Χαιρετισμός στην κ. Παπαρήγα...

του Δημήτρη Καζάκη

Επειδή πολλοί πρώην και νυν σύντροφοι με ρωτούν για το συνέδριο του ΚΚΕ, εγώ απλά θα θυμίσω κάτι που έλεγε ο Λένιν «όταν σε επαινεί ο αντίπαλος, ψάξε να δεις που έχεις κάνεις λάθος»! Για του λόγου το αληθές παραθέτουμε απλά το κύριο άρθρο της ναυαρχίδας του σύγχρονου δοσιλογισμού Καθημερινής (17/4) με τίτλο «Η κ. Παπαρήγα», όπου αναφέρει:

«Η κ. Αλέκα Παπαρήγα εκπροσωπεί απόψεις και ιδέες οι οποίες είναι σε πλήρη αντίθεση με τις θεμελιώδεις αρχές της αστικής δημοκρατίας. Ως αρχηγός του ΚΚΕ καθιέρωσε πρακτικές διαμαρτυρίας που έκαναν ζημιά στη χώρα και τις αναπτυξιακές της προοπτικές. Παρ’ όλα αυτά, πρέπει να αναγνωρίσει κανείς το γεγονός πως σε κρίσιμες στιγμές συμπεριφέρθηκε με ψυχραιμία και υπευθυνότητα, είτε στο Κοινοβούλιο είτε στις συσκέψεις των πολιτικών αρχηγών. Η κ. Παπαρήγα ανήκει, άλλωστε, σε μία γενιά πολιτικών ηγετών που είχαν ζήσει ιστορικά επεισόδια της σύγχρονης Ελλάδας και αντιλαμβάνονταν πλήρως τους κινδύνους που δημιουργούν οι υπερβολές και οι ακρότητες. Υπ’ αυτήν την έννοια, η αποχώρησή της από την ηγεσία του κόμματός της αφήνει ένα κενό το οποίο θα φανεί στον δημόσιο βίο- παρά το ότι παραμένει μέλος της Βουλής- ο οποίος δεν είναι και ό,τι καλύτερο έχει αναδείξει η σύγχρονη πολιτική ζωή του τόπου…».

Με άλλα λόγια οι απόψεις και οι ιδέες από τις οποίες εμφορείται η κ. Παπαρήγα είναι αντίθετες....
μεν στο καθεστώς που εκπροσωπεί επάξια ο εκδότης της καλής εφημερίδας, αλλά δεν το απειλούν. Ούτε και οι ενοχλητικές μεν, αλλά ανούσιες πρακτικές που εισήγαγε το ΚΚΕ της Παπαρήγα. Η κ. Παπαρήγα ξέρει πολύ καλά που είναι τα όριά της. Ξέρει πώς να είναι νομοταγής στο καθεστώς και πώς να μην ενδίδει στους "κινδύνους που δημιουργούν οι υπερβολές και οι ακρότητες". Η κ. Παπαρήγα και το κόμμα της αποτελεί ένα από τα βασικά αναχώματα ενάντια στην ύπαρξη ενός νέου ΕΑΜ στις νέες συνθήκες. Καθώς η κ. Παπαρήγα αποσύρεται από το προσκήνιο για το παρασκήνιο της πολιτικής του κόμματός της, ο εκδότης της Καθημερινής δεν μπορεί παρά να της πλέξει το εγκώμιο αυτής της πολιτικής μετενσάρκωσης που τοποθετείται επίσημα κάπου ανάμεσα στον Μιχάλη Τυρίμο και τον Άγι Στίνα.

