Ό,τι αφήνεις, το παίρνουν άλλοι..

του Γιάννη Μακριδάκη

Τον τελευταίο καιρό ακούγονται φράσεις όπως “έχω δει τόση ΕΡΤ όσο δεν είδα ποτέ“, “είχα να δω τόση ΕΡΤ από τότε που έπαιζε το Χριστός ξανασταυρώνεται” κλπ. Τέτοιες φράσεις ακούστηκαν και προχθές στο προαύλιο της ΕΡΤ, ακόμα και από μικροφώνου, από ανθρώπους που δίνουν σπουδαίο αγώνα αλληλεγγύης όλες αυτές τις μέρες.

Αυτό είναι άλλη μια απόδειξη του ότι μας παίρνουν ό,τι αφήνουμε. Και μπορεί να πει κάποιος ότι την ΕΡΤ, τη δημόσια τηλεόραση την αφήσαμε επειδή την έκαναν κρατική και την απαξίωσαν αλλά αυτό δεν ισχύει για τόσα άλλα και μάλιστα πρωταρχικά. Όλα όσα αξιωματικά αποτελούσαν αγαθά κοινοκτημοσύνης της ανθρωπότητας, τα έχουμε αφήσει, τα ξεχάσαμε κι έτσι πέρασαν ή περνούν τώρα σε χέρια ανήθικων και κερδοσκοπικών πολυεθνικών εταιριών, οι οποίες αλλάζουν τα αξιώματα, αυθαιρετούν και εξουσιάζουν, ελέγχουν τον παγκόσμιο πληθυσμό καταναλωτών.

Αφήσαμε τους σπόρους. Δεν ασχολείται πλέον κανείς με δαύτους. Διότι μεταλλαχθήκαμε....
και νομίζουμε πως ο φυσικός πόρος που μας θρέφει είναι το χρήμα, πως άμα έχεις χρήμα θα αγοράσεις τροφή, η οποία κάπου, κάπως μαγικά παράγεται, ούτε μας ενδιαφέρει να ξέρουμε πού και πώς. Έχεις χρήμα στην τσέπη, τρως, δεν έχεις, πεινάς, τέλος. Κι έτσι οι σπόροι γίνανε κτήμα ανήθικων κερδοσκόπων με ό,τι συνεπάγεται αυτό.

Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει με το νερό, με την ενέργεια, με όλα. Οι άνθρωποι που ζουν εντός του χρηματοοικονομικού συστήματος δεν έχουν καμιά σχέση με όλα αυτά τα αγαθά, τα έχουν παραδώσει σε άλλους να τα κατέχουν, να τα διαχειρίζονται και να τους τα πουλάνε.

Κι επειδή όλο και περισσότεροι άνθρωποι στον πλανήτη εισχωρούν κάθε μέρα στο χρηματοοικονομικό σύστημα και βλέπουν πλέον τα κοινά αγαθά ως καταναλωτικά προϊόντα, το σύστημα αυτό υπερμεγεθύνεται, φουσκώνει ολοένα και τείνει να υποκαταστήσει το μόνο αυθύπαρκτο, το οικοσύστημα.

Προχωρούμε λοιπόν προς την πλήρη καταστροφή του οικοσυστήματος και υποκατάστασή του από το χρηματιστηριακό περιβάλλον, προχωρούμε δλδ ολοταχώς προς την απορριμματοποίηση του ανθρώπου, είμαστε πολύ κοντά σ’ αυτό, πάνω από τους μισούς πλέον στον πλανήτη ζουν μόνον ως αριθμοί και όχι ως άνθρωποι.

Οι υπόλοιποι που ζουν ακόμα στο οικοσύστημα, όχι μόνο οπισθοδρομικοί ή υπανάπτυκτοι ή απολίτιστοι δεν είναι, όπως αποκαλούνται από τους πολιτισμένους συστημικούς, αλλά αποτελούν τους τελευταίους υπερασπιστές των αγαθών της ανθρώπινης κοινοκτημοσύνης, διαφυλάττουν την παρακαταθήκη των αγαθών για ενδεχόμενες επερχόμενες γενιές ανθρώπων και όχι καταναλωτών. Γι αυτό το χρηματοοικονομικό σύστημα τους πολεμά αβυσσαλέα, όπως πολεμά κάθε άλλο πλάσμα που δεν ελέγχει, δεν κυριεύει, δεν εξουσιάζει.

Το ερώτημα λοιπόν είναι το εξής:

Θα καταφέρει η ανθρωπότητα να μεταλλαχθεί πλήρως σε παγκόσμιο πληθυσμό καταναλωτών και να υποκαταστήσει το οικοσύστημα με το πλαστό της σύστημα, γεγονός που θα σημαίνει ασφαλώς αυτοκτονία ή η φύση θα αντιδράσει στην ύβρη και θα ξεκάνει βίαια και έγκαιρα τους καταναλωτές πριν την καταστρέψουν τελείως;

Ο καθένας ας απαντήσει όπως νιώθει. Το βέβαιο είναι πως ό,τι κι αν γίνει, η ανθρωπότητα βρίσκεται αυτή τη στιγμή στη θέση του σκορπιού που κινδυνεύει από κύκλο φωτιάς κι έχει γυρίσει την ουρά με το κεντρί πάνω από το κεφάλι του, έτοιμος για την τελευταία του κίνηση. Ή θα καεί ή θα αυτοκτονήσει.