Ουκρανία και Γάζα

του Θανάση Καρτερού

Ας πούμε ότι είσαι ένας άνθρωπος της ειρήνης. Λίγο αφελής ίσως, αλλά καλόπιστος σε κάθε περίπτωση. Είσαι αντίθετος στην αγριότητα των πολέμων, όπως κι αν τους δικαιολογούν. Είσαι αντίθετος στη χρήση βίας στις διεθνείς σχέσεις, ακόμα και στην απειλή χρήσης βίας. Έχεις την εδραιωμένη άποψη ότι τα κράτη μπορούν και πρέπει να λύνουν τις διαφορές τους με διαπραγματεύσεις, με τη διπλωματία, με αμοιβαίες υποχωρήσεις. Και να μη χύνεται αίμα ούτε στρατιωτών, ούτε πολύ περισσότερο αμάχων, εν ονόματι οποιουδήποτε μεγάλου σκοπού.

Ωραία ως εδώ; Ωραία. Παρακολουθείς λοιπόν τον τελευταίο καιρό τις αντιδράσεις των μεγάλων χωρών της Δύσης, της Ευρώπης και των ΗΠΑ πρωτίστως, για την κατάσταση στην Ουκρανία. Τις διακηρύξεις τους υπέρ της ειρήνης, αλλά και τα μέτρα που παίρνουν. Πρόλαβαν όχι μόνο να προειδοποιήσουν τη Ρωσία με αυστηρότητα για τις συνέπειες των συγκρούσεων που....
-κατά την άποψη τους- προκαλεί στην Ουκρανία, αλλά και να επιβάλουν κυρώσεις. Με κάθε θύμα και κάθε σύγκρουση μάλιστα ανεβαίνουν οι τόνοι.

Παρακολουθείς όμως την ίδια στιγμή τη στάση των ίδιων κρατών και κυβερνήσεων απέναντι στο δράμα της Παλαιστίνης. Αυτό που συμβαίνει στη μαρτυρική εκείνη γωνιά της γης είναι τόσο αυταπόδεικτα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, που δεν χρειάζονται καν επιχειρήματα. Τα αιματηρά ντοκουμέντα πλημμυρίζουν κάθε μέρα όλα τα διεθνή ΜΜΕ. Και όμως. Οι ευαίσθητοι για την Ουκρανία εμφανίζονται εντελώς αναίσθητοι για την Παλαιστίνη. Ακόμα χειρότερα: Οι ευαίσθητοι για την εμπλοκή της Ρωσίας στην Ουκρανία, εμπλέκονται με κάθε υλικό και διπλωματικό μέσο στη σφαγή της Γάζας.

Δυο μέτρα και δυο σταθμά είναι το λιγότερο που μπορείς να σκεφτείς. Στη μια περίπτωση κυρώσεις εναντίον ενός υπόπτου για υποδαύλιση συγκρούσεων. Στην άλλη περίπτωση στήριξη ενός αποδεδειγμένα ενόχου για γενοκτονία. Και βλέποντας την παγωμένη άνεση με την οποία οι μεγάλοι εμφανίζουν αυτά τα δυο πρόσωπα, καταλαβαίνεις ότι δεν πρόκειται για κάποια λάθος εκτίμηση. Ένα είναι το πρόσωπο, τελικώς. Το άτυπο διεθνές κονκλάβιο που αποφασίζει ποιος είναι ένοχος και ποιος αθώος, ποιος θα πεθάνει και ποιος θα ζήσει, το κάνει με βάση μια απαράβατη αρχή: Τα καλά και συμφέροντα.

Αυτό είναι το υποκριτικό και αποκρουστικό πρόσωπο του ιμπεριαλισμού. Κι όταν αυτό το πρόσωπο είναι παρόν, καλό είναι να απουσιάζουν οι αυταπάτες…

από την «Αυγή»