Μερικές σκέψεις - παρατηρήσεις σε σχέση με την πρόσφατη δημοσκόπηση Πανά

του Όθωνα Κουμαρέλλα*

Αν δεχθούμε ως αξιόπιστη την πρόσφατη δημοσκόπηση που διεξήχθη από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Τμήμα Στατιστικής Επιστήμης, με υπεύθυνο τον Πρόεδρο του Τμήματος, καθηγητή Επαμεινώνδα Πανά που δημοσιεύθηκε στο δελτίο ειδήσεων του «ΕΨΙΛΟΝ» την Πέμπτη 28/11/13 και δεν έχουμε κανένα λόγο, ούτε υπάρχει το οποιοδήποτε στοιχείο απομείωσης της αξιοπιστίας της συγκεκριμένης δημοσκόπησης, τότε παρατηρούμε εύκολα τα εξής.

1. Εφ’ όσον το δείγμα των 2100 ατόμων που συμμετείχαν στη δημοσκόπηση είναι σταθμισμένο αναλογικά με τον πληθυσμό των περιφερειών Αττικής και Θεσσαλονίκης, τότε το μέσο ποσοστό που επιτυγχάνει το Ε.Πα.Μ. στις δύο αυτές περιοχές που συγκεντρώνουν συνολικά περίπου το 65% του ελληνικού πληθυσμού ανέρχεται στο 6,38%.

2. Το ποσοστό αυτό είναι υπερδιπλάσιο του πλαφόν 3% που είναι απαραίτητο να συγκεντρώσει ένας πολιτικός σχηματισμός για να μπορέσει να εκλέξει βουλευτές και μάλιστα, στο ποσοστό...
αυτό, ο αριθμός των εκλεγομένων βουλευτών ανέρχεται στους 19 με βάση τον ισχύοντα εκλογικό νόμο. Δηλαδή ο συγκεκριμένος σχηματισμός όχι μόνο εκλέγει βουλευτές, αν αποφασίσει να συμμετάσχει στις εθνικές εκλογές, αλλά σχηματίζει αυτόνομη κοινοβουλευτική ομάδα, ενώ αν μιλήσουμε για τις ευρωεκλογές εκλέγει άνετα τουλάχιστον έναν (1) ευρωβουλευτή, με πολύ πιθανή την εκλογή και δευτέρου. Ταυτόχρονα ανοίγονται εξαιρετικές προοπτικές για ουσιαστική παρέμβαση του Μετώπου στις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές.

3. Το ποσοστό αυτό (6,38%) που αποτυπώνεται στη δημοσκόπηση Πανά για το Ε.Πα.Μ. φέρνει το Μέτωπο υψηλότερα των δημοσκοπικών ποσοστών του ΠΑΣΟΚ, της ΔΗΜΑΡ, των ΑΝΕΛ, ακόμα και του ίδιου του ΚΚΕ, όπως αυτά αποτυπώνονται σε πληθώρα άλλων δημοσκοπήσεων που δεν συμπεριλαμβάνουν στις μετρήσεις τους το Ε.Πα.Μ.. Παρά τους αποκλεισμούς και τις αποσιωπήσεις το Ε.Πα.Μ. έρχεται, έτσι, δυναμικά στο πολιτικό προσκήνιο επηρεάζοντας πλέον καθοριστικά τις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα.

4. Ακόμα κι αν δεχθούμε, ότι στις υπόλοιπες περιφέρειες της χώρας το Ε.Πα.Μ. δεν έχει πετύχει αντίστοιχα πολιτικά αποτελέσματα διείσδυσης στο κοινωνικό σώμα και το ποσοστό του, σε αυτές τις περιοχές, παραμένει σε εκείνο των εκλογών του Μαΐου 2012, τότε παρατηρούμε ότι το συνολικό πανελλαδικό δημοσκοπικό ποσοστό του φτάνει το 4,13%. Δηλαδή και πάλι πολύ ψηλότερα του πλαφόν εισόδου στη Βουλή. Βέβαια αυτή είναι μια εντελώς αυθαίρετη παραδοχή και δεν υπάρχει κανένα, μα κανένα στοιχείο, που να την επιβεβαιώνει, αλλά την αποδέχομαι σαν το δυσμενέστερο δυνατό σενάριο. Αντίθετα είναι πολύ λογικό, να υποθέσει κάποιος, ότι αντίστοιχη αύξηση της διείσδυσης του Μετώπου υπάρχει και στην περιφέρεια, έστω και με χαμηλότερους ρυθμούς απ’ ότι στην ευρύτερη περιοχή της Αττικής.