Άλλωστε, σ' αντίθεση με τους πολιτικούς προγόνους της στην παλιά ναζιστική κατοχή όπου άλλοι εκτελέστηκαν δικαίως ως πράκτορες του εχθρού και προδότες από τα ανταρτοδικεία της Ελεύθερης Ελλάδας, ενώ άλλοι τρομοκρατημένοι από την άνοδο του λαϊκού κινήματος αντίστασης κρύφτηκαν και δεν μπόρεσαν να βλάψουν το ΕΑΜ - όπως ήθελαν, ώστε να ανοίξει ο δρόμος της συμφιλίωσης με τον κατακτητή σε "προλεταριακή" βάση - η κ. Παπαρήγα κατόρθωσε να αναρριχηθεί στην ηγεσία του ΚΚΕ σε μια κρίσιμη για το κόμμα φάση και να το μεταλλάξει κατ' εικόνα και ομοίωσή της. Χάρις σ' αυτήν το ΚΚΕ μετατράπηκε στην πιο κρίσιμη περίοδο για τον αγώνα του λαού ενάντια στη νέα κατοχή από κόμμα του παλιού ΕΑΜ, σε κόμμα ανάχωμα για το νέο ΕΑΜ που έχει ανάγκη η Ελλάδα σήμερα, από κόμμα ηρώων του παλιού εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, σε κόμμα προδοτών και πρακτόρων του σημερινού κατακτητή, από κόμμα που έτρεμαν οι παλιοί δοσίλογοι και οι ταγματαλήτες σε κόμμα που δοξάζουν οι σύγχρονοι δοσίλογοι και ταγματαλήτες. Άλλωστε δεν υπάρχουν δοσίλογοι, προδότες και ταγματαλήτες σήμερα, μόνο καπιταλισμός. Αυτό δεν μας τσαμπουνάει τρία χρόνια τώρα η κ. Παπαρήγα και το συνάφι της; Ότι δηλαδή έλεγαν και οι διάφοροι Τυρίμοι στην παλιά ναζιστική κατοχή. Πώς λοιπόν να μην της δίνει εύσημα ο εκδότης της ναυαρχίδας του σύγχρονου δοσιλογισμού, της Καθημερινής, που καθόλου τυχαία υπήρξε η ναυαρχίδα και του δοσιλογισμού της παλιάς κατοχής. Πράγματι, οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι το ΚΚΕ της κ. Παπαρήγα είναι από τα κόμματα που τόσα πρόσφερε ως σήμερα στην παγίωση του καθεστώτος κατοχής, της αποικιοκρατίας και του ξεπουλήματος της Ελλάδας με την πολιτική που ακολουθεί απαξίωσης κάθε αυθεντικά λαϊκού αγώνα για δημοκρατία και εθνική απελευθέρωση.

Και το χειρότερο δεν είναι αυτό. Η κ. Παπαρήγα αποσυρώμενη στο βάθος του παρασκηνίου απ' όπου ελπίζει ότι θα κινεί τα νήματα στο κόμμα της, αφήνει στο πόδι της τους "δικούς της" που δεν διαθέτουν ούτε καν το επίπεδο της τραγικά μέτριας ευφυΐας της. Κάνει το ίδιο λάθος που κάνουν πάντα οι εκ πεποιθήσεως τύραννοι. Η μανία τους να ελέγχουν τα πάντα και να υποβαθμίζουν τα πάντα κατώτερα του ύψους τους ώστε ακόμη κι αυτοί να φαίνονται μεγάλοι, γεννούν πάντα διαδόχους πολύ πιο ασυνείδητους, πολύ πιο αδίστακτους ακόμη κι από τους ίδιους. Ικανούς μόνο για τα πολύ χειρότερα. Αυτή την διαδοχή ηγεσίας παραδίδει η κ. Παπαρήγα στο κόμμα της. Αυτή θα είναι η αδιαμφισβήτητη κληρονομιά της.

Κι έχει αλλοτριώσει τόσο πολύ τα πάντα στο κόμμα της, που ακόμη και η αντιπολίτευσή της διακατέχεται από το ίδιο κομματικό σύμπλεγμα. Γι' αυτό και αδυνατεί να κατανοήσει ακόμη κι αυτό το στοιχειώδες, ότι δεν μπορεί να υπάρξει αληθινός κομμουνιστής σήμερα χωρίς να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της δημιουργίας ενός νέου αυθεντικού ΕΑΜ του ίδιου του λαού, δηλαδή με αυθεντικά παλλαϊκά και πατριωτικά χαρακτηριστικά. Μόνο έτσι μπορεί να έχει έστω και την παραμικρή ελπίδα για να αναγεννηθεί ο κομμουνισμός ως κοινωνικό κίνημα. Όλα τα άλλα δεν είναι παρά ανοησίες για περιθωριακούς, παραλλαγές του ίδιου εκτρωματικού φαινομένου που εδώ και δεκαετίες έχει αφοδεύσει μια για πάντα η κοινωνία και η ιστορία.