Τα πιστά σκυλιά δεν τα φολιάζουν, μόνο τα κλωτσάνε....

του Όθωνα Κουμαρέλλα

Τον καλύτερό τους εαυτό έδωσαν τα καθεστωτικά ΜΜΕ από τα δελτία των οκτώ να μας πείσουν για την «επιτυχημένη» παρουσία του δωσίλογου πρωθυπουργού στη Σύνοδο της ΕΕ. Ότι δήθεν τώρα όλοι μας μιλάνε και εκφράζονται με καλά λόγια για την Ελλάδα, ενώ μέχρι χθες μας κρατούσαν μούτρα. Και αυτό είναι πολύ καλό γιατί ανακτήσαμε την περίφημη «αξιοπιστία» μας κι έτσι οι Ευρωπαίοι θα μας συμπεριλάβουν σε μια ενδεχόμενη συνολική πολιτική λύση, άσε που θα πάρουμε και τη δόση των 31,5 δις.

Στη πραγματικότητα τίποτα δεν έχει αλλάξει στη στάση των ευρωπαίων.

Πράγματι, η Σύνοδος Κορυφής έδωσε την ανακοίνωση στήριξης που επαιτούσε εδώ και καιρό ο Σαμαράς. Αυτός ο θλιβερότερος των θλιβερών που βλέπει τη κυβέρνησή του να παραπαίει και να μετατρέπεται σταδιακά σε θίασο θεάτρου σκιών. Μια κυβέρνηση πλήρως υποταγμένη στους επικυρίαρχους, που μόνο με τη προστασία των πραιτόρων χρυσαυγιτών των δυνάμεων καταστολής, μπορεί να προσβλέπει στη διατήρηση για λίγους μήνες μόνο ακόμα της εξοντωτικής για τη χώρα και το λαό παράφρονης εξουσίας της.

Τα καλά λόγια και οι δηλώσεις στήριξης έχουν πολλαπλούς στόχους: πρώτα απ’ όλα να...
επιβεβαιωθεί και να πειστεί κι ο τελευταίος για το ποιος κάνει κουμάντο. Και ο κουμανταδόρος μπορεί να χρησιμοποιεί κατά πως τον συμφέρει πότε το καρότο, πότε το μαστίγιο.

Κατά δεύτερο, να αυτοεπιβεβαιωθούν για την ορθότητα των επιλογών για εσωτερική υποτίμηση και αέναη λιτότητα, με ταυτόχρονο στόχο να πεισθούν, στο βαθμό που αυτό μπορεί να γίνει και οι άλλοι ευρωπαϊκοί λαοί κυρίως των χωρών του νότου, ότι αυτός είναι ο μοναδικός δρόμος, ότι δεν υπάρχει δεύτερη επιλογή. Τα πιστά σκυλιά δεν τα φολιάζουν, μόνο τα κλωτσάνε (όσο τα έχουν ανάγκη)! Και είναι προτιμότερο να σε κλωτσούν, από το να σου ρίξουν φόλα! Κι εσύ να ελπίζεις ότι κάποτε τ’ αφεντικό θα σε χαϊδέψει αντί να σε κλωτσήσει.

Κατά τρίτο, να αφήσουν να πλανάται μια αμυδρή ελπίδα, ότι ενδεχομένως αυτός ο δρόμος δεν οδηγεί στη καταστροφή τους λαούς, αλλά κάποτε στην ανάκαμψη (το χάδι από τ’ αφεντικό).

Κυρίως όμως, αποτελούν απλά στάχτη στα μάτια των ελλήνων πολιτών για την ενθάρρυνση της, έχουσας χάσει μέσα σε μόλις τέσσαρες μήνες κάθε κοινωνικό έρεισμα, δωσίλογης κυβέρνησης, να προχωρήσει χωρίς ταλαντεύσεις και ενδοιασμούς στην οριστική παράδοση της χώρας και τη κατάλυση του Ελληνικού Κράτους, ή ό,τι έχει απομείνει απ’ αυτό. Σ’ αυτούς τους λιγδιάρηδες υπαλλήλους τους απευθύνονται και χρησιμοποιούν πότε το καρότο, πότε το μαστίγιο. Σ’ αυτή τη φάση, αυτούς θέλουν να ενθαρρύνουν, μέχρι να ολοκληρώσουν τη δουλειά για λογαριασμό τους. Και τότε θα ακολουθήσει όχι η κλωτσιά, αλλά η φόλα!

Γιατί αυτή θα είναι η κορύφωση του ελληνικού δράματος. Με την είσπραξη της περίφημης δόσης των 31,5 δις ευρώ, την εφαρμογή των μέτρων κοινωνικού εξανδραποδισμού, την επιτάχυνση του ξεπουλήματος και τη διαπίστωση εν τέλει της «αποτυχίας» του προγράμματος, με την επερχόμενη έτσι παταγώδη εσωτερική κατάρρευση.

Θα ακολουθήσει λοιπόν, ως μοναδική λύση η ένταξη της χώρας στο Μόνιμο Μηχανισμό «Στήριξης» (ESM) και η εφαρμογή διπλού νομισματικού συστήματος με τη καθιέρωση δηλαδή κατοχικού νομίσματος, «ράλλικης» δραχμής στις εσωτερικές συναλλαγές, με παραχώρηση κάθε δημόσιου και ιδιωτικού περιουσιακού στοιχείου ακριβώς στο ESM και την επιβολή μόνιμης επίσημης επιτροπείας. Τι σημαίνει αυτό; Πλήρης κατάλυση ακόμα και αυτής καθ' αυτής της νομικής υπόστασης του Ελληνικού Κράτους, μαζί με την απόλυτη εξαθλίωση της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού.

Μπορούμε να το αποτρέψουμε αυτό; Εξαρτάται. Αν «δαγκώσουμε» τώρα το «αφεντικό» με όση δύναμη μας έχει απομείνει και τρέξουμε όσο το δυνατό πιο μακριά, ή εξακολουθήσουμε να τρώμε τις κλωτσιές, νομίζοντας ότι θα ακολουθήσουν χάδια και μέχρι να καταπιούμε τη φόλα ολόκληρη……