5. Με δεδομένα τα παραπάνω, με σχετική ασφάλεια μπορούμε να ισχυριστούμε, ότι η απήχηση του Ε.Πα.Μ. αυτή τη στιγμή συνολικά στο εκλογικό σώμα βρίσκεται γύρω και μάλλον υπερβαίνει ήδη το 5%. Ένα ποσοστό καθόλου ευκαταφρόνητο με μόλις 2,5 χρόνια ζωής από την ίδρυση του Μετώπου και με δεδομένες τις αντίξοες συνθήκες που είμαστε υποχρεωμένοι να κινούμαστε.

6. Βεβαίως αντίστοιχη δυναμική με τη δική μας παρουσιάζουν και άλλα πολιτικά σχήματα, όπως προκύπτει από την δημοσκόπηση Πανά, που ενδεχομένως κάποιος να θεωρήσει ότι λειτουργούν «ανταγωνιστικά» ως προς το Ε.Πα.Μ. Δεν είναι όμως έτσι κι ας τα δούμε ένα προς ένα τα σχήματα αυτά.

6.α. ΑΝΤΑΡΣΥΑ: Μολονότι έχει υιοθετήσει εν μέρει πολλά από τα προτάγματά μας, όπως την έξοδο από το ευρώ και την Ε.Ε., η παρωχημένη «αντικαπιταλιστική» της ρητορεία και η θρησκευτικού τύπου προσήλωση στα «νάματα» της κομμουνιστικής «αριστεράς» περιορίζει αφάνταστα το ακροατήριο που απευθύνεται σε συγκεκριμένους χώρους, με συνέπεια η αύξηση των δημοσκοπικών της ποσοστών να μην αντανακλά  ευρύτερη κοινωνική απήχηση, παρά μάλλον δείχνει ανακατατάξεις στον ευρύτερο κομμουνιστογενή χώρο.

6.β. Το «σχέδιο Β» απευθύνεται επίσης σε τμήματα της κομμουνιστογενούς αριστεράς και δεν αμφισβητεί, πέραν της ανάγκης των καιρών, κατ’ ουδένα τρόπο το παραδοσιακό σχίσμα μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς. Παρά την υποστήριξη και την προβολή που τυγχάνει ο επικεφαλής του σχήματος Αλέκος Αλαβάνος, από συγκεκριμένα μέσα, ενώ όντως αποτελεί μια καθιερωμένη πολιτική προσωπικότητα με δεκαετίες παρουσίας στη πολιτική και που τυχαίνει ευρύτερης αναγνωρισιμότητας, δεν φαίνεται να καταφέρνει να δημιουργήσει ξεχωριστή δυναμική. Κι εδώ πρόκειται, επί της ουσίας, για «ανακάτεμα της τράπουλας» στο εσωτερικό της παραδοσιακής «αριστεράς». Η προσπάθεια τους εξαντλείται στο διεμβολισμό από τ’ «αριστερά» του ΣΥ.ΡΙΖ.Α..

6.γ. Το κόμμα «Δραχμή» του Θ. Κατσανέβα. Πρόκειται για φιλότιμη προσωπική προσπάθεια του ιδρυτή του σχήματος. Με δεδομένη όμως την σύγχυση και τις ασαφείς τοποθετήσεις του σε μια μεγάλη γκάμα καίριων πολιτικών προβλημάτων, όπως είναι οι σχέσεις μας με την ευρωπαϊκή ένωση, καθώς και ότι σε ευρύτερους κύκλους θεωρείται «φθαρμένο» «υλικό» ερχόμενο από πολύ παλιά, από την εποχή της απόλυτης κυριαρχίας του Ανδρέα Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ, δεν μπορεί να αποκτήσει μεγαλύτερη απήχηση και το ακροατήριό του περιορίζεται σε τμήματα του παλαιού «πατριωτικού» ΠΑΣΟΚ.

