Ο πυρήνας της Ευρώπης χαράσει κόκκινες γραμμές

Απαλλάσσοντας τον εαυτό τους από την ευθύνη για την ανάληψη βαρών από το χρέος των πολιορκούμενων χωρών της ευρωζώνης και αφήνοντας όλη τη βαριά ανάληψη για την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η Γερμανία, η Ολλανδία και η Φινλανδία έχουν καταδικάσει ουσιαστικά το ενιαίο νόμισμα.

Τα "κληροδοτήματα ενεργητικού" δεν είναι ευθύνη του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, αλλά των εθνικών κυβερνήσεων, σύμφωνα με μια κοινή δήλωση που εκδόθηκε από τους υπουργούς οικονομικών των τριών αυτών χωρών. Ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας είναι το ταμείο διάσωσης της ευρωζώνης με € 700 δισεκατομμύρια ($ 900 δισ.) για τις προβληματικές οικονομίες, εκ των οποίων μόνο € 500 δισεκατομμύρια είναι διαθέσιμα για δανεισμό.

Αυτό είναι ζωτικής σημασίας, γιατί αυτό το ίδιο κληροδότημα ενεργητικού - οι επισφάλειες τραβούν προς τα κάτω ιρλανδικές και ισπανικές τράπεζες - είναι αυτό που είναι συμπαρασύροντας προς...
τα κάτω τις ιρλανδικές και ισπανικές οικονομίες. Ο ESM (Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας) αναλαμβάνει την ευθύνη μόνο για τυχόν προβλήματα που συμβαίνουν από εδώ και στο εξής.

«Αυτή η δήλωση ουσιαστικά ενημερώνει την Ισπανία να πέσει νεκρή», έγραψε ο Karl Whelan, καθηγητής οικονομικών στο University College του Δουβλίνου, και ειδικός για την κρίση του ευρώ, στο Forbes. Αυτό ισχύει επίσης για την Ιρλανδία και την Πορτογαλία.

Η άποψη που έχουν οι Γερμανοί, Ολλανδοί και Φινλανδοί φαίνεται να είναι ότι η ΕΚΤ έχει υποσχεθεί να εξασφαλίσει αυτές τις οικονομίες με την υπόσχεση της να αγοράσει κρατικά ομόλογα όταν οι αποδόσεις ανεβαίνουν πολύ ψηλά. Με την πρόσβαση σε χρηματοδότηση από την αγορά να είναι πλέον εγγυημένη — τουλάχιστον για το βραχυπρόθεσμο και μεσοπρόθεσμο χρέος — οι χώρες αυτές έχουν αρκετά περιθώρια για να επιλύσουν τα προβλήματα του παρελθόντος τους μέσω της εθνικής λιτότητας. Οι περικοπές των δημοσίων δαπανών θα πρέπει να κάνουν αυτές τις οικονομίες πιο αποδοτικές και ανταγωνιστικές. Τα εξοικονομημένα χρήματα μπορούν στη συνέχεια να συμπληρώσουν τα κενά που δημιουργούνται από τις παρελθοντικές καταστροφές τραπεζών.

Επιπλέον, τα κεφάλαια του ESM θα πρέπει να είναι μόνο η έσχατη λύση για έναν ετοιμόρροπο τραπεζικό τομέα. Πρώτον, θα πρέπει να εξαντλήσει τις πηγές κεφαλαίου του ιδιωτικού τομέα και στη συνέχεια τα κρατικά κονδύλια.

Αυτά για τη θεωρία.

Η πραγματικότητα είναι η γενική απεργία της Τετάρτης στην Ελλάδα και οι τεράστιες διαδηλώσεις στην Ισπανία την Τρίτη. Η επιστροφή στην ανταγωνιστικότητα με τον αποπληθωρισμό των μισθών δεν είναι μόνο επώδυνη και δύσκολη να επιτευχθεί χωρίς σημαντική οικονομική αναστάτωση, αλλά είναι επίσης κοινωνικά καταστροφική.

Εν τω μεταξύ, το να αναγκάζεις τις κυβερνήσεις να διασώσουν τις τράπεζές τους πριν πάνε στο ESM σε έσχατη ανάγκη απλώς ενισχύει το βρόχο θανάτου των κυριαρχικών τραπεζών.

Η μόνη πραγματική ελπίδα είναι ότι κατά κάποιο τρόπο η ΕΚΤ θα καταφέρει να παράγει αρκετό πληθωρισμό ώστε να κάνει τη Γερμανία και τον υπόλοιπο πυρήνα λιγότερο ανταγωνιστικές και να ελαφρύνει το βάρος των προηγούμενων χρεών για χώρες όπως η Ισπανία και η Ιρλανδία, και, στην πορεία, να χαλαρώσουν τα μέτρα λιτότητας -αποπληθωρισμού στις οικονομίες που βρίσκονται υπό πίεση.

Το παγιωμένο γερμανικό συναίσθημα αντι-πληθωρισμού θα είναι πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να ξεπεραστεί. Και οι επενδυτές το γνωρίζουν. Γι 'αυτό και οι ευρωπαϊκές μετοχές και τα ομόλογα των προβληματικών κρατών πωλούνται δύσκολα.

Η ευφορία της αγοράς που συνόδευε τις υποσχέσεις της ΕΚΤ για να σώσει το ευρώ αυτό το καλοκαίρι είναι αντιμέτωπη με την οικονομική πραγματικότητα. Και αυτές οι οικονομικές πραγματικότητες αποτελούν σκληρά πετρώδη εδάφη.

από το «Σοφοκλέους10»