Πώς να καταστρέψεις νεανικά ελληνικά μυαλά

του William D.E. Mallinson*

Ας θυμηθούμε τα λόγια που ο Γιάννης Μαρίνος αποδίδει στον Χάινριχ Κίσινγκερ:

«Ο ελληνικός λαός είναι δύσκολο -αν όχι αδύνατον- να υποταχθεί, και γι’ αυτό θα πρέπει να τον πλήξουμε βαθειά στις πολιτισμικές του ρίζες: ίσως τότε να τον εξαναγκάσουμε να συμμορφωθεί. Εννοώ, φυσικά, να πλήξουμε τη γλώσσα, τη θρησκεία, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, προκειμένου να εξουδετερώσουμε την ικανότητά του να αναπτυχθεί, να διακριθεί ή να επικρατήσει, ούτως ώστε να τόν εξαλείψουμε ως εμπόδιο στα ουσιώδους σημασίας στρατηγικά σχέδιά μας στα Βαλκάνια, τη Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή»..

Η βέλτιστη μακροχρόνια άμυνα κάθε χώρας είναι το εκπαιδευτικό της σύστημα και, πιο συγκεκριμένα, το επίπεδο παιδείας των νέων της.

Το μέλος της λέσχης Μπίλντερμπεργκ Άννα Διαμαντοπούλου, διαβόητη για την πρότασή της να γίνει η Αγγλική επίσημη γλώσσα της Ελλάδος, διετέλεσε Υπουργός Παιδείας από το 2010 έως το 2012.

Η τεχνική ανταρτοπόλεμου που εφήρμοσε, αποδεικνύεται τώρα να έχει βλάψει σοβαρότατα τα....
ελληνόπουλα και την ελληνική οικογένεια γενικότερα. Αφού δεν τής έφτασε που προσπάθησε να κάνει την Αγγλική επίσημη γλώσσα της Ελλάδος (όπως έγινε στις πρώην βρετανικές αποικίες!), στη συνέχεια φρόντισε να μην υπάρχουν αρκετά σχολικά βιβλία για όλα τα παιδιά.

Αλλά αυτά ωχριούν μπροστά στην πλέον πρόσφατη φρίκη, δηλαδή τις δήθεν εισαγωγικές εξετάσεις στα Πειραματικά Σχολεία. Τη φαντάζομαι κάλλιστα να κρυφογελάει αραχτή στη βίλλα της και να τρίβει τα χέρια της με ικανοποίηση, ενώ ο Αρβανιτόπουλος προσπαθεί να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα, αλλά αυτό δεν ισχύει ούτε για τα παιδάκια που δέχθηκαν το πλήγμα, ούτε -φυσικά- και για τους γονείς τους.

Στην αρχή είχαν ιδρυθεί ως ‘σχολεία αριστείας’ και τα παιδιά επιλέγονταν με κλήρωση, προκειμένου να εξασφαλισθεί μια όσο το δυνατόν φυσιολογική και αντιπροσωπευτική συμμετοχή μαθητών. Όλα καλά και ωραία. Τότε, όμως, η Διαμαντοπούλου πέρασε έναν νόμο που τα μετέτρεψε σε ελιτίστικα. Ας το δεχθούμε και αυτό: άλλωστε, υπάρχουν κι εκείνες οι πολύ σοβαρές απόψεις διανοουμένων που λένε ότι ορισμένα δημόσια σχολεία θα έπρεπε να δέχονται μόνο τους καλύτερους μαθητές, περίπου όπως τα πάλαι ποτέ αξιοσέβαστα Grammar Schools της Αγγλίας.

Ως εκ τούτου, από αυτό το καλοκαίρι, πολλά παιδιά χρειάστηκε να συμμετάσχουν σε αυτές τις ιδιαιτέρως απαιτητικές εξετάσεις σε μαθηματικά και γραμματική, προκειμένου να διεκδικήσουν μια θέση σε Πειραματικό Σχολείο.

