Συνειδητό ή από ‘’απροσεξία’’;

του Κώστα Γιαννιώτη

Στις ταραγμένες μέρες που περνά η πατρίδα μας, δε μας ξένισε η εμφάνιση ενός ακόμα νεοπαγούς πολιτικού φορέα με την επωνυμία ΔΡΑΧΜΗ 5 ή Ελληνική Δημοκρατική Κίνηση.

Η πολυδιάσπαση και ο κατακερματισμός της πολιτικής έκφρασης της κοινωνίας, ανέκαθεν εξυπηρετούσε την κηδεμονία των κυρίαρχων κύκλων μιας χώρας. Αν δε γινόταν από μόνο του αυτό – από πολλές και διάφορες αιτίες, που έχουν να κάνουν με την παλαιοκομματική νοοτροπία και τη μωροφιλοδοξία -, τότε σίγουρα θα το γαλουχούσε και θα το προωθούσε η ίδια η εξουσία, το ίδιο το σύστημα. Το βολεύει και εξυπηρετεί τα σχέδιά του.

Η εμφάνιση ‘’νέων’’ πολιτικών σχημάτων σε μια χώρα, και ιδίως σε εποχές και περιόδους ‘’εγκυμονούσες’’, μπορεί να σηματοδοτεί θετικές εξελίξεις. Μπορεί, όμως, να σηματοδοτεί ή να υποκρύπτει προθέσεις τελείως διάφορες από τις εξαγγελίες του, αλλά και από τις προσδοκίες και τις ελπίδες ενός σκληρά δοκιμαζόμενου λαού.

Σ` αυτές τις περιπτώσεις, ένας κάποιος μπούσουλας μιας - όσο το δυνατόν – προσεκτικής....
προσέγγισης, δεν μπορεί να είναι άλλος από την προσπάθεια αποκρυπτογράφησης βασικών κειμένων των κομμάτων αυτών, είτε αυτά παρουσιάζονται υπό τη μορφή διακηρύξεων, είτε υπό τη μορφή προγραμματικών θέσεων, είτε υπό τη μορφή καταστατικών.

Με αυτό το σκεπτικό, και τις καλύτερες των προθέσεων, γίνεται και η παρούσα κριτική σκιαγράφηση του καταστατικού και των προγραμματικών θέσεων του νέου αυτού κόμματος, που, ήδη, από το προοίμιό του μας προϊδεάζει αρνητικά για τα περαιτέρω. Κι αυτό γιατί μόνο έτσι μπορώ να κρίνω το σημείο στο οποίο επισημαίνεται ότι ….‘’ Η ευρωζώνη χωρίς την ύπαρξη μιας ισχυρής κεντρικής πολιτικής και οικονομικής ομπρέλας, οδηγεί σε αδιέξοδα.’’ ( Προοίμιο - σελ.1 – 2. 1 – παράγρ. 1).

Σ` αυτή την επισήμανση του καταστατικού, εμφανίζεται το παράδοξο να θεωρείται αρνητικό το γεγονός ότι μέχρι σήμερα υπήρχε – έστω και θεωρητικά – η δυνατότητα άσκησης ανεξάρτητης οικονομικής πολιτικής, από τα εθνικά κράτη της ευρωζώνης. Αυτή η δυνατότητα ήταν που άφηνε, έστω και ψήγματα κυριαρχικών δικαιωμάτων των κρατών, μελών της ευρωζώνης. Η δυνατότητα όμως αυτή αφανίζεται με την ενοποίηση του τραπεζικού συστήματος των ευρωπαϊκών χωρών κάτω από τον έλεγχο (ομπρέλα ) της ΕΚΤ, καθώς και από το γεγονός της απαγόρευσης σύνταξης εθνικού προϋπολογισμού, χωρίς την προηγούμενη έγκριση του EUROGROUP και της COMMISSION. Να τη η ομπρέλααα !!!!  Αν μάλιστα δεν είναι, για σας, αρκούντως ικανοποιητικό, θα φροντίσουν, σύντομα, και για τη συνταγματική ‘’της’’ κατοχύρωση. Μη σας απασχολεί λοιπόν. Φροντίζει για σας - πριν από σας -  ο Σόιμπλε !

