ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΑΤΕΛΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΟΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΔΙΑΛΟΓΟ

Για την κοινωνικοπολιτική συμμαχία του Παλλαϊκού Μετώπου.

Επισημάνσεις για την οργάνωση και το καταστατικό του ΕΠΑΜ.

Το ΕΠΑΜ είναι ένα μετωπικό κίνημα εν τω γεννάσθαι και ως εκ τούτου, λύσεις που δίδονται σε οργανωτικά προβλήματα αυτής της φάσης, μπορεί να σημαδέψουν ανεξίτηλα το χαρακτήρα του μετώπου.

Η μέχρι τώρα εμπειρία και οι ανάγκες αποτελεσματικής παρέμβασης επιβάλλουν την επεξεργασία της οργανωτικής δομής του, κανόνων και καταστατικού, που θα συνδυάζουν με το βέλτιστο τρόπο την πρωτοβουλία και την ευελιξία της αυτοοργάνωσης με την συγκροτημένη συνειδητή πειθαρχία, αμεσότητα ανταπόκρισης σε ραγδαίες και απρόβλεπτες συνθήκες και τη μαχητική αποτελεσματικότητα σε όλα τα επίπεδα του αγώνα: θεωρητικού, ιδεολογικού-προπαγανδιστικού (χρήση Μ.Μ.Ε. διαδικτύου, πολυμέσων), πολιτικού, κοινωνικής αλληλεγγύης, οικονομικό, συνδικαλιστικό κ.ο.κ.). Όπως έχει επισημάνει και ο συναγωνιστής Δ. Καζάκης σε συνέντευξή του: "Το μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε στο Μέτωπο αυτή τη στιγμή είναι ότι έχουμε πολύ μεγαλύτερη συμμετοχή απλού κόσμου από τις δυνατότητές μας να το οργανώσουμε".

Δοθέντων των τελευταίων, κάθε λύση σε προβλήματα που ανακύπτουν σε αυτή τη φάση, εκ των πραγμάτων θα εκλαμβάνεται ως κανονιστικού-ρυθμιστικού χαρακτήρα πρότυπο που θα διαμορφώνει έθος και αντίστοιχες προσδοκίες και συμπεριφορές, εντός και εκτός του ΕΠΑΜ. Επιπλέον, στην πολιτική το οργανωτικό ζήτημα και οι σχετικές με αυτό διευθετήσεις, δεν είναι έλασσον, τεχνικό-διαχειριστικό και επουσιώδες ζήτημα το οποίο μπορεί να μας αφήνει “παγερά αδιάφορους” έναντι του “μείζονος” και ουσιώδους, αλλά βαθύτατα πολιτικό, μιας και καταδεικνύει στην πράξη της καθημερινής δράσης-λειτουργίας μας το πρότυπο ανθρώπου και σχέσεων που επαγγελλόμαστε, το εάν και κατά πόσο η προοπτική δημοκρατικής οργάνωσης και λειτουργίας που διεκδικούμε για το λαό μας είναι κάτι που αποπνέει ή ίδια ή ύπαρξη, η συγκρότηση και η οργανωτική λειτουργία μας. Το οργανωτικό ζήτημα είναι λοιπόν σήμερα άμεσα πολιτικό. Αν δεν το διευθετήσουμε το συντομότερο με το βέλτιστο τρόπο, κινδυνεύουμε να απογοητεύσουμε κόσμο που έχει προσδοκίες από εμάς και διάθεση αγώνα. Σε συνθήκες γενικευμένης κρίσης, κατοχής-χούντας και κλιμακούμενου κοινωνικού πολέμου, η εγρήγορση ως προς αυτές τις αρχές και τα πρότυπα ατόμων και συλλογικοτήτων μαχητών του ΕΠΑΜ γίνεται νευραλγικής σημασίας καθήκον.

