ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΠΕΠΡΑΓΜΕΝΩΝ ΤΟΥ ΕΝΙΑΙΟΥ ΠΑΛΛΑΪΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ

Το παρακάτω κείμενο αποτελεί το τελικό ντοκουμέντο καταγραφής, αποτύπωσης και αποτίμησης της πορείας του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου, με βάση και σε σχέση με το πολιτικό πλαίσιο και τα προτάγματα που εξ’ αρχής ετέθησαν, από την ίδρυση του μέχρι την έναρξη του 1^ου Καταστατικού του Συνεδρίου την 6^η Απριλίου 2012, όπως αυτό κατετέθη από τις προσωρινές κεντρικές συντονιστικές Επιτροπές του Μετώπου στο σώμα του Συνεδρίου:

Τα δύο προσωρινά όργανα του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου, δηλαδή η Κεντρική Πολιτική και η Οργανωτική Επιτροπή εξελέγησαν από τη 1η Ιδρυτική Συνδιάσκεψη του Μετώπου στις 16 Ιουλίου 2011 με συγκεκριμένη εντολή να υπηρετήσουν δύο βασικούς στόχους, δύο κύριους σκοπούς σύμφωνα με την Ιδρυτική Διακήρυξη και τα προτάγματά μας.

Κατ’ αρχήν το πρώτο και κύριο μέλημα τους ήταν στο συντομότερο δυνατό χρόνο να φέρουν σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, σε κάθε περιοχή, σε κάθε πόλη και χωριό τη φωνή του ΕΠΑΜ.

Ο δεύτερος εξ’ ίσου σημαντικός σκοπός ήταν να οδηγήσουν μέσα από τη πορεία ολοκλήρωσης της οργανωτικής μας προσπάθειας σε αυτό το πρώτο Συνέδριο, προκειμένου να κατοχυρωθεί θεσμικά η μέχρι τώρα πορεία και να τεθούν οι βάσεις, τα κριτήρια και οι προϋποθέσεις περαιτέρω...

ανάπτυξης του Μετώπου στην κατεύθυνση υλοποίησης των στόχων και των προταγμάτων μας, μέσα από μια συντεταγμένη πορεία με κανόνες που εδώ σήμερα στο Συνέδριό μας θα συναποφασίσουμε.

Η αλήθεια είναι ότι το 1ο Συνέδριο μας είχε προγραμματιστεί ήδη από την Ιδρυτική μας Συνδιάσκεψη, νωρίτερα προς το τέλος του φθινοπώρου του 2011. Πληθώρα όμως θεμάτων που προέκυψαν κατά τη διάρκεια αυτής της πορείας και δεν μπορούσαν να είχαν εκτιμηθεί από την αρχή, δεν μας επέτρεψαν τη διεξαγωγή του Συνεδρίου νωρίτερα, αφού επιπρόσθετα θα έπρεπε να είχε διασφαλιστεί προηγουμένως η μαζικότητα και η πλήρης επιτυχία του, για να αποτελέσει το πρώτο και σημαντικό σταθμό στην ευόδωση των προταγμάτων και των στόχων μας. 

Ο καθαρός και κρυστάλλινος λόγος του ΕΠΑΜ, όπως αυτός αποτυπώθηκε στην Ιδρυτική μας Διακήρυξη και στα πέντε βασικά προτάγματά της και όπως ο συναγωνιστής Καζάκης και η «Σεισάχθεια» έως την ίδρυση του ΕΠΑΜ και κατόπιν όλοι μαζί διακηρύττουμε, θα έπρεπε να φτάσει παντού. Δηλαδή, θα έπρεπε να προσπαθήσουμε ώστε και ο τελευταίος έλληνας πολίτης να μάθει, να πληροφορηθεί γι’ αυτό που άρχισε εκείνο το πρωινό Σαββάτου του Ιούλη στην Αργυρούπολη να αναδύεται μέσα από την αντάρα, τη σύγχυση, το φόβο και τη τρομοκράτηση του ελληνικού λαού τα τελευταία 2,5 χρόνια. 

Και ήταν αυτό ακριβώς το καινούργιο που γεννήθηκε μέσα από τα σπλάχνα της ταλαιπωρημένης ελληνικής κοινωνίας, δηλαδή το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο. Το ΕΠΑΜ.

Το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο που γεννήθηκε και εμείς είχαμε υποχρέωση να το κάνουμε μέσα από τη πολιτική μας δράση και την οργανωτική μας προσπάθεια, να αγκαλιάσει και να αγκαλιαστεί από όλους τους Έλληνες, ακριβώς γι αυτό που εμείς είμαστε, γι’ αυτό που όλοι μας εκπροσωπούμε και εκφράζουμε, για τη φιλοδοξία και το όραμά μας, να δούμε επιτέλους τη Πατρίδα λεύτερη και τον Ελληνικό Λαό να ζει ειρηνικά και με ευημερία, σε ένα περιβάλλον δημοκρατικό, απαλλαγμένο από το καθεστώς των φαύλων ντόπιων ολιγαρχών και των ξένων επικυρίαρχων. Εάν γη, ήλιος, αέρας, υπέδαφος και ιθαγενείς, όπως αυτοί μας βλέπουν, παραδόθηκαν αμαχητί ήδη από το πρώτο μνημόνιο από τα κόμματα της χρεοκοπίας στην ακόρεστη όρεξη των αγορών και των σύγχρονων αποικιοκρατών, εμείς δεν έχουμε το δικαίωμα να παραμένουμε παρατηρητές και να μείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια.

Το ΕΠΑΜ είμαστε εμείς, απλοί άνθρωποι, καθημερινοί άνθρωποι, της διπλανής πόρτας με τα καλά μας και με τις αδυναμίες μας, έλληνες πολίτες, εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, μικρομεσαίοι επαγγελματίες, άνεργοι, αγρότες, που άλλοι λίγο πιο νωρίς, άλλοι λίγο αργότερα, συνειδητοποιήσαμε μέσα από τη καταιγίδα των συνεχών νέων μέτρων που έχουν βυθίσει στην απόλυτη απόγνωση την ελληνική κοινωνία, ότι όχι μόνο καλούμαστε να πληρώσουμε τα σπασμένα και ένα λογαριασμό που δεν υπήρξε ποτέ δικός μας, αλλά να αποδεχθούμε σκύβοντας το κεφάλι την υποθήκευση της χώρας, την εκποίησή της στα μεγάλα συμφέροντα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του διεθνούς χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου μα το χειρότερο, τον εξανδραποδισμό του ελληνικού λαού μέσα από την εξαθλίωση και την αναγκαστική μετανάστευση των νεοτέρων. Πρόκειται για μια αποτρόπαια προσπάθεια σύγχρονης γενοκτονίας σε βάρος των παιδιών μας.

Το ΕΠΑΜ, λοιπόν, δημιουργήθηκε από εμάς, όλους μας, μια χούφτα ανθρώπους που πίστεψαν και πιστεύουν ότι πρέπει να αντισταθούμε και ότι μπορούμε να το κάνουμε όλοι μαζί και ενωμένοι.

Το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο προσπαθεί τους τελευταίους οκτώ μήνες, να οργανώσει τον αγώνα του Λαού για την ανατροπή της εξουσίας και του εθελόδουλου κυρίαρχου πολιτικού συστήματος απέναντι στους ξένους επικυρίαρχους, που χρησιμοποιούν ως πρόσχημα το χρέος για να επιβάλουν την ολοκληρωτική κατοχή στη χώρα. Γι’ αυτό ο Αγώνας μας είναι πρώτα και κύρια απελευθερωτικός κι έτσι ο μέχρι τώρα ταξικός αγώνας των εργαζομένων, έχει προσλάβει γενικότερα χαρακτηριστικά και τείνει να μετατραπεί σε ένα κατ’ εξοχήν Εθνικοαπελευθερωτικό Αγώνα. Στη παρούσα φάση προέχει να συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι ο Εθνικός Αγώνας είναι ταξικός και ότι η ταξική πάλη συνδέεται άρρηκτα με τον Αγώνα για Εθνική Ανεξαρτησία και Λαϊκή Κυριαρχία. 

Ποτέ δεν υποβαθμίσαμε τα ταξικά χαρακτηριστικά του Αγώνα, αναγνωρίσαμε όμως έγκαιρα, ότι κάτω από τις ιδιάζουσες συνθήκες που εισήλθε η χώρα τα τελευταία χρόνια, αυτός αναβαθμίζεται και σηματοδοτεί πλέον την Εθνική Προσπάθεια. Μια Εθνική προσπάθεια αποφυγής μιας νέας μεγάλης τραγωδίας και καταστροφής που θα ισοδυναμεί με κοινωνικό ολοκαύτωμα και αυτό καλούμαστε να αποτρέψουμε! Και στη προσπάθεια αυτή κανείς δεν μπορεί να είναι αποκλεισμένος. Αντίθετα προσφέρεται μοναδική δυνατότητα στη λεγόμενη εργατική τάξη να προχωρήσει συντεταγμένα και με συμμάχους κοινωνικά στρώματα και κατηγορίες της μεσαίας λεγόμενης τάξης και όχι μόνο, που κάτω από διαφορετικές συνθήκες ουδέποτε θα μπορούσαν να συμπαραταχθούν για την επίτευξη κοινών στόχων. Το ποιός είναι ο πραγματικός αντίπαλος είναι πλέον απολύτως ορατός σε όλους και προσφέρεται μια μοναδική δυνατότητα συμπαράταξης ευρύτερων δυνάμεων για την ανατροπή του καθεστώτος. 

Όσοι προσπαθούν με παραδοσιακά εργαλεία του τέλους του 19ου, ή των αρχών του 20ου αιώνα να ερμηνεύσουν τη σημερινή κατάσταση, θα οδηγηθούν νομοτελειακά στην περιχαράκωση, την απομόνωση και τη περιθωριοποίηση, δίνοντας στο Σύστημα την ευκαιρία πλήρους ανασύνταξης με την εξαθλίωση του λαού, που θα περιπέσει σταδιακά σε κατάσταση λούμπεν, μη εκπροσωπούμενος αξιόπιστα πολιτικά και με την επικράτηση του φόβου και των πιο ακραίων νεοφασιστικών αντιλήψεων.

Οι μόνοι που επωφελούνται από την άρνηση του χαρακτήρα του Αγώνα ως Εθνικοαπελευθερωτικού δεν είναι άλλοι από τους ιεροκήρυκες του κοσμοπολιτισμού, της κατάργησης των Εθνών, της ίδιας της Ιστορίας του ανθρώπινου γένους, δηλαδή, οι κορυφές της οικονομικής ελίτ του τόπου και τα ντόπια παράσιτα που υιοθέτησαν ως μοναδική αλήθεια τα δόγματα του αποκαλούμενου νεοφιλελευθερισμού και με θρησκευτική ευλάβεια τα υπηρετούν, γιατί έτσι αντιλαμβάνονται τα δικά τους συμφέροντα. Και βέβαια οι ξένοι πάτρωνές τους, που δεν χρειάζονται πατρίδες, διότι μοναδικό σημείο των ενδιαφερόντων τους είναι το χρήμα και η εξουσία μιας νέας ευρωπαϊκής και γιατί όχι παγκόσμιας αυτοκρατορίας μιας χούφτας τραπεζιτών, χρηματιστηριακών κερδοσκόπων και των πολιτικών υποτακτικών τους.

Εμείς όλοι όμως, απλοί εργαζόμενοι, ανεξάρτητα το επάγγελμά μας, ανεξάρτητα αν κάποιοι τα πήγαν καλύτερα, ή λιγότερο καλά στη ζωή μας, έχουμε Τόπο, έχουμε Πατρίδα. Και σημείο αναφοράς μας είναι αυτή η Πατρίδα. Είναι η χώρα μας. Είναι η Ελλάδα. Εδώ γεννηθήκαμε, εδώ παίξαμε σαν παιδιά, εδώ μεγαλώσαμε, εδώ έχουμε το σπίτι μας, εδώ δουλέψαμε, μοχθήσαμε, για να καταφέρουμε άλλος περισσότερα άλλος λιγότερα, για να δώσουμε όμως όλοι στα παιδιά μας ένα καλύτερο αύριο. Και συνεχίζουμε να μοχθούμε και τα παιδιά μας το ίδιο. Εδώ στο τόπο μας, στη πατρίδα μας. Εδώ έχουμε τους τάφους των προγόνων μας, τις ελπίδες και τα όνειρά μας, όχι αλλού, εδώ.

Τι άραγε είναι η πατρίδα; Τα βουνά, τα λαγκάδια, οι κάμποι και η θάλασσα μοναχά; Δεν είναι οι άνθρωποι που κατοικούν; Δεν είναι η ιστορία τους και ο πολιτισμός τους, η γλώσσα, τα ήθη και τα έθιμά τους; Και ποιοι είναι οι άνθρωποι; Δεν είμαστε εμείς οι ίδιοι; Ναι εμείς όλοι μαζί, με τις μιζέριες, τις κακομοιριές και τις καθημερινές μικρότητές μας, αλλά και τις μεγαλοσύνες μας, με το φιλότιμο, τη δουλειά, τα όνειρα και τις προσδοκίες μας. Είναι ο τόπος λοιπόν κι εμείς! Ένα ενιαίο και αδιαίρετο σύνολο, η γη ετούτη και οι άνθρωποι, εμείς με ό,τι κι αν κουβαλάει πίσω του ο καθένας μας και ο Τόπος.

