Μια θηλιά στον λαιμό του Στουρνάρα…

του Σταύρου Χριστακόπουλου

Αυτή η απίστευτη κόντρα για τις υποτιθέμενες θέσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και του ίδιου του σχήματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα είχε αρκετή πλάκα αν τα πράγματα δεν ήταν τόσο σοβαρά. Βεβαίως η αναμπουμπούλα που επικρατεί – εντός και εκτός ΣΥΡΙΖΑ και συγκυβέρνησης – σηματοδοτεί πολλά σε επίπεδο πολιτικών εξελίξεων, στις οποίες τον τελικό λόγο έχουν οι αποφάσεις της .…Γερμανίας. Διότι, δυστυχώς, το ελληνικό σύστημα εξουσίας αδυνατεί να καθορίσει οποιαδήποτε εξέλιξη.

Ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας, προκειμένου να υπερασπιστεί το πακέτο των 11,5 δισ., για το οποίο εκ της θέσεώς του – και των ενδοκυβερνητικών αποφάσεων – είναι ο τελικός υπεύθυνος, αλλά και υπόλογος έναντι των δανειστών μαζί με τον πρωθυπουργό, δηλώνει («Βήμα της Κυριακής») μεταξύ άλλων ότι:

● «Εμείς πρέπει να μείνουμε ζωντανοί, να κρατηθούμε κάτω από την ομπρέλα του ευρώ,...

γιατί μόνο αυτή η επιλογή μπορεί να μας προστατεύσει από φτώχεια που δεν έχουμε ζήσει».

● «Έχουμε το ακριβότερο κοινωνικό κράτος στην ευρωζώνη, δεν μπορούμε να το συντηρούμε άλλο με δανεικά».

● «Ας μη γελιόμαστε. Αν δεν πάρουμε τα μέτρα τα οποία η τρόικα ζητούσε να ξεπερνούν τα 13,5 δισ. ευρώ όταν ήρθε στην Αθήνα τον Ιούλιο, τότε απειλείται η παραμονή μας στο ευρώ. Και είπα στους αρχηγούς που γνωρίζουν την κατάσταση: Εγώ δεν θέλω να είμαι αυτός που θα κρεμάσουν στο Σύνταγμα».

Το τραγικό, ωστόσο, για τον ανησυχούντα υπουργό – έκπαλαι ένθερμο θιασώτη του περιορισμού του κράτους και των λαϊκών εισοδημάτων – είναι ότι το να περιπέσουμε σε «φτώχεια που δεν έχουμε ζήσει» όχι μόνο δεν αποτρέπεται από το «πακέτο» του και όσα παρόμοια θα απαιτηθούν από τους δανειστές, αλλά, αντιθέτως, διασφαλίζεται πλήρως – κι αυτό σχεδόν ανεξάρτητα από την παραμονή ή όχι στο ευρώ.

Το ακόμη χειρότερο για τον ανησυχούντα υπουργό είναι ότι το «πακέτο» του επ’ ουδενί εξασφαλίζει τον στόχο του ιδίου και της κυβέρνησής του: την παραμονή στο ευρώ. Κι αυτό επειδή, κυρίως, στο επίπεδο της τρέχουσας πολιτικής, το ΟΚ της Μέρκελ είναι το σημαντικό και αποφασιστικό στοιχείο για την έκβαση του δράματος.

Μόνο που η εν λόγω κυρία – μαζί με ό,τι εκφράζει και εκπροσωπεί – ελάχιστα έως καθόλου νοιάζεται για μια χώρα η οποία ρημάζεται, λεηλατείται και καταστρέφεται σχεδόν χωρίς αναστροφή για τις επόμενες δεκαετίες.

Δικαιολογημένα – αν και μεταφορικά – ο υπουργός φοβάται για το αν θα… «κρεμαστεί στο Σύνταγμα». Αυτό που αναρωτιέμαι αν αντιλαμβάνεται είναι ότι οι άνθρωποι των οποίων την πολιτική εξυπηρετεί είναι οι πρώτοι που θα σφίξουν τη – μεταφορική, πάντα – θηλιά στον λαιμό του…

από το "ΠΟΝΤΙΚΙ"