Ανοιχτή επιστολή προς τον Πρωθυπουργό κ. Α. Σαμαρά

του Γιάννη Μακριδάκη

Ονομάζομαι Γιάννης Μακριδάκης, κατοικώ στην Βολισσό της Χίου, στο παρελθόν ίδρυσα το Κέντρο Χιακών Μελετών μέσα από το οποίο εκπονήθηκαν επί 15 χρόνια έρευνες, μελέτες, καταγραφές, αρχειοθετήσεις, εκδόσεις, κατόπιν συνέγραψα ένα βιβλίο ιστορικό για την περίοδο από την ένταξη της Χίου στο νεοελληνικό κράτος, το 1912, μέχρι τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, ένα επόμενο, εμφανώς αριστερών πεποιθήσεων, το οποίο περιέχει μαρτυρίες Ελλήνων προσφύγων και στρατιωτών στην Μέση Ανατολή κατά την προηγούμενη γερμανική κατοχή, καθώς και επτά λογοτεχνικά βιβλία, τρία μυθιστορήματα και τέσσερις νουβέλες, βιβλία τα οποία κυκλοφορούν στην Ελλάδα από τις ιστορικές εκδόσεις της Εστίας αλλά και μεταφράζονται για να κυκλοφορήσουν σύντομα και στην Γαλλία από τις εκδόσεις S Wespieser, άρα, αν μη τι άλλο, αποτελούν και ελληνικά εξαγωγικά προϊόντα, για να το πω με όρους του χρηματοοικονομικού συστήματος, τους οποίους και μόνο, ως φαίνεται, κατανοείτε. .

Επίσης εδώ και τρία χρόνια ασχολούμαι με την καλλιέργεια της γης με σκοπό την παραγωγή....
και την περισυλλογή της τροφής μου, έχω στραφεί προς την φυσική καλλιέργεια στη γη αλλά και στην κοινωνία ως φιλοσοφία ζωής, ρίχνοντας σπόρους και παρατηρώντας την αργή φυσική ανάπτυξη, μη επεμβαίνοντας καθόλου επί της φύσης και των πλασμάτων της.

Ταυτοχρόνως δηλώνω ιδεολογικά ενάντιος στο ανήθικο και φασιστικό για τους ανθρώπους και τα άλλα πλάσματα της φύσης χρηματοοικονομικό σύστημα, το οποίον οι καταναλωτές κατασκεύασαν και οι κυβερνήσεις παγκοσμίως φουσκώνουν τόσο ώστε να υποκαταστήσει το οικοσύστημα και να καταστρέψει την ανθρωπότητα και τον πλανήτη, τάσσομαι δε προφανώς ενάντια στην Ε.Ε. όπως αυτή έχει καταντήσει και βέβαια τελείως ενάντια στο ΝΑΤΟ, στην ευρωζώνη, στα Μνημόνια, στην καταστροφή του περιβάλλοντος και στο ξεπούλημα των φυσικών πόρων της πατρίδας μου.

Είναι πασιφανές λοιπόν κύριε Σαμαρά ότι, με τέτοιο παρελθόν και παρόν, με τέτοιες πεποιθήσεις και ιδέες, ενσαρκώνω το άλλο άκρο των νεοναζί, το άλλο άκρο του “εξτρεμισμού”, όπως σαφέστατα ορίσατε. Και προφανώς από σήμερα θα αναμένω να εισβάλετε ως Κράτος, εδώ, ανάμεσα στα φυτά μου που μεγαλώνουν, και να με πατάξετε ως ακραίο.

Σας παρακαλώ μόνο, ενημερώστε τα όργανά σας, όταν έρθουν, να προσέχουν πού πατάνε, διότι υπάρχουνε παντού σπόροι και φυντάνια, υπάρχουνε παντού ελπίδες…