Περί χρημάτων, εξουσίας καὶ διαστροφικών ορέξεων

του Τάσου Καψύλη

Ίσως θα πρέπει να εξετάσουμε την κατάσταση που επικρατεί στην χώρα μας, και σε άλλες βέβαια, όχι μόνο σαν αποτέλεσμα των ενεργειών μιας ληστοσυμμορίας αποτελούμενη κυρίως από «αλλοδαπούς» και τους ντόπιους υποτακτικούς τους με ζητούμενο την αύξηση του κέρδους αλλά και από μια άλλη προοπτική. Ποια;

Ας δούμε κάποια πράγματα σαν δεδομένα:

Έχουν όσα λεφτά θέλουν.

Εξουσιάζουν, μέσα από ένα καλὰ στημένο δίκτυο, σχεδόν τα πάντα.

Επομένως τί άλλο θέλουν;

Γιὰ στάσου, σχεδόν τα πάντα; σχεδόν...

Άρα μήπως το κύριο πρόβλημα δεν είναι κυρίως οικονομικό ή πολιτικὸ;

Το πρόβλημά τους έχει σκαλώσει στὴν κορύφωση της διεστραμμένης φαντασίωσής τους, η οποία είναι ο απόλυτος έλεγχος του κάθε τι, σε βαθμὸ απόλυτο.

Σε επίπεδο οικονομικό, σε πολιτικὸ αλλά κυρίως ψυχολογικό. Εκείνο ποὺ επιζητούν είναι να ελέγχουν τις συνειδήσεις αλλά και την νόηση των ανθρώπων καθηλώνοντας τα άτομο σε μία κατάσταση μόνιμου αποπροσανατολισμού. Όχι απλώς εκμεταλλευόμενοι τις έμφυτες αδυναμίες του ανθρώπου αλλά και καλλιεργώντας το καταλληλότερο κλίμα για να αναπτυχθούν με ταχύτερο ρυθμό. Καταργώντας, απαξιώνοντας καὶ ευτελίζοντας, σημεία αναφοράς όπως πατρίδα, έθνος, δίκαιον, κοινωνικὴ αλληλεγγύη, δημιουργούν συνθήκες ευνοϊκότερες για αυτούς.

Σε συνδυασμὸ με την κατάργηση κάθε είδους εργαλείου ποὺ συνδράμει στην ανάπτυξη της κριτικής, δηλαδὴ τον έλεγχο διὰ της λογικής κάθε προβλήματος, συνθήκης, κατάστασης, ιδέας και κατὰ συνέπεια στην διεύρυνση της αντίληψης.

Και χωρὶς αντίληψη γίνεσαι αδιάφορος δηλαδὴ πιὸ «εξημερωμένος», πιὸ «πολιτισμένος», ίσως και πιο μαλακοπίτουρας. Ο Πάγκαλος σε ερώτηση δημοσιογράφου, για το πως του ακούγονται τα συνθήματα τύπου: «κουφάλες έρχονται κρεμάλες» έδωσε την εξής απάντηση: «Ε... όχι... δεν θα φτάσουμε εκεί... οι Έλληνες είναι πολιτισμένος λαός».

Πρώτον: Αυτό είναι μια απόδειξη της ενοχής του. Αλλιώς θα αναρωτιόταν, αγανακτισμένος, ως προς την αιτία αυτού του συνθήματος.

Δεύτερον: Πόσο βολικὸς είναι αυτού του είδους ο «πολιτισμός = εξημέρωση» για τον Πάγκαλο και το σινάφι του και πόσο στενάχωρος για τον ελληνικό λαό!

Ας ἐπανέλθουμε λοιπὸν στο βασικό τους στόχο ο οποίος είναι: Άνθρωποι χωρίς γνώση ή πληροφόρηση, χωρίς δυνατότητα κριτικής σκέψης, άνθρωποι χωρίς στήριγμα, και φοβισμένοι, γιατί ο φόβος γεννιέται με το σταμάτημα των γνωστικών λειτουργιών και ταυτίζεται με την εκμηδένιση της γνώσεως.

Και άντε, με την βοήθεια της τεχνολογίας, τοποθετούμε κι ένα τσιπάκι και είμαστε έτοιμοι. Έτοιμα τα πρόβατα... και μαρκαρισμένα.

Ας εξετάσουμε και κάτι άλλο. Γιατί αυτή η επιθυμία για τόσο έλεγχο; εκτός της πνευματικής - ψυχικής διαστροφής τους, υπάρχει ένας ακόμα πολύ σοβαρός λόγος, πιο πρακτικός. Φοβούνται.

