Η ευρωπαϊκή δημοκρατία του χερ Κάρλ!

του Κώστα Γιαννιώτη

Έμελλε να το υποστούμε για μια ακόμα φορά και μάλιστα από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ήταν γραφτό να δικαιωθεί για άλλη μια φορά ο Γιάννης Μηλιώκας, που το 1991 τραγουδούσε ….«Να δεις που κάποτε θα μας πούνε και μαλάκες….».

Γιατί δεν μπορεί να είναι διαφορετικά, όταν βγαίνει κοτζάμ πρόεδρος της ελληνικής δημοκρατίας (που πολέμησε και τους Γερμανούς όταν ήταν 12 ετών!! ) να μας πει ότι ….«Η κρίση έφερε υποχώρηση της δημοκρατίας και αυτή είναι ίσως η δραματικότερη παρενέργεια της οικονομικής περιπέτειας».

Όταν λέει κάτι τέτοιο ο θεσμικός ….πρωτοπαράγοντας της -ας το πούμε κι έτσι- δημοκρατίας, μόνο ως ύβρις, προς τον ίδιο το λαό, μπορεί να εκληφθεί.

Όταν έχεις μέσα σου αποκρυσταλλωμένη τη γνώμη ότι αυτοί στους οποίους απευθύνεσαι είναι ζωντόβολα, μόνο τότε μπορείς να λες με τόση άνεση τέτοιες ….μπαρούφες.

Κατά πρώτον η ….«οικονομική περιπέτεια», όπως αποκαλεί την πολιτική εθνικής υποτέλειας,...
δεν ενέσκηψε ως φυσικό φαινόμενο. Ήταν αποτέλεσμα συνειδητών και στοχευμένων επιλογών, πολιτικών και πολιτειακών παραγόντων. Απαραίτητη συνθήκη για την επιτυχία αυτών των επιλογών, ήταν η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη περιστολή των δημοκρατικών ελευθεριών και η γιγάντωση του αυταρχισμού και της καταστολής. Άρα δεν ήταν ….«η δραματικότερη παρενέργεια», αλλά η αισχρότερη συνειδητή επιλογή του πολιτικού συστήματος, σε βάρος του λαού. (Οι εταίροι του κ. Παπούλια και των ομοίων του ονομάζουν τα εγκλήματα πολέμου και τα εγκλήματά τους κατά της ανθρωπότητας ….«παράπλευρες απώλειες». Γιατί δεν χρησιμοποιεί την ίδια φράση να τελειώνουμε και μας ξεφουρνίζει αυτές τις ….«παρενέργειες»;)

Προκαλεί τον κοινό νου με το εφεύρημα …..«η δημοκρατία υποχώρησε»!

Η δημοκρατία δεν υποχωρεί από μόνη της. Δεν είναι ούτε οδόστρωμα ούτε στέγαστρο. Η δημοκρατία υπονομεύεται ή και καταλύεται από ενέργειες κάποιων. Από ενέργειες που απέφυγε να προσδιορίσει ο Κάρολος και από συγκεκριμένα πρόσωπα που, επίσης, απέφυγε να κατονομάσει.

Η δημοκρατία δεν υποχώρησε κατ` επιλογή της. Κάποιοι έσκαβαν μέρα νύχτα στα θεμέλιά της. Μετά το μπατάρισμα κλαίνε στα ερείπιά της, με κροκοδείλια ή με ‘’παπούλια’’ δάκρυα.

Απέφυγε ο Κάρολος εντέχνως – και με επιμελημένα κομψευόμενη φρασεολογία – να πει ότι κάποιοι συρρίκνωσαν στο ελάχιστο και τα τελευταία ψήγματα δημοκρατίας που απόμειναν σ` αυτόν τον τόπο.

Σε άλλο σημείο της ομιλίας του, αναφερόμενος πάλι στη δημοκρατία, μας λέει …..«όμως η ουσία είναι ότι η δημοκρατία υπέστη πολλαπλά χτυπήματα». Από ποιους; Από εξωγήινους; Απέφυγε να μας πει, το αυτονόητο για τον κοινό νου, ότι η δημοκρατία δέχεται χτυπήματα όταν -εκ των έσω- αφοπλίζεται και ξεδοντιάζεται από κάποιους. Κι αυτούς τους ‘’κάποιους’’ απέφυγε να τους κατονομάσει. Αντ` αυτού μας περιγράφει γεγονότα σαν ουδέτερος και ανεύθυνος παρατηρητής ή σαν ανεξάρτητος ρεπόρτερ.

Μας μιλάει όμως και για το σύνταγμα, το οποίο, κατά την άποψή του, ….. «έχει πολύ ταλαιπωρηθεί τα τελευταία χρόνια». Από τι; Από χιονιάδες; Χαλαζοπτώσεις; Ξηρασίες;

Προσέξατε τη λέξη; «ταλαιπωρηθεί»!!! Όχι καταπατηθεί, όχι παραβιαστεί, όχι κατακουρελιαστεί.

Επειδή ο Κάρολος φαίνεται ότι γίνεται σφόδρα επιλήσμων, θα του παραθέσω τον όρκο που ο ίδιος έδωσε ενώπιον του Ελληνικού Λαού:

«Ορκίζομαι στο όνομα της Αγίας και Ομοούσιας και Αδιαίρετης Τριάδας να ΦΥΛΑΣΣΩ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ και τους νόμους, να ΜΕΡΙΜΝΩ για την πιστή τους ΤΗΡΗΣΗ, να υπερασπίζω ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ και την ακεραιότητα της Χώρας, να προστατεύω τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των Ελλήνων και να υπηρετώ το γενικό συμφέρον και την ΠΡΟΟΔΟ του Ελληνικού Λαού».

