ΤΟ ΑΝΤ-ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΠΛΕΟΝΕ-ΚΤΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ

του Γιώργου  Ζαντιώτη

Στην αρχή αυτής της χρονιάς -12/1/2013 – και στο πλαίσιο παρουσίασης βασικών οικονομικών εννοιών στη σχολή του ΕΠΑΜ, έγραφα στις σημειώσεις που παρέδωσα στους συμμετέχοντες, αναφερόμενος στο παράγοντα ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ: Εδώ το πράγμα γίνεται πλέον τρομακτικά επικίνδυνο. Θα αρκούσε μια απλή φράση του Κέϋνς για να κλείσει το θέμα. «Όταν η κεφαλαιακή ανάπτυξη μιας χώρας γίνεται υποπροϊόν της δραστηριότητας μιας χαρτοπαικτικής λέσχης, πιθανότατα η εργασία δεν γίνεται καλά».

Επειδή όμως το θέμα είναι πολύ σοβαρό και ύπουλα επικίνδυνο, θα αναφέρουμε εδώ λίγες σκέψεις για την αυτοπροστασία μας από βόμβες σαν και αυτή που ετοιμάζουν…. Αυτά έλεγα τότε ξεκινώντας την ανάλυση και δεν το αναφέρω για να ευλογήσω τα γένια μου ή τις προφητικές και επιστημονικές μου δεξιότητες, αλλά για να τονίσω ότι αυτός είναι κοινός τόπος και οικονομικά.....
επιπέδου προσχολικής αγωγής. Όχι ανάγωγης υπόδειξης, όπως αυτή του Σουηδού υπουργού Οικονομικών Andess Borg.

Με τη λογική αυτή ασχοληθήκαμε στο δεύτερο μάθημα του «κρυφού σχολειού» μας – 16/2/2013 – όταν «ερμηνεύσαμε» το όνειρο της Ευρωπαϊκής αλληλεγγύης. Στις σχετικές σημειώσεις αναλύσαμε τη διαφορά ανάμεσα στη λογική της Σουηδίας του Πάλμε και της μετάλλαξης που εκφράζει σήμερα ο συγκεκριμένος «κύριος» υπουργός. Παραθέσαμε τις δηλώσεις το 1975 του τότε Σουηδού υπουργού εργασίας Ίνγκεμουντ Μπένγκτσον και τις συγκρίναμε με ένα άλλο τοπίο το 1992 όταν ο αρχηγός του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Σουηδίας – και συνάδελφος του Α. Παπανδρέου στη Σοσιαλιστική Διεθνή – Ίγκβορ Κάρλσον έλεγε, ότι ο δικός μας κ. Ευάγγελος «ευαγγελίζεται» σήμερα. Τέτοιου Σκανδιναβικού μοντέλου είναι θιασώτης ο κ. Στουρνάρας όπως δήλωσε πρόσφατα στο «Κυνοβούλιο». Για να ξέρουμε τι λέμε δηλαδή. Μη μπερδεύουμε τους ασήμαντους «Σουηδολόγους» με προσωπικότητες όπως ο διακεκριμένος Σουηδός οικονομολόγος και κοινωνιολόγος Γκούναρ Μύρνταλ, τα κόκαλα του οποίου σίγουρα θα τρίζουν.

Να αφήσω όμως το σχολείο και να έρθω στο σχόλιο. Το ότι η κυπριακή οικονομία «έχει μόνο το χρηματοπιστωτικό τομέα και τις παραλίες να προσφέρει» είναι ένα χυδαίο παραμύθι. Μια διδασκαλία των οικονομολόγων για τους οποίους το δόγμα ότι από την ελεύθερη λειτουργία των δυνάμεων της αγοράς προκύπτουν παγκόσμια οφέλη, αποτελεί άρθρο πίστης. Ο κυπριακός Δαβίδ έχει ένα τεράστιο συγκριτικό πλεονέκτημα. Είναι μικρός και ευέλικτος. Το μικρό ιστιοπλοϊκό σκάφος δε βυθίζεται στη φουρτούνα. Το τεράστιο δεξαμενόπλοιο σπάει στα δύο όταν τα κύματα του λαϊκού τυφώνα το σηκώσουν στον αέρα. Τα γιγαντιαία πολεμικά πλοία μπορεί να σκίζουν με την πλώρη τη θάλασσα ενός ενωμένου λαού αλλά η πρύμνη τους την ενώνει. Όταν μάλιστα το νερό παγώσει όπως απειλούν την κυπριακή οικονομία, το πλοίο μένει ακίνητο. Αν ο κυπριακός λαός σκοπεύσει σωστά – βάζοντας στη σφεντόνα του την πέτρα όπως ο μυθικός Δαβίδ – κατευθείαν στο κεφάλι του Γολιάθ, εκείνος θα πέσει κάτω νεκρός.

Το Ισλανδικό μονοπάτι και η χρεοκοπία των τραπεζών είναι η σφεντόνα. Η κυπριακή λίρα ως εθνικό νόμισμα είναι η πέτρα. Ένα άλλο μοντέλο αυτοδύναμης ανάπτυξης είναι το θήραμα. Ικανό για να θρέψει όλο τον κυπριακό λαό και όχι μόνο τους λίγους εκλεκτούς υποτακτικούς. Αν αυτό φαντάζει αφελές και ρομαντικό για ένα μικρό νησί στις εσχατιές της Ευρώπης και σ΄ ένα γεωγραφικό σημείο που είναι ηφαιστειακό, θα το δείξει η πορεία.

Να μη λησμονούμε όμως ότι η ιστορία διδάσκει πως όταν η έκρηξη γίνεται από το λαό την κατάλληλη χρονικά στιγμή, το αποτέλεσμα είναι εκθαμβωτικό και όχι καταστροφικό. Αδιέξοδη είναι μόνο η επιλογή προστατών. Ο κυπριακός όπως και ο ελληνικός λαός έχει χρέος επιβίωσης να πάρει την εξουσία στα χέρια του, αφήνοντας πίσω το μοντέλο ανάπτυξης που του έραψαν οι ξένοι μόδιστροι και οι ντόπιοι αντιπρόσωποί τους. Το να αποτελέσουμε το φάρο, δεν είναι πράξη αυτοθυσίας αλλά αυτοπροστασίας. Όση λάσπη και να ρίχνουν για τους δήθεν τεμπέληδες και «κλεφτοκοτάδες» του Νότου, οι δυνάμεις της εργασίας σε όλο τον πλανήτη ξέρουν αυτό που είναι γραμμένο σε κάτι «κιτάπια» της Οξφόρδης, δηλαδή ακόμα και στις πιο συντηρητικές δεξαμενές σκέψης:

Είναι κακό, άντρας ή γυναίκα

να κλέβει χήνα μέσα από το λιβάδι

μα είναι χωρίς δικαιολογία

αυτός που κλέβει το λιβάδι από τον χωρικό.

Η συμμαχία αυτή στη βάση της εθνικής ανεξαρτησίας των λαών, είναι η μόνη ιστορικά, γεωστρατηγικά, οικονομικά αλλά κυρίως αξιακά αυτή που θα αλλάξει τον κόσμο. Και θα οικοδομήσει ένα αύριο με προοπτικές αξιοπρέπειας και όχι υποτέλειας και αφανισμού. Η εκκαθάριση των τραπεζών και η κάθαρση της κορπορατικής εξουσίας είναι η μόνη διέξοδος.