Ένας Αύγουστος αλλιώτικος από τους άλλους

Καλό Μήνα! Τσάμπα είναι οι ευχές, ας τις δώσουμε και όσες πιάσουν, μακάρι να πιάσουν. Για μένα αυτός ο Αύγουστος δεν είναι σαν όλους τους άλλους των περασμένων δεκαετιών. Δεν ξέρω τι θα μου ξημερώσει, με τη δουλειά, και κατά συνέπεια με τα οικονομικά μου. Δεν μπορώ να προγραμματίσω παρά ελάχιστα πράγματα, πολύ βραχυπρόθεσμα και ... φτηνά! Για διακοπές, κανένα μπάνιο στα πέριξ της Αττικής και το πολύ δυο τρεις μέρες κάπου κοντά, αν και αυτό δύσκολο. Με λίγα λόγια ρημαγμένη ζωή, χωρίς όνειρα, με ανασφάλεια, αβεβαιότητα, με ότι συνεπάγεται αυτό για τη σωματική και ψυχική υγεία.

Η εικόνα γύρω μου, μια κοινωνία σε αποσύνθεση. Το δελτίο ειδήσεων του Αnt1 όποτε τύχει να το κοιτάξω βλέπω κώλους και βυζιά, η παλιά, γνωστή και δοκιμασμένη συνταγή: αίμα και σπέρμα για τους υπανθρώπους στους οποίους πρέπει να μετατραπούμε πάραυτα, έτσι ώστε να μην λειτουργεί ούτε το μυαλό, ούτε το υγιές συναίσθημα, ούτε τα στοιχειώδη αντανακλαστικά αξιοπρεπούς ζωής.

Η δημόσια πολιτική συζήτηση, ένα θέατρο του παραλόγου και του υπαρκτού σουρεαλισμού. Η....
βάση επάνω στην οποία διεξάγονται οι υποτιθέμενοι διάλογοι και οι υποτιθέμενες αντιπαραθέσεις, εξ αρχής παρανοϊκή. Για παράδειγμα, τσακώνονται δυο, ένας δημοσιοκάφρος και ένας δήθεν πολιτικός. Ο δημοσιοκάφρος παριστάνει ότι υπερασπίζεται τα λαϊκά δίκαια και εξανίσταται με τον πολιτικό, ενώ ταυτόχρονα αποδέχεται ως λογική την καταφανώς παράλογη απάντησή του. Ας πούμε ο δημοσιοκάφρος ρωτάει πού είναι η αξιοκρατία αφού απολύονται και αυτοί που έχουν μεταπτυχιακά και διδακτορικά. Και ο πολιτικός εξηγεί ότι λυπάται αλλά είναι δύσκολη η κατάσταση, η Τρόικα πιέζει, η δόση πρέπει να δοθεί κλπ κλπ. και έτσι λοιπόν σε αυτό το πλαίσιο δικαιολογείται η "αδικία" ότι δηλαδή μερικές εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες θα πεθάνουν! Ανωτέρα βία βλέπετε! Ή σε άλλη περίπτωση ο δημοσιοκάφρος διερωτάται αν έχει γίνει προηγουμένως αξιολόγηση των δομών που καταργούνται, όπως τα νοσοκομεία που κλείνουν. Μα και βέβαια έχει γίνει απαντά ο γνωστός βιβλιοπώλης που παριστάνει τον Υπουργό Υγείας, και μάλιστα υπάρχουν και σχετικές μελέτες. Τώρα βέβαια το ότι οι γιατροί δεν γνωρίζουν τίποτα για τέτοιες μελέτες, είναι ένα δευτερεύον και αμελητέο ζήτημα. Αρκεί μια μελέτη με το μάτι του Άδωνι, που πιάνεται για εκατό καθηγητές πανεπιστημίου!

Και η ζωή μας συνεχίζεται με όλους αυτούς τους απατεώνες να παρελαύνουν στις οθόνες και τα ραδιόφωνά μας ως σπουδαίοι και τρανοί και εμείς να ακούμε αποσβολωμένοι και να αναρωτιόμαστε αν αυτό που ζούμε είναι στ' αλήθεια δυνατό να συμβαίνει, και ως πού μπορεί να φτάνει το θράσος, ως πού μπορεί να φτάνει η κοροϊδία, ως πού μπορεί να φτάνει ο αμοραλισμός και η απανθρωπιά, πού βρίσκονται τελικά τα όρια της ντροπής, αν υπάρχουν καν.

Αυτός ο χαμένος Αύγουστος δεν θα ξανάρθει ποτέ πίσω. Αυτό σημαίνει κλεμμένη ζωή. Αν το βαρέλι της ψυχολογίας μας και ταυτόχρονα των αντικειμενικών όρων της ζωής μας, έχει πάτο, μάλλον τον έχουμε πλησιάσει πολύ, σχεδόν ακουμπήσει. Αλλά δεν είμαι σίγουρη ότι θα υπάρξει ποτέ το γκελ προς τα πάνω, ή αν απλώς αποσυντεθούμε εκεί σε ίζημα. Γιατί τόσες πολλές ήττες, μάλλον σε αποδυναμώνουν και σε αφοπλίζουν οριστικά. Ξέρουν τι κάνουν αυτοί που μας κυβερνάνε, δεν είναι τυχαίοι, δεν είναι αδιάβαστοι, πηγαίνουν βάσει σχεδίου.

Και είναι βέβαιο πώς όσο πιο αποδυναμωμένος είσαι, τόσο λιγότερο μπορείς να γίνεις απειλητικός και επικίνδυνος. Γι αυτό και το ξαναείπαμε από εδώ, ο χρόνος είναι πολύτιμος και δουλεύει εις βάρος μας, επειδή κάθε μέρα όλο και περισσότεροι βγαίνουμε από το παιχνίδι, καθώς όλο και περισσότεροι προστίθενται στους ανέργους, στους εξαθλιωμένους, στους αντικειμενικά αδύναμους.

Έτσι, αυτός ο Αύγουστος μπορεί να είναι το τελευταίο μας καλοκαίρι, ή μπορεί να είναι ο Αύγουστος πριν από τον οριστικό Σεπτέμβρη, που θα τα κρίνει όλα. Ή όλα, ή τέλος.

από το «Κεράσια και Κρίνοι»