Όταν η "Πέμπτη Φάλαγγα" δείχνει τα πολλά πρόσωπά της.

του Σταύρου Κατσούλη

Τα έχουν πει και άλλοι, το ξέρω. Δεν είμαι ο πρώτος ούτε και ο τελευταίος. Δεν επιζητώ τα πρωτεία. Επιτρέψτε όμως μια λίγο διαφορετική άποψη και μερικά πρόσθετα συμπεράσματα. Αυτό που επιζητώ, είναι να ξυπνήσουμε ΟΛΟΙ και να καταλάβουμε ποιο είναι το ζητούμενο, και ποιον καλούμαστε να υποστηρίξουμε. Αυτός που πρέπει να υποστηρίξουμε με αγάπη είναι ο Λαός! Και μέσω αυτού το σκοπού, βοηθάμε και στην ανόρθωση της Πατρίδας. Ας δούμε όμως γιατί αποφάσισα να αναφερθώ και εγώ στο θέμα.

Πολύ πρόσφατα, κατά την διάρκεια των διαδηλώσεων στην Θεσσαλονίκη διαπίστωσα ότι πολλοί συμπολίτες μου παρακολουθούσαν τα τεκταινόμενα από το διαδίκτυο. Αποφάσισα τότε, να κάνω μια δυναμική και διαδραστική "διαδικτυακή εξόρμηση", σε αυτές τις "γειτονιές" του διαδικτύου όπου δεν ξέρουν και πολλοί το Ε.Πα.Μ. Τα μηνύματα που έστελνα προκάλεσαν θετικές και αρνητικές αντιδράσεις. Αναμενόμενο, θα πει κανείς. Αλλά σε...
εμένα μου έκανε εντύπωση κάτι άλλο που κατάλαβα. Κατάλαβα πραγματικά και από πρώτο χέρι ένα πράγμα, πολύ καλύτερα από ποτέ άλλοτε... Κάτι κακάσχημο γίνεται στην χώρα μας, κάτι πολύ επικίνδυνο, κάτι που έχει πολλά πρόσωπα, αλλά την ίδια βασική αιτία και αποτελέσματα.

Όλο το υπόλοιπο υποσύνολο του Λαού, είδε τις θέσεις που πρόταξα (κυρίως τις Θέσεις του Ε.Πα.Μ. με κάποια βοηθητικά στοιχεία), θετικά... Ναι βεβαίως, δεν θα κρυφτώ, υπήρχαν διαφωνίες σε σημεία. Ναι, υπήρχαν ερωτήσεις, απορίες και αναμενόμενες διαφωνίες. Αλλά όχι άκρατη ειρωνεία από τον Λαό...

Η ειρωνεία, είναι αποκλειστικό χαρακτηριστικό αυτών που νομίζουν ότι ξέρουν, αυτών που νομίζουν ότι τα έχουν καταλάβει όλα... Μόνο οι υποτιθέμενοι "ενημερωμένοι", οι αυτοαποκαλούμενοι "μάχιμοι" είχαν τέτοιο πρόβλημα που τους ώθησε να ειρωνευτούν και να πουν και άλλα...

Αυτοί λοιπόν, άθελά τους οι περισσότεροι αποτελούν την συντριπτική πλειοψηφία της "πέμπτης φάλαγγας". Οι απίστευτες ειρωνείες, και οι αντιδράσεις που δέχτηκα από αυτούς, ήταν πάντα μόνο είτε από μια μερίδα από "αριστερούς" ή "αντιεξουσιαστές" , είτε από "ακροδεξιούς" της Χ.Α...

Η "πέμπτη φάλαγγα" ξύπνησε. Μόνο που δεν ξεπήδησε από τα σπλάχνα ενός και μόνου κινήματος ή ιδεολογίας... Ξεπήδησε από την μοναξιά της σύγχρονης Ελλάδας, αστική η μη. Η "πέμπτη φάλαγγα", αποτελείται από ενωμένους απομονωμένους. Και μέσα στον πανικό που σπέρνει ο εχθρός, ενώθηκαν με ότι μπορούσαν, με ότι νόμιζαν ότι ταυτίζεται με τις αξίες τους, με ότι φάνηκε στον καθένα ότι αποτελεί κάποια λύση. Εντάχθηκαν και οργανώθηκαν, ελπίζοντας ο καθένας τους ότι θα βοηθήσουν αυτό που έβλεπαν ως το πρόβλημα.

