Αν θέλουμε πραγματικά Δημοκρατία, θα πρέπει επιτέλους να σταματήσουμε να επιζητούμε ηγέτες.

του Σταύρου Κατσούλη

Αν θέλουμε πραγματικά Δημοκρατία, θα πρέπει επιτέλους να σταματήσουμε να επιζητούμε ηγέτες πριν οτιδήποτε άλλο. Δεν υπάρχει πιο αντιδημοκρατικό πράγμα από το να αποζητούμε ηγέτες, στους οποίους θα δώσουμε την εξουσία, πριν εμείς καταλάβουμε το πως, το ποιος και το γιατί. Ακόμα και το σημερινό μας Σύνταγμα, λέει το ίδιο πράγμα, άσχετα αν οι "ηγέτες" μας το έχουν καταπατήσει κατάφωρα. Ας τα κάνουμε λοιπόν αυτά πραγματικότητα. Εμείς οι Έλληνες θα έπρεπε να τα ξέρουμε αυτά. Εμείς αποζητήσαμε την Δημοκρατία, όχι απλά γιατί ήταν η σωστότερη επιλογή, αλλά γιατί το επιζητούσε η καρδιά μας. Τώρα όμως, φοβόμαστε να αναλάβουμε τις ευθύνες μας. Αλλά μην ανησυχείτε, σε λιγάκι, θα αναγκαστούμε να τις αναλάβουμε και πάλι, γιατί αλλιώς χαθήκαμε!

Οι νόμοι δεν συνιστούν Δημοκρατία από μόνοι τους. Η Δημοκρατία είναι υπεράνω των νόμων γιατί είναι πολίτευμα, ή αν θέλετε, ο υπέρτατος (ανθρώπινος) νόμος. Γι αυτό και τα Συντάγματα παγκοσμίως πρέπει και συνήθως είναι, υπέρ και άνω των νόμων.

Όσο για τους ηγέτες, κανείς δεν είπε ότι δεν χρειάζονται. Θα έρθουν και αυτοί, αλλά αυτήν την...
φορά θα αναδειχθούν από τα σπλάχνα του Ελληνικού Λαού και δεν θα είναι τοποθετημένοι από αυτούς που όλοι μας ξέρουμε πλέον. Το θέμα δεν είναι ότι δεν θα χρειαστούν ηγέτες, αλλά το να μην τους αποζητάμε πριν καν έχουμε πραγματική Δημοκρατία. Είναι ώρα επιτέλους να βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά προτεραιότητας αξιών και εξάρτησης και όχι απλά να αποζητούμε φαινομενικά ιδανικές καταστάσεις, χωρίς να το σκεφθούμε βαθύτερα.

Η πραγματική Δημοκρατία, είναι το πολίτευμα αυτό, στο οποίο υπάρχουν όλοι οι θεσμοί και μηχανισμοί οι οποίοι μπορούν και απαγορεύουν σε μεμονωμένα συμφέροντα ή ομάδες να έχουν την απόλυτη εξουσία και να τυραννούν τους υπόλοιπους πολίτες. Επίσης μια πραγματική Δημοκρατία παρέχει στον Λαό, τους υπεύθυνους πολίτες δηλαδή, τους απαραίτητους μηχανισμούς, για να μπορούν να διορθώνουν την κατάσταση σε ΣΥΝΕΧΗ ΧΡΟΝΟ, και όχι κάθε 4 χρόνια.

Ως εκ τούτου, παρ όλο που η Δημοκρατία δεν είναι πανάκεια και η ποιότητά της εξαρτάται από την ωριμότητα των πολιτών, η δικαιοσύνη που θα υπάρξει θα έχει και αυτή ανάλογη ποιότητα με την υπευθυνότητα που θα έχουν οι πολίτες.

Όσο για την "επιλογή" που έκαναν οι "πολίτες" της σημερινής "Δημοκρατίας"... Οι πολίτες δεν επέλεξαν τίποτα. Ψήφισαν από μία σειρά σκάρτων επιλογών μέσα σε ένα σκάρτο σύστημα. Δεν υπήρχε περίπτωση όσο και να ήθελε ο Λαός να επιλέξει κάτι καλό, να μπορέσει να το κάνει, γιατί πολύ απλά το "σύστημα" είναι στημένο έτσι ώστε αυτό να είναι αδύνατον.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Σημαίνουν, ότι το πολίτευμα της Ελλάδας πρέπει να αλλάξει προς μια κατεύθυνση η οποία θα είναι πραγματικά Δημοκρατική, και όπου οι πολίτες της θα καταλάβουν επιτέλους ότι συλλογικά έχουν την δύναμη, την γνώση και την ικανότητα να διαχειριστούν την χώρα τους. Η συνειδητοποίηση αυτή, πράγματι, απαιτεί να αλλάξουν οι νοοτροπίες που έχουμε σήμερα, και αυτό θα έρθει σύντομα, μόλις καταλάβει ο κόσμος, ότι χωρίς την δικιά του πράξη δεν πρόκειται να διορθωθεί τίποτε.

