ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΥΠΑΚΟΗ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΤΕΙ

Υπάρχουν ορισμένες ιστορικές αρχές οι οποίες παραμένουν αναλλοίωτες στον χρόνο και την όποια τεχνολογική πρόοδο της Ανθρωπότητας και οι οποίες ιστορικές αρχές μπορούν να χαρακτηρισθούν ως κανόνες της κοινωνικής ψυχολογίας αλλά και της πολιτικής επιστήμης όσον αφορά την εναλλαγή της διαχείρισης εξουσίας σε έναν λαό/ κοινωνικό σύνολο και την μετάβαση από την μία ιστορική/πολιτική εποχή στην επόμενη. 

Άσχετα από το εάν έχουμε να κάνουμε με ‘ελέω θεού’/ απόλυτες/ συνταγματικές μοναρχίες ή με ολοκληρωτικά συστήματα καταπίεσης του πληθυσμού κρυμμένα κάτω από μία επίφαση αντιφατικής φιλοανθρωπιστικής ρητορικής (π.χ. δικτατορικής οργάνωσης και φύσης εφαρμογές κομμουνισμού, σοσιαλισμού, κοινοβουλευτισμού, κ.ά.), μία είναι η βασική αρχή που διέπει και καθορίζει την ημερομηνία λήξης τους : το κατά πόσον ο Λαός επί του οποίου ασκούν εξουσία, πάντα λόγω της ανοχής του και της συναίνεσης του στο να επιτρέπει να γίνεται αυτή η άσκηση/διαχείριση εξουσίας, συνεχίζει να παρατείνει την ανοχή του ή άνευ συγκεκριμένης/μοναδικής κεφαλής ή έγκρισης αποφασιστικά και αποτελεσματικά τους απαγορεύει να συνεχίσουν να το πράττουν και τους καταργεί με τον πιο εφικτό τρόπο που διαφαίνεται και προδιαγράφεται από την χρονική στιγμή και την σοβαρότητα της κατάστασης. 

Για να μπορέσουμε να δούμε την πραγματικότητα όπως δεν επιθυμεί η προπαγάνδα των...
εξουσιαστών θα πρέπει να αφαιρέσουμε τις διάφορες ετικέτες των συστημάτων καθ’ ότι δεν είναι αυτές ή η εναλλαγή τους τα πραγματικά σημεία ημερομηνίας λήξης του εκάστοτε καθεστώτος. 

Δηλαδή, θεωρητικά η Χούντα των συνταγματαρχών της 21ης Απριλίου 1967 ‘έπεσε’ το 1974 αλλά όπως έχουμε αποδείξει σε πολλά άρθρα και όπως συζητούν και πολλοί άλλοι επιστήμονες το μόνο που έγινε ήταν η αλλαγή της μάσκας από Χούντα σε Μεταπολίτευση αλλά ουσιαστικά με την ίδια δικτατορική κατάσταση ανάμεσα σε κυβερνητικούς και Λαό. 

Με την αλλαγή της ετικέτας-μάσκας από Χούντα σε Μεταπολίτευση απλώς οδηγήθηκε ο Λαός να ελπίζει ότι θα επέλθει μία πιο ισόνομη κατάσταση ‘με τον καιρό’, καθ’ ότι το πολιτικό σύστημα έχει εγκαθιδρύσει την πλάνη ότι η βελτίωση της καθημερινότητας και του κοινωνικού συστήματος/ κρατικού μηχανισμού δεν μπορεί να γίνει άμεσα από μία ειλικρινή κυβέρνηση που το επιθυμεί αλλά χρειάζεται ‘χρόνο’, ότι τα επιθυμητά πρακτικά αποτελέσματα έχουν εγκαθιδρυθεί παραπλανητικά ως ‘θαύματα’ και ‘ουτοπίες’ και ως τέτοια δεν είναι βέβαιο ότι μπορούν ή θα επιτευχθούν ποτέ και συνεπώς δεν πρέπει να επιζητούνται στην καθημερινή πρακτική, και ότι αυτό που αρκεί για να ησυχάσει, να παραμυθιάζεται και να κοιμάται ο Λαός είναι η κούφια ρητορική της ‘προσπάθειας’ των κυβερνώντων ασχέτως ουσιαστικών πράξεων και συνεπειών τους. 