Αλήθεια! Το θεωρείτε θετικό αυτό;

Μήπως, ειδικά για το δεύτερο, θα έπρεπε να ρωτήσουμε τους τέσσερις χιλιάδες αυτόχειρες της τελευταίας τριετίας, τους έτοιμους προς αιώνια αποδημία νοσηλευόμενους εξ αιτίας της απίσχνασης, μέχρις αφανισμού του κράτους πρόνοιας, τους μετανάστες γιατρούς και, γενικότερα, τους εξειδικευμένους επιστήμονες της πατρίδας μας, που αφήνουν απογυμνωμένη τη χώρα μας, τους εσωτερικούς μετανάστες φοιτητές, που αναζητούν πανεπιστήμιο εν λειτουργία, τα δύο εκατομμύρια των ανέργων, τους 30.000, και πλέον, άστεγους, τους …., τους …. τους…..;

Ας συνεχίσουμε την περιοδεία μας στο καταστατικό.

‘’ Η ΔΡΑΧΜΗ 5 ……. εκφράζει τον πατριωτικό σοσιαλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο ……. ‘’  ( σελ. 1 – άρθρο 2 – παράγρ. 2- Προοίμιο ).Στην προκειμένη περίπτωση θα αποφύγω τον πειρασμό να επεκταθώ, αναλύοντας τα περί σοσιαλισμού (μιας λέξης, που τόσο έχει κακοποιηθεί από πολλές πλευρές).

Πηγαίο, όμως, είναι το βασικό ερώτημα: Από πότε η λέξη δημοκρατία και η λέξη σοσιαλισμός είχαν ανάγκη επιθετικών προσδιορισμών για να γίνουν, σαν έννοιες, κατανοητές; Κατά την ταπεινή άποψη των θεωρητικών του παγκόσμιου επαναστατικού κινήματος, η δημοκρατία είναι μία και όχι πολλές. Το ίδιο ισχύει και για το σοσιαλισμό. Ένας είναι και πάντα προς όφελος της ανθρώπινης κοινωνίας. Δε νομίζω να γνωρίζει κανείς ‘’σοσιαλισμό με απάνθρωπο πρόσωπο’’. Εκτός και μιλάμε για στρεβλές πολιτικές και εκτροπές που τελείως ανιστόρητα και αυθαίρετα βαπτίζονται … σοσιαλισμός!  Υπ` αυτή την άποψη δεν υπάρχει και το …. ‘’αντίθετό του’’, ο …. ‘’σοσιαλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο’’.

Κάτι τέτοια μοιάζουν σολοικισμοί (γλωσσικοί και συντακτικοί βαρβαρισμοί) του είδους ….. ‘’όμορφη χαρά’’ ή …..  ‘’άσχημη δυστυχία’’!! Αν τα παραπάνω θεωρούνται αυτονόητα και κοινώς αποδεκτά, θέλουμε να πιστεύουμε ότι η συγκεκριμένη αποστροφή του κειμένου οφείλεται σε άγνοια ή απροσεξία του συντάκτη. Διαφορετικά, αν δεν ισχύει τίποτε από τα δυο αυτά, θα πρέπει να μας βάλει σε υποψίες ότι άλλες σκέψεις υποκρύπτονται, με πρόσχημα – αλλά και θύμα -  τον ….. προσδιοριζόμενο ‘’σοσιαλισμό’’.

Συνεχίζοντας στην ίδια παράγραφο διαβάζουμε: ‘’…αυτοδύναμη ανάπτυξη της χώρας με εξορθολογισμό του κράτους ….’’.

Αν μπορώ ακόμα να σκέπτομαι λογικά, θα ήθελα να επικαλεστώ τη λογική και να πω ότι εξορθολογίζεις κάτι που είναι ανορθολογικό. Άρα μιλάμε για το υπάρχον κράτος, που, κατά κοινή μαρτυρία και αποδοχή, η δομή του είναι πράγματι άκρως ανορθολογική. Αν έτσι έχουν τα πράγματα θα ήθελα, απλά, να ενημερώσω το συντάκτη του κειμένου ότι το συγκεκριμένο κράτος είναι δομημένο για την εξυπηρέτηση των σκοπών και των συμφερόντων όλων αυτών που έφεραν την πατρίδα στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα. Δεν παίρνει από γιατροσόφια και μαντζούνια. Δεν παίρνει από εξωραϊσμούς και εξορθολογισμούς. Απαιτείται η ανατροπή του και ανασύστασή του εκ βάθρων, σε άλλες βάσεις και με στόχο την εξυπηρέτηση των αναγκών της κοινωνίας.

Με την πρόοδο της μελέτης του κειμένου, ο αναγνώστης βρίσκεται αντιμέτωπος με νέες απορίες και ερωτηματικά που εντείνουν την ανησυχία του ότι κάτι δεν πάει καλά με τις προγραμματικές θέσεις του νεοσύστατου κόμματος. Γιατί διαβάζει ότι  ‘’…… με στάση πληρωμών του χρέους, αναδιαπραγμάτευση και κούρεμα της τάξης του 70% , με επιμήκυνση αποπληρωμής …. περίοδο χάριτος …..’’ κ.λ.π. (σελ. 2 – Προγραμματικές θέσεις 2.2 – παράγρ. 2 ).

