Λίγο πριν το Έτος του Πολίτη

του Δήμου Χλωπτσιούδη

 

Σε μία προσπάθεια να κάνουμε έναν απολογισμό του έτους σίγουρα η υπο-τελής στάση της ελληνικής κυβέρνησης απέναντι στους δανειστές είναι μάλλον το χαρακτηριστικότερο της χρονιάς. Η συστημική πολιτική της χώρας απέδειξε την πλήρη ταύτισή της με τα συμφέροντα των δανειστών, ακόμα κι όταν η πολιτική αποδεικνύεται ανθρωποκτόνα ή όταν τούτη οδηγεί σε καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων και συνταγματικά κατοχυρωμένων ελευθεριών.

Η κυβέρνηση καθ’ όλο το 2013 στηριζόμενη πλήρως από διαπλεκόμενα μίντια αδιαφορούσε για τα προβλήματα των πολιτών. Μακριά από την κοινωνία υιοθέτησε μέτρα που όξυναν την κοινωνική κρίση και την οδήγησαν σε επίπεδα ανθρωπιστικής κρίσης. Λοιδορώντας κάθε...
μορφή κριτικής και αναφοράς στα κοινωνικά προβλήματα που γεννούνταν προσπαθούσαν να κερδίσουν λίγο επικοινωνιακό χρόνο, για να προλάβουν να ολοκληρώσουν την υλοποίηση των σχεδίων τους.

Η αντοχή των πολιτών μέσα στο έτος που μας εγκαταλείπει δέχτηκε μία άνευ προηγουμένου θραύση. Ωστόσο, παρά την υπονόμευσή της, μέσα από –λανθάνουσες και φανερές- επικλήσεις  στον κοινωνικό αυτοματισμό, αποδείχθηκε πως η πλειονότητα των πολιτών πλέον δε βλέπει ως εχθρό τον άλλο εργαζόμενο. Αυτό αποδείχτηκε και στην περίπτωση της ΕΡΤ και στις απεργίες στο χώρο της εκπαίδευσης. Παρά την προσπάθεια φιλοκυβερνητικών παραγόντων και μέσων επικοινωνίας να χειραγωγήσουν την κοινή γνώμη, αυτή μάλλον αντιστάθηκε σθεναρά, έστω κι αν δε βγήκε στο πλευρό των απεργών (με την εξαίρεση της ΕΡΤ).

Οι πολίτες αντιλήφθηκαν ότι στόχος της κυβερνητικής επιλογής είναι η περιουσία τους, ο κόπος τους. Βρήκαν όμως το κουράγιο και κατάφεραν να στήσουν δίκτυο ανθρωπιάς και υποστήριξης. Κοινωνικά Φροντιστήρια, δίκτυο ανταλλαγών και άλλες υποστηρικτικές δομές και δράσεις εξαπλώθηκαν μέσα στο έτος σε όλη τη χώρα. Όσο μεγαλώνει η αδυναμία τόσο φουντώνει το αίσθημα αλληλεγγύης, ακόμα κι όταν η κυβέρνηση προσπαθεί να το φορολογήσει, ακόμα κι όταν κάποιοι το εμπορεύονται -πολιτικά ή επικοινωνιακά.

Την ίδια στιγμή που βλέπουν τους κόπους μιας ζωής να εξαϋλώνονται και να απειλούνται από κατασχέσεις, πλειστηριασμούς και υπερφορολόγηση στο όνομα ενός πλεονάσματος απανθρωπιάς και εξαπάτησης, βλέπουν ότι σίγουρα εκείνοι δεν ήταν υπεύθυνοι για την κρίση. Μαθαίνουν για τις μίζες εκατομμυρίων, αντιλαμβάνονται την ατιμωρησία μιας πολιτικής ελίτ που τους οδηγούσε μαθηματικά στο γκρεμό με τις πολιτικές της επιλογές.