Αλλά όποιος δεν βλέπει το αίτιο και δεν βλέπει τον εχθρό, δεν έχει πιθανότητα να αποτελέσει μέρος της λύσης. Όποιος έχει κάποιες συγκεκριμένες κομματικές εμμονές, ή καταστροφικές ιδέες τύπου Χρυσής Αυγής, έχει τέτοια ψυχολογία που του είναι αδύνατον να καταλάβει ακόμα και απλές ιδέες όπως είναι η Ελευθερία, ή η Δημοκρατία κλπ. Είναι χαμένος στις ιδέες, χαμένος στην μινιμαλιστική ουτοπία μερικών ιδεών. Και έτσι χαμένος όπως είναι, του είναι αδύνατον να δει τον εχθρό. Και ως εκ τούτου, είναι αδύνατον να αγωνιστεί με αποτέλεσμα κάποιο θετικό αποτέλεσμα. Αλλά πιο τραγικά ακόμα, το σίγουρο είναι ότι θα υπάρξει μεν αποτέλεσμα, αλλά αυτό θα είναι καταστροφικό. Γιατί θα μου πείτε; Γιατί πολύ απλά αγωνίζεται και χτυπά κάποιον άλλο, εκτός από τον εχθρό. Και πολλές φορές, αυτός που χτυπά, είναι λανθάνον μέρος της λύσης.

Αλλά ποια είναι η ταυτότητα της πολυπρόσωπης "πέμπτης φάλαγγας"; Θα σας πω, με βάση τα "χαρακτηριστικά" των ταγμένων.

Αν σε "αυτούς", πεις το αυτονόητο, ότι δηλαδή είμαστε υπό ΚΑΤΟΧΗ και ΧΟΥΝΤΑΡΑ από συγκεκριμένα άτομα και οργανισμούς, η απάντηση που παίρνεις, είναι είτε φταίνε οι "λαθρό", είτε φταίει το "κεφάλαιο" ή το "ταξικό"... Δεν μιλώ για ιδεολογίες συνοψίζοντας τα λεγόμενά τους. Μιλώ στην κυριολεξία. Εκεί αρχίζουν και μέχρι εκεί φτάνουν, γιατί εκεί ακριβώς είναι κολλημένο το μυαλό τους... Δηλαδή, είναι προφανές ότι και να ήθελαν, δεν μπορούν να αναλύσουν ή να παρουσιάσουν την θέση τους με λεπτομέρεια. Δεν μιλάμε για εμπεριστατωμένες θέσεις εδώ. Δεν μιλάμε για πλήρης ιδεολογίες και σκεπτικά. Μιλάμε για μονολεκτικά εκφρασμένο δογματισμό.

Λοβοτομή; Πλύση εγκεφάλου; Δεν ξέρω. Δεν νομίζω. Προσωπικά νομίζω ότι είναι αποτέλεσμα του πανικόβλητου αισθήματος αυτοσυντήρησης, μπροστά στην καταστροφή που επιτελείται από το δωσιλογικό επιτελείο που μας κυβερνά. Αυτό που ξέρω, είναι ότι δεν μπορείς να νικήσεις έναν πόλεμο, έχοντας μπροστά σου συνεχώς φανταστικούς εχθρούς ή έστω, αγνοώντας το χέρι που σε καταπιέζει άμεσα...

Και δεν θα πω ότι η λαθρομετανάστευση δεν είναι πρόβλημα. Προφανώς δεν αντέχουμε άλλους. Ούτε θα πω ότι δεν φταίει ο καπιταλισμός και το κεφάλαιο. Βεβαίως είναι μια πολύ σημαντική συνιστώσα του προβλήματος. Δεν έχω πρόβλημα με τις εμπεριστατωμένες θέσεις και την λογική. Εκεί που βλέπω πρόβλημα είναι ότι αυτοί, φαίνεται να μην έχουν ΤΙΠΟΤΑ στο μυαλό τους, εκτός από 4-5 μικρές ιδέες χωρίς κουραστικά παρελκόμενα...

