Η θυσία του Αλλιέντε

του Πάνου Τριγάζη

«Ο Σαλβαδόρ Αλλιέντε μαζί με μια χούφτα άνδρες ακούει τις ειδήσεις. Οι στρατιωτικοί κατέλαβαν ολόκληρη τη χώρα. Οι στρατηγοί απαιτούν να παραιτηθεί. Του παραχωρούν ένα αεροπλάνο για να φύγει από τη Χιλή. Τον προειδοποιούν ότι το Προεδρικό Μέγαρο θα βομβαρδιστεί από ώρα σε ώρα. Ο Αλλιέντε φορά ένα κράνος και ετοιμάζει το όπλο του. Ακούγονται να πέφτουν οι πρώτες βόμβες».

Έτσι περιγράφει ο μεγάλος Ουρουγουανός συγγραφέας Εντουάρντο Γκαλεάνο τις τελευταίες ώρες του Προέδρου Σαλβαδόρ Αλιέντε της Χιλής, ηγέτη του Μετώπου της Λαϊκής Ενότητας (Unidad...
Popular), που ανέλαβε από το 1970, με τη λαϊκή ψήφο, τα ηνία της χώρας του και στις 11 του Σεπτέμβρη 1973 ανετράπη από το στρατιωτικό πραξικόπημα του αιμοσταγούς δικτάτορα στρατηγού Πινοσέτ, όργανου της CΙΑ, των πολυεθνικών και των πιο αντιδραστικών ντόπιων δυνάμεων.

Στο τελεσίγραφο των πραξικοπηματιών να παραιτηθεί και να διαφύγει στο εξωτερικό, ο Αλλιέντε είχε απαντήσει αρνητικά, απευθύνοντας το τελευταίο ραδιοφωνικό διάγγελμά του, στο οποίο είπε τα εξής:

«Δεν θα παραιτηθώ. Εκλεγμένος σε μια ιστορική στιγμή, θα πληρώσω με τη ζωή μου την αφοσίωση του λαού. Είμαι σίγουρος ότι ο σπόρος που σπείραμε στη συνείδηση χιλιάδων και χιλιάδων Χιλιανών δεν μπορεί να μείνει άκαρπος για πάντα. Αυτοί έχουν τη δύναμη. Μπορεί να μας υποτάξουν, όμως οι κοινωνικές εξελίξεις δεν σταματούν με το έγκλημα, ούτε με τη βία. Η Ιστορία είναι δική μας και την κάνουν οι λαοί…

Εργάτες της πατρίδας μου: Πιστεύω στη Χιλή και στο μέλλον της. Κάποιοι άλλοι θα ξεπεράσουν αυτή τη σκοτεινή και πικρή στιγμή της προδοσίας που προσπαθεί να επιβληθεί. Να είστε σίγουροι ότι, πολύ πιο γρήγορα απ΄ό,τι νομίζετε, θα ανοίξουν και πάλι διάπλατα οι δρόμοι απ΄όπου θα περάσει ο ελεύθερος άνθρωπος για να δημιουργήσει μια καλύτερη κοινωνία. Ζήτω η Χιλή, ζήτω ο λαός, ζήτω η εργατική τάξη! Αυτά είναι τα τελευταία μου λόγια. Είμαι βέβαιος πως η θυσία μου δεν θα είναι μάταιη».

Η ανατροπή του Αλλιέντε συνοδεύτηκε από την επιβολή μιας από τις πιο ωμές δικτατορίες στις ιστορία της Λατ. Αμερικής. Οι λαϊκές κατακτήσεις της περιόδου της διακυβέρνησης της Χιλής από την «Λαϊκή Ενότητα» πνίγηκαν στο αίμα και ακυρώθηκαν, η χώρα μετατράπηκε σε πειραματόζωο για την εφαρμογή του πιο άγριου καπιταλισμού, η ασυδοσία των πολυεθνικών επέστρεψε, οι πολιτικές δολοφονίες αποτέλεσαν μόνιμο στοιχείο αντιμετώπισης των αριστερών δυνάμεων από τη χούντα του Πινοσέτ.

Ο Σαλβαδόρ Αλλιέντε, ο Βίκτορ Χάρα και άλλοι μάρτυρες του Χιλιανού λαού έγιναν σύμβολα ανυποχώρητου αγώνα για τη δημοκρατία, την εθνική ανεξαρτησία και τον σοσιαλισμό. Και η καρδιά  του Ελληνικού λαού, που τότε ζούσε κάτω από την μπότα της αμερικανοκίνητης χούντας της 21ης Απριλίου 1967, πλημμύρισε με έντονα αισθήματα αλληλεγγύης με τον Χιλιανό λαό. Το σύνθημα

«Ο Αλλιέντε ζει» ακούστηκε και στην Αθήνα από φοιτητές και νεολαίους που ήδη οργάνωναν τον αγώνα για την ανατροπή της δικτατορίας στην Ελλάδα, κάτι που συνέβη ένα χρόνο μετά, λίγους μήνες μετά την ηρωική εξέγερση του Πολυτεχνείου.

Το πρόγραμμα ριζικών αλλαγών με κατεύθυνση τον σοσιαλισμό, που εφάρμοσε η «Λαϊκή Ενότητα» και ο Πρόεδρος Αλλιέντε, αποτελεί πηγή έμπνευσης και για τις σημερινές αντινεοφιλελεύθερες και αντιιμπεριαλιστικές πολιτικές που ακολουθούνται σε πολλές χώρες της Λατ. Αμερικής, η οποία έχει πάψει πλέον να αποτελεί «ξέφραγο αμπέλι» των ΗΠΑ.

Με την έννοια αυτή μπορούμε να επαναλάβουμε, ιδιαίτερα σήμερα, ότι «Ο Αλλιέντε ζει».

από το «tvxs.gr»