Στον σταθμό του Μονάχου άχου...

  
του Στάθη

Εδώ ο παπάς εκεί ο παπάς, πού είναι ο Φούχτελ;

Παντού!

 Έχει κατσικωθεί στη χώρα και την εξετάζει, ετάζει καρδίας και νεφρούς, κόβει-ράβει, λύνει-δένει,

κλείνει συμφωνίες, δίνει μπροστάντζες, φυτεύει σμπίρους, γενικώς βάζει την Αποικία σε μία τάξη. Αυτό πωλείται, αυτό αγοράζεται, εκείνο λεηλατείται, αυτό εκδίδεται.

Στην Ελλάδα ο χερ Φούχτελ,

στη Γερμανία ο κ. Σαμαράς, κι εν προκειμένω στη Βαυαρία, στο Μόναχο. Οπου...
συναντήθηκε με τον πρωθυπουργό

φον χερ Χορστ Ζεεχόφερ. Γιαβόλ!

Ασκώ τη γλώσσα μου για να το προφέρει -Χορστ Ζεεχόφερ- κάτι σανγραμμή Ζίγκφριντ, σαν άχτουνγκ άμα τε και ράους.

Χριστιανοκοινωνιστής ο φον χερ Χόρστ Ζεεχόφερ, έχουν και μια αδυναμία στις σύνθετες λέξεις οι Γερμανοί, αναλόγως ονομάζουν και τα κόμματά τους Χριστιανοδημοκρατικό, Χριστιανοκοινωνιστικό (σαν να λέμε Χριστιανοσοσιαλιστικό - και πιο δεξιά τα Ουράλια), Σοσιαλδημοκρατικό, Εθνικοσοσιαλιστικό -  ουπς! άσ’ το αυτό,

ας μείνουμε στο Χριστιανοκοινωνιστικό και στον φύρερ (σ.σ.: αρχηγό) του κόμματος φον χερ Χορστ Ζεεχόφερ, από τον οποίον ο κ. Σαμαράς ζήτησε

κατανόηση,

υποστήριξη,

επενδύσεις,

ντηλ!

Ο Βαυαρός πρωθυπουργός Χορστ Ζεεχόφερ (ασκούμαι: Ζέ-εχοφερ) έδειξε να έχει «αντίληψη του ελληνικού προβλήματος» (τον ενημερώνει, ως φαίνεται, ο κόμαντατουρκαμαραντεν Φούχτελ) και υποσχέθηκε

στον Πτολεμαίο τον Αυλητή, συγγνώμην,

στον Σέλευκο τον Ψευδοσέλευκο, συγγνώμην,

στον Μανουήλ Παλαιολόγο, συγγνώμην,

στον Έλληνα πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά

ότι θα λάβει πρόνοια για το ελληνικό ζήτημα - ωχ! πάλι «στο Μοναστηράκι Βαυαροί χωροφυλάκοι»...

Υστερα έπιασε (πιο πολύ) κρύο - χιονόνερο. Και σκοτεινιά. Στον σταθμό του Μονάχου, περιμένοντας το τραίνο, ο Αντώνης και ο Χρύσανθος ήπιαν ένα ουζάκι -  στο τζουκ μποξ Ακης Πάνου και Καζαντζίδης

κι έξω ένα κρύοοο! Να παγώνουν στο στόμα σου οι λέξεις χερ-Χορστ-Ζεεχόφερ,

Ζεε-ε, κάτι σαν ωτομοτρίς που φρενάρει, χο-χοφ-φεερ, κάτι σαν μουντζούρης που ξεφυσάει ατμό και σφυρίζει ξενιτιά με φθηνή καπαρντίνα...

Σκύβουν τα κυπαρισσάκια το κεφάλι στη Μάνη, ξαφνικός ήλιος το απογευματάκι, λάμπει ολόχρυσος ο τόπος

όμως χο-χοφ-χεερ φθάνει ως το Ακροταίναρο κρύος ο βοριάς από τα Μαύρα Δάση, κρυώνει η λευκή πέτρα κι ανατριχιάζει το άγριο χορταράκι...

(Ιντερμέτζο: τώρα που διαβάζετε αυτές τις γραμμές κάποιος απολύεται.

Κάποιος άλλος κλαίει, δεν έχει για νοίκι, δεν έχει για φαΐ) - χόόό φυσάει ο άνεμος που

έρχεται απ’ τη Βαυαρία, έδειξε «κατανόηση» ο Χριστιανοκοινωνιστής, «υποσχέθηκε υποστήριξη», σε ευχαριστώ, ω Βαυαρία...

...μικρή αγγελία: «Ζευγάρι με δυο παιδιά θα δουλεύει για την εφορία».

Κι εγώ εδώ ανήμπορος τις λέξεις μου μαδώ - τις βούλεται αγορεύειν; ρωτάει φέρνοντας γυροβολιά το βλέμμα της η Πνύκα και σκάει στα γέλια η Εκκλησία του Δήμου, τραντάζεται ο τόπος από δωρικά χάχανα...

από το "enikos.gr"