Και αυτό βεβαίως καλλιεργείται για να μην χάνεται η ελπίδα στον Λαό ( και άρα η συναίνεση ) όταν βλέπει την επικράτηση της ίδιας κατάστασης και συνθηκών ακόμα και όταν τυπικά ( δηλαδή μόνο κατ’ όνομα ) έχουμε κάθετη αλλαγή κοινωνικού συστήματος/πολιτείας. 

Κλασικά παραδείγματα είναι η δήθεν πεντάχρονη, τρίχρονη, κ.ο.κ. λιτότητα του Α.Γ.Παπανδρέου ( όπως την προανακοίνωνε ο ίδιος για να έχει την συναίνεση των Πολιτών ) που στην ουσία ποτέ δεν τέλειωσε αλλά έγινε όλο και χειρότερη μέχρι που φτάσαμε στο Μνημόνιο, οι πρασινοφρουροί που ουσιαστικά δεν είχαν τίποτα να ζηλέψουν στην φασίζουσα νοοτροπία τους από επίσημα φασιστικά τάγματα της πρόσφατης ιστορίας αλλά και από τους εγκάθετους/ άτυπο παρακρατικό μηχανισμό των προηγουμένων ‘δεξιών’ κομμάτων που εκμεταλλευόταν, τρομοκρατούσαν, ταλαιπωρούσαν και περιθωριοποιούσαν τον Λαό, η δήθεν αποχώρηση της αυλικής τάξης από την Ελλάδα με την εκδίωξη του βασιλιά αλλά η ουσιαστική διατήρηση της μέσω προνομιακών και άχρηστων/άεργων θέσεων στο δημόσιο, μέσω παρανόμων προνομιακών συνταξιοδοτήσεων εφ’ όρου ζωής σε συγγενικά τους μέλη, χρηματοδοτήσεων προς ιδρύματα και ΜΚΟ τους από το κράτος και εις απαξίωση, αποδυνάμωση, υπονόμευση, μαρασμό και ακύρωση αυτού του ίδιου του Κράτους και του Κρατικού μηχανισμού / Δημοσίων Υπηρεσιών, η επίφαση μίας ‘αξιοκρατίας’, ελεύθερου ανταγωνισμού’ και ‘προσβασιμότητας’ σε κάθε Πολίτη στην κοινωνική άνοδο και ευημερία και πλουτισμό μέσω εκπαίδευσης και επαγγέλματος αλλά στην ουσία η εγκαθίδρυση μίας άτυπης αλλά ουσιαστικής απροσπέλαστης στον Λαό παρασιτικής άρχουσας τάξης, μέσω νόμων φωτογραφικών που επέβαλαν τις ίδιες κληρονομικές κάστες λόγω της ύπαρξης καρτέλ και μονοπωλίων σε κάθε εμπορικό τομέα και μέσω αδιαφανών επιλεκτικών μηχανισμών για την πλήρωση κάθε θέσης κύρους, παχυλού εισοδήματος και εξουσίας. Και βεβαίως αυτά υπό την μάσκα της δήθεν ‘επιχειρηματικής αξιοσύνης και εξυπνάδας’ και ‘ακαδημαϊκής διάκρισης και έργου’ αφού γεμίσαμε …αυτοδημιούργητους γόνους δυναστειών και τους υποτακτικούς /μπιστικούς /κομματόσκυλα τους, επίσης κληρονομικά ! 

Η ανοχή του Λαού λοιπόν εξασφαλίζεται όπως μας λέει η ιστορία και η πολιτική επιστήμη από δύο πράγματα, και τα δύο προπαγάνδα και κοροϊδία : 

1. την εντύπωση ότι δήθεν έχει αλλάξει η κατάσταση και ‘σε λίγο’ αν ‘κάνουμε υπομονή’ και ‘θυσίες’ θα δούμε ‘φως στο τούνελ’/ ‘καλύτερες μέρες’/και άλλα τέτοια όνειρα θερινής νυκτός και φούμαρα 