Μιλάμε για τις χαμένες πατρίδες, το Πόντο και την Ιωνία. Τα βουνά και τα λαγκάδια, δεν έπαψαν να υπάρχουν κι εκεί. Υπάρχουν. Οι άνθρωποι όμως έφυγαν, πήγαν άλλοι. Θα αφήσουμε λοιπόν, να μιλούν οι απόγονοί μας και για άλλα χαμένα χώματα, για χαμένο το ίδιο το σώμα της πατρίδας, ή μήπως δεν θα υπάρξουν καν απόγονοι;   Κι όσοι υπάρξουν νομάδες να γυρίζουν όπου γης, για να εξασφαλίσουν ένα ξεροκόμματο, δούλοι στα μεγάλα αφεντικά μιας χούφτας πολυεθνικών; Αυτό είναι που έστω άθελά τους, έρχονται να υπερασπίσουν οι επαγγελματίες προστάτες και εκφραστές της εργατικής τάξης;

Οι μεγαλοεπιχειρηματίες και οι τραπεζίτες τι έχουν να υπερασπιστούν πέρα από τις τράπεζές τους, τις μετοχές και τα ομόλογά τους; Αυτά ταξιδεύουν μέσα από σύρματα και οπτικές ίνες αλλά και ασύρματα μέσω δορυφόρων ακόμα από το ένα σημείο του πλανήτη στο άλλο με το πάτημα ενός κουμπιού! Οι αργυρώνητοι πολιτικάντηδες φίλοι τους τι έχουν επίσης να υπερασπιστούν πέρα από την αμοιβή για τις υπηρεσίες που προσφέρουν στους αφεντάδες τους; 

Αυτά τα χώματα όμως, τα ποτισμένα με τόσο αίμα, με τόσο ιδρώτα, με τόσα δάκρυα από τις μανάδες και τους πατεράδες μας, απ’ όλους τους προγόνους μας, αλλά λίγο ως πολύ και από εμάς τους ίδιους, οφείλουμε σήμερα να προασπίσουμε. Όλοι μαζί, χωρίς αποκλεισμούς!

Ο αντίπαλος έχει το χρήμα και τους μηχανισμούς που φτιάχνει με αυτό για να μας καθυποτάξει. Εμείς έχουμε ισχυρότερο κίνητρο από αυτούς, τη πατρίδα, την Ιστορία μας, τα χέρια μας και το μυαλό μας. Αυτά θα μας δώσουν τη δύναμη για να αντισταθούμε και να τον ανατρέψουμε.

Και για να το κάνουμε αυτό, οφείλουμε πρώτα να ξεπεράσουμε τις ενοχές μας. Ότι αφεθήκαμε εύκολα στον ψεύτικο, τον τόσο επίπλαστο ευδαιμονισμό που μας προσέφεραν απλόχερα με δανεικά. Ότι πιστέψαμε τα λόγια τα ωραία και τα μεγάλα. Ότι θα μπορούσαμε και εμείς να πάρουμε ίσως μεγαλύτερο κομμάτι από τη πίττα. Ότι πιαστήκαμε κορόιδα τελικά. Γιατί αυτοί δεν είναι αφελείς να μοιραστούν μαζί μας αυτά που θεωρούν ότι από Θεού τα κατέχουν κι ό,τι εμείς κατέχουμε κι αυτά δικά τους τα θέλουν, όλα! Και ήρθε η ώρα να τα αρπάξουν! Θα τους αφήσουμε;

Όχι δεν τα φάγαμε μαζί! Ψίχουλα μας πέταγαν για να μας αποχαυνώσουν με άρτο και θεάματα. Το μόνο λάθος ήταν που τους πιστέψαμε, όσοι τους πιστέψαμε και πιαστήκαμε στη φάκα. Αλλά ως εδώ! Αρκεί ξυπνώντας από το λήθαργο να δούμε καθαρά!

Εμείς έχουμε θέμα. Να υπερασπιστούμε τη πατρίδα, τα παιδιά μας τους ίδιους μας τους εαυτούς!

Για το λόγο αυτό, το Ε.Πα.Μ. φιλοδοξεί να συμβάλει στην ενότητα του λαού πέρα και πάνω από κομματικές και ιδεολογικές γραμμές, να αποτελέσει τη συγκολλητική ουσία μεταξύ των πολλών και διαφόρων κινήσεων και κινημάτων που προέκυψαν μέσα από τη πρώτη προσπάθεια αυθόρμητης αντίδρασης του λαού στους δρόμους και τις πλατείες όλης της χώρας πέρυσι τον Μάιο - Ιούνιο. Οι παραδοσιακοί ιδεολογικοί και πολιτικοί διαχωρισμοί χάνουν πια το νόημά τους μπροστά στα καινούργια διακυβεύματα και τις προκλήσεις των καιρών. 

Ας δούμε τώρα τι επιδιώξαμε από την αρχή αυτής της πορείας και τι εξακολουθούμε να επιδιώκουμε μέσα από αυτόν τον Αγώνα, που προσπαθούμε να οργανώσουμε και να συντονίσουμε, περνώντας μέσα από τις συμπληγάδες, από τη μία της πιο μαζικής και καταστροφικής επίθεσης που δέχεται η ελληνική κοινωνία στη σύγχρονη ιστορία της και από την άλλη της μεγάλης σύγχυσης του ελληνικού λαού κάτω από τα αλλεπάλληλα χτυπήματα και τη μαύρη προπαγάνδα που προσπαθεί να στρέψει τη μια κοινωνική ομάδα εναντίον της άλλης, δημιουργώντας μέσα από το κοινωνικό αυτοματισμό συνθήκες εμφυλίου πολέμου.

Τα προτάγματά μας είναι σαφή και κρυστάλλινα και αποτελούν τη μόνη ρεαλιστική πρόταση διεξόδου και απομάκρυνσης από τη καταστροφική πορεία που επέλεξαν άλλοι για τον τόπο. Είναι η Εθνική μας επιλογή, είναι η ταξική μας επιλογή. Η μόνη επιλογή, δεν υπάρχει άλλη! Απέναντι σ’ αυτή είναι ο μονόδρομος προς τη καταστροφή και οι επιλογές της προδοσίας και του δωσιλογισμού που με συνέπεια ακολουθούνται μέχρι τώρα.

Οι στόχοι αυτοί με τις πολιτικές που προτείνονται για την επίτευξή τους είναι αλληλένδετοι και δεν μπορούν να διαχωριστούν.

Ο πρώτος σκοπός μας, στόχος μας, είναι η άπαξ δια παντός απαλλαγή μας από δαύτους. Δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτα καλό από αυτούς, το απέδειξαν μόνοι τους και επανειλημμένως. Να τελειώνουμε μια και καλή με αυτό το σάπιο, διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα που εγκαθίδρυσε στη χώρα της Δημοκρατίας ένα χυδαίο σύστημα επαγγελματικού Κοινοβουλευτισμού διαπλεκόμενου οριζόντια με τα ντόπια παρασιτικά μεγαλοσυμφέροντα και κάθετα με ακόμα μεγαλύτερα υπερεθνικά κέντρα οικονομικής και πολιτικής ισχύος. 

Το ότι η χούντα δεν τελείωσε το ’73, δεν είναι ένα σύνθημα απλά, είναι μια ζοφερή πραγματικότητα, που δυστυχώς σταδιακά συνειδητοποιήσαμε και που τώρα μας δείχνει το αποτρόπαιο πρόσωπό της, μα συνάμα το καθήκον που έχουμε για να την ανατρέψουμε.

Ταυτόχρονα δεν μπορούμε παρά να διεκδικήσουμε πίσω τη κυριαρχία της χώρας μας από το ΔΝΤ, την ΕΕ και την ΕΚΤ και να πάρει πίσω ο Λαός με την πάλη του όλα όσα έχουν προλάβει μέχρι τώρα να αρπάξουν οι ντόπιοι και ξένοι επικυρίαρχοι.

Συνεπώς δεν έχουμε άλλη επιλογή παρά να αρνηθούμε να αναγνωρίσουμε το Χρέος. Ποιο αλήθεια χρέος; Είναι δικό μας άραγε αυτό; Από πού προέκυψε; Όχι δεν είναι δικό μας αυτό το χρέος, δεν το ζητήσαμε εμείς, δεν το απολαύσαμε εμείς, άλλοι το πήραν, το ξεκοκάλισαν και μας το φόρτωσαν αποφασίζοντας χωρίς εμάς, εμείς να το πληρώσουμε και τα παιδιά μας. Όχι, λοιπόν! Δεν χρωστάμε, άρα δεν πουλάμε και δεν πληρώνουμε. Ούτε αυτό είναι σύνθημα, αλλά κορυφαία πολιτική επιλογή. Εθνική επιλογή, ταξική επιλογή!

Πολύ περισσότερο όταν τα χρέη αυτά που μας καταλογίζουν τα έχουμε ήδη πληρώσει πολύ περισσότερο από διπλά και τρίδιπλα.

Έτσι και ξεδιπλώνοντας τη πρότασή μας, δεν μπορούμε παρά να επιδιώξουμε να επιβάλλουμε την ριζική αναθεώρηση των σχέσεών μας με την Ευρωπαϊκή Ένωση με πρώτο βήμα την έξοδο από την ζώνη του ευρώ και την υιοθέτηση Εθνικού νομίσματος. Η καθιέρωση ενός γνήσιου Εθνικού νομίσματος είναι προϋπόθεση για την άρνηση αναγνώρισης και μη αποπληρωμής του χρέους και αναγκαία αφετηρία για την ανασύνταξη της παραγωγικής βάσης της χώρας.

Αλήθεια δεν μας μιλάνε όλοι για ανάπτυξη και ότι πρέπει να γίνουμε παραγωγικοί και ανταγωνιστικοί; Πως αλήθεια μπορεί να γίνει αυτό, αν κάποιος στερείται τα βασικά εργαλεία άσκησης μιας τέτοιας πολιτικής ανασυγκρότησης της οικονομίας; Πόσο ανταγωνιστικές είναι άραγε οι αποικίες;

Μιλούν για ανάπτυξη, δεν μας λένε ούτε τι ανάπτυξη, ούτε σε ποιους θα αφορά, ούτε το πώς θα γίνει αυτή πέρα από την εξαθλίωση του μεγαλύτερου κομματιού της κοινωνίας. Δεν επιζητούν ανάπτυξη, αλλά είναι πλέον προφανές ότι επιδιώκουν ζωτικό χώρο υπερεκμετάλλευσης του ανθρώπινου δυναμικού και του φυσικού πλούτου της πατρίδας μας μέσα από το διαμελισμό της. Αυτό επιζητούν, αυτό προσπαθούν να επιβάλλουν.

Εμείς μιλάμε για ανάπτυξη μέσα από τη παραγωγική ανασυγκρότηση της Οικονομίας σε όλα τα επίπεδα και έχουμε τη πολιτική να τη πετύχουμε και έχουμε την υποχρέωση αυτή τη πολιτική να την εξελίξουμε.

Το Εθνικό νόμισμα και όχι το κατοχικό νόμισμα που ετοιμάζουν να μας επιβάλουν, μαζί με τις συνοδές πολιτικές ελέγχου διακίνησης των κεφαλαίων μέσω της Εθνικοποίησης της Τράπεζας της Ελλάδος και των μεγαλύτερων ιδιωτικών τραπεζών είναι η βάση κάθε πολιτικής που θέλει την έξοδο της χώρας από τη κρίση προς όφελος του λαού και της οικονομίας της χώρας μέσα από την ανασύνταξη της παραγωγικής βάσης. Για να πάψει το κράτος να αποτελεί φέουδο της παρασιτικής ξενόδουλης ολιγαρχίας, όπως αυτό είναι σήμερα και να αναδειχθεί σε βασικό μοχλό της οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης, αφού ελεύθερα αποφασίσουμε ως λαός τι αποτελεί δημόσιο και κοινωνικό αγαθό που εμπίπτει στη δημόσια σφαίρα και τι μπορεί να αποτελεί ατομικό δικαίωμα και έκφραση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και επιχειρηματικότητας. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή, ας μη γελιόμαστε και οι μεσοβέζικες λύσεις που ακούγονται δεξιά και αριστερά, απλά θα παρατείνουν το πρόβλημα, ή και θα το επιδεινώσουν προσφέροντας ακόμα μεγαλύτερες ευκαιρίες στους επιβήτορες της πατρίδας και του λαού. 

