Αντιποίηση* τέλους

του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Το τέλος εποχής τώρα αρχίζει. Ξεχάστε όσα τέλη προαναγγείλαμε.

Tο τέλος της Ιστορίας, το τέλος της ιδεολογίας,

το τέλος της πάλης των τάξεων...

Αυτό το τέλος είναι τέλος πραγματικό.

Τέλος τελικό, τελειωτικό και τελεσφόρο. Η νέα εποχή είναι

εποχή χωρίς εποχικότητα, κύκλους και αναστροφές.

Στο εξής θα ζείτε σε δόσεις.

Ασκηθείτε στο κράτημα της αναπνοής σας.

Δοκιμάστε τις αντοχές των πνευμόνων σας στα βάθη των θαλασσών σας.

Αρχίστε από ώρες, μέρες, εβδομάδες. Έπειτα δοκιμάστε μήνες.

Ένας μήνας, δυο μήνες, τρεις μήνες...

Συγχαρητήρια! Δικαιούστε την επόμενη δόση εισπνοής.

Αλλά μπορεί και όχι. Αν επιτύχουμε την απεξάρτησή σας

από οξυγόνο, μπορούμε και να φτιάξουμε

τα πρώτα αναερόβια ανθρώπινα πλάσματα. Παγκόσμια καινοτομία!

Εκπαιδεύστε και τα παιδιά σας και τα εγγόνια σας.

Η ζωή σε δόσεις είναι η συνθήκη του μέλλοντός τους.

Αρχίστε απ’ τα σχολεία, απ’ τα νήπια, απ’ το σπίτι.

Λέξη πρώτη: μεταρρύθμιση. Ξεχάστε τα «μαμά μπαμπά»,

τα «μαμ κακά και νάνι». Συλλαβίστε τη «με-ταρ-ρύ-θμι-ση»

με τα χείλη, τη γλώσσα και τα δόντια σας.

Είμαστε οι βάρβαροι που πάντα περιμένατε

στην αγορά συναθροισμένοι. Αλλά δεν είμαστε πια

«μια κάποια λύσις». Είμαστε η μόνη λύσις σας.

 Είμαστε οι πολιτικοί αναμορφωτές που δικαιούστε.

Οι δικοί σας απέτυχαν οικτρά. Ανίκανοι, ιδιοτελείς, 

άτολμοι, φοβισμένοι. Σχεδόν συναισθηματικοί.

 Θα εφαρμόσουμε την ευγονική της σκέψης,

την παιδαγωγική της υπακοής. Θα σας διδάξουμε

τα αγαθά της δημιουργικής καταστροφής.

 Θα φορολογήσουμε τα αρνητικά σας συναισθήματα.

Η αμφιβολία θα φορολογείται με 30%,

η αντίρρηση με 40%.

Ο θυμός σας θα συνεπάγεται δήμευση περιουσίας.

Θα άρουμε το απόρρητο των βαθύτερων πόθων σας.

Θα δεσμεύσουμε τους λογαριασμούς των επιθυμιών σας,

θα κάνουμε ριζικό PSI και OSI στα όνειρά σας.

Το ισοζύγιο αισιοδοξίας - απαισιοδοξίας πρέπει να ισοσκελισθεί.

Προσηλωθείτε στο φως στην άκρη του τούνελ.

Δεν έχει σημασία πόσο μακριά είναι. Κοιτάζετε μόνο το φως.

Θα αλλάξουμε την ισορροπία του κόσμου σας.

Συλλογική ασφάλεια και ατομική ανασφάλεια θα είναι στο εξής

το γιν και το γιανγκ του σύμπαντός σας. Αλλά και τ’ ανάποδο μας κάνει.

Ξεχάστε διλήμματα, επιλογές, εναλλακτικές. Στη ζωή σας

θα υπάρχουν μόνο μονόδρομοι. Οι πολεοδόμοι του μέλλοντός σας

στρώνουν λεωφόρους χωρίς εξόδους και αναστροφές.

