Θέλει ο Γιάννης να κρυφτεί, μα η χαρά δεν τον αφήνει...

του Σταύρου Χριστακόπουλου

Ένας «τσάρος» έδυσε, ένας νέος ανατέλλει. Ενώ ο Παπακωνσταντίνου αποκαθηλώνεται οριστικά απειλούμενος ακόμη και με Ειδικό Δικαστήριο, ο Στουρνάρας φιγουράρει ήδη ως μελλοντικά πολιτευόμενος – γιατί όχι και... πρωθυπουργός;

Ένας τρίτος «τσάρος» της εποχής των μνημονίων, ο Βενιζέλος, προσπαθεί ματαίως να βγει από το κάδρο της λίστας Λαγκάρντ παρότι και αυτός υπήρξε διαχειριστής της και υπεύθυνος για το διετές σουλάτσο της από συρτάρι σε συρτάρι.

Παράλληλα ο... «Μπένι» προσπαθεί να μαζέψει τα συντρίμμια της πολιτικής αξιοπιστίας του ΠΑΣΟΚ, το οποίο με τη σειρά του βλέπει τον άνθρωπο που έφερε το ΔΝΤ, την τρόικα και το πρώτο μνημόνιο να βρίσκεται στο επίκεντρο της υπόθεσης απάλειψης συγγενών του από τη λίστα Λαγκάρντ.

Κάπως έτσι έχουμε ένα σκηνικό με τρεις υπουργούς Οικονομικών της εποχής των μνημονίων, όλοι προερχόμενοι από το «εκσυγχρονιστικό» ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι έχουν καταπλήξει ...
ποικιλοτρόπως το ταλαίπωρο τούτο Έθνος – προφανώς, εννοούμε το Έθνος των Ελλήνων και ουχί του «Πήγασου»:

1. Ο κάποτε παντοδύναμος Γιώργος Παπακωνσταντίνου, υπουργός Οικονομικών του Γιώργου Παπανδρέου, ο άνθρωπος που για καιρό εξόργιζε το πανελλήνιο με την υπερχειλίζουσα αλαζονεία του, ο άνθρωπος που έντυσε περισσότερο και από τον... Πάγκαλο με ηθικολογικές ηλιθιότητες την επιβολή του καταστροφικού μνημονίου, ελπίζει τώρα στην παραγραφή (!) για να επιτύχει τη διάσωση – τουλάχιστον – της υστεροφημίας του διά της... λήθης.

Κοινώς, παρότι ο ίδιος ήταν ο αρχικός παραλήπτης και διαχειριστής (ή μήπως μεσολάβησε άλλος, πριν από αυτόν;) της λίστας Λαγκάρντ, παρότι ο ίδιος υπέδειξε πόσα και ποια από τα περιεχόμενα στη λίστα ονόματα πρέπει να ελεγχθούν, ελπίζει ότι τελικά θα αποδειχθεί – ή, τέλος πάντων, δεν θα εξεταστεί – πως ήταν... εντελώς τυχαίο το ότι τα μόνα ονόματα που «μυστηριωδώς» απαλείφθηκαν από τη λίστα ήταν αυτά κάποιων συγγενών του.

Εν τέλει ο άνθρωπος ο οποίος επιχείρησε να χτίσει πολιτική καριέρα φέρνοντας το μνημόνιο και καταγγέλλοντας μαζί με τον πρωθυπουργό του τη διαφθορά όλων των υπόλοιπων Ελλήνων, σήμερα βρίσκεται στο επίκεντρο της έρευνας για μια απίστευτα χοντροκομμένη και ελάχιστα... «ηθική» λαθροχειρία προσπαθώντας να αποδείξει περίπου ότι είναι... θύμα κακής μοίρας ή και σκευωρίας. Απίστευτο και όμως αληθινό!