Η εφαρμογή της πραγματικής Δημοκρατίας όμως είναι κάτι δύσκολο, γιατί εκτός από υπευθυνότητα, θα χρειαστεί και η κατανόηση του ότι χωρίς θεσμικά εγκατεστημένους μηχανισμούς που δίνουν πραγματικά την δυνατότητα διακυβέρνησης στους πολίτες, δεν πρόκειται να υπάρξει η δυνατότητα να μεγαλουργήσει και πάλι αυτή η Πατρίδα. Το ερώτημα που τίθεται όμως, δεν είναι αν είναι εύκολο να κερδίσουν οι πολίτες αυτής της χώρας Δημοκρατία, αλλά το ερώτημα πρέπει να είναι, τι θα γίνει αν δεν αγωνιστούμε για να την κερδίσουμε. Ο δρόμος που ακολουθεί η χώρα σήμερα, μας το κάνει απολύτως φανερό πλέον ότι δεν έχουμε επιλογή. Είτε θα ανακτήσουμε πραγματική Δημοκρατία, είτε θα χαθούμε στον βωμό των κερδοσκόπων κάθε μορφής.

Πρέπει επιτέλους, να απαγκιστρωθούμε από τις αγκυλώσεις του παρελθόντος, και να βγούμε έξω από αυτά που μας υπαγορεύουν και που καταστρέφουν την αξιοπρέπειά μας, την γνώση της πραγματικής αξίας μας, και ευνουχίζουν την ενδόμυχη δυνατότητα του καθενός από εμάς, επιτέλους να πάρουμε τα πράγματα στα χέρια μας και να μεγαλουργήσουμε. Ναι αυτή η λέξη, μπορεί να φαντάζει πολύ μακριά από την σημερινή κατάσταση, αλλά να μην ξεχνάμε ότι ως Υπερήφανος Λαός με Ιστορία και αναρίθμητα επιτεύγματα, δεν έχουμε επιλογή άλλη από το να αποζητάμε αυτό που ξέρουμε πολύ καλά ότι μπορούμε να καταφέρουμε.

Κανένας άνθρωπος από την αρχή της Ιστορίας, δεν μεγαλούργησε, μέσω της δωρεάν η αυτόματης παροχής υπηρεσιών από κάποιον άλλο άνθρωπο ή φορέα μόνο. Η ικανότητά μας να μεγαλουργήσουμε, σε οποιονδήποτε τομέα, είτε αυτός είναι η παιδεία μας, η οικονομική μας ευημερία, ή η υγεία μας, ή οτιδήποτε άλλο, είναι τώρα και ήταν πάντα, απολύτως ανάλογη με το πόσο είμαστε εμείς διατεθειμένοι να πράξουμε, να μάθουμε, να αλλάξουμε σε προσωπικό επίπεδο.

Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι το κράτος δεν πρέπει να παρέχει και να βοηθά τους πολίτες σε αυτούς και πολλούς άλλους τομείς. Αλλά σημαίνει ότι πρέπει επιτέλους να καταλάβουμε ότι τίποτα, μα τίποτα δεν μπορεί να καρποφορήσει στον βαθμό που μας πρέπει, αν δεν σηκωθούμε και πάρουμε τα πράγματα στα χέρια μας, είτε οι στόχοι μας αυτοί είναι προσωπικοί, είτε αυτοί θα επηρεάσουν ολόκληρη την κοινωνία.

Εκτός...

Εκτός, και αν αυτό που αποζητάμε, είναι απλά να επιβιώσουμε και όχι να μεγαλουργήσουμε. Καλό είναι όμως να ξέρουμε ότι σε κάθε περίπτωση, ΜΟΝΟ το δεύτερο είναι στην φύση του ανθρώπου, και ειδικότερα του Έλληνα.

Συμπέρασμα: Ας γίνουμε ηγέτες του εαυτού μας πρώτα, και μετά είτε εμείς προσωπικά είτε κάποιοι άλλοι σαν και μας, θα ηγηθούν των επί μέρους καταστάσεων. Η αλλαγή αρχίζει από εμάς, όταν κοιτάμε μπροστά, δηλαδή σπεύδουμε να διορθώσουμε την κατάσταση, και όχι με το να εμμένουμε με άρρωστο τρόπο στα λάθη του παρελθόντος.

Καλή Λευτεριά!