Είναι φανερό ότι το μίσος προς το διαφορετικό δεν είναι ποτέ δυνατόν να είναι η βάση της λύσης. Και είναι φανερό ότι δεν μπορείς να μιλάς για "ταξικό" και μόνο όταν είναι προφανές ότι η Ελλάδα ως έθνος συγκεκριμένα δέχεται τρομακτική επίθεση. Και τέλος, είναι φανερό ότι δεν μπορείς να μάχεσαι τον καπιταλισμό ως μια ιδέα ή ιδεολογία ή πρακτική -καλέστε το όπως νομίζετε- αόριστα, χωρίς να αποδέχεσαι την ύπαρξη των άμεσων υποστηρικτών του και αυτούς που την κάνουν πραγματικότητα.

Ναι το ξέρω, υπάρχουν αόρατοι "δάκτυλοι". Αλλά δεν μπορεί κανείς να μου πει ότι δεν έχουμε συγκεκριμένους οργανισμούς και "θεσμούς" που μας επιβάλουν την καταστροφή. Αν δεν αντιμετωπίσεις το φανερό, πότε και πως θα αντισταθείς;

Η "πέμπτη φάλαγγα", όχι απλά δεν ξεχωρίζει το δάσος από το δέντρο, αλλά είμαι πεπεισμένος, ότι και την ώρα που τους σκοτώνει το καθεστώς ακόμα, η τους κάνει σκλάβους σε καμιά ΕΟΖ, ο ένας από αυτούς θα βλέπει μπροστά του λαθρομετανάστες, και ο άλλος, αυτό το κάποιο αόρατο και ακέφαλο "κεφάλαιο"... Ακόμα και την ύστατη και τραγική αυτή στιγμή το πραγματικό και συγκεκριμένο πρόσωπο του καταστροφέα τους, θα τους παραμείνει για πάντα άγνωστο...

Ο ένας τους, φοβάται να πει την λέξη "Πατρίδα" ή την λέξη "Έλληνας", γιατί αυτό βγάζει από την απλοποιημένη "εξίσωση" τους, τις "τάξεις". Αλλά την ίδια στιγμή δεν έχει κανένα πρόβλημα να υποστηρίξει οποιαδήποτε άλλη εθνική οντότητα και με πάθος μάλιστα. Αυτός, θεωρεί ότι έτσι κάνει ριζοσπαστική επανάσταση. Δεν θέλει να δεχτεί το προφανές, ότι οι καταστροφείς μας, δεν μας βλέπουν ως κάποια "τάξη" πλέον, αλλά τώρα, η όποια "τάξη" έχει αντικατασταθεί από το Έθνος. Κάποια στιγμή θα έχει νόημα να μιλάμε για "ταξικό". Τώρα έχει νόημα να μιλάμε για ολοκληρωτική σφαγή ενός ολόκληρου Λαού, και όχι κάποιας συγκεκριμένης "τάξης" και μόνο.

Ο άλλος, μιλά συνέχεια για Πατρίδα. Όμως, δεν ξέρει καν να πει Πατρίδα και να το εννοεί, γιατί τον τυφλώνει στο πνεύμα το άσπονδο μίσος για οτιδήποτε ή οποιονδήποτε διαφορετικό... Θα επιβάλει το πάθος του με την βία, θα παρακάμψει όλους τους στοιχειώδης κανόνες Δημοκρατίας με την δικαιολογία ότι αμύνεται. Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο:

Αντιπερισπασμός και η ηθελημένη ή όχι άγνοια του εχθρού που έχει μπει πλέον μέσα στα σπίτια μας. Λάδι στην φωτιά, διαχωρισμός, μίσος. Και εν τέλη, όσο αυτοί ασχολούνται με τον φαύλο κύκλο του μικροσκοπικού δογματισμού τους, όποια και αν είναι τα επί μέρους "κολλήματα" τους, το χάος που επιβάλει ο πραγματικός εχθρός γιγαντώνεται. Οι επικυρίαρχοι, με εργαλεία τους, δηλαδή τους γελοίους γνωστούς μας δωσίλογους, τις τράπεζες, το ευρώ, τους "εταίρους" κλπ. κλπ. συνεχίζουν ακάθεκτοι το έργο της αποτέφρωσης.