2. Ο κάποτε παντοδύναμος Βαγγέλης Βενιζέλος, υπουργός Οικονομικών του Παπαδήμου, «εκτελεστής» του καταστροφικού για τα ασφαλιστικά ταμεία και τους Έλληνες μικροεπενδυτές (αλλά ευεργετικού για τους διεθνείς γύπες της κερδοσκοπίας) PSI, ο άνθρωπος που έφερε το δεύτερο μνημόνιο μαζί με τον τεχνοκράτη επικεφαλής του, προσπαθεί – διά μιας πιθανής τιμωρίας και διασυρμού του Παπακωνσταντίνου – να απαλλαγεί ο ίδιος από κάθε ευθύνη για μια μείζονα ταπείνωση.

Δηλαδή επιχειρεί να αποδείξει ότι δεν έχει καμιά ευθύνη για τον διεθνή εξευτελισμό μιας χώρας (της Ελλάδας) η οποία υποχρεώθηκε να ζητήσει δεύτερη φορά από μια άλλη χώρα (τη Γαλλία) τα ίδια στοιχεία για να διαπιστωθεί αν μια λίστα, την οποία διαχειρίστηκαν δύο διαδοχικοί υπουργοί Οικονομικών και δύο διαδοχικοί επικεφαλής του ΣΔΟΕ, πλαστογραφήθηκε ή όχι.

Παρεμπιπτόντως η αποκάλυψη της λαθροχειρίας είναι απλώς η ολοκλήρωση του διεθνούς εξευτελισμού, του οποίου τις συνέπειες ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να αποφύγει.

3. Ο νυν παντοδύναμος υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας, καταφανώς αντιπαθής στον Βενιζέλο, παρότι και οι δύο προέρχονται από το «εκσυγχρονιστικό» ΠΑΣΟΚ, αλλά εξαιρετικά αγαπητός στον Σαμαρά – τον οποίον το ίδιο «εκσυγχρονιστικό» ΠΑΣΟΚ αντιπαθεί βαθύτατα μεν, αλλά τον ανέχεται υποχρεωτικά –, έχει έναν ευχάριστο... πονοκέφαλο: όλοι «τον παίζουν» στο στοίχημα όχι μόνο για πολιτική κάθοδο, αλλά και για επόμενο πρωθυπουργό!

Ήδη «Το Βήμα της Κυριακής» «τον παίζει» πρωτοσέλιδα με συνέντευξή του, αλλά, ως σοβαρή εφημερίδα, αποφεύγει να σκιαγραφήσει εντύπως την κοινή πολιτική του(ς) ευχή. Στην «πρωτοσέλιδη» αναγγελία της ίδιας συνέντευξης όμως στην ιστοσελίδα του, αλλά και στην παράθεσή της «εσωτερικά», σημειώνει σε υπότιτλο ότι ο Στουρνάρας «αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο να πολιτευθεί».

Ο ίδιος ο υπουργός, αφού διευκρινίζει (σεμνά και ταπεινά!) πως «δεν είναι εξ ορισμού σωστό πως οι τεχνοκράτες μπορούν να κυβερνούν καλύτερα από τους πολιτικούς», εν συνεχεία αποφεύγει να δηλώσει ότι δεν θα κατέλθει στον πολιτικό στίβο κατά τις επόμενες εκλογές.

Για την ακρίβεια ο συνάδελφος Ζώης Τσώλης τον ερωτά: «Πώς προσδιορίζετε τη σχέση σας με την πολιτική; Μπορεί να σας δούμε υποψήφιο στις εκλογές;».

Και ο υπουργός απαντά: «Δεν νομίζω ότι αυτή τη στιγμή που μιλάμε απασχολεί ποιοι θα είναι υποψήφιοι στις επόμενες εκλογές. Αυτό για το οποίο αγωνιούν είναι το μέλλον των ίδιων και των παιδιών τους».

Άντε τώρα να αποφύγεις τον σχολιασμό...

● Ο δημοσιογράφος ρωτάει στα... σοβαρά τον Στουρνάρα, τον πρωτεργάτη του τρίτου κατά σειρά μνημονίου, αν θα κατέβει στις επόμενες εκλογές, όταν ολόκληρος... Μόντι, ήδη διατελέσας πρωθυπουργός, χρειάστηκε το πολιτικό χρίσμα του Βατικανού για να το αποτολμήσει.

