ΔΝΤ και Γερμανία «νουθετούν» τον ΣΥΡΙΖΑ

του Σταύρου Χριστακόπουλου

Σκάνδαλο πρώτο

Το νέο φορολογικό σύστημα, το οποίο θα παρουσιαστεί από την Ελλάδα τους επόμενους μήνες, δεν θα το φτιάξει μόνη της η ελληνική κυβέρνηση. Ήδη ελεγκτές από την Ολλανδία, τη Γερμανία και το Βέλγιο – τις τρεις χώρες που έχουν αναλάβει τη συγκεκριμένη εργολαβία στο πλαίσιο του πλήρους ελέγχου της χώρας μας – ετοιμάζονται να καταρτίσουν το πλάνο βάσει του οποίου θα συγκροτηθεί ο νέος φορολογικός μηχανισμός.

Όπως άλλωστε έγραψε την περασμένη Πέμπτη το «Ποντίκι», ο κύριος στόχος του νέου...
μηχανισμού είναι «να πιάνονται άμεσα οι φοροπαραβάτες και να ασκείται από την πρώτη μέρα καθυστέρησης πίεση σε όσους δεν καταβάλλουν αυτά που οφείλουν στο Δημόσιο».

Πότε θα συμβεί αυτό; Το ταχύτερο, αφού οι εκκρεμότητες έχουν ήδη διευθετηθεί. Όπως γράψαμε:

«Η νέα “πολυεθνική” δαγκάνα θα δημιουργηθεί στο πλαίσιο της ασφυκτικής εποπτείας που αρχίζει άμεσα, καθώς πέρασαν από τη Βουλή οι Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου που φωτογραφίζουν την άρση της εθνικής κυριαρχίας της χώρας μας και την παραχώρηση της άσκησης της οικονομικής πολιτικής στα κλιμάκια των δανειστών».

Βεβαίως η ελληνική κυβέρνηση προθύμως παραδίδει όλα τα διαθέσιμα στοιχεία στους ελεγκτές επιτηρητές προκειμένου να κάνουν τη δουλειά τους. Μόνο που δεν μιλάμε για στατιστικά στοιχεία, αλλά για τα εξατομικευμένα φορολογικά στοιχεία του καθενός από εμάς. Όπως σημειώναμε στο σχετικό ρεπορτάζ:

«Είναι σκάνδαλο το ότι τα πλήρη στοιχεία και όλη η φορολογική συμπεριφορά των Ελλήνων, από τη μεγαλύτερη επιχείρηση μέχρι τον μικροσυνταξιούχο, θα πέσουν στα χέρια των ξένων επιτηρητών. Το προφανές είναι ότι θα δημιουργηθούν αδίστακτοι μηχανισμοί είσπραξης των φορολογικών οφειλών, ενώ ακόμη και η διαδικασία εκδίκασης και ρευστοποίησης περιουσίας θα γίνεται με συνοπτικές διαδικασίες».

Σκάνδαλο δεύτερο

Ως γνωστόν, είναι ήδη αποφασισμένο ότι τα αλλεπάλληλα δάνεια από την τρόικα θα κατευθύνονται στο περίφημο Ταμείο Εξυπηρέτησης του Χρέους, ώστε να μην υπάρχει καμιά ελληνική διαμεσολάβηση στη διαχείριση των ογκωδέστατων νέων δανείων, τα οποία αντικαθιστούν ή αποπληρώνουν τα παλαιά. Επιπλέον τη διαχείριση του ταμείου θα έχουν οι ίδιοι οι δανειστές – παρότι αυτό θα είναι εγκατεστημένο στην Ελλάδα – ώστε να διασφαλίζεται η διαδικασία, η οποία περιγράφεται εναργώς με τη λαϊκή παροιμία «Βόλφγκανγκ κερνά και Σόιμπλε πίνει».

Προς τον σκοπό αυτόν άλλωστε – και στο ίδιο ταμείο – θα κατευθύνονται τα έσοδα από τις αποκρατικοποιήσεις. Κοινώς από την «άρον - άρον» πώληση του συνόλου της δημόσιας περιουσίας. Εκεί θα πηγαίνει επιπλέον μέρος των εσόδων του ελληνικού κράτους, αλλά και των μελλοντικών πλεονασμάτων – αν και όταν αυτά επιτευχθούν.

Βεβαίως υπάρχει προς το παρόν ένα... πρόβλημα: Οι θηριώδεις οικονομικοί στόχοι που είχε θέσει η τρόικα στις αρχές του 2011, για είσπραξη 50 δισ. ευρώ από το ξεπούλημα, έχουν ήδη περιοριστεί στα 10 δισ., με προοπτική να πάνε ακόμη παρακάτω. Η οικονομική καταστροφή που έχει υποστεί η χώρα εξ αιτίας των μνημονίων έχει καταστήσει ανέφικτη την επίτευξη των απαιτήσεων της τρόικας η οποία τα επέβαλε.

[Κάπου εδώ δεν μπορεί παρά θα θυμηθούμε τον πολιτικώς... αείμνηστο Γιώργο Παπανδρέου να διαλαλεί ανά την υφήλιο ότι η Ελλάδα έχει περιουσία μεγαλύτερη από τα χρέη της και, συνεπώς, η αξιοποίησή της θα την έβγαζε σύντομα από την κρίση. Κάπως έτσι προδιέγραψε τα μνημόνια και την αρχή του ξεπουλήματος, που κατάντησαν τη δημόσια περιουσία της Ελλάδας να αξίζει όσο τα δάνεια δύο μηνών με έντοκα γραμμάτια].

Τώρα βεβαίως ακόμη και σε αυτές τις εξευτελιστικές και σκανδαλώδεις τιμές η δημόσια περιουσία είναι αδύνατον να πουληθεί ώστε να τρέξει χρήμα στο ειδικό ταμείο.

Η επισήμανση αυτή έγινε, όπως ήταν αναμενόμενο, και από το ΔΝΤ, το οποίο την περασμένη Παρασκευή προειδοποίησε ανοιχτά πως, αν δεν επιτευχθούν – που... δεν θα επιτευχθούν – οι ταμιακοί στόχοι του ξεπουλήματος, τότε τη σημερινή αρμοδιότητα του ταμείου ιδιωτικοποιήσεων (ΤΑΙΠΕΔ) θα αναλάβουν επίτροποι.

Ύστερα από τις τράπεζες, τη δημόσια διοίκηση, τον φορολογικό μηχανισμό, την άσκηση της δημοσιονομικής πολιτικής και το δικαίωμα των δανειστών να προχωρούν σε κατασχέσεις χωρίς η Ελλάδα να δικαιούται να αμυνθεί νομικά, οι δανειστές αναλαμβάνουν ακόμη και την πώληση της περιουσίας της.

Η διαπίστωση

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο επισημαίνει ως σημαντικότερο κίνδυνο για την ομαλή εξέλιξη του προγράμματος «δημοσιονομικής προσαρμογής» την πολιτική αλλαγή. Σημειώνει χαρακτηριστικά στην έκθεσή του την Παρασκευή:

«Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν αυξανόμενη στήριξη στον ΣΥΡΙΖΑ και σε άλλα αντιμνημονιακά κόμματα. Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε πολιτική κρίση, σε χρεοκοπία της χώρας και σε έξοδο από το ευρώ».

Με απλά λόγια ο συνήθης εκβιασμός περί χρεοκοπίας εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ δεν απευθύνεται ευθέως προς τον ελληνικό λαό, δεδομένου ότι δεν βρισκόμαστε – επισήμως τουλάχιστον – σε προεκλογική περίοδο. Ο αποδέκτες του είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας, παραμονές μάλιστα του ταξιδιού του στις ΗΠΑ, όπου πιθανότατα θα υπάρξει και συνάντηση ΔΝΤ - ΣΥΡΙΖΑ.

Προφανώς, εν όψει της προσπάθειας του ΣΥΡΙΖΑ να διαμορφώσει προφίλ μελλοντικής «κυβερνητικής εξουσίας» ζητούνται ξεκάθαρα τα ανάλογα «διαπιστευτήρια» εκ μέρους του κόμματος της ριζοσπαστικής αριστεράς. Το μήνυμα είναι απλό και σαφές: Εμείς ελέγχουμε τη χώρα, εμείς ασκούμε την εξουσία και όποιος φιλοδοξεί να αναλάβει την – τύποις – διακυβέρνηση πρέπει να είναι σεμνός και ταπεινός. Διαφορετικά θα χρεωθεί τη χρεοκοπία και τη δραχμή.