Ναι, μπορεί να ακούγεται αστείο. Αυτοί φοβούνται; μα δεν είναι πανίσχυροι; Όχι, δεν είναι. Γιατί η ισχύς τους βασίζεται στον βαθμό της δικής μας αποδοχής των κανόνων τους.

Μας έχουν πείσει ότι χρωστάμε, αλλά πόσοι γνωρίζουν ότι το νόμισμα παράγεται από αυτούς και παραχωρείται στα έθνη με τόκο; Σου δίνω εκατό ευρώ κι εσύ αυτομάτως μου χρωστάς εκατόν επτά. Για ποιό λόγο γίνεται αποδεκτό αυτό; Γιατί μας έχουν πείσει ότι δεν γίνεται αλλιώς;

Κι εμείς αποκομμένοι από το βασικότερο εργαλείο, δηλαδή την απλή απορία που εκφράζεται από την απλή ερώτηση και λύνεται από την απλή απάντηση, το χάφτουμε.

Γιατί κόβουν αυτοί το νόμισμα;

Γιατί κάποιοι που προσπάθησαν, και το κατάφεραν για κάποιο χρονικό διάστημα, δολοφονήθηκαν;

Τι είναι οι «αγορές» και γιατί είναι πιο σημαντικές από την ζωή μας;

Γιατί κανείς από αυτούς δεν μας εξηγεί τι σημαίνει ανάπτυξη;

Γιατί όταν ρωτάμε κάτι, όλοι αυτοί σε κοιτάνε με ένα ύφος δέκα (και βάλε) καρδιναλίων, «κουρασμένοι» από την άγνοια σου;

Το πεδίο ενός γιατρού είναι να προσπαθήσει να θεραπεύσει, ενός δασκάλου να διδάξει, ενός οικονομολόγου να διευθετήσει τα οικονομικά και πάει λέγοντας. Δεν είμαστε όλοι ειδικοί κι ούτε μπορούμε να γίνουμε τα πάντα.

Ο ειδικός έχει την υποχρέωση να προσπαθήσει.

Γιατί δεν μας αποδεικνύουν εμπράκτως το «ορθόν» των ισχυρισμών τους;

Πάντα κάτι μισόλογα, αριθμούς, ποσοστά, αόριστες υποσχέσεις, αναβολές που παραπέμπουν σε κάτι καλύτερο αλλά που δεν έρχεται. Πάντα κάτι που σε μπερδεύει, ακατανόητο, που σε αφήνει μετέωρο στο κενό με άδειες τσέπες και, το χειρότερο, με αγωνία για το αύριο.

Μα γιατί αυτό σου δίνει μια φευγαλέα ελπίδα και έτσι σε καθιστά νωθρό, γίνεσαι εύκολα χειραγωγήσιμος, επίσης και όχι λιγότερο αποτελεσματικό, αποκτάς σύμπλεγμα κατωτερότητος και έτσι δεν τολμάς να ρωτήσεις, να κρίνεις. Και το κυριότερο να κατακρίνεις, δηλαδή να απορρίψεις.

Αυτούς και τους ισχυρισμούς τους.

Το να κάνεις όμως απλές αλλά καλά στοχευμένες ερωτήσεις χρειάζεται μια σχετική γνώση, μια σχετική αντίληψη αλλά κυρίως όρεξη για προσπάθεια.

Το πρώτο βήμα: Η θέληση του καθενός από εμάς να διαθέσει κάποιο χρόνο για να βάλει στην σειρά απλά πράγματα. Έτσι, με έναν ελάχιστο κόπο έχουμε ένα σπουδαίο αποτέλεσμα.

Ας βάλουμε σε τάξη τις σκέψεις μας κι ας αρχίσουμε να κάνουμε ερωτήσεις βάζοντας αυτούς στην διαδικασία της απάντησης.

Αν δεν μπορούν να σου απαντήσουν ευθέως, αναλυτικά και με λογικά επιχειρήματα και αν δεν μπορούν να σου δώσουν μια λύση τότε δυο τινά συμβαίνουν:

1. Είναι άσχετοι, αδιάφοροι, ανίκανοι, τεμπέληδες ή κάποιος συνδυασμός αυτών ή και όλα μαζί.
2. Είναι κακοπροαίρετοι, δόλιοι και διεφθαρμένοι.

Και στις δυο περιπτώσεις είναι άχρηστοι και επικίνδυνοι.

Και σε εμάς αυτό που απομένει, δικαίωμα και υποχρέωση, είναι να διαφυλάξουμε αυτά που ανήκουν σε μας και στα παιδιά μας,  στέλνοντάς τους στον αγύριστο.

από το "epamnt.blogspot"