● Φυσικά ο Στουρνάρας απαντά λέγοντας, εμμέσως πλην σαφέστατα, την... αλήθεια: ότι, δηλαδή, δεν απασχολεί κανέναν ποιοι θα είναι οι υποψήφιοι, αλλά ποιος θα ασκεί την εξουσία.

Μόνο που στην Ελλάδα των μνημονίων και αυτή η απάντηση έχει ήδη προ πολλού δοθεί:

● Αρχικά την έδωσε, ως υπουργός Οικονομικών, ο Παπακωνσταντίνου υπογράφοντας το πρώτο μνημόνιο.

● Ύστερα την επανέλαβε, ως υπουργός Οικονομικών, ο Βενιζέλος, με το πρώτο «κούρεμα» χρέους (PSI), χάρισμα στη διεθνή κερδοσκοπία, το οποίο προετοίμασε ο Παπακωνσταντίνου και υπέγραψε ο ίδιος μαζί με το δεύτερο μνημόνιο.

● Εν συνεχεία την επαναδιατύπωσε, ως υπουργός Οικονομικών, ο Στουρνάρας, ο οποίος υπέγραψε το τρίτο μνημόνιο και το δεύτερο «κούρεμα» χρέους, επίσης χάρισμα στη διεθνή κερδοσκοπία, τα οποία επήλθαν ως συνέπεια του πρώτου και δεύτερου μνημονίου των Παπακωνσταντίνου και Βενιζέλου και του πρώτου «κουρέματος» του Βενιζέλου.

Μπορεί σήμερα αυτοί οι τρεις να αλληλομισιούνται, να αλληλοϋποβλέπονται και να εύχονται ο ένας την καταστροφή του άλλου σε διάφορους συνδυασμούς. Όμως δεν είναι παρά πιόνια στην ίδια σκακιέρα.

Ως μόνη διαφορά τους ίσως αποδειχθεί το ότι οι δύο προηγούμενοι απέτυχαν – ή δεν πρόλαβαν να προσπαθήσουν – να γίνουν πρωθυπουργοί, κάτι που για τον τρίτο κατά σειρά αποτελεί σήμερα ανοιχτό ενδεχόμενο.

Αυτό όμως που καθορίζει τους τρεις αυτούς αρνητικούς πρωταγωνιστές της πολιτικής ζωής στη μνημονιακή Ελλάδα είναι το ότι αποτελούν κρίκους της ίδιας αλυσίδας εξάρτησης και υποτέλειας της χώρας έναντι των δανειστών της. Α, ναι, και το ότι προέρχονται όλοι από το «εκσυγχρονιστικό» ΠΑΣΟΚ...

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ

Δεν ξεχάσαμε τον τέταρτο προερχόμενο από το «εκσυγχρονιστικό» ΠΑΣΟΚ υπουργό Οικονομικών της τρόικας. Υπήρξε σε αυτόν τον ρόλο και ο Φίλιππος Σαχινίδης. Απλώς τον εξαιρέσαμε από όλα τα παραπάνω διότι αποτελεί δεδηλωμένη συμπάθειά μας.

Είναι ο μόνος εκ των τεσσάρων που έχει πει μια πράγματι σοβαρή αλήθεια, συνεντευξιαζόμενος στην τηλοψία: ότι το ΠΑΣΟΚ, αμέσως μετά την εκλογή του, δηλαδή... πριν από αυτήν, είχε αποφασίσει πως η τρόικα και το ΔΝΤ ήταν η μόνη «λύση» για τη χώρα. Κάτω τα χέρια, λοιπόν, από τον Σαχινίδη. Μπροστά του όλοι οι άλλοι είναι απλώς οδοντόκρεμες.

Παρ’ όλα αυτά, Καλή Χρονιά...

από το "ΠΟΝΤΙΚΙ"