Θα προκαλέσουμε ραγδαία πτώση

στην τιμή ανθρώπινου κρέατος. Δική μας είναι κάθε λίβρα κρέατος

που τράφηκε με όσα σας δανείσαμε. Εμείς δεν θα ’χουμε την τύχη του Σάιλοκ.

Θα επέλθει κραχ στο χρηματιστήριο των αξιών σας.

Θα διαγράψουμε από τα λεξικά σας τη λέξη «φιλότιμο».

Δεν υπάρχει σε καμιά άλλη γλώσσα του ευρώ. Περιττή.

Απελευθερώσαμε ήδη την  αγορά του ψεύδους.

Κι αμέσως έπεσαν οι τιμές του αγαθού. Το ψέμα προσφέρεται

πια σχεδόν δωρεάν. Ο μόνος πόρος σε υπερεπάρκεια.

Τη Βουλή σας θα μετατρέψουμε σε τσίρκο.

«Από εδώ οι άσοι της κωλοτούμπας. Εκεί οι ομιλούσες κεφαλές.

Δεξιά οι μεταλλαγμένοι μελανοχίτωνες, αριστερά οι ζογκλέρ του “ ναι - όχι - παρών”».

 «Ανεπανάληπτο θέαμα! Γενναιόδωρο αντίτιμο για τον άρτο

που σας στερήσαμε. Είσοδος ελευθέρα. Προειδοποίηση:

Τα παιδιά εισέρχονται με ευθύνη των γονέων».

 Οι αρχηγοί σας θα γίνουν θηριοδαμαστές. Εσείς θα επιλέγετε

τα θηρία της αρεσκείας σας κι αυτοί θα τα μετατρέπουν

σε τρομαγμένα αιγοπρόβατα. Μεγάλο σουξέ!

 Τα δικαστήρια θα γίνουν δημοπρατήρια σιωπής

και αρένες στρεψοδικίας. Το σύνταγμά σας θα γίνει αυτό που πάντα

φοβόταν ο Κολοκοτρώνης σας: σύντριμμα.

 Θα δεσμεύσουμε τις ελπίδες και τις προσδοκίες σας

σε ειδικό λογαριασμό. Όλες θα προορίζονται για την αποπληρωμή

του χρέους σας στο μέλλον μας.

 Θα κάνουμε και αναδιανομή του καιρού. Έξι μήνες ζέστη

σάς πέφτει πολύ, ενώ εμείς βουλιάζουμε στη βροχή και στο χιόνι.

Θα κατάσχουμε αρκετό από το καλοκαίρι σας.

 Και τους χειμώνες σας θα τους κάνουμε κατά τι πιο βαρείς.

Το κρύο σφίγγει το κρέας και το δέρμα. Είστε πολύ πλαδαροί

για ν’ αυξήσετε την παραγωγικότητά σας.

 Θα αλλάξουμε και τους ουράνιους διαδρόμους αποδημίας

των πουλιών. Τόσα φωτόνια να πηγαίνουν χαμένα

σε κάθε πέρασμά -από Βορρά προς Νότο κι αντιστρόφως- είναι κρίμα.

 Θα μηδενίσουμε το μοναδιαίο κόστος εργασίας.

Θα σας μεταμορφώσουμε στα ανταγωνιστικότερα υποζύγια της υφηλίου.

Θα αφυπνίσουμε τον Άριο που κοιμάται στη σάρκα σας.

 Θα γίνετε the New World Paradigm. Το σουβλάκι θα γίνει

η νέα νομισματική μονάδα που θα μετράει

τα άλματα της εσωτερικής σας υποτίμησης.

 «Νέα άνοδος του σουβλακίου έναντι του γουάν.

Το Τόκιο κατηγορεί τις Βρυξέλες για νομισματικό πόλεμο

εις βάρος του γεν με Δούρειο Ίππο το σουβλάκι».