Η "πέμπτη φάλαγγα" εκφράζει τα πολλά πρόσωπά της με την γλώσσα, διαφορετική κάθε φορά, δίνοντας την εντύπωση ότι δεν υπάρχει συνοχή... Πες στον έναν για την προδοσία που γίνεται, και πάλι θα σου πει με το χαρακτηριστικό του λεξιλόγιο ότι είναι "ταξικό" ή το "κεφάλαιο". Ο άλλος, έχει το λεξιλόγιο του μίσους. Πες του για φόρους ή οικονομία, και θα σου πει κάτι για λαθρομετανάστες. Και πες του για την προδοσία, όμως αυτός θα έχει φύγει, θα έχει πάει να καταστρέψει κανένα πάγκο μετανάστη, "λαθρό" ή όχι, στην λαϊκή αγορά... Ο λόγος που υπάρχει συνοχή στην "πέμπτη φάλαγγα", δεν είναι γιατί βλέπουν το ίδιο πράγμα. Ο λόγος που υπάρχει συνοχή, είναι γιατί κανείς τους δεν βλέπει το κακό, έξω στον κόσμο, το βλέπει στο μυαλό του. Παρόλο λοιπόν, που είναι ενωμένοι στα διάφορα τάγματα τους αλλά τα τάγματα διαχωρισμένα μεταξύ τους, είναι ακόμα απομονωμένοι ως άνθρωποι... Και την ίδια στιγμή,  είναι ενωμένοι και δουλεύουν χωρίς να το ξέρουν για το ίδιο αποτέλεσμα. Οξύμωρο; Όχι, γιατί από το φρούτο κανείς κρίνει το δέντρο! Αν το φρούτο είναι το ίδιο, τότε και το δάσος, παρ’ όλες τις διαφορές μεταξύ των διαφόρων δέντρων,  έχει συνοχή.

Δεν θα μπω στο κόπο να πω ότι υπάρχει ή δεν υπάρχει καθόλου ταξικό θέμα και θέματα κεφαλαίου, λαθρομεταναστών κλπ. Προφανώς υπάρχουν όλα αυτά. Το θέμα δεν είναι οι ιδέες καθ εαυτού, αλλά το κόλλημα σε μινιμαλιστικά δόγματα, με μικροσκοπικό εμβαδό, που οδηγούν σε ανούσιους φαύλους κύκλους που βάζουν στο γύψο την όποια πιθανή ουσιαστική αντίσταση.

Και εν τω μεταξύ, όσο και οι δύο τους ασχολούνται με τα δικά τους και είναι αιχμάλωτοι του αντιπερισπασμού , χαμένοι στα επιπέδου νηπιαγωγείου φανταστικά μοντέλα τους , ο σφαγιασμός του Λαού συνεχίζεται...

"Αυτοί", κολλημένοι λοιπόν, είτε στο ανεγκέφαλο μίσος ενάντια στους λαθρομετανάστες και συναφή "θέματα" , είτε ενάντια στο αόριστο, ακέφαλο και άπιαστο "κεφάλαιο" και τα συναφή επίσης, κάνουν ότι τους υπαγορεύσει ο εκάστοτε μινιμαλισμός τους. Καθημερινά έχουν ως στόχο να ψαρεύουν τους απελπισμένους. Και όποιος πιαστεί στην ψυχολογική φάκα τους λόγω απελπισίας, τον προκαλούν να βάζει λάδι στην φωτιά, αντί να βοηθά.

Τι να συμπεράνουμε από όλα αυτά;

Το πρώτο συμπέρασμα, είναι ότι τα διάφορα "τάγματα" που αναφέρονται παραπάνω, δεν αποτελούν μέρος της λύσης. Αντίθετα, κάποιοι άλλοι είναι. Αν κάνουμε κάτι κάποτε και ελευθερώσουμε την Πατρίδα και τον Λαό της, τελικά νομίζω ότι θα είναι με τους υπόλοιπους, αυτούς δηλαδή που οι περισσότεροι βλέπουμε ή βλέπαμε τουλάχιστον ως λοβοτομημένους... Θα πει κάποιος ότι είναι κατανοητό ως ένα σημείο να τους βλέπαμε κάποιοι με αυτόν τον τρόπο, πάνω στο χάος της κρίσης. Όμως τώρα πια, είναι φανερό ότι ήταν μεγάλο λάθος να τους βλέπουμε έτσι. Αυτοί τουλάχιστον σήμερα, βλέπουν το ΤΕΡΑΣ όπως ακριβώς είναι...

