Ο προαναγγελθείς θάνατος

του Νικολάου Τζαχρήστα

Όταν τα σύννεφα πυκνώνουν στον ουρανό ξέρεις ότι έρχεται η βροχή. Όταν υπάρχει περίοδος ξηρασίας ξέρεις ότι η σοδιά δεν θα είναι καλή. Όταν σε ένα σπίτι γίνεται αλόγιστη σπατάλη ξέρεις ότι κάποια στιγμή θα διαλυθεί. Σε πολλές άσχημες καταστάσεις υπάρχουν ενδείξεις-σημάδια που καταλαβαίνεις ότι κάτι δεν πάει καλά.

Τα σημάδια αυτά στην περίπτωση της Ελλάδας άρχισαν να φαίνονται την δεκαετία του 80ʼ και πολύ πιο καθαρά στην δεκαετία του 90ʼ. Υπερδανεισμός-δανειολατρεία και από το κράτος και από τους πολίτες. Δανεισμός που δεν επενδύονταν τουλάχιστον σε επικερδείς ή καινοτόμες δραστηριότητες. Διόγκωση του δημόσιου τομέα για καθαρά ψηφοθηρικούς λόγους με αποτέλεσμα την κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος μόνο και μόνο για τους κομματικούς στρατούς. Σε μια από τις πρώτες μαζώξεις ενός πρώην μεγάλου κόμματος είχε λεχθεί το περίφημο «πρόεδρε το χρέος είναι σε χαμηλά επίπεδα και αυτό μπορούμε να το εκμεταλλευτούμε». Δημόσια έργα στα δικά τους παιδιά, δημόσιους διαγωνισμούς στα δικά τους....
παιδιά, υπερκοστολογημένο ιατροφαρμακευτικό υλικό στα δικά τους παιδιά κλπ κλπ κλπ. Σε μια ζωτικής σημασίας υπηρεσία του υπουργείου υγείας συμμετέχοντας σε μια φιλολογική συζήτηση ερωτήθηκα για το πως θα μπορούσαν να γίνουν γόνιμες περικοπές στα κονδύλια των μονάδων υγείας. Απαντώντας είπα πως μια καλή αρχή θα ήταν να μπούμε στο σύστημα προμηθειών των ιδιωτικών νοσοκομείων και να δούμε σε τι τιμές «ψωνίζουν» αναλώσιμα και όχι μόνο υλικά και να τις υιοθετήσουμε και στον δημόσιο τομέα. Κοιτώντας με, με έκπληξη και με τρόμο ταυτόχρονα ο προϊστάμενος της υπηρεσίας είπε πως αν γινόταν αυτό την άλλη μέρα θα δολοφονούνταν πολύς κόσμος.

Για να περνούν απαρατήρητες η ημέρες και τα έργα των κυβερνήσεων κατέστρεψαν την παιδεία και την μετέτρεψαν σε εκπαίδευση επαγγελματιών . Που και αυτή η εκπαίδευση ήταν θλιβερή όταν ο λεγόμενος επαγγελματικός προσανατολισμός ήταν η ώρα του παιδιού και τα προγράμματα σπουδών σε πανεπιστημιακά αλλά και τεχνολογικά ιδρύματα ήταν για κλάματα. Θυμάμαι πως στο δεύτερο εξάμηνο της σχολής μου είχαμε κινητοποιήσεις διότι οι κυβερνήσεις έφτιαχναν τμήματα σχολών χωρίς πρώτα να έχουν κατοχυρώσει επαγγελματικά δικαιώματα. Με λίγα λόγια ήθελαν άνεργους με πτυχίο και χωρίς να καθορίζεται το αντικείμενο της εργασίας τους. Και αυτό βέβαια για ψηφοθηρικούς λόγους σε εκλογικές περιφέρειες όπου στοιβάζονταν σπουδαστές όχι λόγω μελέτης για την ίδρυση τμήματος ΤΕΙ αλλά για ψηφαλάκια.

Σειρά είχαν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ή εξημέρωσης αν θέλετε όπου στα τέλη του 80ʼ και αρχές του 90ʼ ξεπετάχτηκαν και έκαναν πάταγο. Και εκεί έγιναν μεγάλα γλέντια και η διαπλοκή έσπασε όλα τα κοντέρ. Η διαπλοκή αυτή συνεχίζει μέχρι σήμερα παρά τις διαβεβαιώσεις των μνημονιακών ότι τα πράγματα θα αλλάξουν και θα μπουν κανόνες. Μεγάλοι επιχειρηματίες κατασκευαστικών εταιρειών αγοράζουν τηλεοπτικά κανάλια, άλλοι ποδοσφαιρικές ομάδες και όλα ήταν κομμένα και ραμμένα στα μέτρα τους για να «διαπρέψουν».