Προφανώς για να ακολουθήσουμε μια τέτοια πολιτική δεν μπορούμε παρά να σπάσουμε τη συνέχεια του κράτους. Δεν μπορούμε παρά να προχωρήσουμε άμεσα στη παραδειγματική τιμωρία των ενόχων για τη σημερινή κατάντια της χώρας και να επιβάλλουμε να καθίσουν στο εδώλιο τα φυσικά πρόσωπα είτε πολιτικά, είτε εκπρόσωποι νομικών προσώπων (κομμάτων και επιχειρηματικών κυκλωμάτων), που συμμετείχαν με κάθε τρόπο στη λεηλασία του δημόσιου πλούτου. Να καθίσουν στο εδώλιο οι δωσίλογοι που παρέδωσαν τη Πατρίδα στη κατοχή των ξένων δανειστών.

Τέλος, αναπόσπαστο κομμάτι αυτής της δικής μας πρότασης, ύψιστη και μοναδική πολιτική επιλογή, είναι η Κατάκτηση της πραγματικής Δημοκρατίας μέσα από την κατοχύρωση της γνήσιας Λαϊκής Κυριαρχίας και της Εθνικής Ανεξαρτησίας. Δημοκρατία πραγματική δεν μπορεί να υπάρξει με τη χώρα υπόδουλη και το λαό της εξαθλιωμένο. Δημοκρατία πραγματική δεν μπορεί να υπάρξει, χωρίς αναδιανομή πλούτου και της εξουσίας, για να γίνουν οι ανάγκες του εργαζόμενου λαού και η συμμετοχή του στην άσκηση και τον έλεγχο της εξουσίας οι πυλώνες της νέας κοινωνίας.

Η Σύνταξη νέου Δημοκρατικού Συντάγματος, με «αμεσοδημοκρατική» κατεύθυνση, με ουσιαστικοποίηση της λαϊκής συμμετοχής και κατοχύρωση της ανακλητότητας και της λογοδοσίας σε όλα τα επίπεδα είναι πλέον αδήριτη αναγκαιότητα και αυτό μπορεί να γίνει μόνο από τον ίδιο το Λαό με την εκλογή Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης.

Και όλα αυτά δεν πρέπει να μείνουν λόγια, αλλά να γίνονται καθημερινή πράξη αγώνα. Έτσι προσπαθήσαμε και έτσι προσπαθούμε να δομήσουμε το Κίνημα μας, το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο.

Σε ποιους απευθυνόμαστε όμως; Το Ε.Πα.Μ. από τη πρώτη στιγμή διακηρύσσει ότι θα συνδράμει ενεργά σε κάθε μέτωπο Αντίστασης, στην οργάνωση του Λαού σε κάθε συνοικία και χώρο δουλειάς. Και αυτό από τη πρώτη στιγμή προσπαθήσαμε να πετύχουμε, με εμφανή ήδη τα πρώτα αποτελέσματα.

Το Ε.Πα.Μ., είπαμε από την αρχή και προσπαθούμε να εφαρμόσουμε στη πράξη, είναι ανοιχτό σε κάθε δημοκράτη, πατριώτη, αγωνιστή που θέλει να παλέψει για τους ίδιους σκοπούς ανεξάρτητα της όποιας μέχρι τώρα πολιτικής ή κομματικής του προέλευσης, ή τοποθέτησης σε παραδοσιακά Δεξιά, Κεντρώα, ή Αριστερά σχήματα που αδυνατούν να ανταποκριθούν στο ελάχιστο στις σύγχρονες προκλήσεις. Δεσμεύεται επίσης και θα είναι απόλυτη αυτή η δέσμευση με επιβεβαίωση και από αυτό το 1ο μας Συνέδριο, ότι δεν πρόκειται να εγκαταλείψει τον Αγώνα μέχρι την επίτευξη του συνόλου των στόχων του, συνεπώς ο αποδέκτης της δικής μας πρόσκλησης είναι το σύνολο του καθημαζόμενου σήμερα ελληνικού λαού. Όλοι οι Έλληνες, εκτός εκείνων που έχουν από καιρό ταυτίσει τα συμφέροντά τους με το καθεστώς και το υπηρετούν από οποιαδήποτε θέση, είτε της πολιτικής, είτε της δήθεν επιχειρηματικότητας, είτε της δημοσιογραφίας, ή ακόμα και της λεγόμενης ακαδημαϊκής κοινότητας. Όλοι οι  Έλληνες εκτός από τα παράσιτα, που έχουν ταυτιστεί με την υπηρέτηση των ξένων νεοαποικιοκρατών ποντάροντας στη διατήρηση των μέχρι τώρα παράνομων και αντιλαϊκών προνομίων τους. 

Και αλήθεια πόσοι είναι αυτοί; Εμείς είμαστε οι πολλοί, αυτοί είναι απελπιστικά λίγοι, που βαυκαλίζονται ότι αποτελούν την ηγεσία, την ελίτ και πραγματικά φοβούνται τη δική μας δύναμη, τη δική μας ένωση, φτιάχνουν τα κάστρα τους, για να προστατευτούν, που δεν είναι άλλα από τους μηχανισμούς προπαγάνδας και καταστολής.

Άρα η απάντησή μας δεν μπορεί να είναι άλλη από Ενότητα κι Αγώνας!

Πράγματι, μόνο με την ενότητα, τη γνώση και την αποφασιστικότητά μας μπορούμε να γκρεμίσουμε τα κάστρα τους και αυτό ορκιστήκαμε να κάνουμε.

Συνεπώς, το ιδεολογικό και πολιτικό πλαίσιο του ΕΠΑΜ παραμένει στην κατεύθυνση των βασικών προταγμάτων του, όπως αυτά διαμορφώθηκαν στην ιδρυτική συνδιάσκεψη και αναλύθηκαν διεξοδικά προηγουμένως και να ανταποκριθεί σε αυτό που επειγόντως έχει ανάγκη σήμερα η κοινωνία, δηλαδή  ένα λαϊκό μέτωπο. Ο λαός δεν έχει ανάγκη  ένα ακόμη κόμμα, ούτε ένα «μέτωπο» κορυφής με εκλογικό προσανατολισμό, αλλά μια πολιτική δύναμη ικανή να συσπειρώνει τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα στην καθημερινή πάλη για την επιβίωση, δημιουργώντας ταυτόχρονα τις αναγκαίες προϋποθέσεις για την άμεση ανατροπή του κυρίαρχου πολιτικού συστήματος, αυτό που όλο και μεγαλύτερο ποσοστό του κόσμου αποκαλεί πλέον ανοικτά “καθεστώς”. Και για να το κάνει αυτό θα πρέπει  να απευθύνεται κύρια στον ίδιο το λαό και να εκφράζει την ευρύτερη δυνατή κοινωνικοπολιτική συμμαχία, δίχως αυτοδιορισμένους ηγέτες, δίχως αυθεντίες μεσσιανικών χαρακτηριστικών, χωρίς κρυφές συμφωνίες κορυφής που πάντα εξυπηρετούν προσωπικές φιλοδοξίες και μικροκομματικά συμφέροντα, αλλά και δίχως προαπαιτήσεις και προϋποθέσεις άλλες εκτός από τη  συστράτευση σε ρεαλιστικούς  άμεσους κοινούς στόχους που στο σύνολό τους συνθέτουν την πολιτική πρόταση της ανατροπής.

Η πολιτική παρουσία του ΕΠΑΜ επικεντρώθηκε γύρω από τρείς βασικούς άξονες:

α) Συστράτευση όλων όσων επιθυμούν ανατροπή του πολιτικού συστήματος ανεξάρτητα από ιδεολογικές και άλλες διαχωριστικές γραμμές.  Το ΕΠΑΜ  δεν είναι κόμμα με την παραδοσιακή έννοια του όρου διότι δεν έχει ενιαία ιδεολογική ταυτότητα και ούτε η ενότητά του βασίζεται σ’ αυτήν. Κι αυτό γιατί φιλοδοξεί να εκφράσει ως Μέτωπο διαφορετικές ιδεολογικές ταυτότητες, διαφορετικές κομματικές καταγωγές και εντάξεις στη βάση των πολύ συγκεκριμένων στόχων πάλης που έχει θέσει ως θεμέλιο της ενότητάς του. Δεν αρνείται σε κανέναν την κομματική ή ιδεολογική του ταυτότητα, απλά τον καλεί να παλέψει οργανωμένα για τους κοινούς στόχους.

Στις τάξεις του ΕΠΑΜ έχουν πλέον στρατευτεί ταυτόχρονα συναγωνιστές που πιστεύουν  στην ανατροπή του καπιταλισμού και στον σοσιαλισμό μαζί με άλλους που επιθυμούν  έναν καλύτερο καπιταλισμό, ή  μια οικονομία της αγοράς με αληθινή δημοκρατία και κοινωνικές παροχές. Στους λίγους μήνες της παρουσίας μας έχουμε πετύχει αυτό που ίσως κάποτε φάνταζε ακατόρθωτο. Ο κομμουνιστής, ή αριστερός όχι μόνο να ανέχεται, αλλά να συζητά και προπαντός να δρα ισότιμα με κάποιον που προέρχεται από πιο συντηρητικούς πολιτικούς χώρους, ο παραδοσιακός κεντρώος, κεντροδεξιός ή δεξιός να διαλέγεται και να αγωνίζεται από κοινού με αριστερούς και ο χριστιανός να δέχεται στο πλάι του στον κοινό αγώνα τον άθεο. Στο μέτωπό μας είναι απολύτως σεβαστές οι ριζικά διαφορετικές ιδεολογικοπολιτικές αντιλήψεις, μάθαμε να βάζουμε στην άκρη τις διαφορές μας προκειμένου να πετύχουμε τους κοινούς στόχους, έχουμε ήδη  υπερβεί τις αγκυλώσεις της όποιας ιδεολογικής καθαρότητας και  οικοδομούμε εκείνη την αναγκαία λαϊκή ενότητα που δεν θα επιτρέψει το ξεπούλημα της χώρας και του λαού της. 

β) Την αντίληψη ότι η λαϊκή κυριαρχία είναι άρρηκτα δεμένη με την εθνική κυριαρχία. Ο ξεσηκωμός του λαού ξεκινά πάντα από την διεκδίκηση της χώρας του. Ο λαός  διεκδικεί την δημοκρατία στον τόπο του που δεν νοείται χωρίς λαϊκή κυριαρχία και  εθνική ανεξαρτησία. Μόνο ελεύθεροι και κυρίαρχοι λαοί μπορούν να υπερβούν τις εχθρότητες ανάμεσα σε έθνη και κράτη, να αδελφωθούν μεταξύ τους στη βάση του αμοιβαίου οφέλους και να φέρουν τις μεγάλες αλλαγές. Είναι για μας προφανές ότι οι διεθνείς μηχανισμοί της παγκόσμιας διακυβέρνησης (όπως είναι η ΕΕ και το ΔΝΤ) δεν αποσκοπούν στην διεθνοποίηση αλλά στην υποδούλωση ολόκληρων λαών, στην υποτέλεια και σε σύγχρονη δουλοπαροικία. Για εμάς είναι ξεκάθαρο ότι ο πατριωτισμός δεν ταυτίζεται με τον εθνικισμό (δηλαδή την ανωτερότητα ενός έθνους έναντι των άλλων) αλλά με την πάλη για εθνική ανεξαρτησία μέσα από την οποία πραγματώνεται η εξυπηρέτηση των κοινωνικών και ταξικών συμφερόντων του εργάτη, του αγρότη, του μικρού και μεσαίου επαγγελματία αλλά και του συνταξιούχου και του ανέργου, των οποίων οι κατακτήσεις δεκαετιών συντρίβονται κάτω από την μπότα της δικτατορίας του διεθνούς χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου και των ντόπιων υποτακτικών του.

γ) Οργάνωση στη βάση και στις γειτονιές.  Όλα τα μέλη του ΕΠΑΜ  συμβάλουν στη δημιουργία τοπικών πυρήνων και  συμμετέχουν ενεργά σ’ αυτούς. Οι πυρήνες είναι η κυρίαρχη μορφή οργάνωσης του Μετώπου, συγκροτούνται  στην βάση της αυτοοργάνωσης και λειτουργούν  με όρους άμεσης δημοκρατίας. Βασικός σκοπός τους είναι να αποκτήσουν βαθιές ρίζες στην κοινωνία της περιοχής τους, να γίνουν μοχλός συσπείρωσης πλατύτερων δυνάμεων του λαού, εμψυχωτές και πρωτεργάτες στον αγώνα για την επιβίωση και το γκρέμισμα του καθεστώτος υποτέλειας. Η συνοχή τους κατακτιέται από την κοινή τους δράση στο τόπο που κατοικούν, εργάζονται ή σπουδάζουν, όχι μόνο στην βάση της πολιτικής συμφωνίας ανάμεσα στα μέλη τους, αλλά και στη επιδίωξη των κοινών στόχων τους και στην αντιμετώπιση των κοινών προβλημάτων.