Αυτός, ναι αυτός που τους ψήφιζε τόσα χρόνια, χωρίς να πηγαίνει όμως και να τον ταΐζουν με το δηλητήριο, τώρα πια που βλέπει το ΤΕΡΑΣ, τουλάχιστον βλέπει και ξέρει που να το χτυπήσει... Οι άλλοι, βλέπουν οράματα... θερινής νυκτός... Είναι δυνατόν να αντισταθείς σε οράματα;;; Και πες ότι μπορείς, τέλος πάντων, το ξέρω υπάρχουν και ψυχολογικές μέθοδοι. Έχει όμως νόημα; Τι νόημα έχει, όταν πριν νικήσεις την φανταστική μάχη στο μυαλό σου, ο πραγματικός εχθρός, αυτός δηλαδή που σου επιτίθεται αυτήν την στιγμή στον πραγματικό κόσμο, θα σ' έχει καρατομήσει;

Τελικά δηλαδή, νομίζω οι ποιο λοβοτομημένοι είναι αυτοί που βλέπαμε (ως Λαός) γενικά ως "επαναστάτες" ή "αγωνιστές" ή "Πατριώτες" ή "ιδεαλιστές" κλπ. κλπ., είτε αυτοί είναι (άκρο)"αριστεροί" είτε (άκρο)"δεξιοί". Το "επαναστάτες" κλπ. βεβαίως εδώ αναφέρεται χαριστικά και πολύ του είναι... Γιατί αυτοί, παρ' όλες τις ταμπέλες τους, ούτε επανάσταση έμαθαν, ούτε Πατρίδα, ούτε "ταξικό", ούτε "κεφάλαιο", ούτε αγώνα με πραγματικό τίμημα ξέρουν. Ναι τους είδαμε να ρίχνουν τους πάγκους... Ναι τους είδαμε να βγαίνουν σε "δυναμικές" πορείες... Το αποτέλεσμα; Η ΧΟΥΝΤΑΡΑ συνεχώς ενδυναμώνεται, ο Λαός αποδεκατίζεται. Το ότι δεν έχουν κανένα απολύτως αποτέλεσμα, φαίνεται να τους διαφεύγει τελείως. Είτε πει κανείς συνωμοσία, είτε βλακεία, είτε άγνοια, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο, δηλαδή ο φαύλος κύκλος της εκτόνωσης - διαδήλωσης/αντίδρασης και πάλι από την αρχή.

Και τώρα, τώρα ακριβώς που καλούμαστε όλοι πλέον να πληρώσουμε το τίμημα για την ελευθερία, αυτοί θα γραπωθούν ΑΚΟΜΑ πιο δυνατά και σταθερά από αυτό το δηλητήριο που τους τάιζαν, ελπίζοντας ότι παλεύοντας ενάντια στις αυταπάτες που έχουν ή δέχτηκαν τώρα στα έσχατα, είναι και η λύση... Τώρα λοιπόν, που καλούμαστε εκ των πραγμάτων, να έρθουμε σε ευθεία ρήξη με το καθεστώς, όταν π.χ. δεν μπορούμε ή/και δεν θέλουμε να πληρώσουμε άλλους φόρους, αυτοί τον χαβά τους. Λες και δεν βλέπουν τι γίνεται στην εφορία. Λες και δεν καταλαβαίνουν ότι βρίσκονται "χιλιόμετρα" μακριά από οποιαδήποτε ουσιαστική αντίσταση.