 Θα ελέγξουμε κάθε πόρο της γης σας. Αλλά και κάθε πόρο

του δέρματός σας. Στην ανάγκη, θ’ αλλάξουμε και το δέρμα σας

με άλλο, συνθετικό, ανθεκτικό, φθηνότερο.

Ο πόλεμος των γενεών θα αντικαταστήσει

την γλυκανάλατη αλληλεγγύη τους.

Κάθε εγγόνι θα είναι λάδι στο καντήλι του παππού του.

Κάθε παιδί ανταλλακτικό του πατέρα του.

 Τελικά, δεν είστε το γαλατικό χωριό που πιστεύατε.

Το μαγικό σας φίλτρο το σπαταλήσατε, όταν ήταν αχρείαστο.

Τώρα οι Ρωμαίοι σάς φαίνονται τρομακτικοί, αήττητοι.

 Κι οι βάρβαροι που περιμένατε -προσέξτε τους λίγο- δεν σας φαίνονται

σχεδόν συμπαθητικοί; Θα δείτε.

Στο τέλος θα μας ευγνωμονείτε. Και ως Ρωμαίους και ως βαρβάρους.

 Θα είμαστε, άλλωστε, πάντα γενναιόδωροι μαζί σας.

Θα σας δίνουμε πάντα τα λεφτά που θα μας ξεπληρώνετε,

αλλά αιώνια θα μας χρωστάτε.

 Στο μέλλον θα μας στήσετε κι αγάλματα στις μεγάλες πλατείες,

θα δώσετε τα ονόματά μας στις μεγάλες λεωφόρους σας.

Το έχετε ξανακάνει, άλλωστε.

Η λήθη είναι ο πολλαπλασιαστής της υποτέλειας.

Η μνήμη επιταχυντής της Ιστορίας. Έχετε μετρήσει π

όσους Εφιάλτες τιμάτε ως ευεργέτες και προσκυνάτε ως αγίους;

 Ας τελειώνουμε με τη φλυαρία. Τα κεφάλια μέσα.

Δουλειά, καρτερία, αισιοδοξία. Για την τελευταία συνιστούμε

ένα χάπι θετικής σκέψης τη μέρα. Προ φαγητού.

 Έχετε καμιά αντίρρηση; Δεν έχουμε σοβαρή ένδειξη περί αυτού.

Κι εμείς, είναι αλήθεια, σας υπερτιμήσαμε στην αρχή.

Σχεδόν μας τρομάξατε στην αγορά συναθροισμένοι.

 Αν έχετε αντίρρηση, «αυτού γαρ και Ρόδος και πήδημα».

Δικό σας ο Αίσωπος, δική σας κι η παράδοση.

Αποδείξτε πως το εννοείτε. Ιδού το Βερολίνο, ιδού και οι Βρυξέλες…

 *Αντιποίηση, διότι το παρόν πόνημα είναι απλώς μια προσομοίωση ποίησης, και ο γράφων δεν αποφάσισε αίφνης να γίνει ποιητής.

ΘΕΩΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΞΙΑ

Τη πρώτη νύχτα πλησιάζουνε

και κλέβουν ένα λουλούδι

από τον κήπο μας

και δε λέμε τίποτα.

Τη δεύτερη νύχτα δε κρύβονται πλέον

περπατούνε στα λουλούδια,

σκοτώνουν το σκυλί μας

και δε λέμε τίποτα.

Ώσπου μια μέρα

-την πιο διάφανη απ’ όλες-

μπαίνουν άνετα στο σπίτι μας

ληστεύουν το φεγγάρι μας

γιατί ξέρουνε το φόβο μας

που πνίγει τη φωνή στο λαιμό μας.

Κι επειδή δεν είπαμε τίποτα

πλέον δε μπορούμε να πούμε τίποτα

Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι, «Ελευθερία έκφρασης»