2. την εντύπωση ότι αυτοί που έχουν αστρονομικά μεγάλο πλούτο και φαίνονται να σπέρνουν γύρω τους ‘επιτυχίες’ ( να λαβαίνουν βραβεία, να έχουν άμεση αποδοχή και προώθηση/προβολή/κάλυψη από τα ΜΜΕ, να έχουν άμεση αποδοχή από τα κυκλώματα της άρχουσας τάξης και ενσωμάτωση τους/θέση σε αυτά, κλπ ) το έχουν πετύχει αυτό διότι είναι πιο ικανοί και πιο έξυπνοι από τους άλλους, δηλαδή τον Λαό. Στον οποίο Λαό έχουν επιβάλει την εντύπωση/προπαγάνδα ότι όντας εκ φύσεως ‘ανίκανος’ και ‘ανεγκέφαλος /ηλίθιος’ του αξίζει να είναι υπό αυτούς τους ‘ευπατρίδες-θαύματα-κορυφές-προσωπικότητες-αρχηγούς’, του αξίζει και είναι υποχρέωση του να τους συντηρεί από τον δικό του κόπο και εισόδημα ώστε αυτοί να ζουν βασιλικά εις βάρος του δικού του επιπέδου διαβίωσης, του αξίζει να τους ανέχεται άνευ όρων και ελέγχου και να τους υπακούει τυφλά, ακόμα και όταν κάνουν, ως κυβερνητικοί ή συνεργάτες τους, εξόφθαλμα βλακώδη λάθη ή βρίσκονται μέχρι τον λαιμό στην διαπλοκή, τα κυκλώματα και την κρατική χορηγία άνευ ορίων, υποχρεώσεων και συνεπειών/ρήτρας ή είναι αντικειμενικά βλαβεροί έως καταστροφικοί για το Έθνος, το Κράτος και τον Λαό. 

Πρόκειται δηλαδή για μία μεθόδευση πειθούς ότι θα πρέπει να τους ΕΠΙΤΡΕΨΕΙ ο Λαός να συνεχίσουν να διαχειρίζονται την εξουσία ΤΟΥ. 

Η ημερομηνία λήξης λοιπόν του κάθε καθεστώτος δεν συμπίπτει με την αλλαγή κυβερνήσεως ή πολιτεύματος αλλά με την ΑΡΣΗ ΤΗΣ ΑΔΕΙΑΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΑΟ ΜΕ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΟΝΤΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΞΟΥΣΙΟΛΑΓΝΟΙ. 

Για αυτό και δεν ενδιαφέρει κατ’ ουσίαν το κυβερνητικό μπλόκ εάν στις εκλογές εν τέλει βγει το Α ή Β ακραίο κόμμα/συνασπισμός ούτε το ενδιαφέρει εάν θα χάσει την καρέκλα ‘του’ κάποιος πολιτικός/κυβερνητικός για μία περίοδο, ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ ΟΤΙ ΕΙΤΕ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΕΙΤΕ ΛΟΓΩ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ Ο ΛΑΟΣ ΘΑ ΠΕΙΣΘΕΙ ΟΤΙ ΚΑΠΟΙΟ ΑΠΟ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ/ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΙ/ ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΙ ΚΑΙ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΑΠΟΔΕΧΘΕΙ ΤΟΥΣ ΟΡΟΥΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΚΥΚΛΩΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΔΗΛΩΝΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΟΥΣ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΟΤΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΕΝΤΑΧΘΟΥΝ ΣΕ ΑΥΤΟ, ΕΧΕΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΘΕΙ ΕΞΟΥΣΙΑ. 

Δηλαδή, το πραγματικό κυβερνητικό μπλόκ ( που το αποτελούν όσοι είναι πίσω από τους πολιτικούς τους οποίους χρησιμοποιούν για να απομυζούν τους Εθνικούς πόρους και τον ίδιο τον Ελληνικό Λαό ) στην Ελλάδα αισθάνεται ασφαλές εάν ένα κόμμα, ΟΠΟΙΟ κόμμα/κίνημα/συνασπισμός/υποψήφιος έχει πείσει τον Λαό ότι είναι λαοπρόβλητός ή ότι έχει την ανοχή του Λαού. Αυτό επειδή δεν υπάρχει κόμμα/κίνημα/συνασπισμός/υποψήφιος, που να έχει πάρει έγκριση από τον Άρειο Πάγο να κατέβει στις εκλογές ή που να έχει πάρει έστω και μία κρατική επιχορήγηση ή που να έχει συστηματικό και εγκαθιδρυμένο χρόνο τηλεθέασης και ραδιοφωνίας ( ιδίως εάν μάλιστα παρουσιάζεται ως αντι-κυβερνητικό ) ή που να φέρεται ότι διαθέτει περισσότερα κεφάλαια από ένα κράτος, που να μην είναι ΠΛΗΡΩΣ ΑΣΦΑΛΕΣ ΓΙΑ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥΧΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ. 

