(υπο) Προϊόντα παρελθούσης διατηρησιμότητας

του Μανώλη Παπαδάκη.*

Τον Κουμουτσάκο Ευρωβουλευτή της Νέας Δημοκρατίας τον λες.. Κύριο όμως δεν τον λες. Και αυτό για τον εξής λόγο:

Αυτό  το μεταλλαγμένο ανθρώπινο υβρίδιο δήλωσε χθες, 28 Αυγούστου, σε ραδιοφωνικό σταθμό, περίπου τα εξής: «Από τον επικείμενο βομβαρδισμό της Συρίας, η Ελλάδα, η μόνη χώρα, που αποτελεί σταθεροποιητικό παράγοντα στην περιοχή (sic), οφείλει να αντλήσει τα μεγαλύτερα δυνατά οφέλη, με την παραχώρηση της χρήσης των βάσεων, και με την αποδοχή οποιωνδήποτε άλλων διευκολύνσεων της ζητηθούν. Τα οφέλη μπορεί να έχουν γεωστρατηγικό ή οικονομικό χαρακτήρα,  αφού θα έχει τη δυνατότητα να διαπραγματευθεί με τους δανειστές της, τη μείωση ή την επέκταση του χρόνου αποπληρωμής του δημόσιου χρέους της.»

Με άλλα λόγια ο Κουμουτσάκος προτείνει ότι,  ο αφανισμός μερικών χιλιάδων αθώων...
ανθρώπων στη Συρία, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως διαπραγματευτικό ατού στα χέρια της κυβέρνησης των δωσίλογων των Αθηνών, ώστε οι τελευταίοι να διαπραγματευθούν τη μείωση του Ελληνικού δημόσιου χρέους.!!

Η ιστορία της ανθρωπότητας είναι γεμάτη από γενοκτονίες. Στο τέλος του δέκατου πέμπτου αιώνα η γενοκτονία των ιθαγενών της Αμερικής, που έγινε για τον χρυσό και το ασήμι, κόστισε τη ζωή 70 εκατομμυρίων ανθρώπων. Η νομιμοποίηση της ήρθε από την επίσημη θεολογία, η οποία δεν θεωρούσε τους ντόπιους πληθυσμούς ανθρώπινα όντα.

Εξ άλλου ο καπιταλισμός καταφεύγει περιοδικά στην γενοκτονία την οποία χρησιμοποιεί σαν εργαλείο αναδιάταξης, αλλά και, κυρίως, σαν εργαλείο πειθαρχικού ελέγχου της κοινωνίας.

Οι σύγχρονες γενοκτονίες είναι και επιστημονικές και προσχεδιασμένες, και ακολουθούν ένα ορισμένο χρονοδιάγραμμα. Για την επικείμενη αρκούν 3-4 ημέρες. Νομιμοποιητές της, σε ό,τι μας αφορά ως χώρα, ο Κουμουτσάκος και η κυβέρνηση των δωσιλόγων των Αθηνών.

Φυσικά υπάρχει ένα πλέγμα διαφορετικών συμφερόντων, πολλών γειτονικών και μη, χωρών, που υπαγορεύει την ανάγκη της νέας γενοκτονίας. Και στο επίκεντρο των συμφερόντων, το πετρέλαιο.

Στη Μαρξιστική σκέψη υπάρχει μία αντιστροφή, όπου τα καταναλωτικά αγαθά (αντικείμενα) προσωποποιούνται, και τα ανθρώπινα όντα μετατρέπονται σε αντικείμενα. Ως αποτέλεσμα η σχέση ζωής και παραγωγής υποβιβάζει την πρώτη σε επιφαινόμενο της δεύτερης. Ο απόλυτος αυτός παραλογισμός, αποτελεί κανόνα της καθημερινής μας ζωής, μέσα στα πλαίσια του απόλυτου παραλογισμού της καπιταλιστικής διαχείρισης. Τα αποτελέσματα αυτής της διαχείρισης είναι η εικόνα της σημερινής Ελλάδας.

Τα κοινωνικά αγαθά εμπορευματοποιούνται και δίνονται ως λάφυρα στους ιδιώτες. Η ρεμούλα, η διαπλοκή και η αποκάλυψη οικονομικών σκανδάλων είναι στοιχεία της καθημερινότητας. Η κοινωνία βρίσκεται αντιμέτωπη με την αναλγησία των νέων κάθε τόσο μέτρων. Η ανεργία βρίσκεται σε πρωτοφανή ύψη, οι αυτοκτονίες ξεπέρασαν τις 20 χιλιάδες.

Μέσα σ΄ αυτή τη μιζέρια, «οι άθλιοι» των Αθηνών,  Κουμουτσάκος και κυβέρνηση δωσιλόγων φαντάζουν σαν (υπο) προϊόντα παρελθούσης διατηρησιμότητας.

Από δω και πέρα, να είναι σίγουροι γι αυτό, ο ΛΑΟΣ ΕΧΕΙ ΤΟ ΛΟΓΟ.

*Ο Μανώλης Παπαδάκης είναι στέλεχος του ΕΠΑΜ