Ένα δεύτερο συμπέρασμα, συναφές βέβαια, είναι ότι εκτός από την λαίλαπα που κατακαίει τον Λαό, από τους δωσίλογους και τα αφεντικά τους, έχουμε νομίζω, και μια άλλη, ψυχολογική λαίλαπα... Την λαίλαπα που χτυπά τον λαό στην ψυχολογία του, την λαίλαπα που δεν έρχεται πια από τα παλαιά μεγάλα κόμματα, ούτε καν από τα σιχαμερά ΜΜΕ, αλλά από αυτούς ακριβώς που λέγαμε ότι "τουλάχιστον δρουν σε κάποιο επίπεδο", όσο λάθος η σωστό τέλος πάντων και να είναι αυτό το "κάποιο επίπεδο"...

Ο απελπισμένος Λαός ψάχνει απεγνωσμένα ένα χέρι να τον σηκώσει. Κάτι να του δώσει, οτιδήποτε. Αυτό το οτιδήποτε, είναι ακριβώς εκεί που θα εισέλθει κάποιο από τα πρόσωπα της "πέμπτης φάλαγγας". Όπως ακριβώς κάποιοι Έλληνες αποδέχτηκαν τους Γερμανούς για βοήθεια όταν πέθαιναν στην πείνα, έτσι και σήμερα, οι πιο απεγνωσμένοι θα δεχθούν εωσφορικά τάγματα και ανούσιους αγώνες που ευνουχίζουν οποιαδήποτε πιθανότητα ουσιαστικής αντίστασης.

Ένα τρίτο συμπέρασμα, πολύ πιο σημαντικό γιατί αποτελεί μέρος της λύσης, είναι το εξής: Πόσο πιο μεγάλη απόδειξη χρειαζόμαστε ότι μόνο το Ε.Πα.Μ. με τον διαφορετικό, καθαρό τρόπο του, μπορεί να βοηθήσει σε αυτήν την κατάσταση;;; Πόσο περισσότερο απόδειξη χρειάζεται, για να καταλάβουμε ότι καλούμαστε να γεμίσουμε το κενό της απελπισίας του Λαού, με ουσιαστική ενημέρωση, με αλληλεγγύη και προετοιμασία και τέλος πραγματική αντίσταση, εκεί που πονάει;

Έχουμε λοιπόν με βάση τα παραπάνω, ανακαλύψει και τον "καινούργιο" εχθρό. Στην ουσία ήταν πάντα εδώ βέβαια. Απλά δεν ήταν το έδαφος γόνιμο ακόμα. Αφουγκραζόταν, έβλεπε που πάνε τα πράγματα... Περίμενε την ευκαιρία να προσηλυτίσει, να πιαστεί από τον πόνο του άλλου, ώστε να τον αναγκάσει να γίνει μέρος του, μεταδίδοντας του τον ιό της ασθένειάς του. Τον ιό αυτόν, που βάζει αυτομάτως στην καραντίνα του εγκλωβισμού σε ομάδες θανάτου και ευνουχισμένες "ιδεολογίες" όποιον δεν έχει "εμβολιαστεί".

Για το Ε.Πα.Μ. νομίζω, είναι επιτακτική ανάγκη λοιπόν, εκτός από την οργάνωση, ενημέρωση του Λαού για την πραγματική κατάσταση και την αντίσταση στην ΧΟΥΝΤΑ, να βοηθήσουμε επίσης τον Λαό να αντισταθεί στην πολλές φορές ακράτητη επιθυμία του να γίνει μέρος των είτε ταγμάτων τύπου Χ.Α., είτε "αριστερά/αντιεξουσιαστικά τάγματα" (δεν μπορώ να βρω άλλες λέξεις να τους χαρακτηρίσω) που αρνούνται και οι δυό τους να δουν ποιος ακριβώς είναι ο εχθρός και ποια η μέθοδος ουσιαστικής αντίστασης.

