Ο Αγώνας των εργαζομένων στα Πανεπιστήμια καλά κρατεί…..

Φωτογραφία: Φίλιππος Μεσσίνης/ FosPhotos

Ανακοίνωση εργαζομένων ΕΜΠ

Απογραφή διοικητικών υπαλλήλων ΑΕΙ

Τα ΟΧΙ που εκβιαστικά έγιναν ΝΑΙ

Οι διοικητικοί υπάλληλοι των ΑΕΙ, βρισκόμαστε στην 8η εβδομάδα απεργίας. Πριν λίγες ημέρες βρεθήκαμε αντιμέτωποι με ένα δίλημμα «να απογραφώ ή όχι». Μέχρι και μία ημέρα πριν την ψήφιση της τροπολογίας στη Βουλή, κατατέθηκαν πολλά «ΟΧΙ» με τη μορφή υπεύθυνων δηλώσεων μη συμμετοχής στην απογραφή, οι οποίες και διαβιβάστηκαν στο Υπουργείο Παιδείας. Όπου έγινε απόπειρα να καταγραφεί η αυθόρμητη διάθεση του κλάδου απέναντι στον  εκβιασμό των απολύσεων, τα ποσοστά ήταν συντριπτικά (620 δηλώσεις μη απογραφής στο ΕΚΠΑ και 180 στο ΕΜΠ).

Δυστυχώς, τα πολιτικά παιχνίδια, οι ψυχολογικοί εκβιασμοί και η συνδικαλιστική....
γραφειοκρατία οδήγησε ένα μεγάλο μέρος των συναδέλφων να απογραφούν, χωρίς ουσιαστικά τη θέλησή τους. Τελικά περίπου 300 είπαν ΟΧΙ. Αρνήθηκαν να μπούνε στη μηχανή παραγωγής άνεργων, μίζερων, εξαθλιωμένων συνειδήσεων. Αρνήθηκαν να γίνουν συνένοχοι στην επιχείρηση διάλυσης του δημόσιου πανεπιστημίου.

Τα ΜΜΕ όπως ήταν φυσικά αναμενόμενο έσπευσαν να ενημερώσουν την κοινωνία για το πόσο πολύ πέτυχε η εκβιαστική μέθοδος του Υπουργείου για αυτό-απογραφή, βγάζοντας στον τάκο «τα κακά 268 παιδιά» που δεν απογράφησαν, τα οποία σύμφωνα με τα σχετικά δημοσιεύματα τίθενται αυτόματα και μαγικά σε αργία, χωρίς να μεσολαβήσει καμία άλλη διαδικασία.

Αυτό που ενόχλησε τον κρατικό μηχανισμό από την αρχή της απεργίας των διοικητικών υπαλλήλων στα ΑΕΙ, ήταν η ενότητα και η διάρκεια. Το ότι μέρα με τη μέρα όλο και περισσότεροι έμπαιναν ενεργά στον αγώνα. Το ότι ώρα με την ώρα η συνένωση με άλλα αγωνιζόμενα μέτωπα γίνονταν όλο και μεγαλύτερη. Αυτή την ενότητα θέλησε να σπάσει και δυστυχώς βρήκε πρόσφορο έδαφος στην συνδικαλιστική γραφειοκρατία να το κάνει ως ένα βαθμό.

Αυτό όμως που μάλλον αγνοεί ο κρατικός μηχανισμός είναι πως τα ΝΑΙ που κατατέθηκαν στην πλατφόρμα δεν είναι και συνειδησιακά ΝΑΙ, αλλιώς η απεργία θα σταματούσε την προηγούμενη εβδομάδα ακριβώς μετά την απογραφή. Η απεργία όχι μόνο δεν σταμάτησε αλλά συνεχίζει με νέα πενθήμερη.