Αναρωτιέσαι τι να πρωτοσχολιάσεις.

Να ξεκινήσεις από την οξύτατη αντίφαση του να μιλάς για  ‘’…. επονείδιστα δάνεια ….‘’ ( σελ. 1 – Προοίμιο  2.1 παράγρ.1 )  δηλ. – κατά την ελληνική γλώσσα - επαίσχυντα , και ταυτόχρονα να υποστηρίζεις …. την απλή στάση (sic) της αποπληρωμής της καταισχύνης ή τη διαπραγμάτευσή της με αυτούς που σου την επέβαλαν και να αποδέχεσαι τη συνέχιση της αποπληρωμής της, έστω και στο 30%. ;

Εδώ εγείρονται, όχι απλά ερωτηματικά, αλλά προβλήματα τεραστίων διαστάσεων.

Κατ` αρχάς με μια τέτοια ενέργεια, αποδέχεσαι ουσιαστικά την ύπαρξη -και την αναγνώριση, εκ μέρους σου, της ύπαρξης του χρέους, γεγονός που αποτελεί απαράδεκτη δέσμευση με απρόβλεπτες και επικίνδυνες συνέπειες για το μέλλον της χώρας. Θα έπρεπε, τουλάχιστον, να φρονηματίσουν το συντάκτη του κειμένου οι περιπέτειες της Αργεντινής, με κάτι τέτοιες επιλογές.

Δεύτερο. Με ποιους θα διαπραγματευτείς και σε ποια βάση ; Μ` αυτούς που θα εξακολουθούν να έχουν και το μαχαίρι και το καρπούζι ; Θα τους αναγνωρίσεις, επίσημα, σαν πιστωτές;

Εσείς, κύριοι, που συντάξατε αυτές τις προγραμματικές θέσεις θα έπρεπε, εκ προοιμίου, να γνωρίζετε ότι έξοδος από το ΕΥΡΩ και την ευρωζώνη, συνεπάγεται – απαραίτητα – και ΜΗ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ και ΜΟΝΟΜΕΡΗ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ  στο σύνολό του. Διαφορετικά, με ποσοστιαίες διαγραφές, διαγράφεται και οποιαδήποτε αισιόδοξη προοπτική που θα προέκυπτε από την επιστροφή  στο εθνικό μας νόμισμα. Όχι μόνο ακυρώνεις οτιδήποτε αισιόδοξο, αλλά αντίθετα, τότε είναι που οι συνθήκες αποπληρωμής ( έστω και του 30%) θα γίνουν δυσβάσταχτες και βρόγχος στο λαιμό της χώρας. Και ακόμα παραπέρα, τότε είναι που κανένας δε θα έχει δικαίωμα να κρίνει και να καταδικάσει κανέναν από τους δωσίλογους, που υπέγραψαν τις ‘’…..επονείδιστες….‘’ και προδοτικές δανειακές συμβάσεις. Γιατί αναγνωρίζεις τη συνέχεια του κράτους - και των υποχρεώσεων που δημιουργήθηκαν στο παρελθόν –και νομιμοποιείς αυτούς που τις δημιούργησαν.

Μήπως ο συντάκτης των προγραμματικών θέσεων έχει σκοπό να τους απαλλάξει εκ των προτέρων από τις κατηγορίες της εσχάτης προδοσίας, οι οποίες τους βαρύνουν; Γιατί αναγνώριση έστω και ενός ΕΥΡΩ του χρέους και  ΑΝΑδιπραγμάτευση (βλ. και  ΣΥΡΙΖΑ), σημαίνει απαλλαγή τους.

Και μια και συζητάμε για τιμωρία των δωσίλογων,….. δεν είδαμε ούτε μια λέξη, για το θέμα αυτό, στο κείμενο. Αβλεψία ή σκόπιμη παράλειψη ;

Κι  άλλα περίεργα πράγματα παρατηρούνται (  6^η παράγραφος του 2.2 )

Διαβάζουμε για …..’’ Έλεγχο του τραπεζικού συστήματος…. και των κερδοσκοπικών χρηματιστηριακών συναλλαγών….. και διατήρηση της Εθνικής Τράπεζας υπό κεντρικό κρατικό έλεγχο.’’

Πολλά τα ερωτηματικά, πολλές οι απορίες, πολλά τα σκοτεινά σημεία.

