Μπουρμπουλήθρες

του Θανάση Καρτερού

Το ΠΑΣΟΚ δεν κρύβεται και δεν διαλύεται, δήλωσε ο Ευάγγελος Βενιζέλος, απαντώντας στους σκηνοθέτες που συζητούν το πρώτο, το δεύτερο, ή το 58ο σενάριο για το κόμμα του. Και ξεκίνησε άλλο ένα γύρο αντιπαράθεσης με τη ΔΗΜΑΡ -ποιος θα είναι, πώς θα είναι και κατά πόσο θα είναι στο Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα. Επί της ουσίας δηλαδή ποιος θα αντέξει, πώς θα αντέξει και πόσο θα αντέξει στη μεγάλη δοκιμασία των ευρωεκλογών.

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος δεν φαίνεται να καταλαβαίνει ένα απλό πράγμα: Ο μεγάλος εχθρός του ΠΑΣΟΚ -αυτού του ΠΑΣΟΚ τέλος πάντων του οποίου ηγείται- δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΔΗΜΑΡ, ή το κακό το ριζικό του. Είναι η πάνδημη ειρωνεία και ο παλλαϊκός σαρκασμός. Ειρωνεία και σαρκασμός με χαρακτηριστικά αποκέντρωσης και λαϊκής αυτενέργειας, αφού αφενός αγκαλιάζουν και το τελευταίο χωριό, και αφετέρου αγκαλιάζονται και αναπαράγονται από τον κάθε πικραμένο πρώην ψηφοφόρο του.

Αυτός ο εχθρός έχει μια πολιτικά θανάσιμη ιδιότητα: Τρέφεται από τις προσπάθειες του.....
άμοιρου θύματός του να ξεφύγει από τη λαβή του. Δυναμώνει από τα τινάγματα και τις αρνήσεις του. Με αποτέλεσμα, στη συγκεκριμένη περίπτωση ας πούμε, όσο πιο σοβαροφανή πράγματα λέει ο Βενιζέλος, τόσο πιο πολύ να τον παίρνουν στην πλάκα. Όσο πιο πρόσβαρα πράγματα λέει, τόσο πιο ελαφρά σχόλια να προκαλεί. Και το φινάλε πάντα, πάντα όμως, είναι προδιαγεγραμμένο. Άπαξ κι ένα κόμμα, ή ένας πολιτικός, πέσει στα δίχτυα της πάνδημης ειρωνείας και του παλλαϊκού σαρκασμού, η μόνη διέξοδος είναι να πάει σπίτι του. Ή εν πάση περιπτώσει για διαλέξεις στην Αμερική.

Ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ δεν το κατανοεί αυτό -φυσικό από μια άποψη. Εξακολουθεί να τινάζεται, να μιλάει, να υπόσχεται, να απειλεί, να προγραμματίζει, να καταγγέλλει, να κατηγορεί, να φαντασιώνεται λύτρωση και ολική επαναφορά. Έτσι προσφέρει ένα θέαμα εξαιρετικά δυσάρεστο όχι μόνο σε όσους επώνυμους και ανώνυμους του ΠΑΣΟΚ βρίσκονται ήδη απέναντί του, αλλά και σε ένα κόσμο ολόκληρο που υποφέρει και πιστεύει ότι υποφέρει σε μεγάλο βαθμό εξαιτίας του. Και ο οποίος στην καλύτερη περίπτωση θα ήθελε να του φωνάξει: Σκάσε επιτέλους! Είδαμε και βλέπουμε τα έργα σου, δεν χρειαζόμαστε τα λόγια σου!

Αλλά μάταια. Οι Βενιζέλοι αυτού του κόσμου βυθίζονται πάντα με μπουρμπουλήθρες...

από την «Αυγή»