Με την οικονομική κρίση, ακόμη και γόνοι συστηματικών φοροφυγάδων επιχειρηματιών των βορείων προαστίων αποφάσισαν να πληρώσουν ώστε να κάνουν τα βλαστάρια τους ιδιαίτερα φροντιστηριακά μαθήματα -πολύ συχνά παρανόμως, αφού τα διδάσκουν καθηγητές του δημοσίου που ‘έχουν άκρες’- προκειμένου να περάσουν τις εξετάσεις των Πειραματικών Σχολείων, εγκαταλείποντας τα πανάκριβα ιδιωτικά σχολεία για να απολαύσουν υψηλού επιπέδου εκπαίδευση στο τσάμπα.

Ας πούμε ότι ως εδώ, όλα καλά, εκτός από μια μικρή λεπτομέρεια η οποία φαίνεται να διέλαθε της προσοχής της -κατά τα άλλα ΠΑΣΟΚ και ‘όλοι-είμαστε-ίσοι’- Διαμαντοπούλου: τις εξετάσεις αυτές, έπρεπε επίσης να τις περάσουν και όσοι μαθητές πήγαιναν ήδη σε Πειραματικό Σχολείο, προκειμένου να παραμείνουν στο σχολείο τους. Τα αποτελέσματα ήταν καταστροφικά.

Οι γονείς πολλών μαθητών Πειραματικών Σχολείων απλούστατα δεν είχαν τα χρήματα για να στείλουν τα παιδιά τους σε ιδιαίτερα, εν αντιθέσει προς ορισμένους καραμπινάτους φοροφυγάδες των βορείων προαστίων.

Στο Πειραματικό Σχολείο Πλάκας, από τους σαράντα πέντε μαθητές γυμνασίου, μόνον οκτώ πέρασαν στο λύκειο. Οι υπόλοιποι τριάντα οκτώ θα πρέπει να πάνε αλλού σχολείο. Φοβερή ταλαιπωρία για νεανικές καρδιές και εγκεφάλους. Ακόμα χειρότερο είναι ότι σε ορισμένες περιπτώσεις χωρίστηκαν αδελφάκια. Αυτά τα παιδιά του μέλλοντός μας έχουν αποπροσανατολισθεί, εξαναγκασθεί να αποχωρισθούν τους συμμαθητές και φίλους τους, και έχουν υποστεί συναισθηματική αποσταθεροποίηση.

Αυτά τα σκληρά μέτρα, στα οποία οι νεαροί μας έφηβοι χρησιμοποιούνται ως πολιτικά κλωτσοσκούφια, είναι αντι-οικογενειακά και απάνθρωπα. Το μέλλον ανθρώπων έχει καταστραφεί ολοσχερώς. Ο εν λόγω νόμος είναι ξεκάθαρα απότοκο ανικανότητας, απερισκεψίας και έλλειψης ευαισθησίας. Φαίνεται ότι το όνομα των σχολείων αυτών επιβεβαιώνεται, αφού πειραματίζονται με τα παιδιά μας, αλλά όχι όπως ήταν ο αρχικός τους σχεδιασμός.

Θα έχει, άραγε, ο κ. Αρβανιτόπουλος το σθένος να τροποποιήσει τον νόμο, έστω εξαιρώντας από τις εξετάσεις τα παιδιά μας που ήδη έχουν κληρωθεί σε κάποιο τέτοιο σχολείο, επιτρέποντας σε όσα εξ αυτών απέτυχαν να επιστρέψουν Πειραματικά Σχολεία τους και αποτρέποντας την επανάληψη αυτού του φαινομένου στο μέλλον; Δεν μπορεί κανείς να ρίξει το φταίξιμο γι’ αυτό στους Γερμανούς -αυτά είναι φίλια πυρά, ο ελληνικός μαζοχισμός σε όλο του το μεγαλείο. Θα δείξει ο Υπουργός ότι νοιάζεται για τα παιδιά μας και για την παιδεία, αυτήν την βέλτιστη άμυνα της Ελλάδος;

*Ο William Mallinson είναι στέλεχος του Ε.ΠΑ.Μ., μέλος του Επιστημονικής Ανασυγκρότησης, Τομέας Διεθνών Σχέσεων

Απόδοση στην Ελληνική: Θοδωρής Μπουχέλος