Οι κοκκινόμαυρες σημαίες που ανεμίζουν στο Κίεβο

του Ανδρέα Ζαφείρη

«Όποιος δεν θυμάται την ιστορία, είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει.» (George Santayana)

Αν προσέξει κάποιος τις φωτογραφίες από το Κίεβο, θα παρατηρήσει χιλιάδεςκοκκινόμαυρες σημαίες ανάμεσα στις μπλέ με κίτρινο σημαίες του «Свобода». Οι σημαίες αυτές δεν είναι σύμβολα αναρχοκομουνιστικών ομάδων βέβαια αλλά νοσταλγών- οπαδών του UPA (επαναστατικός στρατός της Ουκρανίας -Українська Повстанська Армія, УПА), και τουStepan Bandera (Степан Андрійович Бандера, 1909-1959) επικεφαλής της Οργάνωσης Ουκρανών Εθνικιστών (OUN).

Το Νοέμβριο του 1939,και κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας της επιχείρησης Μπαρμπαρόσα, περίπου 800 Ουκρανοί εθνικιστές άρχισαν να εκπαιδεύονται από τους Ναζί στο στρατόπεδο Abwehr . Κατά τις πρώτες ημέρες του Δεκεμβρίου, ο Bandera έστειλε ομάδα....
στο Lviv με οδηγίες για την προετοιμασία ένοπλης εξέγερσης κατά τη διάρκεια της γερμανικής εισβολής. Την άνοιξη του 1940 η OUN έλαβαν 2,5 εκατομμύρια μάρκα για ανατρεπτικές δραστηριότητες στο εσωτερικό της ΕΣΣΔ.

Στις 30 Ιουνίου 1941, με την άφιξη των ναζιστικών στρατευμάτων στην Ουκρανία, ο Bandera και η OUN-B ανακηρύξαν ανεξάρτητο ουκρανικό κράτος το οποίο «θα συνεργαστεί στενά με την Εθνική-Σοσιαλιστική Μεγάλη Γερμανία , υπό την ηγεσία του ηγέτη της Αδόλφου Χίτλερ που σχηματίζει μια νέα τάξη πραγμάτων στην Ευρώπη και τον κόσμο» (Όπως αναφέρεται στο κείμενο της « πράξης Διακήρυξης της Ουκρανικής Κρατικής Υπόστασης ".

(Χαρακτικό της ΟUN-B , κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο)

(Φωτογραφίες των ακροδεξιών διαδηλωτών στο Κίεβο)

«Εμείς θα δώσουμε τα κεφάλια σας στα πόδια του Χίτλερ» έγραφε ένα φυλλάδιο του ΟUN απευθυνόμενο στους Ουκρανούς-Εβραίους.

Οι σχέσεις μεταξύ της Ναζιστικής Γερμανίας και του OUN-Β κλονίστηκαν λόγω των φιλοδοξιών του Bandera Τον Ιανουάριο του 1942,ο Bandera μεταφέρθηκε σε φυλακή κράτησης κρατουμένων «υψηλού προφίλ».

Στα τέλη Φεβρουαρίου του 1943 ξεκίνησε εθνοκάθαρση του πολωνικού στοιχείου από τον UPA και διήρκεσε μέχρι το τέλος του 1944. Τον Ιούνιο του 1943, ο Dmytro Klyachkivsky επικεφαλής διοικητής του UPA έδωσε διαταγή να εξοντώσουν όλους τους άνδρες που ζούσαν στην Volhynia. Στις 11 Ιούλη 1943 μονάδες UPA περικύκλωσαν και επιτέθηκαν σε 150 χωριά. Τα δεκάδες χιλιάδες θύματα, ανεξάρτητα από την ηλικία ή το φύλο βασανίστηκαν μέχρι θανάτου.

Τον Απρίλιο του 1944 ο Bandera άρχισε συνομιλίες με τον γερμανικό στρατό για τη διενέργεια σαμποτάζ εναντίον του σοβιετικού στρατού. Οι Γερμανοί παρείχαν στη OUN-B και UΡA εξοπλισμό και πράκτορες του εκπαιδεύτηκαν, για τη διεξαγωγή τρομοκρατικών δραστηριοτήτων στο σοβιετικό έδαφος. Στελέχη της OUN-Β, μεταφέρθηκαν αεροπορικώς μέχρι τις αρχές του 1945 πίσω από τις σοβιετικές γραμμές.

Μετά τον πόλεμο ο Bandera έζησε στο Μόναχο. Οι Βρετανικές μυστικές τον χρησιμοποίησαν για τη συγκέντρωση πληροφοριών και την οργάνωση ένοπλου αγώνα στο σοβιετικό έδαφος. Το 1953 συνδέθηκε με την Δυτικο-γερμανική Υπηρεσία Πληροφοριών (BND) με σκοπό την στρατολόγηση ουκρανών στο έδαφος της ΕΣΣΔ. Στις 14 Οκτωβρίου 1959, ο Bandera είχε γεύμα με ανώτερους αξιωματούχους της BND για να συζητήσουν την επέκταση των δραστηριοτήτων στην Ουκρανία. Την επόμενη μέρα η KGB δολοφόνησε τον Bandera στην πολυκατοικία του.

Ο UPA παρέμεινε ενεργός και πολέμησε εναντίον της Λαϊκής Δημοκρατίας της Πολωνίας μέχρι το 1947, καθώς και κατά της Σοβιετικής Ένωσης μέχρι το 1949. Το 1948, οι σοβιετικές αρχές είχαν σημαντικές νίκες εναντίον του UPA και γι αυτό στις 3 Σεπτέμβρη 1949 ο διοικητής του Shukhevych εξέδωσε διαταγή για τη διάλυση των μονάδων του UPA και την ένταξη του προσωπικού της UPA στο OUN (Β). Αλλά οι σποραδικές του ενέργειες συνεχίστηκαν. Σύμφωνα με τις σοβιετικές αρχές το 1952 ο UPA / OUN είχε 84 μονάδες μάχης και αποτελούταν από 252 άτομα. Ο τελευταίος διοικητής του UPA, ο Vasyl Kuk , συνελήφθη στις 24 Μαΐου 1954. Η τελική εκκαθάριση των ενόπλων μονάδων επιτεύχθηκε το 1956.

Ο UPA δολοφονούσε ακόμη και ιερείς όπως ο Mητροπολίτης Oleksiy της Ουκρανικής Αυτόνομης Ορθόδοξης Εκκλησίας . Το 1951 η CIA εκτιμούσε ότι περίπου 35.000 μέλη και στελέχη του κομμουνιστικού κόμματος είχαν δολοφονηθεί από τον UPA κατά την περίοδο μετά το τέλος του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου. Τα Επίσημα Σοβιετικά στοιχεία για τις απώλειες κατά την περίοδο 1944-1953 αναφέρουν 30.676 άτομα. Ανάμεσά τους 241 στελέχη του κόμματος, 205 στελέχη της Κομσομόλκαι 2.590 μέλη των μονάδων αυτοάμυνας. Οι υπόλοιπες απώλειες ήταν μεταξύ των αμάχων, συμπεριλαμβανομένων 15.355 αγροτών και κολχόζνικων.