Πώς προφέρεται το ξεπούλημα στα κυπριακά;

του Δημήτρη Καζάκη

Το Κυπριακό και οι προοπτικές που διαμορφώνονται για την επίλυσή του, μετά την πρόσφατη συμφωνία στη Λευκωσία μεταξύ Αναστασιάδη-Έρογλου, ήταν ένα από τα βασικά θέματα που συζήτησαν σε τηλεφωνική επικοινωνία, το βράδυ της Τετάρτης (19/2), ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα και ο πρωθυπουργό της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν. Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο του Λευκού Οίκου, «ο πρόεδρος ευχαρίστησε τον πρωθυπουργό για τον εποικοδομητικό ρόλο του στην Κύπρο, για την επανάληψη των διαπραγματεύσεων για τη διευθέτηση».

Έτσι λέει η ανακοίνωση του Λευκού Οίκου, αποκαλύπτοντας ότι ο ίδιος ο Ερντογκάν και η Τουρκία βρίσκεται πίσω από τον «ηγέτη» της τουρκοκυπριακής κοινότητας, όπως βαφτίστηκε εξεπιτούτου το κατεχόμενο κομμάτι της Κύπρου. Κατά τ’ άλλα όλοι στην Κύπρο αναμένουν το νέο «σχέδιο Ανάν» ώστε να πάρουν θέση στο δημοψήφισμα που υποτίθεται ότι θα γίνει για την έγκρισή του.

Ειλικρινά με εκπλήσσει το παιχνίδι της πολιτικής εξαπάτησης που παίζεται σε βάρος του λαού...
της Κύπρου. Δεν υπάρχει κανένα νέο ή παλιό «σχέδιο Ανάν». Υπάρχουν μόνο δικοινοτικές συνομιλίες ανάμεσα σε δυο ανύπαρκτες για το διεθνές δίκαιο κοινότητες. Κι αυτό είναι πολύ χειρότερο από το όποιο «σχέδιο Ανάν».

Όταν κλήθηκε ο τότε πρόεδρος της δημοκρατίας της Κύπρου, Τάσσος Παπαδόπουλος, σε συνομιλίες υπό τον τότε Γενικό Γραμματέα Κόφι Ανάν για την δήθεν επίλυση του Κυπριακού προβλήματος, έγιναν στα πλαίσια που αναγνωρίζει τυπικά το διεθνές δίκαιο. Ο Τάσσος Παπαδόπουλος δεν υποβίβασε σε καμιά περίπτωση τον εαυτό του σε «ηγέτη κοινότητας». Παρέμεινε πρόεδρος ενός ανεξάρτητου κράτους και μέλους του ΟΗΕ. Συζητούσε για ένα σχέδιο, όχι προϊόν συνομιλιών ανάμεσα σε ανύπαρκτες κοινότητες, αλλά του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ.

Και το απέρριψε πρώτα και κύρια γιατί απαιτούσε απ’ αυτόν να μετατρέψει το κράτος το οποίο εκπροσωπούσε σε εθνοτική κοινότητα. Ας θυμηθούμε τα λόγια του που έμειναν στην ιστορία μαζί με την συγκίνηση που τον διακατείχε όταν τα εκφωνούσε: «Παρέλαβα κράτος διεθνώς αναγνωρισμένο. Δεν θα παραδώσω «κοινότητα» χωρίς δικαίωμα λόγου διεθνώς και σε αναζήτηση κηδεμόνα.  Και όλα αυτά έναντι κενών, παραπλανητικών, δήθεν, προσδοκιών.»

Αυτά το 2004. Μέσα σε δέκα χρόνια και μετά από έναν καταστροφικό οικονομικό Αττίλα, μέχρι κι ο γιος του εκλιπόντος προέδρου Παπαδόπουλου φαίνεται να έχει ξεχάσει αυτή την παρακαταθήκη. Βλέπετε η βεβήλωση του τάφου του, είναι πολύ λίγη μπροστά στη βεβήλωση της μνήμης που υφίσταται σήμερα ο τελευταίος επιφανής πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Λείπουν τα κότσια και η πολιτική ανδρεία.

Σήμερα η Κύπρος με τον Αναστασιάδη δεν συζητά στην ίδια βάση. Δεν συζητά καν ένα σχέδιο της «διεθνούς κοινότητας» ως κυρίαρχο κράτος, όπως συνέβη έστω και τυπικά με το Σχέδιο Ανάν. Σήμερα, προάγεται μια λύση, όπως αυτή που απέρριψε ο Κυπριακός λαός στο Σχέδιο Ανάν, αλλά μέσα από δικοινοτικές συνομιλίες. Καταλαβαίνουν οι αδελφοί Κύπριοι τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι αυτό που προσπάθησε ο Τάσσος Παπαδόπουλος να αποφύγει, δηλαδή να μετατραπεί η κυπριακή δημοκρατία από κράτος διεθνώς αναγνωρισμένο σε «κοινότητα» έχει ήδη συντελεστεί.