Το πραγματικό κυβερνητικό μπλοκ υπάρχει και λειτουργεί ακριβώς όπως ο κεφαλαιοκράτης μεγαλοκαρχαρίας ο οποίος είναι/βρίσκεται πίσω από 500 διαφορετικές μάρκες/ επιχειρήσεις/εταιρείες/ σχήματα τις οποίες ουσιαστικά κατέχει και ελέγχει και εκμεταλλεύεται, μεγάλες και μικρές, για να φαίνεται δήθεν ελευθερία της αγοράς και δήθεν ανταγωνιστικότητα και να κρύβεται το πραγματικό μονοπώλιο που έχει επιβάλει. 

Πότε λοιπόν μας διδάσκει η ιστορία πέφτει ένα τέτοιο σύστημα επί της ουσίας και πραγματικά ; 

Όταν ο Λαός σταματάει να θεωρεί ότι υποχρεούται να υπακούσει στις κυβερνητικές εντολές και όταν ο Λαός θεωρήσει ότι οφείλει αντιθέτως να ΜΗΝ ΥΠΑΚΟΥΣΕΙ. 

Στο διεθνές αλλά και εγχώριο Δίκαιο, η καταβολή πληρωμής για υπηρεσίες και εμπορεύματα σημαίνει de facto αποδοχή της νομιμότητας ή της ακεραιότητας της υπηρεσίας ή του εμπορεύματος. Ενώ όταν θέλουμε να αμφισβητήσουμε ή να κάνουμε ένσταση λόγω κακής υπηρεσίας ή κακής ποιότητας εμπορεύματος ΑΡΝΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΑΝΤΙΤΙΜΟΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΑΥΤΕΣ Ή ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΟΥ ΚΑΤΑΒΑΛΑΜΕ ΑΝΤΙΤΙΜΟ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΚΑΚΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ/ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ ΖΗΤΑΜΕ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΜΑΣ ΠΙΣΩ. 

Αυτή η τακτική ισχύει και σε όλες τις περιπτώσεις : μία συνδιαλλαγή είναι σε κάθε περίπτωση αμφοτεροβαρής εκτός εάν πρόκειται για επιβολή βίας η οποία όμως συνιστά έγκλημα που διώκεται. Εάν μία πλευρά σπάσει το συμβόλαιο συνδιαλλαγής τότε η άλλη πλευρά δικαιούται ή υποχρεούται να μην αναγνωρίσει τις δικές της υποχρεώσεις βάσει του συμβολαίου αυτού. 

Στην περίπτωση των κυβερνήσεων στην Ελλάδα, όλοι δηλώνουν σύναψη ‘συμβολαίου’ με τον Λαό με την προεκλογική παρουσίαση προγράμματος/ πράξεων και στόχων/ προσδοκωμένων επιτεύξεων τους βάσει και με την εγγύηση του οποίου διεκδικούν την ψήφο του Λαού και για αυτό τον λόγο υπάρχει και το έγκλημα της παραπλάνησης ψηφοφόρων/υφαρπαγής ψήφου με την μετεκλογική αθέτηση των υποσχέσεων/όρων αυτών. 

Η αθέτηση των προεκλογικών προγραμμάτων στο σύνολο τους αλλά και η κυνική παραδοχή προεκλογικού ψεύδους και παρανόμων συνδιαλλαγών για να αποσπάσουν ψήφους ουσιαστικά δικαιώνει και νομικά κάθε Πολίτη που δεν υπακούει στις παράνομες αυτές κυβερνήσεις και ουσιαστικά μπορούμε να ισχυρισθούμε ότι και η φοροδιαφυγή από ένα επίπεδο κοινωνικής τάξης και κάτω δεν έχει αξιόποινο ακριβώς διότι η φορολόγηση και οι νόμοι της φορολογίας εκτός από ουσιαστικά αντισυνταγματικοί ( που δεν είναι το θέμα μας εδώ ) είναι και ψηφισμένοι από παράνομες κυβερνήσεις άρα διπλά ή και πολλαπλά άκυροι. 