Όσον αφορά στη πολιτική των συμμαχιών και το πολιτικό περιβάλλον μέσα στο οποίο καλείται να δράσει το ΕΠΑΜ, παρατηρούμε τα εξής:

Τα πολιτικά κινήματα και κόμματα μπορούν να ταξινομηθούν σε τρείς κατηγορίες:

α) Τα καθαρά μνημονιακά – καθεστωτικά κόμματα. Στην κατηγορία αυτή εντάσσονται το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και η ΔΗΣΥ και άλλα νεοφιλελεύθερα πολιτικά μορφώματα, τύπου «ΔΡΑΣΗΣ», ή «ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΞΑΝΑ», που ενώ αμφισβητούν το πολιτικό σύστημα, θεωρούν τα μνημόνια ως τη μόνη σωτηρία για τη χώρα. Είναι προφανές ότι λειτουργούν ως απλοί εκτελεστές των εντολών του  διεθνούς πολιτικού καταστημένου και του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος με αντάλλαγμα την πολιτική επιβίωση των κομματικών στελεχών τους. Είναι τελείως αποκομμένα από την λαϊκή βάση, όχι γιατί δεν αντιλαμβάνονται το σφυγμό της κοινωνίας αλλά γιατί συνειδητά έχουν επιλέξει την τυφλή υπακοή στην ΕΕ και το ΔΝΤ ως μόνο μέσο αναρρίχησής τους στην εξουσία και κατά συνέπεια της διάσωσης του σημερινού πολιτικού καθεστώτος. Χρησιμοποιούν ως πειθώ την προπαγάνδα των ΜΜΕ που ταυτόχρονα εξυπηρετούν συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα και έχουν ως βάση παραμονής τους στην εξουσία την βίαιη αστυνομική καταστολή, την οικονομική τρομοκρατία, την νομιμοφάνεια που τους παρέχουν οι νόμοι που συνειδητά ψηφίστηκαν κομμένοι και ραμμένοι στα μέτρα τους τα προηγούμενα χρόνια, καθώς και τους ληστρικούς εκλογικούς νόμους. Η πολιτική τους πρόταση εξαντλείται στην συνέχιση της ακολουθούμενης οικονομικής  εξαθλίωσης του λαού και  ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας, προβάλλοντας  την αναγκαιότητα της παραμονής στην ευρωπαϊκή οικογένεια και στην ευρωζώνη ως υπέρτατα, αυτονόητα και αδιαπραγμάτευτα προτάγματα.

Στα καθεστωτικά κόμματα εντάσσεται και το μόρφωμα του ΛΑΟΣ. Η φαιδρότητα όμως και η επικίνδυνη ανακολουθία της πολιτικής του γραμμής, των στελεχών  και του αρχηγού του δεν αφήνουν περιθώρια για σοβαρή κριτική. Είναι προφανές ότι η πολιτική του διαδρομή φθάνει στο τέλος της αφήνοντας πίσω της μόνο παλινωδίες, αστειότητες και ανεκπλήρωτες προσωπικές φιλοδοξίες των μελών του, στρώνοντας όμως δυστυχώς τον δρόμο για άνοδο της επιρροής ακραίων φασιστικών  μορφωμάτων τύπου ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ με πολύ επικίνδυνες αντιλήψεις και πρακτικές.

β) Τα κόμματα που εμφανίζονται ως αντιμνημονιακά αλλά στην πραγματικότητα έχουν τις ίδιες επιδιώξεις με αυτά της προηγούμενης κατηγορίας.

Στην κατηγορία αυτή ανήκει  η ΔΗΜΑΡ, που δημιουργήθηκε για να χρησιμοποιηθεί ως ανάχωμα στην μετατόπιση πολλών παραδοσιακών υποστηρικτών του κεντροαριστερού χώρου προς πιο ριζοσπαστικές λύσεις. Το οξύμωρο των δηλώσεων των στελεχών του – όχι στα μνημόνια, ναι στην συνέχεια του κράτους, δεν ψηφίζουμε τις δανειακές συμβάσεις αλλά θα τηρήσουμε τις υπογραφές του κράτους (δηλαδή των δοσίλογων) – είναι ενδεικτικές του ρόλου που θα διαδραματίσει το εν λόγω κόμμα σε μελλοντικές πολιτικές ανακατατάξεις χαρίζοντάς του επαξίως τον τίτλο του γενόσημου κόμματος που θα στηρίξει απόλυτα τις επιλογές των ξένων επικυρίαρχων και του ντόπιου κατεστημένου.

Οι ΑΝΕΞΑΤΡΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ επίσης, δεν έχουν παρουσιάσει ακόμη πλήρως τις προτάσεις τους. Όμως η εμμονή τους στην αναγνώριση δημόσιου χρέους ύψους 110 δις € (δηλαδή δύο φορές τα ετήσια έσοδα της χώρας) οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην «επαναδιαπραγμάτευση». Η αρνητική στάση τους απέναντι στο δημόσιο γενικά και η στήριξη της αναπτυξιακής τους πρότασης σχεδόν αποκλειστικά στον ιδιωτικό τομέα, δείχνει ότι, παρά τις πατριωτικές κορώνες, θέλουν τη συνέχιση της ίδιας πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων και των «κινήτρων» προς τους μεγάλους επιχειρηματίες, που ακολουθήθηκε ως τα τώρα και οδήγησε τη χώρα και το λαό στην καταστροφή. Η με επιμονή καλλιέργεια και προώθηση των θέσεων και προταγμάτων μας βρίσκει ευήκοα ώτα στους οπαδούς τους. Η όποια κριτική μας δεν πρέπει να υψώνει τείχη, αλλά να διευκολύνει τη λαϊκή ενότητα στη βάση.  

γ) Τα καθεστωτικά αντιμνημονιακά κόμματα.

Αναφερόμαστε κυρίως στο ΚΚΕ, και στον ΣΥΡΙΖΑ.

Το ΚΚΕ είναι τελείως αρνητικό σε οποιαδήποτε συνεργασία προβάλλοντας ως επιχείρημα την ιδεολογική καθαρότητα, η οποία εκφράζεται μέσα από την απαραίτητη προϋπόθεση (αλλά και μοναδική λύση) της ανατροπής του καπιταλιστικού συστήματος. Όποια άλλη λύση δεν βασίζεται στο γκρέμισμα του καπιταλισμού θεωρείται μεσοβέζικη αν όχι υπονομευτική των λαϊκών αγώνων, διότι λέει «καλλιεργεί ψευδαισθήσεις» και «αποπροσανατολίζει» το λαϊκό κίνημα. Ταυτόχρονα αρνείται ότι η χώρα είναι «υπό κατοχή» και ανοίγει μέτωπο απέναντι σε όσους ισχυρίζονται το αντίθετο, με βασικό επιχείρημα ότι η άρχουσα τάξη της χώρας μας και τα κόμματά της συναποφασίζουν, συνυπογράφουν και συνεργάζονται στην εφαρμοζόμενη πολιτική.

Εν ολίγοις για το ΚΚΕ η ζωή δεν έχει νόημα και αξία στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος. Με τον προσχηματικό αυτό «δογματισμό», η ηγετική του ομάδα από τη μια διατηρεί τη «ριζοσπαστικότητα» του λόγου της, ενώ από την άλλη στέκει εμπόδιο στη λαϊκή ενότητα που είναι απαραίτητη για να συντριβεί το καθεστώς. Ζητάει απ’ όλους όσους αντιστέκονται να εγκαταλείψουν τις όποιες θέσεις ή πεποιθήσεις τους και να μπουν πίσω από τα λάβαρα των μετωπικών παραρτημάτων του ΚΚΕ, όπως το ΠΑΜΕ, το ΜΑΣ, η ΠΑΣΥ κ.λπ.

Η εκλογική βάση του ΚΚΕ, ακόμα και οργανωμένες δυνάμεις του στις γειτονιές και στους τόπους δουλειάς, δεν ασπάζονται κατ' ανάγκην τα παραπάνω, πιέζονται, κατανοούν, ή διεμβολίζονται από τη δική μας δράση, η οποία σε κάθε περίπτωση πρέπει να καταργεί τις διαχωριστικές γραμμές που προσπαθεί να υψώσει η ηγεσία του ΚΚΕ. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ, έχοντας να συμβιβάσει τις διάφορες τάσεις που ευδοκιμούν στις τάξεις του, αλλά και μία ουσιαστικά δογματική προσήλωση στην ιδέα της λεγόμενης Ευρώπης των λαών αλλά και της ευρωζώνης, δεν έχει καταφέρει μέχρι στιγμής να προτείνει πρόταση διεξόδου από την κρίση και περιορίζεται σε στείρα αντιμνημονιακή ρητορεία. Από την άρνηση παραδοχής της κρίσης, πέρασε σε γενικόλογες προτάσεις για επιθετική επαναδιαπραγμάτευση του χρέους, για να καταλήξει στην τριετή αναστολή πληρωμών, μέχρι να έρθει στο προσκήνιο η νέα πρόταση πυροτέχνημα που θα βασίζεται προφανώς στις εκλογικές ανάγκες της στιγμής. Η άρνηση αναγνώρισης και πληρωμής του χρέους, ή η κατάργηση των δανειακών συμβάσεων, είναι terra incognita για την ηγετική του ομάδα. Η εμμονή του στην παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη καθιστά την ηγεσία του δύναμη στήριξης του καθεστώτος. Ουσιαστικά αρνείται το σχηματισμό μετώπου ανατροπής και έχει στραμμένη την προσοχή του στην αύξηση των εκλογικών του ποσοστών, ψαρεύοντας σε θολά νερά και χαϊδεύοντας αυτιά. Κι εδώ πρέπει να αποφύγουμε να υψωθούν διαχωριστικές γραμμές με τον κόσμο του, να επιδιώκουμε να αναπτύσσονται κοινές δράσεις στις γειτονιές, στους χώρους δουλειάς κ.λ.π.

δ) Τα αντικαθεστωτικά αντιμνημονιακά κινήματα.

Είναι όσοι με μικρότερη ή μεγαλύτερη συνέπεια, «δεξιόστροφα» ή «αριστερόστροφα» αγωνίζονται για την κατάργηση των μνημονίων και την ανατροπή του καθεστώτος. Σ΄ αυτά περιλαμβάνεται βέβαια και το ΕΠΑΜ. Εδώ μπορεί να επικεντρώσει ουσιαστικά τις προσπάθειές του, έτσι ώστε οι αντικαθεστωτικές δυνάμεις να ξεπεράσουν τις όποιες γραφειοκρατικές, ιδεολογικές ή προσωπικές τους αγκυλώσεις, που τις κρατούν μέχρι σήμερα στο πολιτικό περιθώριο. 

Το άθροισμα των δυνάμεων αυτών μπορεί να γίνει μια υπολογίσιμη δύναμη διεμβολισμού του πολιτικού συστήματος και να δώσει νέα ώθηση στη συνεργασία ευρύτερων αντιμνημονιακών δυνάμεων.

Αλλά από την άλλη πλευρά, υπάρχει και μια άλλη παράμετρος που διαμορφώνει για το Μέτωπό μας μια διαχωριστική γραμμή απολύτως απαράβατη. Η παράμετρος που διαφοροποιεί αποφασιστικά και θέτει απέναντι από τη μία τους πραγματικούς δημοκράτες και πατριώτες και από την άλλη πλευρά, τη νεοναζιστική ακροδεξιά, που καθοδηγούμενη από μίσθαρνα όργανα ξένων πρεσβειών, χρησιμοποιεί τις ευαισθησίες του ελληνικού λαού απέναντι στα εθνικά μας ζητήματα, τα προβλήματα που συστηματικά αντιμετωπίζουμε από γείτονες, αλλά και το μεταναστευτικό πρόβλημα, για να παρασύρει την ελληνική κοινωνία και κυρίως τη νεολαία σε δρόμους άκρως επικίνδυνους και διχαστικούς. Καμία σχέση λοιπόν και μέτωπο απέναντι σ’ αυτούς τους επιτήδειους δήθεν πατριώτες του Λ.Α.Ο.Σ. και της Χρυσής Αυγής, που υπάρχουν και χρηματοδοτούνται ακριβώς για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα των ξένων εντολέων τους, οι οποίοι μέσω της γνωστής συνταγής του διαίρει και βασίλευε υποδαυλίζουν χυδαίους αλυτρωτισμούς και το ρατσισμό, με εθνικιστικές και ρατσιστικές κραυγές, προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα γεωπολιτικά και οικονομικά τους συμφέροντα στη περιοχή. Αυτούς που λειτούργησαν και λειτουργούν ως προβοκάτορες και συνεργάτες των μηχανισμών καταστολής, τους εθελοντές προστάτες του καθεστώτος της κατοχής, όσο κι αν ομνύουν στο αντίθετο.

Το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο καλείται να αντιμετωπίσει το κενό που δημιουργείται γύρω από τα ζητήματα αυτά, από τη μια από τα καθεστωτικά κόμματα με τις κοσμοπολίτικες επιδιώξεις και τις μικροπολιτικές επιλογές τους και από την άλλη από τη μυωπική αντίληψη της Αριστεράς. Το κενό αυτό ή θα το καλύψει ο Δημοκράτης Λαός, ή ο φασισμός, οδηγώντας τη κοινωνία σε κατακερματισμό, με την επικράτηση φοβικών συνδρόμων και αδιέξοδων αντιλήψεων, οικοδομώντας στρατόπεδα συγκέντρωσης για εξαθλιωμένους μετανάστες σήμερα και για εξαθλιωμένους αντικαθεστωτικούς έλληνες αύριο, οδηγώντας έτσι τη Κοινωνία στον εκφασισμό και σε ένα χωρίς προηγούμενο κοινωνικό εμφύλιο προς όφελος του καθεστώτος.  