Ο Αναστασιάδης έχει ήδη υπογράψει ως «ηγέτης κοινότητας» την κοινή διακήρυξη με τον επιτετραμμένο του Ερντογκάν που εμφανίζεται ως «ηγέτης των τουρκοκυπρίων». Δηλαδή έχει παραδώσει ήδη de facto την κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας και έχει αυτοϋποβιβαστεί από πρόεδρος ανεξάρτητου κράτους μέλους του ΟΗΕ σε «ηγέτη κοινότητας». Επομένως το δημοψήφισμα, όποτε κι αν γίνει, εφόσον είναι προϊόν της Κοινής Διακήρυξης θα είναι δημοψήφισμα «κοινότητας» και όχι ενός κυρίαρχου λαού εντός του κράτους του.

Συνεπώς ακόμη κι αν στο δημοψήφισμα καταψηφιστεί οποιοδήποτε σχέδιο διχοτόμησης του νησιού, αλλά Ανάν, θα έχει υπάρξει νομικό προηγούμενο. Δηλαδή θα έχει αποδεχτεί στην πράξη ο κυπριακός λαός να προσέλθει στις κάλπες του δημοψηφίσματος, όχι ως κυρίαρχος λαός, αλλά ως πληθυσμιακή οντότητα μιας ανύπαρκτης «εθνοτικής κοινότητας».

Να γιατί το δημοψήφισμα είναι από θέση αρχής παράνομο. Διότι δεν είναι προϊόν συνταγματικής επιταγής ενός κυρίαρχου λαού προκειμένου να κρίνει ένα σχέδιο της «διεθνούς κοινότητας», αλλά αποτέλεσμα της Κοινής Διακήρυξης δυο ανύπαρκτων νομικά και πολιτικά «κοινοτήτων», όπου η Κυπριακή Δημοκρατία έχει ήδη υποβιβαστεί σε «κοινότητα».

Καταλαβαίνετε το ξεπούλημα που έχει στηθεί σε βάρος των Κυπρίων; Κι επειδή αυτή η επιχείρηση θα ήταν αδιανόητη εντός του διεθνούς δικαίου, μιας και καμμιά από τις δυο υποτιθέμενες «κοινότητες» δεν υφίστανται νομικά και πολιτικά, καταφεύγουν στο ευρωπαϊκό κεκτημένο. Βλέπετε εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης μπορεί ανά πάσα στιγμή να ανακηρυχθεί οποιαδήποτε περιφέρεια σε αυτόνομη ή ημιαυτόνομη ζώνη, έστω κι αν αυτό σημάνει την διάλυση ενός ανεξάρτητου κυρίαρχου κράτους. Ειδικά καθώς προχωρά η αποκαλούμενη Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία των Εθνικών Κρατών, με βάση την οποία το «εθνικό κράτος» δεν έχει καμιά σχέση με τον τρόπο που ορίζεται από το διεθνές δίκαιο και τις διεθνείς συμβάσεις.

Το «εθνικό κράτος» εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης μπορεί να είναι συνώνυμο ακόμη και με μια εθνοτική περιφέρεια, ή αυτόνομη κοινότητα. Ακριβώς σαν αυτές που πάνε στηθούν στην Κύπρο. Αρκεί να το ζητήσουν οι εκπρόσωποι αυτών των περιφερειών ή κοινοτήτων. Όπως δηλαδή συμβαίνει σήμερα στην Κύπρο.

Επομένως, όποιος περιμένει απλά να τοποθετηθεί επί των αποτελεσμάτων των συνομιλιών διαπράττει έγκλημα εναντίον της Κύπρου, ακόμη κι αν δεν το έχει αντιληφθεί. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να απαιτήσει μια αληθινά πατριωτική και δημοκρατική δύναμη είναι την εδώ και τώρα παραίτηση του Αναστασιάδη και την προσφυγή στις κάλπες. Αν δεν το κάνει αυτό, τότε είναι σαν να αναγνωρίζει στον Αναστασιάδη το δικαίωμα να μετατρέπει κατά το δοκούν την Κυπριακή Δημοκρατία σε «εθνοτική κοινότητα».

Ο Αναστασιάδης από την στιγμή που υπέγραψε την Κοινή Διακήρυξη είναι σαν να παραιτήθηκε της θέσης του ως Πρόεδρος ενός ανεξάρτητου και κυρίαρχου κράτους μέλους του ΟΗΕ και υιοθέτησε τη θέση του «ηγέτη κοινότητας». Όποιος το αποδεχτεί αυτό, τότε τι νόημα έχει κατόπιν να λέει ότι διαφωνεί με τα αποτελέσματα των συνομιλιών;

Αν αποδεχτούν οι Κύπριοι ο πρόεδρος που εκλέγουν ως κυρίαρχος λαός να υποβιβάζεται σε «ηγέτη κοινότητας», τότε ακόμη και όχι να πουν στα όποια αποτελέσματα των συνομιλιών, το γεγονός αυτό θα τους κατατρέχει εσαεί. Οι εκβιασμοί και η επιβεβλημένη οικονομική δυσπραγία μαζί με το δυσβάσταχτο χρέος που τους φόρτωσε το ευρώ, θα αναλάβει να μετατρέψει τη Κύπρο σε ένα είδος Πουέρτο Ρίκο της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας όπου οι Κύπριοι από κυρίαρχος λαός θα έχουν μεταβληθεί σε πληθυσμιακές οντότητες δυο αυτόνομων κοινοτήτων.