 

Υπενθυμίζω, ότι σε αυτό ακριβώς το πνεύμα, εισηγήθηκα στην ιδρυτική μας διακήρυξη (και έγινε δεκτή) τη θέση: “ένα σύστημα διακυβέρνησης που θα βασίζεται σε μια λαϊκή αντιπροσώπευση με αιρετότητα από τα ανώτερα ως τα κατώτερα όργανα, δεσμευτική εντολή, διαρκή έλεγχο από τα κάτω, υποχρεωτική λογοδοσία των αιρετών εντεταλμένων προς τους εκλογείς τους, ανακλητότητα με κάθε αθέτηση εντολής, περιορισμένη θητεία, θέσπιση της εκ περιτροπής εναλλαγής σε αξιώματα-λειτουργίες”. Η θέση αυτή, ή θα διέπει την όλη δομή και λειτουργία μας υποδειγματικά, ώστε να εμπνέει εμπιστοσύνη στα μέλη, στους φίλους μας και σε όλο το λαό, καταδεικνύοντας την ηθική υπεροχή μας και την ενότητα λόγων και έργων, ή θα μετατραπεί σε κριτήριο καταδίκης των χειρισμών μας και υπονόμευσης του κύρους μας, ως κενή ρητορική διακήρυξη, που την αγνοούμε και την παραβιάζουμε στην πράξη.

Τα οργανωτικά προβλήματα έχουν και μια πτυχή καλής ή κακής συμπεριφοράς (Savoir Vivre), ενίοτε ιδιαίτερα σημαντική, ωστόσο δεν μπορούν να ανάγονται σε αυτήν, ιδιαίτερα όταν αφορούν θέσεις αρχών. Όσοι έχουν πολιτική οργανωτική εμπειρία, γνωρίζουν καλά ότι κατά κανόνα, η απουσία αρχών, τεκμηρίωσης και συνέπειας, επενδύεται με εκείνη τη διάχυση σύγχυσης λειτουργιών, αρμοδιοτήτων, υποχρεώσεων κ.ο.κ., που συνοδεύεται από υποκειμενικοποίηση-ψυχολογικοποίηση κομβικών οργανωτικών, πολιτικών κ.ο.κ.  προβλημάτων, που τελικά οδηγεί σε συγκάλυψη-κουκούλωμα της ουσίας τους (πίσω από επουσιώδεις αναφορές σε συμπεριφορές και επιλογές υποκειμένων), σε αναπαραγωγή και διόγκωσή τους.   

Θεωρώ λοιπόν ότι η συγκυρία δεν μας επιτρέπει μεσοβέζικες λύσεις και ασάφειες σε θέματα αρχών, όπως η οριοθέτηση έναντι εκδοχών του νομοτελώς ανερχόμενου σε συνθήκες κρίσης φασισμού από τα κάτω, που έρχεται να συναντήσει τον υπερεθνικό και “εθνικό” φασισμό του κατοχικού καθεστώτος των επάνω. Η σαφής, ρητή και κατηγορηματική οριοθέτηση έναντι φασιστικών, παρακρατικών, παραστρατιωτικών κ.ο.κ. οργανώσεων (οι οποίες θα υιοθετούν δημαγωγικά όλο και πιο πολύ ατόφια η παραλλαγμένα δικές μας θέσεις, σε δικό τους πλαίσιο νοηματοδότησης και για δικούς τους σκοπούς) σε πολιτικό, ιδεολογικό και οργανωτικό επίπεδο, είναι κομβικής σημασίας καθήκον μας. Το ΕΠΑΜ, δεν επιδεικνύει την “παραμικρή ανοχή σε φασίζουσα πατριδοκαπηλεία. Δηλώνουμε επίσης ότι οι καιροί είναι πονηροί, ο λαός δοκιμάζεται και πολλοί απελπίζονται και γι’αυτό δεν πρέπει να υπάρχει ούτε η παραμικρή ανοχή σε παραστρατιωτικά - παρακρατικά φαινόμενα και πρακτικές που μπορούν να δράσουν προβοκατόρικα και αποπροσανατολιστικά”

(Ανακοίνωση Πολιτικής Επιτροπής

http://www.epam-hellas.gr/Deltia_typou/682/Anakoinosi_tis_prosorinis_politikis_epitropis.htm).

 Έχουμε σειρά μελών του ΕΠΑΜ, με διαφορετικές αφετηρίες, καταβολές, πολιτικές-οργανωτικές εμπειρίες κ.ο.κ. όπως και αλλού. Στο διάστημα της συγκρότησης και δραστηριοποίησης του ΕΠΑΜ, έκαναν την εμφάνισή τους και περίεργες διαλυτικές έως προβοκατόρικες πρακτικές (π.χ. παρείσφρηση ανθρώπων με διακηρυγμένες ιδεολογίες “εθνοφυλετικής καθαρότητας” και στοχεύσεις παρακρατικής-παραστρατιωτικής δράσης, φαινόμενα νοσηρών αρχομανών εγωκεντρικών συμπεριφορών και τοξικής – διαλυτικής εμπάθειας, που απωθούν κόσμο, χυδαίες ύβρεις, χαρακτηρισμοί κάθε διαφοροποίησης με όρους συνωμοσιολογίας, ως έργου “πρακτόρων”, “χαφιέδων”, “φράξιας” κ.ο.κ.).

