«Θαρσείν χρή»...

του Θανάση Νικολαΐδη.

ΠΩΣ θάβεται η αλήθεια; Βγαίνει ο Δήμαρχος και ξέρουμε από πριν τι θα δηλώσει. Για την το Νησί του(!) που το «έθιξαν», αντί να ψάξει για την αλήθεια περιμένοντας. Έτσι κάνουν ΟΛΟΙ τους και η ψήφος …ακριβή. Κι αν π.χ. ο κ. Καμένος δεν νοιάστηκε για τις πυρκαγιές στον Βορά, νοιάστηκε για εκείνες των νησιών-πηγή της δύναμής του-η ψήφος απαιτεί …θυσίες. Και διακρίσεις. Και (φαινόμενη) αγωνία για τον τόπο σου.

ΛΙΓΟ πριν ο ιδιοκτήτης, στη ζεστασιά των φίλων του και των ξεσηκωμένων Υδραίων, υπερασπίζεται την επιχειρηματική του εντιμότητα δίνοντας εξηγήσεις. Μπορεί και να’ χε δίκαιο, αλλά είχε και τα κίνητρά του. Των εφοριακών τα κίνητρα δεν είδαμε και θα’ ταν αφύσικο να τον...

βάλουνε σημάδι, επιλεκτικά και άδικα. Ακολουθεί η …κοινή γνώμη του Νησιού που «δεν είναι τόσο κοινή» (Βολταίρος) και λούζει στο γιούχα τα ΜΑΤ σε ρόλο «απελευθερωτή» των ομήρων.

ΚΙ είναι ΟΛΑ αφύσικα, λες και είναι …ελληνικά. Με το θέμα να γεμίζει αράδες και εικόνες στα διεθνή ΜΜΕ. Και είναι της εποχής μας γνώρισμα, τακτική και πρακτική. Δεν σου κρύβω την αλήθεια (γιατί δεν μπορώ, σε συνθήκες ελευθερίας και δημοκρατίας), αλλά τη σκεπάζω με χίλια ψέματα. Σου τη σερβίρω ανάμεσα σε ομοειδή και παραπλήσια που θα σε κουράσουν ψάχνοντας, για να δεχτείς τη δικιά μου αλήθεια.

Θα ‘πρεπε κάπου-κάπου να τα βρίσκουμε και βγαίνουμε διχασμένοι. Δεν ομονοούμε στο προφανές και αυταπόδεικτο (δεν αναφερόμαστε στο συμβάν της Ύδρας) και αρχίζουν τα σενάρια. Τόσες παραλλαγές σε ένα θέμα και αποχρώσεις… Και βγαίνει το λευκό (από ισόποση ανάμιξη των άπειρων χρωμάτων) μπροστά μας, «τυφλό» και δυσερμήνευτο.

ΚΑΘΕΝΑΣ με τις δηλώσεις και την αλήθεια του, με το συμφέρον και τα κίνητρά του. Και θάβεται βαθιά η αλήθεια περιμένοντας τη σκαπάνη μας. Κι αντί να σκάψουμε στα τρίσβαθα, εξευρίσκουμε το ψέμα, χτίζουμε (χάρτινο) πύργο χορεύοντας τριγύρω του. Φυσάει ο άνεμος κι ο πύργος καταρρέει, ωστόσο, ο χορός καλά κρατεί.

«ΑΝ οι Έλληνες αποκτήσουν μόρφωση και ομονοήσουν, αλίμονό μας» (Τσώρτσιλ) και κάτι ήξερε «ο κακός δαίμονας της Ελλάδας» για τους Έλληνες, για να παίξει τα (αιματηρά) παιχνίδια του σε βάρος μας. Και, βέβαια, δεν είναι ώρα για κομματισμούς σε χρεοκοπημένα κόμματα και πεθαμένες ιδεολογίες. «Θαρσείν χρή, τάχ’ αύριον έσσετ' άμεινον»