Ή αμφισβητείς ή υποτάσσεσαι

του Δημήτρη Μηλάκα

Η γερμανική συμπάθεια, που εξασφάλισε κατά την επίσκεψή του την προηγούμενη εβδομάδα στο Βερολίνο ο πρωθυπουργός, προφανώς δεν είναι αρκετή για να εξαντλήσει την τετραετία. Τα προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά είναι τέτοια και τόσα, ώστε κανένα χαμόγελο του Σόιμπλε και της Μέρκελ δεν είναι δυνατόν να της εξασφαλίσουν την εξάντληση της τετραετίας...

Η κυβέρνηση εξασφαλίζει τον καλό γερμανικό λόγο όσο «κάνει τη δουλειά». Εδώ ακριβώς, όμως, βρίσκεται και το αδιέξοδο του Σαμαρά: για να ικανοποιήσει τους Γερμανούς (και λοιπούς δανειστές) θα πρέπει να απολύσει τους ψηφοφόρους του, να κατάσχει τα σπίτια τους, να τους πεθάνει στη φορολογία...

Γνωρίζει προφανώς ο πρωθυπουργός ότι όσο περισσότερο συμπαθής γίνεται στη Μέρκελ, τον Σόιμπλε και τις αγορές, τόσο εγκαταλείπεται από τους ψηφοφόρους του, οι οποίοι, όσο και...
αν βομβαρδίζονται επικοινωνιακά για το «πόσο καλά πάνε τα πράγματα», κοιτάζοντας το πορτοφόλι τους ξέρουν πια ότι δεν μπορούν να επιβιώσουν.

Κάτι που επίσης γνωρίζει ο πρωθυπουργός είναι ότι, αν μέχρι τις ευρωεκλογές δεν έχει καταφέρει να δημιουργήσει κάποια ψευδαίσθηση έστω ελπίδας στην κοινωνία, θα συντριβεί. Η μόνη προοπτική, λοιπόν, του Αντώνη Σαμαρά είναι να εξακολουθεί να εμφανίζεται συμπαθής και απαραίτητος (πρώτα και κύρια) στο Βερολίνο.

Από εκεί αναμένει ο πρωθυπουργός δύο πράγματα: Πρώτα μια κάποια ελαστικότητα ως προς τις απαιτήσεις προσαρμογής της ελληνικής οικονομίας και δεύτερον την τήρηση των δεσμεύσεων των δανειστών να καλύψουν τα χρηματοδοτικά κενά από τη στιγμή που η Ελλάδα, ματώνοντας, ίσως και να πέτυχε το περιβόητο πρωτογενές πλεόνασμα.

Ξεχνά (θέλει να ξεχνά) ο πρωθυπουργός ότι «ουδείς αναντικατάστατος»! Το Βερολίνο θα στηρίξει την πρωθυπουργία του μέχρι να εξαντλήσει το (πολιτικό) λάδι του. Το δίλημμα «εγώ ή το χάος» μπορεί να έπιασε στις ελληνικές εκλογές, αλλά δεν απασχολεί το Βερολίνο, που ετοιμάζεται να (δια)χειριστεί κατά τα γούστα του και τον επόμενο πρωθυπουργό, όποτε και όπως αυτός προκύψει.

Εξ άλλου οι μεγάλες δυνάμεις δεν σχεδιάζουν την πολιτική τους πάνω στα πρόσωπα, αλλά επί τη βάσει της ισχύος και των συμφερόντων τους. Όποιος δεν τα αμφισβητεί είναι καταδικασμένος να υποτάσσεται.

από το «ΠΟΝΤΙΚΙ»