Αυτός ο αγώνας ξεκίνησε ενωμένος και θα τελειώσει ενωμένος όσο και αν αυτό αντιτίθεται στην πάγια τακτική της κυβέρνησης για διάσπαση των μετώπων των αγωνιζόμενων κλάδων. Δυστυχώς για το Υπουργείο και την κυβέρνηση, δεν είμαστε μόνο 268. Είμαστε πολλοί παραπάνω. Όχι μόνο μέσα στα πανεπιστήμια αλλά και έξω στην κοινωνία. Είμαστε όλα αυτά τα κομμάτια που έγιναν ένα, στη διάρκεια αυτού του μακροχρόνιου και δύσκολου αγώνα.

Είμαστε όλα αυτά τα κομμάτια που λέμε

ΟΧΙ στις απολύσεις, ΟΧΙ στις επιταγές της κυβέρνησης,

ΟΧΙ στη λεηλασία και απαξίωση της εργασίας και της ζωής μας.

Είμαστε όλα αυτά τα κομμάτια που λέμε

ΝΑΙ στην Αντίσταση. ΝΑΙ στην Ανυπακοή. ΝΑΙ στην Ανατροπή.

Ανακοίνωση των εργαζομένων του ΕΚΠΑ

Ξεκινήσαμε έναν αγώνα πριν από δύο μήνες. Τότε, κανείς δεν περίμενε ότι θα φτάναμε μέχρι εδώ, έχοντας σημειώσει τόσες μικρές νίκες.

Ο στόχος μας ήταν ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΣΗ και ΑΠΟΣΥΡΣΗ της ΚΥΑ.

Πήγαμε δυναμικά, δεν επιτρέψαμε να φύγει ΚΑΝΕΝΑ ΣΤΟΙΧΕΙΟ από τη Διεύθυνση Διοικητικού.  Το κράτος εξαναγκάστηκε να βγάλει δεύτερη ΚΥΑ. Επιχείρησε να σπάσει το ενιαίο μέτωπο των 8 πανεπιστημίων, διαχωρίζοντας τα 6 από αυτά που δεν είχαν δώσει τα στοιχεία που ζήταγε. Παρ’ όλα αυτά, το μέτωπο έμεινε ενιαίο. Οι συνάδελφοί μας παντού συνέχισαν να δίνουν τον αγώνα. Ιδιαίτερα σε Ιδρύματα στα οποία οι διοικήσεις είχαν στείλει στοιχεία, η απεργία κρατήθηκε δυναμικά με περιφρούρηση των Διευθύνσεων Διοικητικού, για να μην μπορέσουν να στείλουν το σύνολο των στοιχείων και να μην προχωρήσουν στη μοριοδότηση.  Κάπου εκεί, η εξουσία προχώρησε ένα βήμα παρακάτω. Επιχείρησε να διαχωρίσει τους εργαζόμενους στην καρδιά κάθε Ιδρύματος, κάθε απεργιακής κοινότητας. Έβαλε μπροστά την «επιχείρηση απογραφή», για να σπάσει το μέτωπο της συλλογικότητάς μας, φέρνοντας τον καθένα αντιμέτωπο με τον εαυτό του, απομακρύνοντάς τον από το διπλανό του και μεταφέροντας το βάρος από τη συλλογική απόφαση στην ατομική.

 Η συλλογική μας απόφαση παρέμεινε μία: ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΣΗ ΜΕ ΤΗ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ ΜΑΣ.