Είναι γνωστό ότι αν κάποιος δεν επιθυμεί να αναμετρηθεί στα ίσια με μιαν άποψη, θέση, ιδέα κ.ο.κ. που δεν είναι της αρεσκείας του, επιδιώκει να την διαστρεβλώσει μονομερώς μέχρι γελοιοποίησης, να μειώσει, απαξιώσει, σπιλώσει κ.ο.κ. τον εκφραστή και φορέα της, κ.ο.κ., ώστε να επικρατήσει η μία και μοναδική άποψη. Παρόμοιοι χειρισμοί μόνο απωθητικά λειτουργούν για τον κόσμο, μιας και θυμίζουν άλλες εποχές και καταδικασμένες πρακτικές οργανώσεων κάθε άλλο παρά εναρμονιζόμενες με πραγματικά δημοκρατικές λειτουργίες. Ωστόσο, “εμείς δεν τρέμουμε στο άκουσμα μιας διαφορετικής άποψης. Δεν νιώθουμε ότι μας απειλεί η διαφορετικότητα, ούτε μας τρομάζει η σύγκρουση, ή η ελεύθερη ζύμωση. Όποιος γνωρίζει ότι έχει δίκιο, όποιος έχει συγκρότηση και πεποιθήσεις που εδράζονται γερά στην επιστημονική γνώση της πραγματικότητας δεν έχει κανένα λόγο να φοβάται την αντίπαλη άποψη. Μόνο η γραφειοκρατική μετριότητα πασχίζει να προστατευτεί με διοικητικά μέτρα καταστολής της όποιας διαφορετικής άποψης”

(Δ. Καζάκης, http://dimitriskazakis.blogspot.com/)

Φυσικά και υπάρχει το ενδεχόμενο να είναι όλα αυτά προϊόν σύγχυσης, απειρίας, ανομοιογένειας των ανθρώπων του ΕΠΑΜ. Ωστόσο, έχουμε άραγε περιθώρια για τέτοια χαλαρότητα; Είμαστε τόσο σίγουροι για την ακεραιότητα όσων μας προσεγγίζουν και θα μας προσεγγίζουν;  Πέρα από τα όποια (δευτερεύοντα) ζητήματα συμπεριφοράς, η απόρριψη διαλυτικών πρακτικών και η σαφής οριοθέτηση από τους παρακρατικούς, με πλήρη σαφήνεια και καθαρότητα.

Στα καταστατικά κινημάτων και οργανώσεων, προβλέπεται η οργανωτική εγγραφή με την ευθύνη 2 τουλάχιστον μελών που συνιστούν τον/την υποψήφιο/-φια. Τυχαίο;

Όσο το τοπίο παραμένει κατά παρόμοιο τρόπο θολό, οι “άνωθεν” διευθετήσεις θα προβάλλουν ως εκ των ων ουκ άνευ από μηχανής θεός και θα δημιουργούν προνομιακό έδαφος για την υποβάθμιση ή και την αγνόηση των αρχών λειτουργίας.  Τι νόημα θα έχουν οι κορώνες μας περί αυτοοργάνωσης, περί απαλλαγής απ' τη νοοτροπία εξάρτησης από αρχηγούς, ηγέτες και μεσσίες, όταν στην πράξη προσφεύγουμε ακριβώς σε τέτοιου τύπου “διευθετήσεις κορυφών”, δίνοντας τροφή στις ύαινες του διαδικτύου και στα απανταχού παπαγαλάκια;

Όσο το τοπίο παραμένει κατά παρόμοιο τρόπο θολό, οι “άνωθεν” διευθετήσεις με καταστατικά-θεσμικά απροσδιόριστα κριτήρια δράσης εξ ίσου απροσδιόριστης σύνθεσης αυτόκλητων οργάνων, χωρίς ειλικρινείς σχέσεις, χωρίς πλήρη διαφάνεια, θα προβάλλουν ως εκ των ων ουκ άνευ από μηχανής θεός και θα δημιουργούν προνομιακό έδαφος για την υποβάθμιση ή και την αγνόηση των αρχών μας, για το διασυρμό του ΕΠΑΜ, για τον εκφυλισμό και τη διάλυση. 