Ερωτώ λοιπόν τον επιλήσμονα πρόεδρο: Πού ήσαστε, πρόεδρε, όταν ταλαιπωρούνταν το σύνταγμα ; Πού κοιτάζατε όταν υπογράφατε νόμους, που έρχονταν πακέτα από το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες, συνταγμένοι από ξένες δυνάμεις, και οι οποίοι επέβαλαν την εξαθλίωση και όχι την πρόοδο του Ελληνικού Λαού ; Ποιους αγρούς αγοράζατε όταν υπογράφατε την παραίτηση – αμετάκλητα και άνευ όρων – από την ασυλία της χώρας, για λόγους άσκησης εθνικής κυριαρχίας;

Γνωρίζοντας ότι οι ερωτήσεις θα προέκυπταν εκ των πραγμάτων, φρόντισε να δώσει εκ των προτέρων την απάντησή του. …«Ήταν συνειδητή η απόφασή μου να σεβαστώ το Σύνταγμα, που έχει ταλαιπωρηθεί τα τελευταία χρόνια, και να μην παραβιάσω τη θεσμική τάξη (σ.σ. sic) προκαλώντας εντυπώσεις ή πολιτική κρίση μόνο και μόνο για να αποφύγω το πολιτικό κόστος».

Τώρα μάλιστα ! Μας αποστόμωσε!

Τι λέει ο άνθρωπος; Πόσο χαχόλους, αδαείς και ευτελείς θεωρεί όλους αυτούς, στους οποίους απευθύνεται ; Τόση υποτίμηση της νοημοσύνης της κοινωνίας ; Τα πιστεύει αυτά που λέει;

Αποφάσισε – λέει – να σεβαστεί το Σύνταγμα. Τότε πως διάολο ταλαιπωρήθηκε το Σύνταγμα; Κι αν ταλαιπωρήθηκε, αυτό δεν αποτελεί παραβίαση της θεσμικής τάξης;

Το έκανε – λέει -  για να μην προκαλέσει πολιτική κρίση. Μάλλον προσπαθεί να μας μπερδέψει και πάλι. Πολιτική κρίση υπάρχει - και καλά κρατεί - πολλά χρόνια τώρα. Αυτός δεν ήθελε να προκαλέσει κυβερνητική κρίση. Να μη στενοχωρήσει και ταλαιπωρήσει τους υποτελείς κυβερνώντες. Κι αυτό το ονομάζει θεσμική τάξη!!!!

Τα ξέρει όλα αυτά . Για τούτο και δεν είναι καθόλου άμοιρος ευθυνών.

Αλλά φαίνεται πως δεν του έφταναν όλα αυτά που μας πέταξε στη μούρη και γι` αυτό μας υπογραμμίζει ότι δεν πολυνοιάζεται για το πολιτικό κόστος που επωμίζεται.

Δεν κατάλαβε ούτε αυτός ότι αυτή και μόνο η φράση είναι ο μάρτυρας της αδιαφορίας προς τη λαϊκή θέληση.

Γιατί πολιτικό κόστος επωμίζεσαι όταν η πολιτική σου έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τη λαϊκή βούληση, τις συνταγματικές επιταγές και τα δημοκρατικά ειωθότα. Αν αυτά τα έχεις γραμμένα στα παλαιότερα των υποδημάτων σου, τότε στο ίδιο μέρος γράφεις και το πολιτικό κόστος. Αυτό ακριβώς μας είπε, χωρίς τον παραμικρό δισταγμό.

Αλλά γιατί να διστάσει; Έτσι κι αλλιώς ομολογεί – κλείνοντας – ότι ….«η πατρίδα μας πέρασε από σαράντα κύματα για να γίνει μια ευρωπαϊκή δημοκρατία»(!!!!!!)

Άλλο ήθελε να πει αλλά δεν τόλμησε να μιλήσει τόσο ….. ανοιχτά.

Ήθελε να πει ….. « μια μερκελική, τροϊκανή και τραπεζοτοκογλυφική δημοκρατία».

Να τη χαίρονται την ευρωπαϊκή τους δημοκρατία, ο πρόεδρος και το σινάφι του.

Ας αφήσουν όμως το δούλεμα ενός λαού, που θρηνεί χιλιάδες νεκρούς, εκατομμύρια ανέργους, εκατοντάδες χιλιάδες νέους ανθρώπους οικονομικούς μετανάστες και εκατομμύρια εξαθλιωμένων ανθρώπων χωρίς αύριο. Είναι αρκετά αυτά που κάνουν σε βάρος του λαού, αυτά που έχουν υποσχεθεί στους ‘’εταίρους’’ και τις ‘’εταίρες’’ τους.

 

Αυτός αδιαφορεί για το πολιτικό κόστος, το Σύνταγμα και τη Δημοκρατία. Αδιαφορεί για την κατακρεούργηση ενός ολόκληρου λαού.

Το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να …… «εξαντλήσει τη θητεία του, μέχρι και την τελευταία μέρα», όπως δήλωσε.

Γιατί όχι ; Κορόιδο είναι ; Ζωή χαρισάμενη !

Άλλωστε το ξανάπαμε. Δεν υπολογίζει το πολιτικό κόστος.

Να θυμάται όμως. Την κοστολόγηση θα την κάνει στην ώρα του ο ….. ξενοδόχος!

Ο Κώστας Γιαννιώτης είναι μέλος του Εθν. Συντον. Συμβουλίου του ΕΠΑΜ