σε σημαντικό βαθμό στημένη και σκηνοθετημένη, θα μπορούσε να έχει και άλλες λύσεις ακόμα και στο πλαίσιο των προδιαγραφών Βερολίνου (και της επιλεκτικής επίκλησης του Μάαστριχτ). Διότι όλα σε αυτό το βρώμικο παιχνίδι είναι υπόθεση «δημιουργικής λογιστικής» και συσχετισμού ισχύος. Για την

Ελλάδα, με τη σύμφωνη γνώμη των παρ’ ημίν ραγιάδων εκ της αστικής ελίτ και των γραισκύλων εκ του πολιτικού της προσωπικού, απεφασίσθη μοίρα ζωτικού χώρου για τη Γερμανία (και, υπό προϋποθέσεις, για την Τουρκία). Έτσι την έκαναν

την Ελλάδα, κι έτσι βιάζεται. Με «απασχολήσιμους», με ενοικιαζόμενους εργαζόμενους, με είλωτες των συμβάσεων για μια ημέρα, με υποαπασχολούμενους, με υποαμειβόμενους, με απελπισμένους και αυτόχειρες.

Μια «καμαριέρα» (για να μιμηθούμε την κυρία Βούλτεψη) έχει ντυθεί η Ελλάδα, στη διάθεση του ξενοδόχου που ως αμοιβή για την εργασία της τής «προσφέρει», άκουσον-άκουσον, στέγη και τροφή (!!) και πέραν τούτων ου!

«Σκάσε και δούλευε» έγινε η Ελλάδα, «οι άλλοι δεν έχουν δουλειά»,σκάσε και πλήρωνε χαράτσια και μίζες - έτσι έγινε η Ελλάδα και έτσι βιάζεται.

«Όλα καλά και όλα υπό έλεγχο», λέει ο κ. Βενιζέλος! μήπως για τα σπίτια που θα κατασχέσουν οι Τράπεζες; μήπως για τα λεφτά που μας πήραν απ’ τα Ταμεία, τα σχολεία, τα νοσοκομεία, τον στρατό, για να τα δώσουν στις Τράπεζες ακριβώς για να μας κατασχέσουν τα σπίτια; «Τι να κάνουμε; αυτή είναι η Ελλάδα», που έλεγε και ο κ. Σημίτης, αυτή είναι κι έτσι τη βίασαν. Παραπληγική που της κόβουν το ρεύμα και πεθαίνει· κοπελούδα που μαραζώνει άνεργη, ό,τι πάρετε ένα τάληρο, Ελληνικό, ΔΕΗ, λιμάνια, δρόμους, αυτή είναι η Ελλάδα,«πρέπει να της βάζεις το κεφάλι στο νερό, λίγο πριν να πνιγεί να της το βγάζεις, και πάλι ξανά, ώσπου να βάλει μυαλό». Ή να πνιγεί,

διότι και να μην πνιγεί, νεκρό μυαλό θα έχει βάλει.

Αυτήν την Ελλάδα, ένα ζόμπι, ρομπότ και είλωτα κατασκεύασαν και κατασκευάζουν -«τέτοιους έχουμε αρχιερείς»- τα σοβαροφανή κνώδαλα που μας κοιτάζουν στα μάτια απ’ τους μιναρέδες της προπαγάνδας και μας βρίζουν, «λαϊκιστές», «τεμπέληδες» και «διεφθαρμένους». Ποιους, ρε; Τον πατέρα μου λέτε διεφθαρμένο; τη μάνα μου; το παιδί μου;

Σας έχουν ανεχθεί επί πολύ οι Ελληνες. Άλλους τους πιάσατε πελάτες, άλλοι είναι καλόγνωμοι κι άλλοι δεν μπορούν να το πιστέψουν ότι είσθε ολετήρες. Εσείς βεβαίως ξέρετε τι είσθε κι ας σκληρίζετε στην Αγορά μελοδραματικές κορώνες. Είσθε η διαπλοκή σας, η υποτέλειά σας, η αναλγησία σας και ο αμοραλισμός σας.

Κι αυτό δεν είναι θέμα κάποιας εκτίμησης (εχθρού ή φίλου), αλλά η ίδια η αποτίμηση όσων έχετε κάνει. Εσείς δημιουργήσατε με το έλλειμμα τις προϋποθέσεις για τα Μνημόνια (έρχεται κι άλλο), εσείς τη στήσατε στη χώρα, μετατρέποντας την κρίση δανεισμού σε κρίση χρέους, εσείς την υπαγάγατε (παράνομα, χωρίς τις 180 ψήφους στη Βουλή) σε Ζυγό, εσείς χρησιμοποιείτε τον Ζυγό ως εργαλείο για να κάνετε την Ελλάδα σκλάβα - μια θλίψη που βιάζεται...

...μια θλίψη που την περιπαίζετε...

από το "enikos.gr"