Εάν δεν διευθετήσουμε - επί του παρόντος πρακτικά και στη συνέχεια ρυθμιστικά-καταστατικά- με πλήρη σαφήνεια τις αρχές μας, πέρα κι έξω από τις όποιες προθέσεις μας, δημιουργούμε περιθώρια για αυθαιρεσίες, άνωθεν προσωπικές, καιροσκοπικές, αδιαφανείς, τακτικίστικες, χειραγωγικές και τελικά καταστροφικές παρεμβάσεις.

Η φυσιογνωμία ενός πολιτικού μορφώματος δεν εξαρτάται μόνο και τόσο από λεκτικές διακηρύξεις, αλλά κυρίως από την πρακτική του, της οργανωτικής πρακτικής συμπεριλαμβανομένης.

Δυστυχώς, από πρόθεση ή από άγνοια, υπάρχει αρκετή σύγχυση ως προς το χαρακτήρα του ΕΠΑΜ, το οποίο εκλαμβάνεται από κάποιους ως κόμμα και μάλιστα αρχηγικού τύπου. Ωστόσο, η ανακοίνωσή μας με αφορμή την απόκτηση νομικής μορφής (νομικού προσώπου) ήταν σαφής και κατηγορηματική:

“Το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο (Ε.ΠΑ.Μ.) συγκροτήθηκε για να οργανώσει τις αντιστάσεις και να ενισχύσει τον αγώνα του λαού ενάντια στο καθεστώς κατοχής, για να συμβάλει καθοριστικά στην ενότητα του λαού πέρα και πάνω από κομματικές, ιδεολογικές και άλλες διαχωριστικές γραμμές, με τη δημιουργία ενός μεγάλου κοινωνικοπολιτικού μετώπου ολόκληρου του λαού για την διάσωση της χώρας.

Εν όψει των ραγδαίων πολιτικών εξελίξεων, προκύπτει για το Ε.ΠΑ.Μ. πληθώρα επιτακτικών πρακτικών αναγκών και τακτικών πρωτοβουλιών. Σε αυτές περιλαμβάνεται και η νόμιμη εκπροσώπησή του ως αυτοτελούς φορέα δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, η απόκτηση ΑΦΜ και βιβλίων εσόδων–εξόδων, η ανταπόκριση σε τυχόν πειθαρχικές και λοιπές διαδικασίες που απορρέουν από τη δομή και τις λειτουργίες ενός μάχιμου πολιτικού φορέα κ.ο.κ. Δεδομένου ότι στερείται νοήματος το να θέτει το Ε.ΠΑ.Μ. τον εαυτό του μόνο του εκτός νόμου, τίθεται επιτακτικά  το θέμα της νομικής προσωπικότητας που οφείλει να λάβει το Ε.ΠΑ.Μ..

Οι δύο προσωρινές Επιτροπές του Ε.ΠΑ.Μ. σε κοινή συνεδρίασή τους (28.2.2012), σύμφωνα με εμπεριστατωμένη μελέτη των νομικών του Μετώπου, έκριναν ομόφωνα ότι η τυπική, τεχνική-νομική μορφή που διασφαλίζει σήμερα τους βέλτιστους όρους λειτουργίας του Ε.ΠΑ.Μ., σε σχέση με την εναλλακτική λύση του σωματείου, είναι αυτή του κόμματος.

Το Ε.ΠΑ.Μ. δεν είναι ούτε επιθυμεί να γίνει κόμμα με τη στενή ταξική είτε με την τυπική καθεστωτική έννοια του όρου. Ο ρόλος του είναι ουσιαστικός και καταλυτικός στην υπηρεσία της μετωπικής συγκρότησης και αυτοοργάνωσης του λαού μας και όχι καθεστωτικών προδιαγραφών. Για το Ε.ΠΑ.Μ., το κόμμα δεν είναι ούτε φετίχ αλλά ούτε και σκιάχτρο. Είναι μια αναγκαστική νομική φόρμα για να λειτουργήσουμε ως Μέτωπο, ως άμεσος μοχλός της κοινωνίας.

