Οι καθώς πρέπει Εθελόδουλοι

του Καρτέσιου

Είναι από εκείνες τις φορές που σκέφτεσαι «εφιάλτης είναι, θα ξυπνήσω κι όλα θα είναι αλλιώς». Από τις στιγμές που δε βρίσκεις ίχνος λογικής σε όσα συμβαίνουν γύρω σου. Τότε που ήμασταν πιο… επαναστατημένοι έστω και θεωρητικά, γινόταν συζητήσεις για μονομερή διαγραφή χρέους. Απλές συζητήσεις βέβαια, αλλά τουλάχιστον γινόταν.

Σχετικά γρήγορα επικράτησαν οι «καθώς πρέπει» που δεν άντεχαν ν’ ακούν ότι η Ελλάδα θα διέγραφε το χρέος της, διότι «πώς θα τολμούσαμε να κοιτάξουμε στα μάτια τους δανειστές;». Κατηγορούσαν εμάς τους υπόλοιπους ως «τζαμπατζήδες» επειδή «δεν θα ήταν πλέον υπερήφανη η χώρα μας αν δεν ξεπληρώναμε τα δάνεια στους ξένους έως και το τελευταίο σεντ».

Αρνιόταν, μάλιστα, κατηγορηματικά να διενεργηθεί ένας έλεγχος σχετικά με το πού πήγαν αυτά τα δάνεια και ξεμπέρδεψαν με την ενιαία γραμμή «όλοι μαζί τα φάγαμε». Αργότερα κι αφού....
είχαμε μπει για τα καλά στο μονόδρομο της καταστροφής μας, οι «καθώς πρέπει» παρουσίασαν ως σωτήρια λύση το «κούρεμα», το οποίο πάλι εμείς φεσωθήκαμε. Και τα Ταμεία καταστράφηκαν και τα αποθεματικά των νοσοκομείων εξανεμίστηκαν και τριπλοπληρώσαμε το «κούρεμα» των ελληνικών τραπεζών.

Πάλι όμως κανείς δεν ξεσηκώθηκε. Ακόμη κι όταν έπεφτε στο τραπέζι το επιχείρημα περί ρίσκου των δανειστών μας κι ότι αφού χρεοκοπήσαμε, ας αναλάμβαναν κι εκείνοι τις ευθύνες του ρίσκου, οι «καθώς πρέπει» επέμεναν ότι είμαστε απλώς αχάριστοι που σκεφτόμαστε με αυτόν τον τρόπο.

«Η τρόικα ήρθε να μας σώσει» και το «Μνημόνιο είναι ευλογία για τον τόπο». Όμως κανείς δε μας δάνειζε άτοκα. Ούτε η Γερμανία, ούτε το ΔΝΤ. Ήταν ξεκάθαροι οι όροι του Μνημονίου ότι επρόκειτο για μία επένδυση που έκανε η τρόικα στην Ελλάδα. Συνειδητή επένδυση και μάλιστα τα γερμανικά ΜΜΕ πανηγυρίζουν καθημερινά για  τα κέρδη της Γερμανίας από αυτή την επένδυση.

Το ΔΝΤ σήμερα ομολογεί με κάθε ευκαιρία ότι η επένδυση αυτή έγινε με λάθος τρόπο. Λάθος καθαρά της τρόικας  και των  υπολογισμών που έκαναν οι τεχνοκράτες της. Κάθε λογική κυβέρνηση θα άρπαζε αμέσως αυτή την ομολογία και θα τη μετέτρεπε σε ευκαιρία για να σώσει τη χώρα και το λαό της από το βρόγχο των δανειστών και της λιτότητας.

Τώρα πλέον δεν τίθεται θέμα περηφάνιας αν διακόψουμε κάθε σχέση με το εφαρμοζόμενο πρόγραμμα λιτότητας. Τώρα πλέον κανείς δε θα μπορούσε να μας αποκαλέσει «τζαμπατζήδες». Η Ελλάδα δέχτηκε να παραδώσει τα πάντα και τα παρέδωσε. Η τρόικα επένδυσε χωρίς όρους από την πλευρά μας, αλλά τώρα ομολογεί ότι δεν υπολόγισε σωστά. Τώρα το ΔΝΤ ξέρει ότι δεν πρόκειται να πάρει τα δανεικά του πίσω, εκτός κι αν αφήσουν την Ελλάδα να αναπνεύσει και να επαναδιαπραγματευτεί τα χρέη της.

Αντί να γίνει αυτό όμως, η κυβέρνηση υποκρίνεται ότι δε διαβάζει τις ομολογίες του ΔΝΤ, ότι δεν ξέρει κάτι για κάποιο λάθος, ότι δεν υπάρχει κανείς λόγος να αλλάξει η πολιτική εξαθλίωσης. Το ΔΝΤ αύριο θα είναι ο Πόντιος Πιλάτος. Έχει νίψει τας χείρας του με αυτή την επαναλαμβανόμενη ομολογία. Έδωσε την ευκαιρία στην Ελλάδα να αντιδράσει. Η απουσία αντίδρασης από την πλευρά της τρικομματικής είναι πλέον μία ακόμη ομολογία. Ότι είναι μεν κυβέρνηση της Ελλάδας, αλλά σίγουρα δεν είναι ελληνική κυβέρνηση.

Το ίδιο, φυσικά, ίσχυε και για την κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου. Όμως αυτή τη φορά το ξαναζούμε σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό. Η τρικομματική ομολογεί ότι είναι μία κυβέρνηση που εξυπηρετεί αποκλειστικά και μόνο τα συμφέροντα της Γερμανίας και της Μέρκελ. Όλες οι ενδείξεις έχουν μετατραπεί σε αποδείξεις χωρίς να κάνει τίποτα η τρικομματική. Μάλιστα, έγιναν αποδείξεις ακριβώς γι’ αυτό. Επειδή η τρικομματική δεν έκανε ούτε μία κίνηση για να εκμεταλλευτεί το «δώρο» του ΔΝΤ.

Κι αυτό, ναι. Είναι καθαρή προδοσία. Την ώρα που ΔΝΤ και Γερμανία μαλώνουν για τους δικούς τους λόγους κι εμείς βρίσκουμε ανοιχτή την πόρτα για να βγούμε από το κελί, η κυβέρνηση κλειδώνει την πόρτα μόνη της και καταπίνει το κλειδί. Παρ’ όλα αυτά, ένα μεγάλο μέρος του λαού δηλώνει στις δημοσκοπήσεις τη στήριξή του στον Αντώνη Σαμαρά. Αυτό δε λέγεται μαλακία. Είναι καθαρός εθελοδουλισμός κι ο καθένας σε αυτή τη ζωή παίρνει αυτό που του αξίζει.