Ας πούμε πως παραβλέπουμε το γεγονός ότι δεν ακούγεται ούτε φωνή ούτε ακρόαση για την αμαρτωλή Τράπεζα της Ελλάδος.

Ας ξεκινήσουμε από το ποιος θα ασκήσει τον περίφημο έλεγχο. Το υπάρχον κρατικό και διοικητικό σύστημα;

Θα διατηρηθεί δηλ. το υπάρχον τραπεζικό καθεστώς και απλώς θα υπαχθεί υπό τον έλεγχο του υπάρχοντος σάπιου κρατικού μηχανισμού. Κι αυτό γιατί δεν είδαμε να υπάρχει πουθενά στο κείμενο πρόβλεψη για ανατροπή του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος. Να υποθέσουμε ότι ο συντάκτης του κειμένου είναι θιασώτης της νεοσύστατης – και νεολογίζουσας – θεωρίας του περίφημου …‘’συνταγματικού τόξου’’; Γιατί ο κάθε καλοπροαίρετος αναγνώστης ήλπιζε ότι θα διαβάσει, θα ακούσει για εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος, πτώχευσή του, εκκαθάρισή του, λογοδοσία και τιμωρία των ενόχων για παράνομες δραστηριότητες, μέσω των τραπεζών, και επανεκκίνησή τους προς όφελος της κοινωνίας και κάτω από τον έλεγχό της.

Δεύτερο αξιοπρόσεκτο σημείο είναι αυτό που αναφέρεται στον έλεγχο των …. ‘’κερδοσκοπικών χρηματιστηριακών συναλλαγών’’.

Ώστε θα συνεχίσουν οι τράπεζες να είναι άντρο κερδοσκοπικών χρηματιστηριακών ....‘’επενδύσεων’’ των καιροσκόπων ή θα είναι ταγμένες στο σκοπό της εξυπηρέτησης της παραγωγικής ανάπτυξης της χώρας,  προς όφελος της κοινωνίας;

Έχετε, αγαπητοί συντάκτες των προγραμματικών θέσεων του νέου κόμματος, υπόψη σας τι σημαίνει ….. ‘’περιστολή του κράτους και των δημοσίων δαπανών’’ ….(όπως λέτε στη σελ. 3 – 2.2 – παράγρ. 8) ; Μήπως κάναμε λάθος και διαβάζουμε προγραμματικές δηλώσεις της σημερινής κυβέρνησης; Μήπως αυτό δεν είναι το ιδεολογικό ‘’εφαλτήριο’’ των αποκρατικοποιήσεων ( βλ. ιδιωτικοποιήσεων ) και του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας στους αετονύχηδες καιροσκόπους ιδιώτες ‘’επενδυτές’’; Πάλι τα ίδια; Αν σας διαβάσει ο Μητσοτάκης θα τρελαθεί στο χειροκρότημα!

Κατά τα άλλα μιλάμε για ….σοσιαλισμό !! Δηλαδή αν δεν είχατε στόχο κι αυτόν ακόμα το …..‘’σοσιαλισμό’’ που ευαγγελίζεστε, τι θα γινόταν; Θα φέρνατε για υπουργό Οικονομικών το Σόρος ;

Στο σημείο ( σελ. 2 – παράγρ. 4 του 2.2 ) γράφετε κατά λέξη : ….. ‘’Προώθηση συμμαχίας του ευρωπαϊκού νότου με προοπτική την έξοδο της Ελλάδας, της Ιταλίας, της Ισπανίας, της Πορτογαλίας, της Κύπρου από το ευρώ ….‘’, ‘’.… θέσπιση κοινών πολιτικών ….‘’, ‘’….τη διαπραγμάτευση των χρεών …..‘’, ‘’την ανακήρυξη της ΑΟΖ του ευρωπαϊκού νότου ….‘’.

Αυτό το τελευταίο αφήστε το. Σας πρόλαβε ο Σαμαράς, μιλώντας κι αυτός για ευρωπαϊκή ΑΟΖ και ευρωπαϊκούς υδρογονάνθρακες.

Βλέπετε είναι βαρύ φορτίο και χρειάζονται κότσια για να μιλήσεις για ελληνικό ορυκτό πλούτο και ελληνική ΑΟΖ. Γιατί τέτοια ζητήματα μπορεί – και πρέπει – να τα χειριστεί μόνο ένας λαός που έχει κατακτήσει την ανεξαρτησία του και το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης.