Με βάση αυτό το σκεπτικό, καλούνται όλοι οι πυρήνες του Ε.ΠΑ.Μ. πανελλαδικά, να συνέλθουν σε έκτακτες συνελεύσεις την Κυριακή 11 Μαρτίου, για να εγκρίνουν ή να απορρίψουν την παραπάνω πρόταση. Σ’ αυτές θα διενεργηθεί ονομαστική ψηφοφορία όλων των ενεργών μελών του Ε.ΠΑ.Μ. με μοναδικό θέμα το ΝΑΙ ή ΟΧΙ στην νομική-τυπική καταχώρηση του Μετώπου μας ως κόμματος...

Η νομική μορφή του κόμματος, βάσει ενός απλού καταστατικού που απαιτείται να κατατεθεί αρχικά, θα ολοκληρωθεί μετά από ευρύ προσυνεδριακό διάλογο, με απόφαση του Ανωτάτου Συλλογικού Οργάνου του ΕΠΑΜ, του 1ου Συνεδρίου του, το οποίο θα διεξαχθεί 6-8 Απριλίου στην Αθήνα.

Στην πορεία προς το Συνέδριο, θα συγκληθεί ΠΑΝΑΤΤΙΚΗ Συνδιάσκεψη όλων των πυρήνων του ΕΠΑΜ στην Αττική, η οποία θα γίνει στην Καλλιθέα την Τετάρτη 14 Μαρτίου, όπου θα συζητηθούν τα θέματα του Προσυνεδριακού Διαλόγου, τα πολιτικά προτάγματα και τα τεχνικά ζητήματα του Συνεδρίου και θα συγκροτηθεί η Οργανωτική Επιτροπή του Συνεδρίου. Παρόμοιες Συνδιασκέψεις μπορούν να γίνουν και σε άλλες περιοχές της χώρας, όπως στην Κρήτη, όπου οι πυρήνες ετοιμάζονται για Παγκρήτιο Συνδιάσκεψη, στην Πελοπόννησο κ.α.

Το Ε.ΠΑ.Μ. είναι μια κοινωνικοπολιτική συμμαχία από ευρύτατες λαϊκές δυνάμεις, ανοιχτό σε κάθε δημοκράτη, πατριώτη, αγωνιστή που θέλει να παλέψει για τους ίδιους σκοπούς, χωρίς να ζητά πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων, ή υποκλίσεις σε αυτόκλητες αυθεντίες, αυτοδιορισμένους ηγέτες, παράγοντες και αφανείς ή εμφανείς κομματικούς μηχανισμούς, χωρίς να αναγνωρίζει διαχωρισμούς κομματικής ή ιδεολογικής καταγωγής των μελών του, ούτε οργανωμένες συνιστώσες και συντεταγμένες εντός του. Απηχεί το πατριωτικό και συνάμα ταξικό καθήκον του ελληνικού λαού, την μαχητική ενότητα που πρέπει να οικοδομηθεί μέσα στις τάξεις του απέναντι στον κοινό εχθρό.

Το 1ο Συνέδριο του Ε.ΠΑ.Μ. θα επεξεργαστεί περαιτέρω, θα εξειδικεύσει, θα συγκεκριμενοποιήσει και θα επικαιροποιήσει τους στόχους και την πολιτική φυσιογνωμία του, θα εγκρίνει το καταστατικό που θα διέπει τη δομή και τη λειτουργία του, ώστε βάσει σαφών αρχών, να ανταποκριθεί αποτελεσματικότερα στα καθήκοντά του σε αυτή την κρίσιμη συγκυρία για το λαό μας, με τακτικές μετωπικών κοινωνικοπολιτικών δράσεων, συνεργασιών, συμμαχιών και αντίστοιχη εκδίπλωση των εκάστοτε βέλτιστων για τους σκοπούς του μορφών, τρόπων και μέσων του αγώνα. 

Το Ε.ΠΑ.Μ. είναι Παλλαϊκό Μέτωπο, όχι μόνο γιατί δεν έχει ιδεολογικές περιχαρακώσεις, αλλά και γιατί προσπαθεί να κινητοποιήσει την κοινωνία από την βάση ώστε ο ίδιος ο λαός να ανατρέψει το νεοκατοχικό καθεστώς, να αποκαταστήσει την δημοκρατία και να οδηγήσει στην Αναγέννηση της χώρας. Με βάση αυτές τις αρχές, ξεκινήσαμε σαν μια πρωτοβουλία πολιτών και γρήγορα γινόμαστε ένα δυναμικό παλλαϊκό μέτωπο μαχητών ώστε να έχουμε σύντομα την δυνατότητα διεμβόλισης της κεντρικής πολιτικής σκηνής.