Η Υγεία και η Παιδεία με τον Πολιτισμό χάνουν το δημόσιο χαρακτήρα τους. Υπονομεύονται και εκθεμελιώνονται κατακτήσεις δεκαετιών στο όνομα της δημοσιονομικής προσαρμογής, την ώρα που περιώνυμες λίστες καταθετών σε τράπεζες του εξωτερικού μένουν ανεκμετάλλευτες. Η Κοινωνική Πολιτική, το μόνο δίχτυ προστασίας των ευπαθών ομάδων, το μόνο αποκούμπι, εγκαταλείπεται στο όνομα της λιτότητας. Οι μόνοι που πληρώνουν -άμεσα κι έμμεσα- συνεχώς είναι τα μεσαία στρώματα και οι μισθωτοί.

Το πρωθυπουργικό διάγγελμα περισσότερο αποδεικνύει την απόσταση που χωρίζει την κυβέρνηση από την κοινωνική πραγματικότητα, παρά τις ελπίδες του, που δεν μπορούν να πείσουν ούτε τους βουλευτές τους που συνεχώς τιμωρούν κι ελέγχουν με την απειλή της διαγραφής.

Το 2013 κλείνει με όλους τους αρνητικούς δείκτες πλεονασματικούς. Αυτοκτονίες, ανεργία, υπογεννητικότητα και αποβολές, θνησιμότητα και σοβαρές ασθένειες, λουκέτα και φόροι, όλα βρίσκονται σε ανοδική τάση. Και δυστυχώς δε φαίνεται το μέλλον, πέρα από τους αστρολογικούς τσαρλατανισμούς της κυβέρνησης, να είναι καλύτερο. Άλλωστε, όλοι οι διεθνείς φορείς επιμένουν να βλέπουν ύφεση για τον ευρωνότο και στο επόμενο έτος.

Και το χειρότερο είναι ότι αυτές οι πολιτικές αποφάσεις συνεχίζονται να λαμβάνονται ερήμην των πολιτών. Αποφάσεις μακριά από τις ανάγκες της κοινωνίας. Η κυβέρνηση αποφασίζει μακριά από τη λαϊκή εντολή για επαναδιαπραγμάτευση (το συντομότερο ανέκδοτο του έτους που περνά), χωρίς καμία νομιμοποίηση καταπατώντας ακόμα και το Σύνταγμα ή αδιαφορώντας για εντολές ανωτάτων δικαστικών σωμάτων. Ο πολίτης περιθωριοποιείται και γίνεται ιδιώτης και καταναλωτής συνθημάτων.

Όταν ο φιλελεύθερος Ρουσσώ όριζε το Κοινωνικό Συμβόλαιο, είχε ως όραμα κυβερνήσεις που να ακολουθούν τις ανάγκες των κοινωνιών και να υποτάσσονται σε αυτές. Αντίθετα, εμείς βλέπουμε κυβερνήσεις να υποτάσσονται στη μοναρχία των ελίτ και των αγορών. Στο όνομα του εξορθολογισμού βλέπουμε πολιτικούς να θησαυρίζουν στις πλάτες των πολιτών και να φροντίζουν για την αύξηση των κερδών μιας ολιγαρχικής εθνικής κι ευρωπαϊκής κάστας. Υποθηκεύουν το μέλλον της νέας γενιάς, την Υγείας της, την Παιδείας και τον Πολιτισμό της. Θυσιάζουν ανθρώπους στο βωμό των αριθμών, ενός απάνθρωπου οράματος ιδιωτικοποίησης των δημόσιων υπηρεσιών (αλλά όχι των υποδομών) και πλήρους απελευθέρωσης των αδηφάγων αγορών.

Και ίσως το 2014 να πρέπει να μετατραπεί σε Έτος του Πολίτη. Ας είναι η χρονιά που οι απογοητευμένοι, οι εξαπατημένοι και οι περιθωριοποιημένοι "ιδιώτες" θα διεκδικήσουν τη θέση που τους αρμόζει πολιτειακά και πολιτικά. Ας γίνουν πάλι πρωταγωνιστές, παίρνοντας αποφασιστικά την κατάσταση στα χέρια τους.

από το «tvxs.gr»