Στην τωρινή λοιπόν περίπτωση μας στην Ελλάδα που έχουμε για κυβέρνηση ένα μη εκλεγμένο, μη Συνταγματικό Ευρωπαϊκό και διεθνές διευθυντήριο με μία μάσκα επίσημης κυβέρνησης από μία τριανδρία μαριονεττών που επίσημα έχουν αθετήσει κάθε προεκλογική δέσμευση όντας εκλεγμένοι από ένα αντικειμενικά και τεκμηριωμένα νοθευμένο εκλογικό σώμα με διαβλητές/ παράνομες/ αντισυνταγματικές και πλήρως άκυρες εκλογικές διαδικασίες η πολιτική ανυπακοή είναι υποχρέωση και δεν έχει ούτε εγκληματικό ούτε παραβατικό χαρακτήρα καθ’ ότι οι εγκληματίες και οι παραβάτες και οι αναρχικοί ( δηλαδή αυτοί που καταλύουν κάθε αρχή του Πολιτεύματος και του Κράτους ) είναι οι καταληψίες της εξουσίας και των αξιωμάτων/θέσεων της Χώρας μας. 

Εμείς οι νομοταγείς Έλληνες Πολίτες είμαστε υποχρεωμένοι βάσει του Συντάγματος μας και των διεθνών νόμων να μην πληρώσουμε κανένα φόρο/εισφορά/τέλος, εάν δεν συμφωνούμε με τις πράξεις και τις τακτικές των αναρχικών αυτών κυβερνητικών που έχουν υφαρπάξει και κατακρατούν την εξουσία και εάν θέλουμε πραγματικά να τους εκδιώξουμε τους εγκληματίες αυτούς από την εξουσία. 

Εάν δεν υπάρχει χρηματοδότηση από τον Λαό δεν θα μπορέσουν να παραμείνουν. 

Το δε επιχείρημα τους που επαναλαμβάνεται κατατονικά από τα φερέφωνα, τους πράκτορες και τους εγκαθέτους τους αλλά και από εξανδραποδισμένους πολίτες ότι εάν δεν πληρωθούν φόροι θα καταρρεύσει το κράτος πρόνοιας αποδεδειγμένα in vivo δεν υφίσταται όταν ήδη έχουμε αδυναμία περίθαλψης από ασφαλιστικά ταμεία και νοσοκομεία, φαρμακεία που δεν εκτελούν συνταγές, νοσοκομεία που δεν μπορούν να επιδοθούν σε θεραπευτικές αγωγές/περίθαλψη επειγόντων/επικινδύνων περιστατικών, άδεια/ανεπαρκή σχολεία από προσωπικό και υποδομές, αστυνομία που δεν προστατεύει τους Πολίτες, δημόσιες υπηρεσίες που υπολειτουργούν ή επιδίδονται σε αντισυνταγματικές πρακτικές ( τρομοκρατία /εκφοβισμό, υπονόμευση του Πολίτη ώστε να παραιτηθεί/απεμπολήσει τα Δικαιώματα του, παρακώλυση/χρονοτριβή/ταλαιπωρία εξυπηρέτησης, κλπ ), αποκλεισμό από τρόφιμα, βασικές ζωτικές παροχές ( ρεύμα, νερό, τηλέφωνο, συγκοινωνίες ), επισφαλή και υπό συνεχή κίνδυνο στέγη και γενικά επισφαλή αξιοπρεπή διαβίωση, αυτοκτονίες και θανάτους-έμμεσες δολοφονίες Πολιτών, κ.ο.κ. με τις συνθήκες αυτές να επεκτείνονται με γεωμετρική πρόοδο σε ολοένα μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού ενώ δεν υπάρχει ακόμα στάση πληρωμών από Πολίτες και η επίσημη δικαιολογία είναι ότι αυτό το φαινόμενο είναι απόρροια της κρίσης και του δημοσιονομικού χρέους, είναι μαθηματικά σίγουρο ότι η απειλή είναι κούφια.

Είναι επίσης κούφια απειλή κατ’ αρχάς διότι πλέον είναι σαφές δια γυμνού οφθαλμού ότι είναι προγραμματισμένο να κοπούν μισθοί και συντάξεις και να οδηγηθεί ο Λαός στην πλήρη αδυναμία να πληρώσει έστω και τρόφιμα είτε έχει είτε δεν έχει χρήματα στην τσέπη ( όπως και στην κατοχή για μία λαχανίδα ζύγιζαν χαρτονομίσματα ονομαστικής αξίας εκατομμυρίων δραχμών ) και άρα με το να δείχνουμε ανοχή απλώς προκαλούμε τον θάνατο περισσοτέρων συμΠολιτών μας ή και τον δικό μας ή της οικογενείας μας. 