Όλα τα μέλη του Ε.ΠΑ.Μ. καλούνται να ανταποκριθούν σ’ αυτό το επιτακτικό ιστορικό καθήκον.

Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο (Ε.ΠΑ.Μ.)

Αθήνα, 28-2-2012”

(http://www.epam hellas.gr/politiki/643//To_E.Pa.M._mprosta_kai_epithetika.htm).

Έχει ιδιαίτερη σημασία η αποτύπωση του παλλαϊκού μετωπικού χαρακτήρα της κοινωνικοπολιτικής συμμαχίας και στο καταστατικό μας. Εάν το ΕΠΑΜ δομηθεί οργανωτικά – καταστατικά ως κόμμα, θα αποκτήσει χαρακτηριστικά κόμματος και θα αντιμετωπίζεται από του άλλους ως κόμμα. Όχι ως μετωπικός φορέας – καταλύτης της ευρύτερης συσπείρωσης του λαού, πέρα από ιδεοληπτικές αγκυλώσεις και περιχαρακώσεις κομματικών πατριωτισμών, ως άλλου τύπου καταλυτικός-ενωτικός πολιτικός φορέας, αλλά ακριβώς ως άλλο ένα κόμμα, ως “μία από τα ίδια”.

Με αυτή την έννοια, πέραν της νομικής-τυπικής μορφής, στο καταστατικό οφείλει να διευκρινίζεται ο μετωπικός χαρακτήρας του ΕΠΑΜ. Πρέπει να αντικατασταθεί στο σχέδιο καταστατικού ο όρος “κόμμα” από τους όρους “παλλαϊκό μέτωπο” και “κοινωνικοπολιτική συμμαχία” βάσει της μη διαπραγματεύσιμης Ιδρυτικής μας διακήρυξης.

Επιπλέον, προτείνω τις εξής αλλαγές:

4. ΒΑΣΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ

ε. Το Ε.ΠΑ.Μ. είναι μέτωπο πολιτών που δρα πολιτικά και οργανωτικά ενιαία. Δεν αποτελεί άθροισμα ιδιαίτερων πολιτικών ομάδων, αλλά συσπειρώνει το λαό σε ενιαία μετωπική κοινωνικοπολιτική συμμαχία. Στα πλαίσιά του αναγνωρίζεται η δυνατότητα ύπαρξης και λειτουργίας διαφορετικών απόψεων και ιδεών. Στις γραμμές του Ε.ΠΑ.Μ. μπορούν να προσχωρούν άτομα, ομάδες, συλλογικότητες ή φορείς που εκπροσωπούν τμήματα του λαού, που δέχονται τις αρχές και το καταστατικό του Ε.ΠΑ.Μ. και να εργαστούν για την επιτυχία των σκοπών του. Προκειμένου να γίνει δεκτός στο Ε.ΠΑ.Μ. οποιοσδήποτε πολίτης ή συλλογικότητα, δεν εξετάζεται το παρελθόν ή οι αντιλήψεις τους σχετικά με τη μελλοντική ανασυγκρότηση της ελεύθερης από τον χρηματοπιστωτικό ζυγό και ανεξάρτητης Ελλάδας, αλλά η πίστη τους στην ανάγκη του αγώνα του λαού μας για ανεξαρτησία, κυριαρχία και κοινωνική δικαιοσύνη, η τιμιότητά τους και η αποδοχή των αρχών του Ε.ΠΑ.Μ. που περιλαμβάνονται στην Ιδρυτική Διακήρυξη και στο Καταστατικό. Οι συλλογικότητες και οι φορείς που προσχωρούν στο Ε.ΠΑ.Μ., σέβονται και περιφρουρούν την ενότητα του μετώπου, προσυπογράφουν την Ιδρυτική του Διακήρυξη και αναλαμβάνουν τη δέσμευση να υποστηρίξουν με όλες τους τις δυνάμεις τον αγώνα του Ε.ΠΑ.Μ. και την πραγματοποίηση των σκοπών του. Οι συλλογικότητες και οι φορείς που προσχωρούν στο Ε.ΠΑ.Μ. δεν προσχωρούν ως συγκροτημένοι μηχανισμοί, με σκοπό τον επηρεασμό και τη χειραγώγησή του προς συγκεκριμένη κατεύθυνση, αλλά ως πολίτες. Ενέργειες που στοιχειοθετούν αθέτηση των παραπάνω αρχών ένταξης στο Ε.ΠΑ.Μ.(διχαστικές και υπονομευτικές πρακτικές εισοδισμού, λειτουργία παράλληλων κέντρων καθοδήγησης και ομαδοποίησης, προσπάθειες και μεθοδεύσεις επιβολής μίας άποψης ή τάσης, φραξιονισμού και πόλεμου τάσεων), συνεπάγονται την άμεση αποχώρηση των συγκεκριμένων μελών και φορέων από τις γραμμές του. Μεταξύ των συλλογικοτήτων και φορέων που συνεργάζονται στο Ε.ΠΑ.Μ. όσο διαρκεί ο αγώνας για την επίτευξη των σκοπών του, διατηρείται η μεγαλύτερη αλληλοβοήθεια και αλληλοϋποστήριξη για κάθε ζήτημα το οποίο σχετίζεται με αυτό τον  αγώνα. Επίσης και οι συνεργαζόμενες ως άνω συλλογικότητες και οι φορείς χρησιμοποιούν τις αντίστοιχες επιρροές τους για την άμβλυνση κάθε μέτρου που στρέφεται κατά του αγώνα. Στα πλαίσιά του Ε.ΠΑ.Μ. αναγνωρίζεται η δυνατότητα ύπαρξης και λειτουργίας διαφορετικών απόψεων και ιδεών. Τα μέλη του Μετώπου έχουν τη δυνατότητα να συνδιαμορφώνουν και να προβάλλουν συλλογικά τις απόψεις και προτάσεις τους μέσα στα όργανα και όσον αφορά πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα και δημόσια πάντοτε μέσα στα πλαίσια των αρχών, της Ιδρυτικής Διακήρυξης με σεβασμό στους κανόνες λειτουργίας και το καταστατικό του Μετώπου.