Η ελπίδα υπάρχει. Τίποτα δεν χάθηκε. Μεγάλο μέρος του Λαού ευτυχώς έχει ανοσία στον δογματικό μινιμαλισμό της "πέμπτης φάλαγγας". Είναι αυτός που δεν έχει ακόμα δεχθεί το δηλητήριο που ανέφερα παραπάνω, είναι αυτός ο πολύς Λαός, αυτός που ακολούθαγε την "μέση οδό", όσα αυτονόητα προβλήματα και αν είχε αυτή η κάποια τέλος πάντων "μέση οδός". Είναι αυτός που "φοβάται" ενστικτωδώς τα άκρα. Μου φαίνεται ότι από αυτούς τελικά θα βγει η πλειοψηφία της κρίσιμης μάζας, όχι όλη βέβαια γιατί υπάρχουν πολλοί διάσπαρτοι ελεύθεροι ακόμα σε άλλα μέρη, αλλά νομίζω σίγουρα η πλειοψηφία.

Και ποιο είναι το "εμβόλιο" κατά του εχθρού αυτού; Νομίζω είναι αυτονόητο. Δεν μπορεί κανείς να μας πείσει ότι για το ανείπωτο κακό που μας κάνουν,  φταίνε οι "λαθρό" ή ότι φταίει το "κεφάλαιο με το καπιταλισμό του" έτσι αόριστα και αόρατα. Γιατί εμείς έχουμε στοιχεία. Και όταν έχεις πρόσωπα, νούμερα, στοιχεία και οργανισμούς και μπορείς και βλέπεις το ίδιο χέρι του καταπιεστή να σε βιάζει, τότε ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να σου πει ότι όλα τα κάνει κάποιο αόρατο φάντασμα ή κάποιος παραπλανητικός αποδιοπομπαίος τράγος. Γιατί όταν έχεις συγκεκριμένες μεθόδους που αποδεδειγμένα μπορούν να κόψουν τα πόδια της κατοχής, δεν σε απασχολούν πλέον οι ιδέες έως το επίπεδο της απραξίας. Δεν σε απασχολούν,  μέχρι την στιγμή που θα είσαι και πάλι ελεύθερος.

Ως υπεύθυνοι πολίτες λοιπόν, πρέπει αυτό το μέρος του Λαού, το μέρος δηλαδή που ακολούθησε την "μέση οδό" όπως την περιγράψαμε, αυτούς πρέπει να προσέξουμε ιδιαιτέρως. Γιατί αυτούς πρέπει με αγάπη να τους "εμβολιάσουμε" με την γνώση και ενημέρωση, ενάντια στον πειρασμό να γίνουν μέρος των διαφόρων ταγμάτων. Των ταγμάτων δηλαδή, που δεν θα μας οδηγήσουν στο τέλος πουθενά αλλού εκτός από έναν εμφύλιο, σε ποιόν βαθμό όμως, δεν ξέρω.

Κάποιοι φίλοι, μου είπαν "βγάλε την τελευταία παράγραφο για τον εμφύλιο, φοβίζει"... Ναι, φοβίζει. Αλλά τι νομίζετε θα γίνει αν εφαρμόσει την πρακτική της η Χρυσή Αυγή όπως μας το έδειξε έμπρακτα τις τελευταίες μέρες και σε εμάς τους "διαφωνούντες"; Και τι θα γίνει αν έχουμε την άλλη πλευρά να απαγορεύει με την βία να φοράμε μπλούζες με την Σημαία μας όπως και αυτή έμπρακτα απέδειξε; Φαντάζεστε να συναντηθούν οι μεν και οι δε, χίλιοι από την μία και χίλιοι από την άλλη; Είναι αυτονόητο, ότι σε αυτήν την περίπτωση, είναι αναμενόμενο να έχουμε μάχες στον δρόμο. Ναι συμφωνώ, δεν το περιμένω να γίνει αύριο.

Μπορεί ο εμφύλιος να είναι το απώτατο στον χρόνο αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης και να φαίνεται μακριά και απίθανο τώρα, αλλά με την επιτάχυνση που υπάρχει γενικότερα στο χάος που βλέπουμε γύρω μας, κανείς δεν ξέρει πότε θα χτυπήσει και αυτό το καμπανάκι... Γιατί έχει ξαναχτυπήσει στην χώρα μας, και αν το μελετήσετε, θα δείτε ότι δεν έκανε και τόσο πολύ χρόνο να μεταλλαχθεί από απλή "κοινωνική τάση" σε κάτι πολύ χειρότερο.

Ο Σταύρος Κατσούλης είναι μέλος του Ε.Πα.Μ. Νοτίου Τομέα