Σε σχέση με το κρατικό μόρφωμα των Σκοπίων, καμιά αναγνώριση της αποικιοκρατίας και των συνόρων που επέβαλαν οι επεμβατικοί πόλεμοι των ευρωαντλαντικών ιμπεριαλιστών. Το ζήτημα της ονομασίας δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί έξω από αυτό το πλαίσιο αναδιανομής αγορών, ενεργειακών φιλέτων, επαναχάραξης συνόρων και καθιέρωσης ζωνών περιορισμένης εθνικής κυριαρχίας. Η θέση μας απλή και καθαρή: Καμία αναγνώριση κάτω από οποιοδήποτε όνομα στα κρατικά μορφώματα του ιμπεριαλισμού. Μόνο ανεξάρτητα και δημοκρατικά έθνη, ή λαοί μπορούν να αναπτύσσουν ειλικρινείς σχέσεις καλής γειτονίας στη βάση του αμοιβαίου οφέλους και της ισονομίας. 

Αλλά και οι θέσεις μας απέναντι στο μεταναστευτικό πηγάζουν από την μόνη πραγματικότητα που αναγνωρίζουμε, δηλαδή χωρίς περιττούς συναισθηματισμούς και εθνικιστικές, ή ρατσιστικές αντιλήψεις περί υπεροχής της φυλής μας έναντι άλλων, θεωρούμε ότι οι μόνοι που απολαμβάνουν τα αγαθά των ανοικτών συνόρων είναι οι τραπεζίτες, οι μαφιόζοι και εν γένει το μεγάλο κεφάλαιο. Οι εργάτες συνήθως διακινούνται με όρους δουλεμπορίου και απίστευτης εκμετάλλευσης και οι μετανάστες χρησιμοποιούνται για να διαλύουν τις εργασιακές σχέσεις στις χώρες προορισμού και δύσκολα ενσωματώνονται στις κοινωνίες υποδοχής. Προφανώς και δεν έχουμε τίποτε με τους ανθρώπους, ανεξάρτητα καταγωγής, χρώματος κτλ., αλλά δεν μπορούμε να ανεχθούμε στο όνομα ενός κακώς εννοούμενου διεθνισμού, ή της παγκοσμιοποίησης, της πολυπολιτισμικότητας και κάθε άλλου φληναφήματος που οι επιτήδειοι καθεστωτικοί μας σερβίρουν, την «ελεύθερη» διακίνηση ανθρώπων και τη καταρράκωση κάθε ανθρώπινης αξιοπρέπειας, μόνο και μόνο για να εξασφαλίζουν φτηνά εργατικά χέρια οι πλούσιοι και οι επικυρίαρχοι που έβαλαν βαθειά στο χέρι τη χώρα μας. Δεν θα φερθούμε στους ανθρώπους αυτούς διαφορετικά από όσο ευελπιστούμε και επιθυμούμε να φερθούν οι γηγενείς άλλων χωρών στους έλληνες μετανάστες κι ενδεχομένως αργότερα λαθρομετανάστες.

Οι άνθρωποι αυτοί, οι μετανάστες, θα πρέπει να διευκολυνθούν να επιστρέψουν και να μείνουν στις πατρίδες τους, ή όπου αλλού επιθυμούν, να αγωνιστούν για τα δικαιώματά τους και για καλυτέρευση των όρων της ζωής τους και εμείς, να τους βοηθήσουμε με κάθε πρόσφορο τρόπο. Το να έρχονται εδώ και να επαιτούν, δεχόμενοι να δουλεύουν σε άθλιες συνθήκες για ένα ξεροκόμματο, δεν είναι αποδεκτή λύση από τη πλευρά μας, γιατί το μόνο αποτέλεσμα που θα έχει είναι η αποσάθρωση του κοινωνικού ιστού την οποία και βιώνουμε σήμερα. Σε κάθε περίπτωση, η αποδόμηση του εργατικού δικαίου, η κατάργηση της προστασίας της εργασίας, η νομιμοποίηση της εργοδοτικής ανομίας βαδίζουν χέρι - χέρι τόσο με τα ανοικτά σύνορα, όσο και με το κυνηγητό των λαθρομεταναστών.

Όταν ο Λαός ανατρέψει το φαύλο καθεστώς και επαναφέρει τη Δημοκρατία στη χώρα, η καταγγελία των συνθηκών του Δουβλίνου, που έφεραν την Ελλάδα στη κατάσταση σκουπιδότοπου ανθρώπινων ψυχών, θα πρέπει να είναι από τις πρώτες ενέργειες. Ο αυστηρός έλεγχος των συνόρων επίσης. Άλλωστε ένα εθνικό νόμισμα και σε πρώτη φάση τουλάχιστον, μη ανταλλάξιμο, δεν είναι ελκτικός παράγοντας διαμονής σε μια ξένη χώρα όταν η οικογένεια κάποιου περιμένει να διατραφεί πίσω στη πατρίδα. Οι ήδη διαβιούντες εδώ, θα πρέπει να διευκολυνθούν στην οικιοθελή αποχώρησή τους από τη χώρα, λαμβάνοντας πάντα υπ’ όψη και την ανθρωπιστική πλευρά του ζητήματος. Σε κάθε περίπτωση, όσοι συνδέουν το μέλλον τους και τη προοπτική τους με το μέλλον και τη προοπτική αυτής εδώ της χώρας έχουν δουλειά να κάνουν και να προσφέρουν σε μια ελεύθερη και δημοκρατική Ελλάδα, εργαζόμενοι ως ελεύθεροι άνθρωποι με πλήρη δικαιώματα και υποχρεώσεις.

Αυτούς τους στόχους όπως τους περιγράψαμε παραπάνω προσπαθούμε από τη πρώτη στιγμή να υπηρετήσουμε και αυτή τη πολιτική να εφαρμόσουμε με κάθε πρόσφορο τρόπο.

Συναγωνίστριες και συναγωνιστές, πέρασαν σχεδόν εννιά μήνες από την Ιδρυτική μας Συνδιάσκεψη, όλο αυτό το διάστημα έγιναν τόσο πολύ λίγα για αυτό που χρειάζονταν να γίνει, και η κριτική και η αυτοκριτική εδώ δεν μπορεί παρά να είναι αμείλικτη, αλλά ταυτόχρονα έγιναν και τόσα πολλά για τις μικρές αρχικά δυνάμεις μας, που μόνο ως άθλος μπορεί να χαρακτηριστεί, όσο κι αν αυτά τα δύο στοιχεία φαντάζουν τόσο αντιφατικά μεταξύ τους.

Παρ’ όλα αυτά στο καθαρά πολιτικό πεδίο, συστηματικά προσπαθήσαμε να βρισκόμαστε στις εξελίξεις και στο μέτρο του δυνατού να δημιουργήσουμε εμείς τέτοια γεγονότα που θα μπορούσαν να επηρεάσουν αυτές τις εξελίξεις.

Ήμασταν οι πρώτοι και ίσως οι μοναδικοί που αποδεχτήκαμε τη πρόκληση του Δημοψηφίσματος, που στο πανικό του πρότεινε ο Παπανδρέου μετά το λαϊκό ξεσηκωμό της 28ης Οκτωβρίου.

Θεωρήσαμε και θεωρούμε ότι μόνο ο Ελληνικός Λαός έχει το δικαίωμα και μπορεί να πάρει αποφάσεις αυτού του μεγέθους, όπως είναι οι δανειακές συμβάσεις και τα μνημόνια, που θα καθορίσουν τη πορεία της χώρας για πολλές δεκαετίες.

Είμαστε οι μόνοι που θέσαμε το δάκτυλο επί τον τύπο των ήλων, προτείνοντας ακριβώς το δίλημμα που εκβιαστικά τελικά μας έθεσαν οι Μερκοζί, δηλαδή παραμονή στην ευρωζώνη, ή την έξοδο από το ευρώ και αυτόνομη πορεία και να πάρει ο λαός τις δικές του ευθύνες για να καταστεί επιτέλους κυρίαρχος στο τόπο του.

Στη λογική αυτή και παρά την ακύρωση του Δημοψηφίσματος και τις εξελίξεις που ακολούθησαν, προχωρήσαμε σε ένα κάλεσμα προκειμένου να δημιουργηθεί το Μέτωπο του Όχι.

Το Μέτωπο του Όχι είχε σαν σκοπό να διεκδικήσει τη διεξαγωγή του Δημοψηφίσματος και να αρνηθεί τα μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις. Υπήρξε κατ’ αρχήν ανταπόκριση από διάφορες μικρές αντιμνημονιακές δυνάμεις και κινήματα, αλλά δυστυχώς οι μεγάλες δυνάμεις του χώρου που θα μπορούσαν να δώσουν μαζική υπόσταση στη κίνηση, όπως το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ απαξίωσαν και να μας απαντήσουν ακόμη.

Παρ’ όλα αυτά εμείς συνεχίσαμε τη πορεία αυτή, για να καλλιεργηθεί το έδαφος της δημιουργίας μιας κοινής πλατφόρμας κοινής δράσης, επάνω σε μια ελάχιστη κοινή συμφωνία για τα αυτονόητα, δηλαδή τη καταγγελία των δανειακών συμβάσεων και όλων των δεσμεύσεων που ανέλαβε η χώρα από την υπογραφή του πρώτου μνημονίου μέχρι σήμερα και δέσμευση, ότι όλα αυτά ο Λαός θα τα καταργήσει και οι ξένοι που θα τολμήσουν να έλθουν για να βάλουν χέρι στη περιουσία του, είτε αυτή είναι δημόσια, είτε ιδιωτική, απλά θα χάσουν τα λεφτά τους.

Για το λόγο αυτό απευθυνθήκαμε με επιστολές σε όλους τους λεγόμενους αντιμνημονιακούς φορείς, από τα κόμματα της παραδοσιακής Αριστεράς, έως τη λαϊκής λεγόμενης δεξιάς και τα διάφορα κινήματα που ξεπήδησαν από τις πλατείες το περασμένο καλοκαίρι. Η κίνηση αυτή δημοσιοποιήθηκε κατόπιν με τη μορφή ανοικτής επιστολής.

Μέχρι σήμερα έχουμε την άρνηση του ΚΚΕ, την αδιαφορία άλλων όπως ο ΣΥΡΙΖΑ και την αποδοχή της πρότασης μας από μικρότερα κινήματα. Συνεχίζουμε όμως τη προσπάθεια, ανταποκρινόμενοι στη βούληση της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού για ενότητα όλων των δυνάμεων απέναντι στο μαύρο μνημονιακό μέτωπο.

Στη βάση αυτή μιας ελάχιστης κοινής συμφωνίας καταγγελίας των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων, προτείναμε επίσης να υπάρξει, αν θα γινόταν κατορθωτό μια συσπείρωση δυνάμεων, ένα μεγαλύτερο Μέτωπο καθόδου στην επικείμενη εκλογική αναμέτρηση, όπου από κοινού να μπορέσουμε να δώσουμε ένα συντριπτικό χτύπημα στο διεφθαρμένο πολιτικό κατεστημένο, τα κριτήρια και τις προϋποθέσεις της οποίας καθόδου στην εκλογική μάχη καλούμαστε εδώ σ’ αυτό το πρώτο Συνέδριό μας να συζητήσουμε και να λάβουμε οριστικές αποφάσεις.

Παρ’ όλες αυτές τις συστηματικές μας προσπάθειες, με τα λάθη, τις αδυναμίες μας, τα μεγάλα οργανωτικά μας προβλήματα κάποιες φορές και τις διαφωνίες μας, δεν μπορούμε παρά να αναγνωρίσουμε, ότι ήμασταν και εξακολουθούμε να είμαστε ο εν δυνάμει μεγάλος κίνδυνος για τις καθεστωτικές δυνάμεις. Παρά το μικρό μας μέγεθος, όλοι αναφέρονται σε εμάς, προσπαθούν να αντικρούσουν τις προτάσεις μας, ακόμα και να τις γελοιοποιήσουν με αφορισμούς, ή με άμετρη καταστροφολογία,  χωρίς όμως να μας ονοματίζουν, δεν τολμούν να πούνε το όνομά μας, κάτι σαν να είμαστε ένα φάντασμα που πλανάται πάνω από τη χώρα, το φάντασμα που παίζει με τα σπίρτα και τους πυρσούς κατά το κ. Βενιζέλο. Πράγματι, δεν παίζουμε, αλλά ετοιμαζόμαστε να βάλουμε μπουρλότο, όχι όμως στη χώρα, πρόλαβαν άλλοι, αλλά σ’ αυτούς και στο διεφθαρμένο, σάπιο, εθελόδουλο καθεστώς ξένης κατοχής που μας επέβαλαν. Και θα το κάνουμε, ας μην τρέφουν αυταπάτες! Και θα σβήσουμε τη φωτιά που αυτοί έβαλαν στη πατρίδα. Όλοι μας, άνδρες, γυναίκες, γέροι και νεολαίοι, μια γροθιά, όλοι οι απλοί Έλληνες θα σώσουμε τη χώρα. Ο Ελληνικός Λαός είναι ο Σωτήρας, όχι αυτοί. Αυτοί είναι οι πυρομανείς καταστροφείς μας.