Τελευταίες στην σειρά οι τράπεζες. Ήθελες αυτοκίνητο; Έπαιρνες δάνειο. Ήθελες διακοπές καλοκαιρινές, χριστουγεννιάτικες, πασχαλινές ; Έπαιρνες δάνειο. Ήθελες να πας για καφέ που λέει ο λόγος; Έπαιρνες δάνειο. Ένα σύστημα χωρίς κανόνες και περιορισμούς. Και αυτά για να ωφεληθεί ποιος; Οι τράπεζες λέω εγώ που σε παρακαλούσαν να πάρεις ένα δάνειο και σου έστελναν στο σπίτι τις πιστωτικές λες και ήταν διαφημιστικό υλικό. Ποια ήταν τότε τα κέρδη των τραπεζών από τα χοντρά και τα ψιλά γράμματα των δανειακών συμβάσεων; Κανείς δεν ξέρει. Το μόνο που ξέρουμε είναι ότι μεγάλο μέρος των δόσεων που παίρνουμε τώρα από την Ευρώπη και τους δανειστές πηγαίνουν για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών χωρίς καμία επιστροφή και χωρίς κανένα όφελος των πολιτών. Ο πολίτης δηλαδή μέσω της κυβέρνησης δανείζεται για να τα δώσει στις τράπεζες.

Αν κάτι από τα παραπάνω είναι αναληθές ας επιτρέψει η κυβέρνηση έναν λογιστικό έλεγχο στα οικονομικά πεπραγμένα όλων των κυβερνήσεων μετά το 74ʼ τουλάχιστον. Γιατί δεν το δέχεται; Έχουν κάτι να φοβηθούν; Με αυτό τον τρόπο θα έδιωχναν την ρετσινιά από πάνω τους και η λαϊκή οργή θα κατακάθονταν. Με αυτό τον τρόπο οι πολιτικοί τους αντίπαλοι δεν θα είχαν τίποτε να πουν για το θλιβερό παρελθόν και το δωσιλογικό παρόν.

Όλα τα παραπάνω συνέβησαν κατά την διάρκεια των κυβερνήσεων της νέας δημοκρατίας και του πα.σο.κ. Κυβερνώντες οι οποίοι νοιάζονταν για το μέλλον του κόμματος και την καλοπέραση των δικών τους εκατέρωθεν παιδιών. Κυβερνώντες οι οποίοι δεν έβαλαν ποτέ κανόνες, δεν λειτούργησαν για το συμφέρον της πατρίδα και του πολίτη. Κυβερνώντες που ότι ξεκινούσαν το έκαναν στο πόδι γιατί σκοπός τους δεν ήταν η ισονομία, η ποιότητα και το εθνικό συμφέρον. Κυβερνώντες που την μόνη καλή δουλειά που έκαναν ήταν ο σχεδιασμός μηχανισμών κατασπατάλησης του δημοσίου χρήματος, των κομματικών στρατών και η εξυπηρέτηση των φίλων τους. Τα ίδια κόμματα τώρα, με στελέχη που υπήρχαν τότε έρχονται να σου κουνήσουν το δάκτυλο, να σου αφαιρέσουν την αξιοπρέπεια, να βάλουν τις κατασταλτικές δυνάμεις να σε δείρουν, να σου πάρουν το σπίτι και ότι έχτισες με κόπο στον βωμό των φόρων που και αυτοί προς τους φίλους τους πάλι διοχετεύονται. Σου λένε ότι θα πληρώνεις φόρους αλλά νοσοκομεία δεν θα υπάρχουν. Θα πληρώνεις φόρους και σχολεία δεν θα υπάρχουν. Θα πληρώνεις φόρους και θα σε χτυπάνε. Θα πληρώνεις φόρους και ο πατέρας σου που πλήρωνε το ΙΚΑ χρόνια ολόκληρα θα παίρνει σύνταξη πεντακόσια ευρώ και θα τον βλέπεις με το βλέμμα θλιμμένο γιατί δεν μπορεί να αγοράσει τα φάρμακά του. Θα πληρώνεις φόρους και τους δημόσιους οργανισμούς που αυτοί κακοδιαχειρίστηκαν και κατάκλεψαν και ανήκουν στους πολίτες θα τους πουλήσουν τώρα και πάλι στους φίλους τους. Που τα είδατε αυτά γραμμένα; Αντί να ζητήσετε συγνώμη από τον λαό και να παραδοθείτε στο πλησιέστερο αστυνομικό τμήμα τολμάτε να τον δέρνετε και να του κουνάτε το δάχτυλο; Αυτό είναι το ήθος ενός άνδρα ή το ήθος ενός αδυσώπητου εγκληματία, το ήθος ενός τιποτένιου προδότη που πρόδωσε την εμπιστοσύνη που του έδειξε ο λαός; Όταν εξουσιοδοτείς κάποιον να επιβάλλει κανόνες, να τηρεί κανόνες, να προστατεύει το κράτος, το σύνταγμα και τον λαό και δεν μπορεί να το κάνει απλά τον στέλνεις στο σπίτι του. Και έναν βοσκό αν βάλεις στα πρόβατά σου και δεν μπορεί να τα φυλάξει τον στέλνεις σπίτι του. Πόσο μάλλον αυτούς τους εγκληματίες που μέχρι τώρα διαχειρίζονται την τύχη της πατρίδας σου και την τύχη εκατομμυρίων ανθρώπων.

