"Χαντίλ" - ένας ύμνος για τα παιδιά της Παλαιστίνης

“Χαντίλ” – Ένα ποίημα της Rafeef Ziadah (video στο τέλος)

Η Rafeef Ziadah είναι  τρίτης γενιάς Παλαιστίνια πρόσφυγας  οργανώτρια κοινότητας  και  ποιήτρια. Αυτή την εποχή  εργάζεται στο Τορόντο. Έχει κυκλοφορήσει πρόσφατα ένα CD με έργα της, το “Hadeel”, το οποίο διαθέτει επίσης μουσική από άλλους αξιόλογους μουσικούς του Τορόντο, όπως και LAL Reena Katz.

Τα θέματά της ποίησης της είναι κοινωνικο-πολιτικά  όπως η μετανάστευση, ο πόλεμος, και φυσικά, η επιστροφή στην Παλαιστίνη – στην οποία η ίδια δεν μπορεί να επιστρέψει.

Το ποίημα “Χαντίλ” είναι γραμμένο για ένα μικρό κορίτσι που οι ισραηλινές δυνάμεις κατοχής..
σκοτώνουν στην Παλαιστίνη.

ΧΑΝΤΙΛ - Ένα ποίημα της Rafeef Ziadah

Η Χαντίλ

είναι εννέα

Η Χαντίλ είναι εννέα

όχι συγχωρέστε με

Η Χαντίλ ήταν εννέα.

Μέχρι αυτό το πρωί η Χαντίλ ήταν εννέα

κι ο αξιωματούχος λέει

ο αξιωματούχος λέει ότι λυπούνται για το θάνατό της

ο ισραηλινός αξιωματούχος λέει ότι λυπούνται για τον θάνατό της

“αλλά η τρομοκρατία πρέπει να σταματήσει, οι ρουκέτες πρέπει να σταματήσουν, η αντίσταση πρέπει να σταματήσει”

αλλιώς θα συνεχίσουν, αλλιώς θα συνεχίσουν, αλλιώς θα συνεχίσουν να βομβαρδίζουν τη Γάζα

μέχρι να παραδώσουμε και το ελάχιστο της αξιοπρέπειας που μας έχει απομείνει.

Μέχρι να εκλέγουμε αυτόν που θέλουν

να υπογράφουμε αυτό που θέλουν

και να πεθαίνουμε να πεθαίνουμε να πεθαίνουμε  στη σιωπή

με τον τρόπο που αυτοί θέλουν, βλέπετε…

η ισραηλινή ασφάλεια είναι γραμμένη μόνο με αίμα και μπουλντόζες

και την τέχνη των γυναικών εκπροσώπων

επειδή ο θάνατος δεν είναι τόσο σκληρός όταν έρχεται από μια γυναίκα

Αλλά ποιός;

Ποιός θα πει στη μητέρα της Χαντίλ,

καθώς ψήνει το ψωμί, ότι τα περιστέρια

ότι τα περιστέρια δεν θα ξαναπετάξουν στη Γάζα.

Η Χαντίλ έχει φύγει

Καμιά προσευχή που θυμάμαι, καμιά προσευχή που θυμάμαι ή που μισοθυμάμαι δεν θα σε φέρει πίσω.

καθώς τυλίγεσαι με ιστορίες της Παλαιστίνης

κρυμμένη  κάτω από ένα κρεβάτι, περιμένοντας

τον επόμενο στρατιώτη να χτυπήσει την πόρτα σου

για να μας εξαφανίσει  από την ιστορία  που κουβαλάμε στις πλάτες μας.

Χαντίλ  Χαντίλ  Χαντίλ

Ποιός; Ποιός από εσάς θα πει στη  Χαντίλ ότι τίποτα δεν άλλαξε τη μέρα που πέθανε

Η επόμενη συνάντηση το επόμενο τρένο η επόμενη συνάντηση το επόμενο τρένο

ούτε μια παύση ούτε ένα δάκρυ

“Αξίζει να βγει δελτίο τύπου;  Αξίζει να βγει δελτίο τύπου; Άλλος ένας Παλαιστίνιος έφυγε, αξίζει να βγει δελτίο τύπου;”

Η αλληλεγγύη από μακριά είναι σαν ένα άρρωστο αστείο, μια άσχημη ιστορία για να πεις σ’ ένα παιδί

Και μου είπαν, και συνεχίζουν να μου λένε

μην κλαις για τους μάρτυρες, μην κλαις για τους μάρτυρες, συνέχισε τον αγώνα συνέχισε τον αγώνα

αλλά για τη Χαντίλ

για τη Χαντίλ, δώστε μου μόνο μια στιγμή σιωπής.

Όχι.

Δώστε μου μόνο μια στιγμή αληθινής αντίστασης

αληθινής αντίστασης

έτσι ώστε να μπορέσετε να κρατήσετε το ελάχιστο της αξιοπρέπειας που σας έχει απομείνει

για τη Χαντίλ.

(μετάφραση-υποτιτλισμός filistina)