Ξεκινήσαμε τον Ιούλιο του 2011, μέσα σε απολύτως αντίξοες συνθήκες με ψηφισμένα ήδη το πρώτο Μνημόνιο και το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, αμέσως μετά τις μεγαλειώδεις εκδηλώσεις του λαού στους δρόμους, στις πλατείες και τις λαϊκές συνελεύσεις, έχοντας εισπράξει το πρώτο κύμα βίαιης καταστολής από τις δυνάμεις της εξουσίας που συνειδητοποίησε ότι το κίνημα των πλατειών δεν αποτελούσε απλά ένα κίνημα διαμαρτυρίας, αλλά αν αφηνόταν να εξελιχθεί, θα αποκτούσε σύντομα χαρακτηριστικά οργανωμένης πάλης και αντίδρασης ενός ολόκληρου λαού που διεκδικεί το Δικαίωμα στην αυθυπαρξία του.

Αναλάβαμε λοιπόν εμείς τα  ιδρυτικά μέλη που παρέστησαν στη πρώτη και Ιδρυτική μας συνδιάσκεψη και τα προσωρινά κεντρικά συντονιστικά όργανα του ΕΠΑΜ, το καθήκον αυτό, να μετατρέψουμε δηλαδή τη χύμα διαμαρτυρία των πλατειών σε μια συγκροτημένη πάλη σε κάθε γειτονιά, σε κάθε πόλη, αγκαλιάζοντας το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας με βάση τα ξεκάθαρα προτάγματα μας, που φαίνεται ότι γίνεται ο κοινός τόπος όλων των αντιμνημονιακών δυνάμεων του λαού, ή τουλάχιστον ενός μεγάλου μέρους του.

Στρέψαμε λοιπόν όλη μας τη προσπάθεια στο να δημιουργηθούν τοπικές οργανώσεις παντού, δηλαδή οι πυρήνες, όπως τις αποκαλέσαμε, με μέλη και φίλους του ΕΠΑΜ, για να φέρουμε κατ’ αρχή σε επαφή και γνωριμία τους ανθρώπους μεταξύ τους, να μιλήσουν, να σκεφτούν μαζί, να δράσουν να σπάσουν το φόβο τους, να διαλύσουν τις αμφιβολίες τους, να βοηθήσουν ο ένας τον άλλον να ξαναβρούν τον εαυτό τους, να αποκτήσουν ξανά εμπιστοσύνη σ’ αυτόν, μαθαίνοντας και αποκτώντας γνώσεις και εμπειρία μέσα από αυτά τα πρώτα κύτταρα οργανωμένης αντίστασης και πάλης και όλοι μαζί να ενταχθούν στον αγώνα για την απελευθέρωση και την αποκατάσταση της νομιμότητας. Γιατί το πρώτο και κύριο ζητούμενο για τη χώρα είναι η αποκατάσταση της νομιμότητας και μέσα από την αποκατάσταση της και τη τιμωρία των ενόχων, θα έλθουν όλα τα υπόλοιπα ως περίπου φυσική συνέπεια.

Ξεκινήσαμε εντελώς ανοικτά, θα ισχυριζόταν κάποιος χαοτικά, χωρίς κανόνες, χωρίς στοιχειώδη κανονισμό λειτουργίας, χωρίς συγκεκριμένη οργανωτική δομή. Όλα αυτά θα έπρεπε να προκύψουν σταδιακά μέσα από τη διαδικασία της οριζόντιας αυτοοργάνωσής μας.

Αυτοοργάνωσης που όφειλε να στηρίζεται στη καλλιέργεια της εμπιστοσύνης, στη βαθιά πίστη στο κοινό σκοπό, στην αλληλεγγύη, στη πραγματική συντροφικότητα, μα πρώτα και κύρια στην αυτοπειθαρχία όλων μας. Χωρίς αυτοπειθαρχία σε ένα τέτοιο σχήμα που απορρίπτει κάθετες δομές επιβολής της οποιασδήποτε γραμμής από την όποια ηγεσία, δεν μπορεί να υπάρξει συντονισμός και αποτέλεσμα.

Δεν ήταν πάντα εύκολο αυτό. Παλιές συνήθειες, νοοτροπίες, μικροεγωισμοί, έπρεπε να σπάσουν και να ξεπεραστούν.

Από την άλλη πλευρά, πολύ λίγοι από εμάς διέθεταν εμπειρία από συλλογικές διαδικασίες και πολιτική δράση, τα λάθη λοιπόν αναπόφευκτα, πολλές φορές η ασυνεννοησία και η έλλειψη συντονισμού, αφού και οι δύο προσωρινές κεντρικές επιτροπές δεν διέθεταν πάντα τα απαραίτητα εργαλεία, ενώ τα μέλη μας περίμεναν ένα πιο σφικτό και καθοδηγητικό ρόλο από τη πλευρά μας, οδήγησαν σε μικρότερες ή μεγαλύτερες αποτυχίες, εντάσεις και απογοητεύσεις ακόμα και αποχωρήσεις. 

Επίσης, ένα κίνημα που γεννιέται μέσα από τα σπλάγχνα μιας κοινωνίας, που βγαίνοντας από τη μακαριότητα μιας προηγούμενης μακρόχρονης περιόδου επίπλαστης ευημερίας και της συστηματικής πλύσης εγκεφάλου μέσω του γνωστού «άρτον και θεάματα», βρισκόταν και εξακολουθεί ακόμα και τώρα να βρίσκεται σε κατάσταση σοκ και προδομένη επανειλημμένως από τη φυσική της ηγεσία ή αυτή που θεωρούσε ως τέτοια, δεν θα μπορούσε να αποφύγει τις αμφισβητήσεις, τη μόνιμη καχυποψία ακόμα και τη δίκη προθέσεων που έθετε τροχοπέδη στην εξέλιξη των δράσεών μας.

Η πανσπερμία απόψεων, η διαφορετική αντίληψη για το τι είναι Δημοκρατία και πολύ περισσότερο τι είναι άμεση Δημοκρατία, που είναι αλήθεια ότι όψιμα ανακαλύψαμε οι περισσότεροι και από την ανάγκη να δώσουμε μια στοιχειώδη απάντηση στο καθεστώς και την δήθεν αντιπροσωπευτική του Δημοκρατία και πως τελικά αυτή η πραγματική δημοκρατική λειτουργία κατοχυρώνεται στη πράξη, χωρίς διαμεσολαβητές και αυτόκλητους ερμηνευτές της κοινής μας βούλησης, καθώς και μέσα από τη λειτουργία μας συνολικά ως λαϊκό κίνημα, αλλά και τη λειτουργία των πυρήνων εσωτερικά, τις σχέσεις των συντονιστών με τα μέλη, όπως και τη λειτουργία των προσωρινών επιτροπών και το μέχρι που θα μπορούσε να φτάσει η δικαιοδοσία τους, δημιουργούσε καινούργιες αντιφάσεις, αφού από τη μια πλευρά όλοι ζητούσαν καθοδηγητική βοήθεια και ταυτόχρονα από την άλλη πλευρά οι ίδιοι έσπευδαν να αμφισβητήσουν κάθε πράξη, ή ενέργειά μας.

Έτσι, παράλληλα με την εξάπλωση της οργανωτικής μας προσπάθειας, θα έπρεπε να βρούμε τρόπους να αποκτήσουμε εσωτερική συνοχή, εμπιστοσύνη και κοινή αντίληψη για πολλά θέματα που ενώ φαίνονταν, τελικά αποδεικνύονταν στη πράξη ότι δεν ήσαν αυτονόητα.

Η απόφασή μας όμως ήταν σταθερή. Όλα αυτά και η συνοχή και η συναντίληψη θα έπρεπε να προκύψουν μέσα από τη πιο πλατειά συμμετοχή όλων, τη πιο ανοικτή διαδικασία και σε καμιά περίπτωση δεν θα έπρεπε και δεν θα πρέπει να αποτελούν έτοιμες συνταγές που θα επιβάλλονταν από τα πάνω από κάποιας μορφής ηγεσία, που μόνο αυτή θα μπορούσε να ερμηνεύσει αυθεντικά τη βούληση των πολλών και να την επιβάλει σε όλους.

Σε κάθε βήμα μας έπρεπε και θα πρέπει να αποδεικνύεται η βαθιά πίστη όλων μας στη πραγματική Δημοκρατία και επειδή αυτό στη πράξη δεν είναι και τόσο εύκολο, όσο ενδεχομένως πολλοί σε θεωρητικό επίπεδο πιστεύουν ότι μπορεί να επιτευχθεί, οι γενικές συνελεύσεις και οι ολομέλειες των πυρήνων έδειξαν ότι μπορούν να λειτουργήσουν ως ένα μεγάλο σχολείο δημοκρατίας για όλους μας, αλλά και το αντίθετο που σε ορισμένες περιπτώσεις συνέβη με την επικράτηση λογικών ηγεμονισμού και ηθελημένων αποκλεισμών, δεν θα πρέπει να μας αφήσει αδιάφορους.

Πιστεύουμε, ότι τελικά σε ένα μεγάλο βαθμό αυτό έγινε κατορθωτό, δηλαδή να κατοχυρώσουμε τη πραγματική δημοκρατία στο εσωτερικό μας, μολονότι πολλά πρέπει να γίνουν ακόμα.

Διαλέξαμε ένα δύσκολο δρόμο, η ευκολία θα ήταν η ύπαρξη ενός ισχυρού καθοδηγητικού οργάνου και μιας αυθεντίας, που θα καθόριζε τα πάντα και στο όνομα τις επίτευξης των κοινών σκοπών οι υπόλοιποι να εκτελούσαν αδιαμαρτύρητα και άκριτα τις εντολές. Ίσως έτσι πράγματι η αποτελεσματικότητα να ήταν μεγαλύτερη, που θα οδηγούσε όμως; Πέρα από το να καταλήξουμε σε μία από τα ίδια;

Αποδείξαμε ότι αυτούς τους οκτώ μήνες και παρά τις δυσκολίες, το πείραμα που ξεκινήσαμε μπορεί να πετύχει.

Η οργάνωση του ΕΠΑΜ εξαπλώθηκε γρήγορα σε πολλές περιοχές της χώρας. Ήδη αριθμούμε περί τους 90 πυρήνες πανελλαδικά, ενώ πυρήνες ξεπηδούν και στο εξωτερικό, στην Ευρώπη και αλλού από έλληνες που δουλεύουν ή σπουδάζουν εκεί.

Ο αριθμός των οργανωμένων μελών μας φτάνει τις 4500 περίπου, μολονότι και εξ αιτίας των οργανωτικών μας αδυναμιών δεν έγινε δυνατό να εκφραστεί στο σύνολό του κατά τη ψηφοφορία της 11ης Μαρτίου. Εγγραφές νέων μελών καταγράφονται καθημερινά, ενώ οι καταγραφές φίλων είναι πολλαπλάσιες.

Ήδη έχει αρχίσει να γίνεται δειλά - δειλά εμφανής η διείσδυση του Μετώπου στη νεολαία. Η αντίληψη του Ε.Πα.Μ. για το ευρύτερο δυνατό Μέτωπο ενάντια στις δανειακές συμβάσεις και το καθεστώς κάνει τα πρώτα βήματα και στο Συνδικαλιστικό Κίνημα, για παράδειγμα στις εκλογές του συλλόγου του Επιστημονικού προσωπικού της ΔΕΗ, το ψηφοδέλτιο όπου συμμετείχαν και μέλη του Ε.Πα.Μ. κατέλαβε τη δεύτερη θέση.  

Με δεδομένο ότι δεν υπήρχε καταστατικό λειτουργίας, ούτε συγκεκριμένη οργανωτική δομή, για τους πυρήνες και τους Τομείς και εν γένει της οργανωτικής μας διάρθρωσης, που αυτό αντανακλούσε ως ήταν φυσικό και στη λειτουργία των κεντρικών προσωρινών οργάνων και τις δυνατότητες που αυτά εξ αντικειμένου διέθεταν σε αυτή τη προσπάθεια, αφού είχαν συντονιστικό και μόνο ρόλο που μάλιστα πολλές φορές ακόμα κι αυτός αμφισβητήθηκε και σε καμία περίπτωση αυτά δεν αποτελούσαν καθοδηγητικά όργανα, μπορούμε με σιγουριά να θεωρήσουμε ότι η επιτυχία της πρώτης αυτής φάσης της προσπάθειάς μας δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητη, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ευχαριστημένοι πρέπει να εφησυχάσουμε και να επαναπαυθούμε. 

Αντίθετα μένουν πάρα πολλά να γίνουν και ελπίζουμε ότι εκμεταλλευόμενοι τη μέχρι τώρα εμπειρία, τις καινούργιες δυνατότητες που ανοίγουν με τη κατοχύρωση της νομικής μας μορφής και υπόστασης, αλλά και με την επιτυχία αυτού καθ’ αυτού του 1ου Συνεδρίου μας, οι δράσεις μας θα αποκτήσουν πολύ μεγαλύτερη δυναμική  και η επέκταση του Μετώπου σε όλη την Ελλάδα θα επιταχυνθεί. Στόχος μας, φιλόδοξος πράγματι, αλλά ρεαλιστικός συνάμα, η δημιουργία ενός μεγάλου πραγματικά πλειοψηφικού ρεύματος που στη πορεία του θα σαρώσει τα πάντα, απελευθερώνοντας τη χώρα και δίνοντας της τη θέση στο παγκόσμιο στερέωμα που πραγματικά της ανήκει. Στο χέρι μας είναι, αρκεί να το πιστέψουμε και να το προσπαθήσουμε.

Δεν προσβλέπουμε στο μικρό και περιχαρακωμένο, αλλά στο ανοικτό και το μεγάλο, το καθολικό. Και αυτό πρέπει να προσπαθήσουμε με πολύ μεγαλύτερη ένταση. Ξεκινήσαμε από το τίποτα, χωρίς στοιχειώδη μέσα και καθόλου χρήματα και κατορθώσαμε μέσα σε μόλις οκτώ μήνες να διαθέτουμε μια ισχυρή βάση εκκίνησης και να μπορούμε να πατάμε με σιγουριά στα πόδια μας, με μόνη την εθελοντική συνεισφορά των μελών μας. Τώρα ξέρουμε καλύτερα τι θέλουμε και πως να το κάνουμε. Αυτό το Συνέδριό μας θα πρέπει να μας βάλει κυριολεκτικά φτερά στα πόδια, στηριζόμενοι πάντα και αποκλειστικά στην εθελοντική συνεισφορά όλων μας και στη πίστη του δίκιου του Αγώνα μας.

Από τη πρώτη στιγμή αποφασίσαμε να μη μείνουμε μόνο στη προσέλκυση νέων μελών και τη στελέχωση των οργανώσεων, αλλά να ανοιχτούμε ευθέως και αμέσως στη κοινωνία με συμμετοχή του ΕΠΑΜ στις πολυποίκιλες δράσεις που το έτσι κι αλλιώς υπό διαμόρφωση λαϊκό κίνημα μετά το κίνημα των πλατειών πέρυσι στις αρχές του καλοκαιριού, είχε αρχίσει να πραγματοποιεί, από το κίνημα δεν πληρώνω, μέχρι τις δράσεις αντίστασης απέναντι στη φορομπηχτική πολιτική και τα χαράτσια, με αποκορύφωμα αυτές για το χαράτσι της ΔΕΗ.

Σταδιακά οι πυρήνες μας άρχισαν να σχεδιάζουν και να υλοποιούν τις δικές τους αυτόνομες δράσεις και να γίνονται αυτοί πόλος έλξης άλλων κινημάτων και πολιτών. Παράδειγμα, η συμμετοχή μας στις πρωτοβουλίες πολιτών και φορέων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, για το σπάσιμο των μεσαζόντων και τη προμήθεια γεωργικών προϊόντων στους καταναλωτές των πόλεων με φτηνές τιμές, πολύ χαμηλότερες από εκείνες του εμπορίου, αλλά πάντα ικανοποιητικές για τους παραγωγούς. Οι δράσεις αυτές βρίσκονται σε εξέλιξη και προσδοκούμε να αποκτήσουν με τη συμμετοχή μας καθολικό χαρακτήρα. 

Ξεκινήσαμε με την υποστήριξη των ομιλιών του συναγωνιστή Δημήτρη Καζάκη, που τρέχει να μεταφέρει τις θέσεις του ΕΠΑΜ από άκρο σε άκρο της επικράτειας και δια μέσου αυτών των μικρών κατ’ αρχή εκδηλώσεων, που ολοένα γίνονταν μεγαλύτερες και πιο μαζικές, να εγγράφονται καινούργια μέλη, να προσεγγίζονται καινούργιοι φίλοι του μετώπου και αυτοί να συγκροτούν καινούργιους πυρήνες, καινούργια κύτταρα οργάνωσης στη κοινωνική βάση.

Σταθμός στις μαζικές εκδηλώσεις αυτές, ήταν οι μεγάλες συγκεντρώσεις πρώτα στο ΚΥΒΕ Περιστερίου και κατόπιν στο μεγάλο Κλειστό Γυμναστήριο του Περιστερίου πέρυσι τον Οκτώβρη, όπου τουλάχιστον δυόμιση χιλιάδες κόσμου κατέκλεισαν το χώρο αποδεικνύοντας τη δυναμική που ανέπτυσσε το κίνημά μας και την απήχησή του στις λαϊκές μάζες.

Συμμετείχαμε με όλες μας τις δυνάμεις στις κινητοποιήσεις των εργαζομένων, τις απεργίες και τις συγκεντρώσεις με αυξανόμενη τη δυναμική μας παρουσία στα συλλαλητήρια, όπου τα πρώτα οργανωμένα μπλοκ του ΕΠΑΜ έκαναν την εμφάνισή τους, τόσο στην Αθήνα, όσο και σε άλλες πόλεις της χώρας.

Ορόσημο σε αυτές τις κινητοποιήσεις παντού στη χώρα με ενεργό συμμετοχή των μελών μας, υπήρξε η μεγαλειώδης αυθόρμητη λαϊκή έκρηξη της 28ης Οκτωβρίου, όπου μέσα από τη ματαίωση των παρελάσεων, τουλάχιστον όπως αυτές είχαν επίσημα σχεδιαστεί, οδήγησε σε ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις, στη πτώση ουσιαστικά της κυβέρνησης Παπανδρέου και στο «κάψιμο» της εφεδρείας Σαμαρά - Νέας Δημοκρατίας, αποδεικνύοντας τις δυνατότητες που μπορεί να έχουν οι λαϊκές κινητοποιήσεις. 

Εντύπωση σε εχθρούς και φίλους προκάλεσε η μαζικότητα και η πειθαρχημένη παρουσία του ΕΠΑΜ στη πορεία του Πολυτεχνείου, μολονότι η προσπάθεια αποφυγής ενδεχόμενης έκθεσης σε κίνδυνο από τη παρουσία οργανωμένων ομάδων μπαχαλάκηδων, των μελών και φίλων μας και μάλιστα κάποιων πιο ηλικιωμένων και γυναικών που για πρώτη φορά συμμετείχαν σε πορεία, μας απέτρεψε να φτάσουμε στη Πρεσβεία, γεγονός που δημιούργησε αντιδράσεις.  

Συνεχίσαμε με αποκορύφωμα τη μαζική συμμετοχή μας στο μεγάλο συλλαλητήριο της 12ης Φεβρουαρίου ενάντια στη ψήφιση του νέου εθνοκτόνου μνημονίου και των δανειακών συμβάσεων, όπου ο αριθμός των συμμετεχόντων στο οργανωμένο και καλά περιφρουρημένο μπλοκ του ΕΠΑΜ ξεπέρασε τις αρκετές χιλιάδες, ενώ είμαστε οι μόνοι που παρά τις επιθέσεις της αστυνομίας καταφέραμε να ανασυγκροτηθούμε και να επιστρέψουμε δύο φορές στη πλατεία Συντάγματος μπροστά στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη.

Η παρουσία μας ήταν έντονη, τόσο στην επαρχία, όσο και στους Δήμους της Αθήνας κατά τη διάρκεια των παρελάσεων και των εκδηλώσεων για την επέτειο της 25ης Μαρτίου. Στην πρωτεύουσα ειδικά δώσαμε ηχηρό παρόν στη μαραθώνια πορεία που διοργάνωσαν άλλα αντιμνημονιακά κινήματα και με μόλις δύο μέρες κινητοποίηση στηρίξαμε σχεδόν μόνοι τη μαζικότητα της πορείας. Για την ημέρα της παρέλασης μετά το δρώμενο του Καλλιτεχνικού τμήματος του ΕΠΑΜ και το χορό που στήθηκε με πρωτοστάτη το Νίκο Καλογερόπουλο μπροστά στο άγαλμα του Κολοκοτρώνη, κάναμε διαδήλωση και καταθέσαμε στεφάνι στο άγαλμα του Ρήγα διαπερνώντας τα αστυνομικά μπλόκα.  

Παράλληλα και με πρωτοβουλία τοπικών πυρήνων της Αττικής και αλλού καθιερώσαμε ένα νέο τρόπο επικοινωνίας και κινητοποίησης των πολιτών με την οργάνωση κάθε φορά σε ξεχωριστή συνοικία πορείες των μελών και φίλων μας, τις γνωστές πια σε όλους πυρσοφορίες, που τόσο πολύ συκοφαντήθηκαν από τους εξ αριστερών άσπονδους φίλους μας. Παρ’ όλα αυτά και με δεδομένη την επιτυχία τους, προτείνουμε τη συνέχισή τους και την επέκτασή τους παντού, μολονότι το τελευταίο καιρό λόγω και των εσωτερικών μας διαδικασιών, όπως η προετοιμασία και η διεξαγωγή της πανελλαδικής ψηφοφορίας της 11ης Μαρτίου, η Παναττική Συνδιάσκεψη και τώρα η προετοιμασία και η διεξαγωγή του Συνεδρίου μας, οι κινητοποιήσεις αυτές καθώς και άλλες δράσεις πέρασαν προσωρινά σε δεύτερη μοίρα.

Από την αρχή σκοπός μας ήταν και εξακολουθεί να είναι η δημιουργία ενός ευρύτατου δικτύου Ιατρικής και φαρμακευτικής αλληλεγγύης, με τη στράτευση σ’ αυτή την υπόθεση όλων των ιατρών και φαρμακοποιών που είναι μέλη μας, αλλά και άλλων που μπορούν να συμμετάσχουν και να βοηθήσουν σε αυτή τη προσπάθεια. Έγιναν πολλά, αλλά είμαστε ακόμα πολύ μακριά από την επίτευξη αυτού του στόχου. Τα νέα κεντρικά όργανα, αλλά και οι πυρήνες θα πρέπει να εντείνουν τις προσπάθειές τους στη κατεύθυνση αυτή.

Επίσης έγινε συστηματική προσπάθεια και παρά τα προβλήματα, που λειτούργησαν για αρκετό καιρό ανασταλτικά, συγκροτήθηκε η Νομική ομάδα του ΕΠΑΜ, προκειμένου να προσφέρει την απαιτούμενη νομική υποστήριξη στη λειτουργία του ΕΠΑΜ, αλλά σταδιακά και σε κάθε μέλος μας που θα είχε ανάγκη από τέτοια.

Από συγκεκριμένους πυρήνες και ευαισθητοποιημένα μέλη του ΕΠΑΜ ξεκίνησε επίσης μια μεγάλη προσπάθεια για τη δημιουργία ενός ολοκληρωμένου προγράμματος, αυτού της λεγόμενης «διατροφικής αυτάρκειας», προκειμένου να αντιμετωπιστούν από τη πλευρά μας αν χρειαστεί και που αυτό φαίνεται κάτω από τις συνεχώς επιβαρυνόμενες συνθήκες ολοένα και πιο πιθανό, τα προβλήματα επισιτισμού ενός μεγάλου μέρους του πληθυσμού που θα προκληθούν αμέσως μετά το ξέσπασμα της ασύντακτης χρεωκοπίας που οδηγείται η χώρα.

Δεν υπάρχουν μέχρι στιγμής και παρά τις προσπάθειές μας, χειροπιαστά αποτελέσματα στη κατεύθυνση αυτή. Παρ’ όλα αυτά και μετά το πέρας των εργασιών του Συνεδρίου, θα πρέπει να εντατικοποιηθούν οι προσπάθειές μας, ώστε σύντομα και προπαντός έγκαιρα το πρόγραμμα της διατροφικής αυτάρκειας να αποκτήσει σάρκα και οστά και να επεκταθεί στο μέγιστο δυνατό βαθμό. 

Εκείνο όμως που μπορεί να θεωρηθεί ως η πιο σημαντική κίνηση σε πολιτικό επίπεδο και σε επίπεδο διαμόρφωσης και εξειδίκευσης των θέσεων μας, είναι η προσπάθεια που μόλις ξεκίνησε, με πρωτοβουλία του συναγωνιστή Δημήτρη Καζάκη για τη δημιουργία του λεγόμενου νέου Κινήματος «Επιστήμη - Ανασυγκρότηση».

Η νέα ΕΠ.ΑΝ. έχει σα σκοπό να κινητοποιήσει όλη την επιστημονική κοινότητα της Ελλάδας και κυρίως τους επιστήμονες και ακαδημαϊκούς όλων των ειδικοτήτων που επιμένουν έξω από κυκλώματα και επιχορηγήσεις να εργάζονται ανιδιοτελώς, για την εκπόνηση μελετών στη κατεύθυνση της παρουσίασης μιας ολοκληρωμένης και επιστημονικά τεκμηριωμένης πρότασης για τη κοινωνική και παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, που θα στηρίζεται στις ίδιες δυνάμεις του τόπου και του ελληνικού λαού.