Τελικά και τα τρία αυτά πολιτικά μορφώματα δεν μπορούν παρά να λειτουργήσουν συμπληρωματικά της προσπάθειας του Ε.Πα.Μ. ενισχύοντας έμμεσα τη δική του διεισδυτικότητα στην κοινωνία, λειτουργώντας επιβεβαιωτικά της δικής του, κρυστάλλινης καθαρότητας, πολιτικής πρότασης. Ελλοχεύει όμως πάντα ο κίνδυνος να επιχειρηθεί, με βάση την ανεπάρκεια, ή την μονομέρεια της πρότασης αυτών των σχηματισμών, η κατασυκοφάντηση και η απομείωση έτσι της διεισδυτικότητας της συνολικής δικής μας πρότασης για Εθνική Ανεξαρτησία, Δικαιοσύνη, Λαϊκή Κυριαρχία και Κοινωνική Απελευθέρωση. Γι’ αυτό οι σχέσεις μας με τους εν λόγω σχηματισμούς δεν μπορεί να είναι ανταγωνιστική, δεν υπάρχει λόγος, αλλά επίσης, σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να είναι απολύτως συνεργατική.

Η θέση μας είναι απλή, καθαρή και ειλικρινής, όλοι δοκιμαζόμαστε στον στίβο του Αγώνα, στους δρόμους. Εκεί που δοκιμάζονται σκληρά οι θέσεις, οι απόψεις, οι αντοχές, αλλά και οι προθέσεις του καθένα μας. Βαδίζουμε παράλληλα και μαζί στο βαθμό που έχουμε τον ίδιο στόχο, αλλά και χώρια εκεί που διαφέρουμε, ή οι άλλοι δεν τολμούν, ή δεν μπορούν να προχωρήσουν. Και δεν τολμούν ή δεν μπορούν να προχωρήσουν ακριβώς στα χνάρια της δικής μας στρατηγικής για μια νέα Εθνική Λαϊκή Ενότητα στη βάση της κοινωνίας, που είναι η μόνη που μπορεί να αποτελέσει το πολιτικό υποκείμενο της βαθειάς αλλαγής που έχει ανάγκη η χώρα και ο λαός.

Το αποτέλεσμα όμως είναι το Ε.Πα.Μ. -και αυτό αποδεικνύει η δημοσκόπηση Πανά- με το ΚΚΕ να «μονάζει» και τον ΣΥΡΙΖΑ να ενσωματώνεται με ιλιγγιώδη ταχύτητα, να τείνει να αποτελέσει τον μοναδικό αντίπαλο πόλο στο καθεστώς. Ταυτόχρονα να συσπειρώνει σταδιακά γύρω του όλες εκείνες τις δυνάμεις που έχουν σαν στόχο την ανατροπή, στη βάση αυτής της στρατηγικής Εθνικής Λαϊκής Ενότητας, που το Ε.Πα.Μ. από την ίδρυσή του κιόλας παλεύει, πέρα από ξεπερασμένους και μακριά από τις ανάγκες των καιρών διαχωρισμούς με βάσει στείρες ιδεοληψίες, αριστεράς - δεξιάς, βένετων ή πράσινων.

Μπορεί κάποιος να θεωρήσει υπερφίαλες αυτές τις σκέψεις περί μοναδικού αντίπαλου πόλου του «συνταγματικού» τόξου της καταστροφής, γύρω από το Ε.Πα.Μ., στη βάση μιας απλής δημοσκοπικής έρευνας και μόνο με όχι ένα ιδιαίτερα υψηλό ποσοστό σε σχέση με τα ποσοστά των συστημικών κομμάτων. Όποιος όμως σκέπτεται έτσι, δεν μπορεί να διακρίνει την δυναμική που ενσωματώνεται σταδιακά στη δράση του Ε.Πα.Μ. που τροφοδοτείται από την ίδια τη φορά που ακολουθούν τα πράγματα στη χώρα και το τεράστιο κενό που έχει δημιουργηθεί στην πολιτική έκφραση εκατομμυρίων, δοκιμαζόμενων από τις μνημονιακές πολιτικές, πολιτών. Το Ε.Πα.Μ. προσεγγίζει σιγά σιγά, ήσυχα και χωρίς να του δίνουν, πολλοί, μεγάλη σημασία, το κρίσιμο σημείο της μεγάλης «έκρηξης» του. Είχαμε από καιρό τα δείγματα, τώρα αποτυπώνονται και δημοσκοπικά. Εδώ η «απομόνωση» και ο αποκλεισμός λειτουργεί αποπροσανατολιστικά και ως μπούμερανγκ για τους ίδιους που τον εφαρμόζουν, αφού «χάνουν» τις υπόγειες διαδρομές και τις διεργασίες που συντελούνται στη βάση του κοινωνικού σώματος.

