Δουλικό...

του Γιώργου Σαρρή

Η διαχείριση της αστικής εξουσίας είναι μια πολύ βρώμικη δουλειά.

Είναι γεμάτη σκοτεινούς διαδρόμους, δολοπλοκίες, διαπλοκές, διαφθορά, ατιμία, γλιστερά περάσματα, αισχρούς συμβιβασμούς, ψευτιές και πάνω από όλα αδικία εναντίον των απλών ανυποψίαστων ανθρώπων του λαού που έχουν μάθει να εμπιστεύονται άλλους και να αφήνουν σε ξένα χέρια τη ζωή και την τύχη τους. Και μη  μας πουν πως "είναι μια βρώμικη δουλειά που όμως κάποιος πρέπει να την κάνει". Άλλη είν' η δική μας δουλειά.

Βλέποντας κάθε μέρα αριστερούς  εκπροσώπους του λαού, είτε από αυτούς που ήδη βρίσκονται στην κυβέρνηση είτε από κείνους που τόχουν βάλει στόχο να γίνουν χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη δε μπορείς παρά να στενοχωριέσαι.

Άλλο ένα στενό ρούχο που δε μας χωράει με τίποτα ετοιμάζουν για το λαό πλέκοντας ψιλοβελονιά με ωραία λόγια.

Τους χαζεύεις να συγκρούονται τηλεοπτικά με τους "συναδέλφους" της ΝΔ και του...

ΠΑΣΟΚ για το ποιός είναι ο πιο άξιος, ο πιο καλός για τη "δουλειά" και σε πιάνει ένα σφίξιμο στο στομάχι. Αξιολύπητο θέαμα πραγματικά να τους βλέπεις να πιστεύουν πως αυτοί θα μπορέσουν... να βάλουν τάξη επιτέλους.

Τάξη όμως βάζει κανείς στο δικό του σπίτι, όχι στο σπίτι του αλλουνού. Κι αυτό το κράτος, το αστικό, ανήκει αλλού κι όχι στο λαό. Δεν είναι δικό μας σπίτι.

Όταν τακτοποιείς ξένα σπίτια, δεν είσαι αφεντικό, είσαι υπηρετικό προσωπικό. "Δουλικό" όπως έστω σκληρά το λέγανε παλιά στη  λαική γλώσσα, που μπορεί για όσους και όσες κάνανε αυτή τη δουλειά στα πλούσια σπίτια να ήταν πραγματικά άδικο, στην περίπτωσή μας όμως  η λέξη τα λέει όλα.

"Δουλικά" της εξουσίας άλλων. Αυτό πάνε να γίνουν.

Το αστείο μάλιστα είναι που λένε, πως παρότι υπηρετικό προσωπικό, θα σώσουν κι εμάς τους υπόλοιπους. Πως; Μάλλον θάχουν στο μυαλό τους να πουν καλά λόγια στ' αφεντικά για μας...

Κι ύστερα ας αποφασίσουν αυτοί ό,τι τους φωτίσει ο Θεός. Δικό τους είναι το σπίτι.

Ας κάνουν ό,τι νομίζουν. Εμείς πάλι θα χτίσουμε και θα φροντίσουμε το δικό μας σπίτι.

Εκεί που θάμαστε εμείς αφεντικά.