Και τότε, μπήκε στο παιχνίδι η συνδικαλιστική γραφειοκρατία, χείρα βοηθείας της κυβέρνησης. Ξέρουμε όλοι πώς το πρωί της Τετάρτης, βρεθήκαμε σε μια κατάσταση απόγνωσης, κολλημένοι  στον τοίχο, με μια απόφαση που εμφανιζόταν μέσω δημόσιων και κατ’ ιδίαν ειδοποιήσεων ως μονόδρομος. Και ξέρουμε, ο καθένας από μας, τους επί 7 βδομάδες απεργούς του ΕΚΠΑ, τα συναισθήματα που νιώσαμε: οργή, αγανάκτηση, συντριβή, φόβο. Με δάκρυα στα μάτια, καταρρέοντας σχεδόν ψυχοσωματικά, κάποιοι απογράφησαν και κάποιοι δεν το έκαναν. Όταν το διακύβευμα εξατομικεύεται, κανείς δεν έχει τη δύναμη που έχει όταν είναι μαζί με τους άλλους. Κι επειδή αυτό το ξέρουμε, παρά τις προσωπικές επιλογές, μείναμε στη συλλογικότητά μας και στη ΓΣ μας την ίδια μέρα πήραμε μια απόφαση για συνέχιση της απεργίας. Για μας άλλωστε ποτέ ο στόχος δεν ήταν η απογραφή. Ήταν και είναι το ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΣΗ. Όταν βάλαμε αυτό το στόχο ξέραμε ότι θα ερχόμασταν σε σύγκρουση με τον πυρήνα της μνημονιακής πολιτικής. Ότι αυτό που θέλαμε να κάνουμε ήταν να σπάσουμε τον τσαμπουκά αυτής της κυβέρνησης. Ξέραμε ότι θα μας τρομοκρατήσουν, θα επιχειρήσουν να μας διασπάσουν, να μας σπάσουν, να τσακίσουν τα νεύρα μας, με τη βοήθεια πρόθυμων συμμάχων τους, από τα ΜΜΕ μέχρι τις συνδικαλιστικές ηγεσίες. Χωρίς τη βοήθειά τους δε θα πετύχαιναν τίποτα.

Εμείς όμως ξέραμε πάντα ότι όπλο μας είναι Η ΑΠΕΡΓΙΑ.

Και τώρα το ξέρουμε ακόμα καλύτερα.

Ανάμεσά μας υπάρχουν 69 συνάδελφοι που, αν εφαρμοστεί η ΚΥΑ, απολύονται ΑΜΕΣΑ. Ανάμεσά μας υπάρχουν 437 που, αν σταματήσουμε τώρα, θα απολυθούν αργότερα, κι ίσως ελάχιστοι μετακινηθούν εντός κι εκτός νομού Αττικής, εντός κι εκτός Πανεπιστημίων. Ανάμεσά μας υπάρχουν και σχεδόν 200 που κινδυνεύουν να μπουν σε προσωρινή αργία γιατί δεν απογράφησαν.

Η κυβέρνηση, στο λογαριασμό που θα δώσει στην τρόικα, θέλει νούμερα απολυμένων ΤΩΡΑ.  Δεν ενδιαφέρεται για πρόσωπα, δεν αναγνωρίζει ιδιαιτερότητες, δεν τη νοιάζει εάν θα απολύσει νομίμως ή παρανόμως. ΘΕΛΕΙ ΝΟΥΜΕΡΑ. Όλοι είμαστε υποψήφιοι. Κι όσοι δεν είναι σήμερα, θα είναι στο δεύτερο και στο τρίτο κύμα διαθεσιμότητας. Εκτός εάν…

Εκτός εάν εμείς τώρα ΑΝΤΕΞΟΥΜΕ.

Γι’ αυτό πρέπει να συνεχίσουμε όπως αρχίσαμε. Με ΑΠΕΡΓΙΑ. Με περιφρουρήσεις παντού, με  ειδική έμφαση στη Διεύθυνση Διοικητικού που έχει το σύνολο των στοιχείων που τους λείπουν για όσους απογράφησαν.

Πήγαμε όλοι μαζί ως τώρα και θα πάμε όλοι μαζί και στη συνέχεια. Κι όπως είπε μια συνάδελφος και απεργός:

Να αγαπάς όποιον σ’ αγαπάει και να μην αγαπάς όποιον δε σε αγαπάει.

ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΚΠΑ