Αντισταθείτε στην πλασματική αισιοδοξία των ημερών

του Γιάννη Μακριδάκη

Αεράκι αισιοδοξίας πνέει ολόφρεσκο αυτές τις μέρες στην αποικία. Όλοι δηλώνουν ικανοποιημένοι για τις επιδόσεις μας στα σχέδια που επιβάλλουν οι κατακτητές, όλοι δηλώνουν περήφανοι που ανακτήσαμε την αξιοπιστία μας στο εξωτερικό, όπερ σημαίνει ότι επιτέλους συμμορφωνόμαστε με την πιάτσα που θέλει να μας εξαγοράσει, όλοι, τέλος, δηλώνουν αισιόδοξοι για την κάθοδο των μυρίων επενδυτών, οι οποίοι σπεύδουν από κάθε γωνιά του πλανήτη να κατασπαράξουν την Ελλάδα, την πρώην χώρα, που σκυλεύουν και εκπορνεύουν οι κάτοικοί της.

Επενδύσεις στους τομείς της ενέργειας, του τουρισμού, των υποδομών και της γεωργίας είναι προ των πυλών και ο κάθε στουρνάρας δηλώνει πως όλα αυτά, καθώς και τα μέτρα εξαθλίωσης που ψηφίστηκαν αλλά και όσα θα ψηφιστούν στο εγγύς μέλλον, αποτελούν επένδυση της γενιάς μας προς τις επόμενες γενιές.

Επενδύουμε δηλαδή για να καταστήσουμε τα παιδιά μας δίχως γη, δίχως πατρίδα, δίχως ικανότητα παραγωγής. Επενδύουμε για να τα καταστήσουμε ξένους στην χώρα τους, ιθαγενείς υποτελείς στους σύγχρονους αποίκους των αγορών, να τους εξασφαλίσουμε ένα μέλλον γραναζιού και δουλείας, ένα μέλλον με τα κεφάλια σκυμμένα μονίμως, δίχως καμιά ελπίδα ανάκαμψης παρά μόνο βεβαιότητα περαιτέρω καταβύθισης και ομηρείας, επενδύουμε για να...
καταστήσουμε τους απογόνους μας αναξιοπρεπείς απάτριδες, οι οποίοι θα λένε κι ευχαριστώ για τα ψίχουλα που θα τους εξασφαλίζει μια δουλίτσα υπό τον αφέντη επενδυτή.

Η χώρα αλλάζει χέρια με γοργούς ρυθμούς και όλοι δείχνουν να χαίρονται γι αυτήν την πορεία, για την κορύφωση δηλαδή της κατάντιας μας. Κανείς δεν είναι ικανός να αποτρέψει την καταστροφή πια. Για να πολεμήσεις την επερχόμενη καταστροφή και να αναστρέψεις την κατάσταση πρέπει να είσαι άλλης φιλοσοφίας άνθρωπος και τέτοιοι πια δείχνουν να μην υπάρχουν σε κανένα κόμμα, μιας και αυτά είναι γεννημένα και στελεχωμένα μέσα από τα σπλάχνα της αστικοποιημένης και μεταλλαγμένης εδώ και χρόνια Ελλάδας, που έμαθε να εκτιμά μόνο το χρώμα του χρήματος και να καταστρέφει τον πλούτο της και τον μόχθο των προτινών ανθρώπων της.

Όσοι έχετε πεισθεί ότι η χώρα έχασε την όποια της αξιοπρέπεια, ότι έγινε χώρα γελοίων και ανάξιων κληρονόμων που τρώνε τα έτοιμα και σκοτώνουν ό,τι τους άφησαν παρακαταθήκη οι πρόγονοί τους, ότι έγινε αποικία και ότι βαδίζει ολοταχώς προς την δουλεία, αντισταθείτε πλέον μόνοι σας. Όποιος καταφέρει να κρατάει και να μην ξεπουλάει ένα κομμάτι γης που μπορεί να τον τρέφει και να του χαρίζει σωματική και ψυχική υγεία, θα αποτελεί στο άμεσο μέλλον ένα ζωντανό κύτταρο ανάμεσα στους καρκίνους που μας περιβάλλουν και θα πολιορκείται αδυσώπητα μέσω της Εφορίας και άλλων καθεστωτικών όπλων. Ο καθένας όμως είναι υπεύθυνος να διαλέξει το πώς θέλει να ζήσει και κυρίως το πώς θέλει να πεθάνει.