Η "ελληνική κοινωνία" σε θλίψη

του  Γιώργου Σαρρή

Ένα 13χρονο κορίτσι νεκρό από μαγκάλι το 2013..., τη χρονιά δηλαδή που "η Ελλάδα μπήκε στο δρόμο της ελπίδας" όπως έλεγε ο πρωθυπουργός. Τη χρονιά που "τα χειρότερα πέρασαν"...

Η μητέρα, άνεργη που της είχαν κόψει το ρεύμα, συνελήφθη για αμέλεια!

Ταξικό κράτος, είναι αυτό που σε περιπτώσεις τραγικές σαν αυτήν, όχι μόνο δεν αλλάζει τίποτα στις πολιτικές του, όχι μόνο κρύβει τους ένοχους που φυσικά μένουν ατιμώρητοι, αλλά στο τέλος συλλαμβάνει και τιμωρεί το θύμα.

Το βράδυ στα δελτία ειδήσεων θα παρουσιαστεί το θέμα.

Όλοι οι σταρ του συστήματος θα εκφράσουν τη βαθιά θλίψη τους. Θα είναι αποσβολωμένοι, έκπληκτοι και σοκαρισμένοι με τη φοβερή τραγωδία. Κάποιοι σίγουρα θα επιτεθούν στην κακή τρόικα που μας έχει φέρει σε τέτοια θέση με "παράλογες απαιτήσεις". Ύστερα κάποιοι ισως....
θα πουν ότι έχουμε όλοι ευθύνη και πρέπει όλοι μαζί "σαν κοινωνία" να κάτσουμε και να ..."σκεφτούμε".

 Κάποιοι "προοδευτικοί" θα καταδικάσουν την κυβέρνηση για την πολιτική της και θα πουν πόσο "ηλίθιοι και ανίκανοι είναι οι κυβερνώντες" που δεν καταλαβαίνουν ότι άλλος είναι ο σωστός τρόπος διαχείρισης.

Και κανείς πλην Λακεδαιμονίων, δηλαδή κομμουνιστών, δεν πρόκειται να πει στο λαό την αλήθεια.

Ότι δηλαδή αυτό είναι το πραγματικό πρόσωπο ενός αστικού κράτους σε κρίση, η πραγματική απανθρωπιά της αστικής δήθεν δημοκρατίας, μιας  δικτατορίας του κεφαλαίου δηλαδή, που προσπαθεί να σωθεί πατώντας πάνω σε πτώματα και που φυσικά δε δίνει δεκάρα για το ποιος ζει και ποιος πεθαίνει. Σημασία έχει να ζήσει η εξουσία τους. Όλα τα άλλα είναι δευτερεύοντα.

Κανείς εκτός από τους κομμουνιστές, δεν πρόκειται να πει στους απλούς ανθρώπους που πραγματικά συντρίβονται στο άκουσμα τέτοιων ειδήσεων, ότι πρέπει να οργανωθούν και να παλέψουν, πρέπει να πιστέψουν στον εαυτό τους και να σταματήσουν να αναθέτουν τη ζωή τους σε σωτήρες, κι ότι αν δεν το κάνουν αυτό τα χειρότερα όχι μόνο δεν πέρασαν αλλά είναι ακριβώς εκεί μπροστά τους.

Μπήκε Δεκέμβρης με λάθος βήμα και τρόπο. Με καταιγίδες, με πλημμύρες, με θάνατο κι ένα θλιμμένο Κυριακοδεύτερο που οι άνθρωποι αναρωτιούνται αν αυτό που ζουν είναι ακόμα ζωή.

Τα ραδιόφωνα μιλάνε για τις διαπραγματεύσεις με την τρόικα.

Λένε ότι οι διάφοροι αναλυτές συμφωνούν ότι η "Ελληνική κοινωνία" δεν αντέχει άλλο...

Για ποια "ελληνική κοινωνία" μιλάνε άραγε;

Για την κοινωνία των μεγαλοεπιχειρηματιών που ζητάνε κι άλλη πείνα για να χορτάσουν, κι άλλη δυστυχία ανήμπορων για να αυξήσουν τα διόδια των δρόμων τους ή την κοινωνία αυτών που ζουν με κομμένο το ρεύμα;

Για την κοινωνία των ζάμπλουτων και των 500 επιχειρήσεων που αύξησαν τα κέρδη τους μέσα στην κρίση ή για την κοινωνία των φτωχών που πεθαίνουν ή χάνουν τα παιδιά τους από ένα μαγκάλι το 2013;