Κατά δεύτερον είναι σίγουρο ότι μία μαζική στάση πληρωμών από Πολίτες για λίγες εβδομάδες ( μαζί βεβαίως με μαζικές κινητοποιήσεις διαφόρων ειδών και επιπέδων ) θα προκαλούσε την άμεση σπασμωδική αντίδραση και την επιτάχυνση της κατάρρευσης του παράνομου/αναρχικού κυβερνητικού μπλόκ στην Ελλάδα. 

Θα ήταν επίσης ένα χρονικό διάστημα βιώσιμο για τους Πολίτες όσον αφορά την προμήθεια ειδών πρώτης ανάγκης και μόνο ενώ ταυτόχρονα ένα σθεναρό μήνυμα αλλά και μοχλός πίεσης για την παγκόσμια κοινή γνώμη σε μία εποχή που είναι πολύ δεχτική. 

Δηλαδή, όσο ελπίζουμε σε μία λύση χωρίς δικές μας εξατομικευμένες αποφασιστικές δράσεις οι οποίες να δείχνουν έμπρακτα ότι δεν πιάνουν οι απειλές του κυβερνητικού μπλόκ, τόσο περισσότερο αυτές οι απειλές θα γίνονται πραγματικότητα με την ίδια ταχύτητα και υπολογισμό εκκαθαρίσεων που υπήρχε και την εποχή της μεσουράνησης του χιτλερισμού στην Ευρώπη. 

Ο μόνος τρόπος για να μη συμβούν αυτά με τα οποία φοβερίζουν τον Λαό για να τον κρατούν υποταγμένο και σούζα είναι να σταματήσει ο Λαός και συγκεκριμένα ο κάθε ένας Πολίτης εξατομικευμένα και μεμονωμένα να ακούει παθητικά τις φοβέρες τους και να παραμένει εμφανώς άπρακτος, δηλαδή οι αντιδράσεις /θέσεις του να γίνονται / εκδηλώνονται με τρόπο που να μην μπορούν τα προπαγανδιστικά ΜΜΕ να συγκαλύψουν, να αποσιωπήσουν ή να διαστρέψουν, όπως συμβαίνει μέχρι και σήμερα. 

Ας μην ξεχνάμε ότι ο Ελληνικός Λαός αντιδρά και μάλιστα έντονα αλλά όχι ακόμα καθολικά, συστηματικά, συντονισμένα και αδιάκοπα στο σύνολο του, δίνοντας την δυνατότητα στα ΜΜΕ και τους εγκάθετους ανάμεσα μας ( από ανώνυμους σχολιαστές σε blog μέχρι εργατοπατέρες/δικτυωμένους μέχρι ανώνυμους ‘περαστικούς’ ) να προβάλλουν μία ψεύτικη εικόνα αδράνειας και ανοχής. 

Ας μην ξεχνάμε ότι ο Χίτλερ για να μην χάσει την ανοχή του Γερμανικού Λαού του απέκρυψε την πανωλεθρία του στο Στάλινγκραντ για μήνες αναφέροντας την ως ‘μικρό τεχνικό πρόβλημα ανάμεσα σε σειρά νικών’. Το οποίο στην δική μας περίπτωση σημαίνει ότι εάν δεν φροντίσουμε εμείς να αποκαλύψουμε και να προβάλλουμε την πραγματική εικόνα της μη αποδοχής, απαξίωσης και άρνησης της επικύρωσης των αναρχικών κυβερνητικών από κάθε έναν από εμάς τους Πολίτες στην καθημερινότητα μας το οποίο συνιστά το σύνολο του Ελληνικού Λαού αυτοί, τα μέσα προπαγάνδας τους (ΜΜΕ) και οι συνεργάτες τους όχι μόνο δεν θα το πράξουν από μόνοι τους αλλά και θα συνεχίσουν να αλλοιώνουν και διαστρέφουν την πραγματική εικόνα και κατάσταση μέχρι να επιτύχουν τον διαφαινόμενο πλέον από όλους μας στόχο τους της ολοκληρωτικής και τελικής μας εξόντωσης εμάς του Ελληνικού Λαού, της Πατρίδας μας της Ελλάδας και την υφαρπαγή και προσεταιρισμό κάθε Ελληνικού διαχρονικού επιτεύγματος πολιτισμικού, πολιτιστικού, ανθρωπιστικού, κοινωνικού, καλλιτεχνικού, λογοτεχνικού, φιλοσοφικού, πολιτικού, ιστορικού, επιστημονικού.

από το Ε.Πα.Μ. Νότιου Τομέα