Από την άλλη ο πολίτης. Ο πολίτης που έβλεπε επαγγελματίες ψεύτες, μιζαδόρους, διαπλεκόμενους, ηγέτες της δεκάρας να τον κυβερνούν. Καθόταν σε μια άκρη κάτω από το τραπέζι που τρωγόπιναν οι κυβερνώντες με όλο το σκυλολόι της διαπλοκής και κάπου κάπου του πέταγαν ένα κόκαλο. Γιατί κόκαλο; Κόκαλο γιατί ποτέ δεν είχε υγεία, ποτέ δεν είχε παιδεία, ποτέ δεν είχε δρόμους, ποτέ δεν είχε δημόσιες υπηρεσίες.  Και εκεί που έπαιρνε το κόκαλο σώπαινε και άφηνε τους αφέντες να συνεχίζουν το φαγοπότι. Ο εγκέφαλος του ανθρώπου λένε, είναι σαν ένα εργοστάσιο όπου ότι πρώτες ύλες του δώσεις θα σου βγάλει και το ανάλογο προϊόν. Έτσι μας αφαίρεσαν την παιδεία, γιατί παιδεία δεν είναι να μαθαίνεις μαθηματικά για να δώσεις πανελλήνιες. Παιδεία είναι κάτι άλλο που μέχρι στιγμής δεν είχαμε την χαρά να το έχουμε. Η παιδεία δημιουργεί χαρακτήρες, δημιουργεί κριτική σκέψη, δημιουργεί εγκεφαλικά φίλτρα που δεν πάνε την τροφή αμάσητη στο στομάχι. Γιατί αν είχαμε αυτή την παιδεία αυτοί οι κύριοι που τώρα μας κουνάνε το δάκτυλο θα ήταν εδώ και πολλά χρόνια ένα θλιβερό παρελθόν. Σου πέταξαν μπροστά στα μάτια σου την χυδαία ιδιωτική τηλεόραση, σου έτρεχαν τα σάλια βλέποντας την χλιδή της Ελληνικής showbiz, σου έδωσαν δάνεια για να περνάς καλά, σου αφαίρεσαν την παιδεία, σε επέστρεψαν στην παλαιολιθική εποχή όπου ο καθένας ήταν μόνος του και έψαχνε για το θήραμά του, σε αποξένωσαν από τον συμπολίτη σου και τον γείτονά σου και σου έβαλαν ιδεολογικές διαχωριστικές γραμμές, σε έβαλαν να κυνηγάς ένα αμερικάνικο όνειρο και ξέχασες τι θα πει ανθρώπινη αξιοπρέπεια και ζωή. Και στο τέλος κάθε τετραετίας πήγαινες και τους έδινες την ψήφο εμπιστοσύνης σου.

Αυτό όμως που δεν μπορώ να καταλάβω με τίποτε τώρα είναι το τι σε χωρίζει από τον γείτονα και τον συμπολίτη σου. Τι το διαφορετικό ζητάς εσύ από την ζωή σου από το τι ζητάει αυτός; Εδώ τώρα που έφτασες που σε έχουν καθηλώσει, τι σε χωρίζει από τον διπλανό σου; Η αξιοπρέπεια δεν έχει χρώμα, δεν έχει κόμμα. Γιατί ακόμα και τώρα φέρεσαι σαν άνθρωπος της παλαιολιθικής εποχής. Ο πολιτισμός έχει προχωρήσει και έδειξε ότι μόνο η αλληλεγγύη και η συντροφικότητα έχει αποτέλεσμα σε τέτοιες περιστάσεις. Αυτό που ζητάς είναι μια εργασία, μια αξιοπρεπή διαβίωση, υγεία, παιδεία και ισονομία, ένα κράτος που να παρέχει ίσες ευκαιρίες προς τους πολίτες, ένα κράτος που θα σέβεται την ανθρώπινη ζωή και αξιοπρέπεια. Τώρα την ύστατη στιγμή που όλα όσα ήξερες σωριάζονται το μόνο που έχεις δικαίωμα και υποχρέωση να κάνεις είναι να τους διώξεις. Να τους κουνήσεις εσύ το δάκτυλο για ότι εγκληματικό τόσα χρόνια έχουν πράξει. Να τους στείλεις σπίτι τους και να χτίσεις ένα καινούριο και δυνατό οικοδόμημα που θα επιτρέπει στα παιδιά σου να ζούνε ως άνθρωποι.