Η στροφή της Μέρκελ

του Νίκου Χειλά (Σχόλιο Σεισάχθειας στο τέλος του κειμένου)

Είναι το γεγονός της χρονιάς, ή μάλλον της τριετίας που ταυτίζεται με την κρίση. Η επίσκεψη της Άνγκελα Μέρκελ την ερχόμενη Τρίτη στην Αθήνα, προμηνύει «ιστορικές» χειρονομίες - με πρώτη και καλύτερη την (έμμεση) διαβεβαίωση για την παραμονή της Ελλάδας στην ευρωζώνη.

Το γεγονός μιλά από μόνο του: Μια καγκελάριος δεν επισκέπτεται μια χώρα, που θέλει να ξεφορτωθεί. Το αντίθετο επιδιώκει: να την κρατήσει δεμένη πάνω της με τα ισχυρότερα δυνατά δεσμά: εκείνα της νομισματικής ένωσης.

Αυτό δεν προκύπτει μόνο από τον υψηλό συμβολισμό της επίσκεψης, αλλά και από τη δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου Στέφαν Σάιμπερτ, ότι η γερμανική κυβέρνηση θέλει έτσι «να βοηθήσει την Ελλάδα να σταθεροποιήσει τη θέση της στην ευρωζώνη».

Η εξέλιξη αυτή είχε προαναγγελθεί από εβδομάδες, ιδίως μετά την επίσκεψη του Αντώνη Σαμαρά στα τέλη Αυγούστου στη γερμανική πρωτεύουσα. Από τότε είχε γίνει ξεκάθαρο, πρώτον, ότι το Βερολίνο είχε την Αθήνα πλέον εντελώς στο «χέρι», δεύτερον, ότι δεν χρειάζεται πλέον να την εκβιάζει με εκβιασμούς τύπου «Grexit” (έξωση της Ελλάδας από την ευρωζώνη) για να επιτύχει τις επιθυμούμενες ελληνικές υποχωρήσεις και ότι, τρίτον, πλησίαζε πλέον η ώρα για ένα θεαματικό κλείσιμο της σκηνής που θα επισφράγιζε το τέλος της επιχείρησης «πλήρης επιβολή του δεύτερου μνημονίου».

Σε αυτό είχαν συντρέξει και δυο άλλοι λόγοι:

Ο πρώτος ήταν ο τερματισμός των σχεδόν τρίμηνων ταλαντεύσεων της κ. Μέρκελ σχετικά με τη μελλοντική τύχη της Ελλάδας (τις διέκοψε μετά τη διαβεβαίωση των ποικιλώνυμων συμβούλων,...
ότι η έξοδος θα είχε ανυπολόγιστες συνέπειες για τη Γερμανία και την Ευρώπη) και η επιστροφή της στην αρχική στρατηγική γραμμή που υπαγορεύει την παραμονή.

Και ο δεύτερος, η αυξανόμενη πίεση της αντιπολίτευσης, που της συνιστούσε να πάψει να παριστάνει το «βαρύ πεπόνι» και να κάνει επιτέλους το αναγκαίο δεύτερο ταξίδι της στην Αθήνα (το πρώτο το είχε κάνει το 2007).

«Ντροπής πράγματα» φώναζε αυτολεξεί ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος των Σοσιαλδημοκρατών Φρανκ-Βάλτερ Σταϊνμάγιερ. «Δεν μπορούσα να φανταστώ, ότι μια σύμμαχος χώρα που βρίσκεται σε κρίση μπορεί να απομονωθεί τόσο απόλυτα».

Η στροφή δεν είναι λοιπόν πλήρης, αλλά αποφασιστική: Το Βερολίνο βάζει πάλι μπροστά ολοταχώς το σχέδιο «διάσωσης» της Ελλάδας, ήτοι της παραμονής της στη νομισματική ένωση.

Οι «διασωζόμενοι» δεν πρέπει να έχουν βέβαια αυταπάτες. Η βοήθεια θα δοθεί με τους γνωστούς όρους αδυσώπητης λιτότητας - έτσι που το πιο πιθανό τελικό αποτέλεσμα να είναι: Η «σωτηρία» επέτυχε, ο «διασωζόμενος» απέθανε.

Μια ιδέα για τα «δώρα» που φέρνει η κ.Μέρκελ στην Αθήνα δίνουν οι εμπνευστές τους, που είναι και οι τρεις σημαντικότεροι σύμβουλοί της: ο επί των οικονομικών Λαρς Χέντρικ Ρέλερ, ο επί των ευρωπαϊκών υποθέσεων Νικολάους Μάγιερ-Λαντρουτ, και επί των εξωτερικών υποθέσεων Κρίστοφ Χόισγκεν.

Ο πρώτος είναι γνωστός ως νεοφιλελεύθερο «γεράκι», ο δεύτερος έχει διακριθεί για την επιμονή του να υπογράψουν όλοι οι Έλληνες πολιτικοί αρχηγοί τα μνημόνια («είναι πολλά τα λεφτά, δεν επιτρέπονται αποκλίσεις») - και μόνο ο τρίτος έχει σχετικά καλή φήμη: Εκείνη του υπερασπιστή των υπολειμμάτων του πάλαι ποτέ γερμανικού «τρίτου δρόμου», που υπαγορεύει την αποχή της χώρας από διεθνείς πολεμικές συρράξεις αμερικανικού, αγγλικού και γαλλικού τύπου.

Όμως και αυτός δεν έρχεται μάλλον για «καλό». Η παρουσία του σχετίζεται προφανώς με την ανάσχεση των νέων προσφυγικών κυμάτων από τη Συρία στα ελληνικά σύνορα - κάτι που θα πληρώσουν, ως πρόσθετη ένδειξη καλής θέλησης εκ μέρους της Αθήνας, και οι πρόσφυγες και μετανάστες που βρίσκονται ήδη στην Ελλάδα με νέα δρακόντεια μέτρα κατά της διαφυγής τους προς τη Δυτική Ευρώπη.

Το καρέ της «συμφοράς» συνοδεύεται και από μια πολιτική Ύβρη: Την απόφαση της καγκελάριου να μην συναντήσει τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα πράξη, που καταπατά τα δημοκρατικά ειωθότα στην Ευρώπη.

Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα λοιπόν; Κάθε άλλο. Η «στροφή» έχει ανυπολόγιστη αξία για την Ελλάδα***, στο βαθμό τουλάχιστον που την κρατά στην ευρωζώνη. Το πώς θα κρατηθεί σε αυτήν είναι βέβαια εξ ίσου σημαντικό - αλλά αυτό δεν το αποφασίζει, ή μάλλον δεν θα έπρεπε να το αποφασίσει μόνη της η κ. Μέρκελ. Οι αντίπαλοί της έχουν κάθε ευχέρεια να της βάλουν πόδι.

από «Το Βήμα»

***Σημείωση Σεισάχθειας: Για ‘μας, για τον Ελληνικό Λαό, ανυπολόγιστη αξία έχει ο τρόπος που θα απελευθερωθεί η χώρα από τη ξένη κατοχή. Και η παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη με οιονδήποτε τρόπο (ακόμα και με τη καθιέρωση διπλού νομισματικού συστήματος, ήτοι κατοχικού νομίσματος για τις εσωτερικές συναλλαγές), όπως και ο αρθρογράφος σαφώς υπαινίσσεται, μόνο βάθυνση της κατοχής σηματοδοτεί και πολλά περισσότερα δεινά για το Λαό θα επιφέρει!