5. ΜΕΛΗ ΤΟΥ Ε.ΠΑ.Μ. 

II. Εγγραφή μέλους

α. Η αίτηση εγγραφής του μέλους υποβάλλεται είτε στην Κεντρική Ιστοσελίδα του Ε.ΠΑ.Μ με την επιλογή της Τοπικής Οργάνωσης (πυρήνα) στην οποία επιθυμεί να ενταχθεί είτε κατευθείαν στην Τοπική Οργάνωση (πυρήνα). Η ένταξή του αποφασίζεται με σύσταση δύο τουλάχιστον μελών του Ε.ΠΑ.Μ. από την πρώτη Συνέλευση της Τοπικής Οργάνωσης με την παρουσία του

IV.       Περιορισμοί και κυρώσεις

γ. Η ιδιότητα του μέλους του Ε.ΠΑ.Μ. είναι ασυμβίβαστη με:

Τη συμμετοχή και δραστηριοποίησή του υπέρ κάποιας οργάνωσης, κόμματος ή άλλου φορέα που αντιστρατεύεται τους σκοπούς του Ε.ΠΑ.Μ., ...

Τα ανώτερα εκτελεστικά – συντονιστικά όργανα (εκτελεστική γραμματεία, προεδρεύων) οφείλουν να διέπονται από όρους συλλογικότητας, λογοδοσίας, ελέγχου, αυστηρής οριοθέτησης των αρμοδιοτήτων και δικαιοδοσιών τους, ανακλητότητα και περιοδικότητα. 

Δεν αρμόζουν στο χαρακτήρα του ΕΠΑΜ, αρχηγικές προσωποπαγείς δομές και λειτουργίες. Ο κόσμος του ΕΠΑΜ, δεν ανάγεται σε χειραγωγούμενο κοινό χειροκροτητών παλαιοκομματικού τύπου.

Τέλος, πρέπει να διατυπωθεί στα καθήκοντά του ΕΠΑΜ και η συστηματική οργάνωση του συντονισμού με αδελφά κινήματα σε άλλες χώρες εντός και εκτός Ε.Ε. Αν αφήσουμε την υπόθεση του "ασθενούς κρίκου" ανεκμετάλλευτη, στερούμε από το μέτωπό μας ζωτικές δυνάμεις και εξαιρετικής σημασίας διεθνή ερείσματα.

Συναγωνιστικά

Δημήτρης Πατέλης