Θα προωθήσεις συμμαχίες με τις υπόλοιπες χώρες του ευρωπαϊκού νότου με ……… π ρ ο ο π τ ι κ ή την έξοδο από το ΕΥΡΩ ;

Τώρα τι σημαίνει αυτό ; Ότι θα περιμένετε να ωριμάσουν οι συνθήκες και τα λαϊκά τους κινήματα, να συγχρονιστούν όλες αυτές οι χώρες και να συμπέσει χρονικά η απόφαση εξόδου από το ΕΥΡΩ ;

Με άλλα λόγια δεν είναι προειλημμένη η απόφαση, εκ μέρους σας, για έξοδο από το ΕΥΡΩ; Δηλαδή πρώτα θα εκλεγείτε - με προγραμματική διακήρυξη την έξοδο - και ύστερα θα εξετάσετε τις συνθήκες, τις προϋποθέσεις και τις ‘’συμμαχίες’’ για έξοδο; Κάπως μπερδεμένα δε δείχνουν τα πράγματα ; Σας ξέφυγε το μπέρδεμα ή ήταν εκούσια επιλογή σας;

Αλλά και όταν λέτε ‘’συμμαχίες των χωρών του ευρωπαϊκού νότου’’ εννοείτε τις χώρες των Ναπολιτάνο, Ραχόι, Κοέλιο, και Αναστασιάδη; Με αυτούς θα συμμαχήσετε; Γιατί απ` ό,τι διδάσκει η παγκόσμια ιστορική εμπειρία, συμμαχίες, προς όφελός του, μπορεί να συνάψει μόνο ένας ανεξάρτητος λαός - που έχει κατακτήσει το δικαίωμα της αυτοδιάθεσής του – με άλλους λαούς, το ίδιο ανεξάρτητους.

Ένας λαός που βρίσκεται υπό κατοχή, έχει ένα και μοναδικό χρέος: Να κηρύξει αγώνα ανεξαρτησίας και να αποτινάξει το ζυγό από το σβέρκο του.

Πριν κλείσω, αγαπητοί συντάκτες του κειμένου των προγραμματικών θέσεων του νέου πολιτικού σχήματος, θα ήθελα, με κάθε καλή προαίρεση, να σας πω ότι μου δημιούργησε φόβους μια αποστροφή του κειμένου σας  ( Προοίμιο – σελ. 1 – 2.1 – παράγρ. 1) στο οποίο λέτε, κατά λέξη: ….‘’Σήμερα βιώνουμε μια πρωτοφανή σύγχρονη τραγωδία χωρίς ελπίδα αναστροφής ….‘’

Αν, όπως λέτε, η κατάσταση είναι μη αναστρέψιμη, τότε τι ξεκινάτε να κάνετε; Να διαχειριστείτε την υπάρχουσα μιζέρια και εξαθλίωση; Μήπως διαισθάνεστε ότι, με όσα προτείνετε, πράγματι δεν υπάρχει διέξοδος;  Ή μήπως αυτό είναι μια απονενοημένη προσπάθεια να κρατήσετε ένα ‘’μισοκρυμμένο’’ άλλοθι για τυχόν προβλεπόμενη αποτυχία του εγχειρήματός σας; Μήπως εδώ εμφανίζεται, συγκεκαλυμμένα, και με άλλο προσωπείο η γνωστή ρήση ….‘’παραλάβαμε καμένη γη‘’ που αποτελούσε, χρόνια τώρα την καθαρτήρια κολυμβήθρα του Σιλωάμ προς απόσβεση των ανομημάτων όλων των παρελθουσών αμαρτωλών κυβερνήσεων;  Το γράψατε συνειδητά ή από λάθος σας, (κι αυτό);

Γιατί ελπίδα αναστροφής υπάρχει, αλλά αυτή υφίσταται και υλοποιείται κάτω από προϋποθέσεις, τελείως διαφορετικές από αυτές που οι προγραμματικές θέσεις του νέου φορέα προβάλλουν.

Προϋποθέτει την εφαρμογή, όλων ανεξαιρέτως, των προτάσεων – προταγμάτων του ΕΠΑΜ, έτσι ώστε ο λαός να αναδειχθεί σε κυρίαρχο και διαμορφωτή των εξελίξεων.

Τότε να δείτε πόσους συμμάχους – με την ουσιαστική έννοια του όρου – θα βρει η χώρα μας. Όσο δε γίνονται αυτά τόσο και περισσότεροι εχθροί και κίνδυνοι θα μας περιζώνουν. Γιατί το χαρακτηριστικότερο γνώρισμα της παθολογίας του σημερινού κατεστημένου πολιτικού συστήματος, σ` ολόκληρο το φάσμα του, είναι το τεράστιο έλλειμμα – ή πιο σωστά η απόλυτη ανυπαρξία - πατριωτικής συνείδησης.