Πριν από λίγες μέρες ο Τσίπρας βρισκόταν στο Βερολίνο, όπου συναντήθηκε με τον ΥΠΟΙΚ της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Ύστερα από τη συνάντηση εκείνη σημειώναμε στην ιστοσελίδα του «Ποντικιού»:

«Όποιος λοιπόν είχε έστω και την ελάχιστη απορία για το τι ζήτησε ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας από τον Τσίπρα, τώρα μπορεί να αισθάνεται... πληροφορημένος. Την αδιάκοπη μετακύλιση της Ελλάδας σε καθεστώς αποικίας για χάρη του γερμανικού, κυρίως, τραπεζικού συστήματος. Αυτό ζήτησε ο άνθρωπος και ήταν σαφέστατος. Το πώς θα αντιδράσουν ο ΣΥΡΙΖΑ και ο πρόεδρός του σε αυτές τις απαιτήσεις, αν γίνουν κυβέρνηση, κανείς δεν μπορεί να το προβλέψει, προφανώς, σήμερα. Όπως κανείς δεν μπορεί να προβλέψει αν και πότε ο ελληνικός λαός θα αναγκαστεί ή θα επιλέξει να δώσει τη δική του απάντηση. Όλα είναι ανοιχτά».

Αυτά ως σχόλιο σε ρεπορτάζ του Reuters από το Βερολίνο, το οποίο σημείωνε: «Ο υπουργός Σόιμπλε είπε κατηγορηματικά στον κ. Τσίπρα ότι δεν υπάρχει εναλλακτική επιλογή από την... εφαρμογή του προγράμματος οικονομικής προσαρμογής. Ο υπουργός Σόιμπλε κάλεσε τον κ. Τσίπρα να υποστηρίξει τον δρόμο που έχει υιοθετηθεί».

Τώρα ο Σόιμπλε επανέρχεται με συνέντευξή του στη Süddeutsche Zeitung:

● «Εάν θέλει κανείς να επιλύσει οριστικά διαρθρωτικά προβλήματα δεν μπορεί να αποφύγει μία περίοδο προσαρμογής, η οποία μπορεί να είναι επώδυνη. (...) Το συζήτησα και με τον ηγέτη της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην Ελλάδα, Αλέξη Τσίπρα, όταν εκείνος επισκέφθηκε το Βερολίνο. Και αυτό δεν ισχύει μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για την Ιρλανδία, την Ισπανία, την Πορτογαλία, ακόμη και για τη Γερμανία».

● «Πιστέψτε με, έχω οδυνηρή επίγνωση του γεγονότος ότι η αντιμετώπιση της κρίσης απαιτεί πολλά από τους ανθρώπους στην Ελλάδα. Και αυτό ανεξαρτήτως του ποιος με επισκέπτεται. Αλλά και ο κ. Τσίπρας γνωρίζει ότι η Γαλλία και η Γερμανία προσφέρουν σημαντική βοήθεια στην Ελλάδα».

● [Ο κ. Τσίπρας] «έχει τις δικές του αντιλήψεις για την επίλυση των προβλημάτων και αυτό είναι θεμιτό. Στις εσωτερικές πολιτικές συζητήσεις της Ελλάδας δεν αναμιγνύομαι. Οι όροι για το πρόγραμμα βοήθειας είναι συμπεφωνημένοι και θα πρέπει να εκπληρωθούν».

Αυτή η συνέντευξη έρχεται παραμονές του ταξιδιού Τσίπρα στις ΗΠΑ, τη χώρα που θέλει να βάλει φρένο στη γερμανική κυριαρχία και στο έδαφος της οποίας (και υπό την υψηλή πολιτική εποπτεία της) λειτουργεί το ΔΝΤ.

Τι σημαίνουν αυτές οι πιέσεις; Είναι μάλλον απλό: Η τρικομματική συγκυβέρνηση αντέχει με μεγάλη δυσκολία το βάρος των μέτρων που συνεχώς πρέπει να λαμβάνει, αλλά και της μεταβίβασης της εξουσίας σε κέντρα και μηχανισμούς οι οποίοι λειτουργούν και αποφασίζουν εκτός Ελλάδος, χωρίς την έγκριση του ελληνικού λαού και, κυρίως, εναντίον του. Αυτό το πολιτικό βάρος είναι ικανό να συνθλίψει την κυβέρνηση των τριών πριν ακόμη ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανιστεί ως ηγεμονεύουσα ηγετική δύναμη.

Σπεύδουν λοιπόν, ως γνήσιοι επικυρίαρχοι, να νουθετήσουν εκ των προτέρων την ανερχόμενη δύναμη και τον πιθανό διάδοχο του Σαμαρά. Το ερώτημα για τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ σε περίπτωση ανάληψης της διακυβέρνησης, το οποίο διατυπώνουμε λίγο παραπάνω, παραμένει. Και δεν είναι σαφές πότε ακριβώς θα απαντηθεί...

από το «ΠΟΝΤΙΚΙ»