Υποκινούμενος αλβανικός αλυτρωτισμός

του Δημήτρη Μυ

Οι ελληνοαλβανικές σχέσεις ουδέποτε έπαψαν να ακροβατούν πάνω από το επικίνδυνο χάος του εθνικισμού.

Και από τις δύο πλευρές των συνόρων υπάρχουν θερμοκέφαλοι (και πράκτορες) που προπαγανδίζουν είτε τη δημιουργία είτε της Μεγάλης Αλβανίας είτε την ενσωμάτωση των Βορειοηπειρωτών αδελφών στη μητέρα πατρίδα Ελλάδα. Οι φωνές των θερμοκέφαλων μειοψηφιών, δυστυχώς, δυναμώνουν επικίνδυνα σε περιόδους σύγχυσης και αστάθειας όπως η τρέχουσα.

Δεν είναι άγνωστη η αλβανική επιχειρηματολογία ότι το μεγάλο αλβανικό κράτος ξεκινά από την... Πρέβεζα. Ενδιαφέρον έχει, ωστόσο, ότι αυτήν την επιχειρηματολογία την υιοθετεί στο δημόσιο λόγο του ο Πρόεδρος της χώρας. Είναι, δηλαδή, σαν να έβγαινε ο Κάρολος Παπούλιας και να έλεγε πως η Ελλάδα περιμένει τη στιγμή που θα κάνει πρωτεύουσά της την Κωνσταντινούπολη...

Πίσω από τέτοιου είδους εθνικιστικά κρωξίματα – σαν αυτά που την περασμένη Τετάρτη...
εκστόμισε ο Σαλί Μπερίσα – κατά κανόνα βρίσκονται εσωτερικοί πολιτικοί υπολογισμοί και μικροπολιτικά παιχνίδια. Ωστόσο, είναι η συγκυρία αυτή που μετατρέπει τον εθνικιστικό λόγο από γραφικό σε επικίνδυνο.

Ας ρίξουμε λοιπόν, μια γρήγορη ματιά στη συγκυρία μέσα στην οποία διατυπώθηκαν τα μεγαλοϊδεατικά οράματα του Αλβανού προέδρου. Διατυπώθηκαν τη στιγμή που:

● Η Ελλάδα έχει χρεοκοπήσει και βρίσκεται κάτω από Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο και επιτροπεία. Μάλιστα, αξίζει να υπογραμμιστεί, ότι στο ελληνικό πτώμα εξελίσσεται η άγρια «ενδο-ιμπεριαλιστική» κόντρα ανάμεσα σε Γερμανία και ΗΠΑ για τον έλεγχο του οικοπέδου.

● Κάτω από την πίεση των πιστωτών η ελληνική κυβέρνηση ξεκίνησε τη διαδικασία ερευνών για υδρογονάνθρακες στη δυτική Ελλάδα. Αξίζει να υπογραμμιστεί ότι σύμφωνα με τα μνημόνια και τις συμβάσεις που έχουν υπογράψει οι ελληνικές κυβερνήσεις, οι όποιοι πόροι εξευρεθούν είναι ήδη αποθηκευμένοι για την εξυπηρέτηση του χρέους.

Στο σημείο αυτό θα πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι τα Τίρανα αξιοποιώντας συνταγματικά προσκόμματα «ακύρωσαν» τη συμφωνία που είχε επιτευχθεί μετά από ελληνοαλβανικές συνομιλίες για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών στα σύνορα των δύο χωρών.

Όπως υποστηρίζουν οι γνωρίζοντες, η αλβανική υπαναχώρηση έχει να κάνει με το γεγονός ότι το παιχνίδι των ερευνών για υδρογονάνθρακες στο Ιόνιο, καθώς και η δρομολόγηση των αγωγών μεταφοράς των ενεργειακών πόρων προς την Ευρώπη, είναι ακόμη ανοιχτό για παρεμβάσεις από ισχυρούς παίκτες όπως οι Αμερικανοί...

Με πιο απλά λόγια: Η αποτύπωση της περιορισμένης κυριαρχίας στην εξωτερική πολιτική της χώρας, περιγράφει μια κυβέρνηση χωρίς σχέδιο ικανό να αντιμετωπίσει, όχι τις εθνικιστικές κορώνες του κάθε Μπερίσα, αλλά το παιχνίδι που μέσω των αλυτρωτικών και εθνικιστικών φωνών μπορούν ανά πάσα στιγμή να στήσουν οι ισχυροί «εταίροι» και «σύμμαχοι». Ο νοών...

από το «ΠΟΝΤΙΚΙ»