Τα προφανή και τα αυτονόητα

του Δημήτρη Καζάκη

Για μένα τέσσερα πράγματα είναι πλέον αναμφισβήτητα μετά και την προκήρυξη:

1. Η δολοφονία των δυο παιδιών στα γραφεία της ΧΑ έγινε κατά παραγγελία, με συμβόλαιο, από το επίσημο κράτος στο παρακράτος. Η επιλογή του στόχου, η όλη επιχείρηση και τέλος η προκήρυξη φέρουν ανεξίτηλα την σφραγίδα του παρακράτους. Για μένα είναι σίγουρο ότι Κασιδιάριδες και Σία ήταν και είναι μέσα στο κόλπο, γιατί, αφενός, δεν φοβήθηκαν, δεν υπήρξε κανένα πρόσθετο μέτρο προστασίας τους και, αφετέρου, άλλαξαν αμέσως μετά λόγο και παρουσία ως καλά μαθητούδια που είχαν μάθει το μάθημά που τους είχαν δασκαλέψει από τα πριν.

2. Στόχος τους ήταν να πουλήσουν εξαρχής την θεωρία των δυο άκρων και να "ξεπλύνουν" τον μηχανισμό της ΧΑ. Το τελευταίο το ανέλαβαν συγκεκριμένοι δημοσιογράφοι. Θέλουν μια ΧΑ πιο κουστουμάτη εν είδη Μαρί Λεπέν, έτσι ώστε να την αφήσουν να παίξει στο πολιτικό παιχνίδι. Στο τριήμερο της μομφής, οι εκπρόσωποι της ΧΑ έκαναν ομιλίες που αν ξεχνούσες ποιο.....
κόμμα αντιπροσώπευαν, εύκολα θα τους μπέρδευες με τους ομιλητές του ΣΥΡΙΖΑ, των ΑΝΕΛ και της ΔΗΜΑΡ.

3. Η προκήρυξη είναι η περιγραφή του "άλλου άκρου" όπως υπάρχει στο διαταραγμένο μυαλό ενός Σαμαρά, ή κάποιου από τους συμβούλους του, τύπου Κρανιδιώτη. Προσωπικά πιστεύω ότι η προκήρυξη γράφτηκε με συρραφή φράσεων, κειμένων και αναφορών από όλο το φάσμα του αποκαλούμενου "άλλου άκρου". Γι' αυτό κι αυτή η περίεργη εναλλαγή στυλ και τρόπου γραφής, μαζί και της ασυναρτησίας που βασιλεύει στο κείμενο.

4. Η συγκεκριμένη οργάνωση που εγκαινιάστηκε πολύ φοβάμαι ότι δημιουργήθηκε για να δικαιολογήσει επιλεκτικές πολιτικές δολοφονίες. Αυτοί που την δημιούργησαν θέλουν να καλύψουν κάποιο σχέδιο πολιτικών δολοφονιών που έχουν στα σκαριά, μιας και να σπρώξουν στον εμφύλιο τον ελληνικό λαό δεν μπορούν. Μόνο άτομα με ψυχική διαταραχή μπορούν να πιστέψουν σήμερα την θεωρία των δυο άκρων κι επομένως δεν έχει καμιά τύχη σε μεγάλες μερίδες του λαού.

Πρόκειται για κλασσική συνταγή ελεγχόμενης έντασης από την ίδια την εξουσία, που εφαρμόστηκε σε πολλές χώρες τις περασμένες δεκαετίες με σκοπό την εξόντωση επικίνδυνων αντιπάλων του καθεστώτος, ώστε να μείνει μόνη εναλλακτική στον λαό ότι προσφέρει το σούπερ μάρκετ της σημερινής Βουλής.

Η συνταγή αυτή επιλέγεται κάθε φορά όταν, αφενός, το καθεστώς που επιβάλλεται δεν έχει κανένα λαϊκό έρεισμα και, αφετέρου, υπάρχει πολύ έντονα ο κίνδυνος να διαμορφωθεί ένας αντίπαλος πόλος που δεν ελέγχεται. Όταν μάλιστα το σύστημα μαύρης δημοσιογραφίας και προπαγάνδας χάνει όλο και περισσότερο τον έλεγχο της κοινής γνώμης, τι μένει στο καθεστώς; Είτε ανοιχτή δικτατορία, είτε ελεγχόμενη ένταση με επιλεκτικά χτυπήματα.

Η πρώτη επιλογή δεν είναι σήμερα εφικτή. Τουλάχιστον αυτή την στιγμή.

Η δεύτερη είναι η μόνη δυνατή επιλογή σήμερα με δεδομένη την άτυπη συνεργασία της αντιπολίτευσης στο κοινοβούλιο.

Τι θέλω να πω μ' αυτό το τελευταίο; Κάτι πολύ απλό. Φανταστείτε να αρχίσουν οι δολοφονικές επιθέσεις εναντίον συγκεκριμένων εκτός κοινοβουλίου με την μάσκα της συγκεκριμένης ή άλλης παρακρατικής τρομοκρατικής οργάνωσης. Τι θα κάνει η αντιπολίτευση; Αυτό που κάνει πάντα. Θα καταγγείλει και μάλιστα με μετριοπάθεια, για να μην εξαρθούν τα πνεύματα και θα κάτσει στ' αυγά της. Θα προσφέρει δηλαδή τις καλύτερες δυνατές υπηρεσίες για να συνεχίσει την δράση του το παρακράτος.

Γι' αυτό άλλωστε κανένα κόμμα της Βουλής δεν τόλμησε να πάρει ξεκάθαρη θέση ως προς τα γεγονότα. Η σημερινή Βουλή είναι η καλύτερη που υπήρξε ποτέ για την ασύδοτη λειτουργία του παρακράτους. Το εξασφαλίζει αυτό μια δειλή, μοιραία και άβουλη αντιπολίτευση, πού ίσως να προσμένει κάποιο θάμα!

Μόνο τον λαό φοβούνται οι κρατούντες κι εμείς θα πρέπει να εντείνουμε την δουλειά μας. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να εξελιχθεί σε Ελ Πάσο η χώρα υπό της ευλογίες και ίσως την καθοδήγηση της κυβερνώσας παράταξης, αλλά και της δειλής αντιπολίτευσης.