Όλα αυτά και η αφανής πλην σημαντικότατη πρόοδος που επιτυγχάνει βήμα το βήμα  το Ε.Πα.Μ. δεν γίνονται τυχαία. Οφείλονται κατ’ αρχήν και πάνω απ’ όλα σε όλες τις επαμίτισες και τους επαμίτες που χωρίς στοιχειώδη μέσα, με τεράστια προσωπικά και οικογενειακά προβλήματα, που η ίδια η κρίση προκαλεί, έχουν αφιερώσει ένα κομμάτι του εαυτού τους, ίσως το καλύτερο, στην κοινή μας υπόθεση, στο κοινό μας Αγώνα για Εθνική Ανεξαρτησία και Δημοκρατία. Οφείλεται στη συνέπεια και στην καθαρότητα των θέσεων και των απόψεών μας. Ούτε μια στιγμή, ούτε ένα χιλιοστό δεν παρεκκλίναμε από τα προτάγματά μας και τις αποφάσεις των δύο συνεδρίων μας.  Οφείλεται στον σ. Καζάκη, στις αδιαμφισβήτητες γνώσεις του, στο αλάνθαστο πολιτικό του κριτήριο, αλλά κυρίως γιατί δυόμισι χρόνια τώρα, ούτε μια στιγμή δεν έδειξε να λυγίζει, ούτε φευγαλέα δεν έδειξε να χάνει το στόχο του. Οφείλεται τέλος στη στρατηγική που με μεθοδικότητα επεξεργάστηκε η Πολιτική Γραμματεία και ακολουθούμε απαρέγκλιτα και που συνίσταται ακριβώς στη δημιουργία αυτής της νέας Εθνικής Λαϊκής Ενότητας.

Είμαστε ακόμα στην αρχή του δρόμου. Τα πρώτα αυτά εμφανή αποτελέσματα της προσπάθειάς μας, μας δίνουν δύναμη και μας οπλίζουν με αισιοδοξία και κουράγιο να συνεχίσουμε. Στο τέλος θα δικαιωθούμε. Αρκεί να μείνουμε προσηλωμένοι στους στόχους μας και να εκμεταλλευτούμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τις ευκαιρίες που μας παρουσιάζονται. Απ’ εδώ και πέρα κανείς πολίτης να μη μείνει μόνος χωρίς να γνωρίζει τις θέσεις μας, τα προτάγματά μας και την πολιτική μας πρόταση.

Από τον Έβρο μέχρι την Καλαμάτα και την Κρήτη, από την Κέρκυρα μέχρι το Καστελόριζο, όλοι οι επαμίτες πρέπει να εντείνουν τη προσπάθεια και να πείσουν και τον τελευταίο για το δίκιο του αγώνα.

Είμαστε πολλοί και γινόμαστε καθημερινά περισσότεροι. Οι λίγοι λιπόψυχοι και «κουρασμένοι», οι μεμψίμοιροι δεν αντέχουν και απομακρύνονται από μόνοι τους. Το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο είναι εδώ παρόν και διαμορφωτής πλέον των εξελίξεων.

Αν και ο αφορισμός ότι με τις εκλογές δεν μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα, γιατί τότε θα ήσαν παράνομες, εν πολλοίς ισχύει, αλλά αφήνουν περιθώρια, χαραμάδες έστω, για ενδυνάμωση και πλατειά συσπείρωση ευρύτερων λαϊκών δυνάμεων γύρω από τις θέσεις και τα προτάγματα του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου, με τελικό και αδιαπραγμάτευτο στόχο την Ανατροπή. Η πρόκληση βρίσκεται μπροστά μας και δεν πρόκειται να την αφήσουμε ανεκμετάλλευτη….

*Ο Όθωνας Κουμαρέλλας είναι β’ συντονιστής της Π.Γ. του Ε.Πα.Μ.