Στη προσπάθεια αυτή πρέπει και μπορούν να ενταχθούν οι επιστήμονες με μακρά πείρα στα υπό διάλυση ερευνητικά κέντρα της χώρας από το «Δημόκριτο» μέχρι το «ΙΓΜΕ», καθώς και ανεξάρτητοι επιστήμονες και ερευνητές στην Ελλάδα και το εξωτερικό, με στόχο ακριβώς τη διαμόρφωση ενός πλήρους μεσομακροπρόθεσμου χωροταξικού σχεδίου ανασυγκρότησης με σαφώς καθορισμένους στόχους, με στρατηγική χάραξη της πορείας επίτευξής τους, με περιγραφή των ενδιάμεσων στόχων και των τακτικών που πρέπει να ακολουθηθούν.

Με τη καθοδήγηση του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου και με τη μεγίστη δυνατή κινητοποίηση όλων των δυνάμεων που μπορούν να προσφέρουν, θα πρέπει να εκπονηθεί ένα ολοκληρωμένο Εθνικό Σχέδιο Κοινωνικής και Οικονομικής Ανασυγκρότησης της Ελλάδας με στοχεύσεις σε βάθος χρόνου τουλάχιστον 30ετίας, όπου μέσα από τη Θεσμική Ανατροπή και την αποσαφήνιση των ρόλων Κράτους - Ιδιωτικής πρωτοβουλίας, θα οργανώσει τη παραγωγή:

α. στον πρωτογενή τομέα, δηλαδή γεωργία, κτηνοτροφία, αλιεία με πρώτο στόχο την αυτάρκεια σε αντίστοιχα προϊόντα και βεβαίως τον εξαγωγικό προσανατολισμό.

β. στον δευτερογενή τομέα, από την οικοτεχνία, τη βιοτεχνία μέχρι τη μεταποιητική βιομηχανία και την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου, με κάλυψη όλων των βασικών αναγκών της χώρας, από τρόφιμα μέχρι ένδυση και υπόδηση, ελαφρά εργαλεία κτλ  και ταυτόχρονα στροφή στις εξαγωγές αντίστοιχων προϊόντων.

γ. την ενεργειακή αυτοτέλεια της χώρας μέσα από την πιο λειτουργική εκμετάλλευση των ντόπιων πρώτων υλών και την ταχεία επέκταση των ΑΠΕ και σε δεύτερη φάση τον εξαγωγικό προσανατολισμό επίσης, αλλά πάντα με απόλυτο σεβασμό στις ιδιαιτερότητες κάθε περιοχής και του φυσικού μας περιβάλλοντος, που δεν αποτελεί μόνο οικονομικά συγκριτικό μας πλεονέκτημα, αλλά και πλεονέκτημα επιβίωσης του ελληνικού λαού ανά τους αιώνες.

δ. αναδιοργάνωση των υπηρεσιών και τη λειτουργία τους προς όφελος της παραγωγικής βάσης της χώρας και όχι για την αυτοεξυπηρέτησή τους (π.χ. τράπεζες), αλλά και τις υπηρεσίες προς τον πολίτη, π.χ. Παιδεία, Υγεία κτλ. Το Δημόσιο να αποτελέσει όχι μόνο όπως στην Ιδρυτική μας Διακήρυξη επισημαίνουμε, βασικό μοχλό οικονομικής ανάπτυξης, αλλά να τεθεί στην υπηρεσία του πολίτη, του κάθε πολίτη, με ανατροπή ολόκληρου του γραφειοκρατικού νομοθετικού και θεσμικού πλαισίου που έφερε το Κράτος όμηρο του πελατειασμού και της εξυπηρέτησης των άνομων συμφερόντων της οικονομικής και πολιτικής ολιγαρχίας.

ε. επανεξέταση του ρόλου της ναυτιλίας και ένταξή της στην εθνική προσπάθεια με μεγιστοποίηση της ελληνικής προστιθέμενης αξίας και την αύξηση των εισερχομένων πόρων στη χώρα από τη λειτουργία της.

στ.  ανασχεδιασμός της τουριστικής πολιτικής με ιδιαίτερη έμφαση στη προστασία του φυσικού περιβάλλοντος που αποτελεί μαζί με τη πολιτιστική κληρονομιά το συγκριτικό μας πλεονέκτημα. Η τσιμεντοποίηση θα οδηγήσει (ήδη σε πολλές περιπτώσεις έχει οδηγήσει), στην αναίρεση αυτού του πλεονεκτήματος. 

Μα το πρώτο και συνάμα πιο αποφασιστικό βήμα στην εκπόνηση αυτού του Σχεδίου Ανασυγκρότησης είναι η εδώ και τώρα περιγραφή βήμα το βήμα της επόμενης ημέρας. Έτσι η πρότασή μας θα αποκτήσει πρακτική βάση και θα γίνει πειστική, αφού θα έχει να αντιμετωπίσει μόνο τις θεωρητικολογίες των αντιπάλων.

Αυτό που εμείς ως απερχόμενα όργανα έχουμε να επισημάνουμε είναι ότι η προσπάθεια ξεκίνησε, είμαστε στην αρχή, θα πρέπει όμως αυτή η προσπάθεια να συνεχιστεί και να ενταθεί  αγκαλιάζοντας ολοένα και μεγαλύτερα τμήματα αυτών που μπορούν να ενταχθούν και να βοηθήσουν και βέβαια να ολοκληρωθεί το συντομότερο.

Πιο συγκεκριμένα, εκείνο που χρειάζεται αυτή τη στιγμή και που προβάλει ως άμεση αναγκαιότητα είναι ένα ελάχιστο (μίνιμουμ) πρόγραμμα του Μετώπου. 

Πρέπει να είναι μια αναλυτική πολιτική πλατφόρμα η οποία θα καλύψει την περίοδο από σήμερα μέχρι και τα πρώτα μέτρα μιας προσωρινής λαϊκής γνήσια δημοκρατικής κυβέρνησης. Είναι ανάγκη να αναλυθούν και να εξειδικευτούν, ή ακόμα και να επικαιροποιηθούν, τα βασικά προτάγματα του ΕΠΑΜ και να πάρουν ουσιαστικά τη μορφή ενός σαφούς και ρεαλιστικού κυβερνητικού - προεκλογικού προγράμματος, μιας και μιλάμε για ενδεχόμενη συμμετοχή στις εκλογές, όποτε κι αν αυτές γίνουν,  το οποίο για πρώτη φορά θα αναδεικνύει όχι μόνο τους πολιτικούς μας στόχους, αλλά εμμέσως θα απαντά και με ποιο τρόπο θα τους κατακτήσουμε.

Μόνο πάνω στη βάση μιας σοβαρά μελετημένης πολιτικής πλατφόρμας θα πετύχουμε τις συμμαχίες κυρίως από τα κάτω και θα δυναμώσουμε το ΕΠΑΜ.

Μια τέτοια πολιτική πλατφόρμα απόλυτα συμβατή με τα κυρίαρχα και αδιαπραγμάτευτα προτάγματά μας, που θα τα εξειδικεύει σε ένα κυβερνητικό πρόγραμμα, που θα κάνει φανερό και στο τελευταίο πολίτη, για το τι πρέπει να γίνει στην Ελλάδα για το πώς και μάλιστα με τέτοιο τρόπο που κάθε μέρα και ποιο συνειδητά ο λαός θα πυκνώνει τις γραμμές μας.

----------------------------------

Συναγωνίστριες και συναγωνιστές, αποκλεισμένοι σχεδόν από παντού, ο λόγος μας κατ’ εξοχήν αιρετικός, ήταν και είναι απαγορευμένος από τα μέσα ενημέρωσης, ακόμα και το βήμα που δίνονταν στο συναγωνιστή Καζάκη από το ράδιο 9, κόπηκε με βάναυσο τρόπο, όταν το κατεστημένο ανακάλυψε πόσο διεισδυτικός υπήρξε ο λόγος του συναγωνιστή μας, αλλά και του ΕΠΑΜ γενικότερα και τι κινδύνους έκρυβε αυτή η διεισδυτικότητα για το Σύστημα, τη στιγμή που αυτό μάλιστα άρχισε να παραπαίει και να αμφισβητείται στη καρδιά του.

Χωρίς στοιχειώδη χρηματοδότηση, με μόνες τις εθελοντικές προσφορές των συναγωνιστριών και των συναγωνιστών μας, πραγματικά από το υστέρημά τους, κατορθώσαμε να στήσουμε σιγά σιγά, έναν δικό μας μηχανισμό ενημέρωσης και διάδοσης των θέσεών μας. Η κεντρική μας ιστοσελίδα, ήταν για τα μέτρα και τα σταθμά της συγκυρίας το πρώτο και ουσιαστικό βήμα. Η ανάπτυξη από τους Τομείς και τους πυρήνες επίσης περιφερειακών blogs του Μετώπου, όπου ξεπερνούν τα 60 μέχρι στιγμής, συνέβαλαν αποφασιστικά στη καθημερινή ενημέρωση των μελών, των φίλων μας, αλλά και κάθε ενδιαφερόμενου πολίτη. 

Προσπαθούσαμε να είμαστε επίκαιροι, χωρίς πάντα αυτό να γίνεται κατορθωτό. Πιστεύουμε όμως, ότι τηρουμένων των αναλογιών, δεν λείψαμε, ούτε μείναμε πίσω στις εξελίξεις και τα γεγονότα. Και αυτό έγινε τόσο με τις δημόσιες τοποθετήσεις του συναγωνιστή Καζάκη, όσο και με τις επίσημες Ανακοινώσεις, τα δελτία τύπου των οργάνων του Μετώπου, αλλά και την αρθρογραφία των μελών του.

Η πολιτική επιτροπή του ΕΠΑΜ εξέδωσε πάρα πολλές ανακοινώσεις αμέσως μόλις προέκυπτε θέμα της επικαιρότητας πάντα στο πνεύμα της πολιτικής παρέμβασης ενάντια στην επιβολή καθεστώτος υποτέλειας και υπερασπιζόμενη τον λαϊκούς αγώνες για εθνική κυριαρχία.

Οι κυριότερες παρεμβάσεις ήταν:

α. Το ΟΧΙ ΣΤΑ ΧΑΡΑΤΣΙΑ

Το ΕΠΑΜ ήταν από τα πρώτα κινήματα που κατήγγειλαν και αντιστάθηκαν στην επιβολή των χαρατσιών μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ. Η ανακοίνωση του ΕΠΑΜ ήταν σαφής: “Θέλουν τις περιουσίες μας. Θα τους αφήσουμε;”. Η άρνηση πληρωμής των χαρατσιών δεν γίνεται μόνο λόγω αδυναμίας πληρωμής. Είναι κυρίως πράξη αντίστασης και ανυπακοής στο καθεστώς και δίνει το στίγμα του συλλογικού αγώνα για την ανατροπή.

β. ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΔΟΤΗΣΗ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ

Το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο τάχθηκε  από θέση αρχής εναντίον της κρατικής επιδότησης των κομμάτων σε κάθε της μορφή και ζήτησε την κατάργησή της. Κάλεσε  επίσης τα κόμματα που θεωρούν ότι δεν υπηρετούν την κυρίαρχη πολιτική και την ολιγαρχία να καταθέσουν την κρατική τους επιδότηση, αλλά και τις βουλευτικές τους αποζημιώσεις σε κοινό ταμείο το οποίο θα χρησιμοποιεί τα χρήματα αυτά αποκλειστικά υπέρ των αγώνων της κοινωνίας. Όπως, π.χ., υπέρ των απεργών εργαζομένων της Ελληνικής Χαλυβουργίας. 

Το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο τάχθηκε επίσης υπέρ της κατάργησης κάθε μορφής κρατικής χρηματοδότησης των λεγόμενων κοινωνικών οργανώσεων φιλανθρωπίας και εθελοντισμού, όπως και των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων και ζήτησε την ρητή απαγόρευση κάθε χρηματοδότησή τους από θεσμικές πηγές του εξωτερικού ή άλλες πηγές πλην της εθελοντικής προσφοράς της κοινωνίας. 

γ. ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ ΣΤΟΥΣ ΑΠΕΡΓΙΑΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΩΝ ΚΛΑΔΩΝ

Άλλη μία προφητική ανακοίνωση του ΕΠΑΜ. Είναι μιά σαφής προειδοποίηση  προς όλους εκείνους που συκοφαντούν τον αγώνα των απεργών  υπερασπιζόμενοι  συγκεκριμένα συμφέροντα της τουριστικής βιομηχανίας. Η ανακοίνωση τονίζει ότι οι απεργιακές κινητοποιήσεις εντάσσονται στην πάλη ενός ολόκληρου λαού για την επιβίωσή του, την αξιοπρέπειά του, την εθνική ανεξαρτησία και την αναγέννηση της χώρας. Η δημόσια εκδήλωση της λαϊκής οργής καθώς και η απεργιακή κινητοποίηση των εργαζομένων είναι  αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα όσο  δεν θέλουν να γίνουν δούλοι ή υπήκοοι αυταρχικών καθεστώτων!  

δ. ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ

Η ανακοίνωση τονίζει ότι αυτοί που πανηγυρίζουν για την υπερψήφιση του νόμου από 250 βουλευτές, είναι οι κυρίως υπεύθυνοι για την κατάσταση των πανεπιστημίων. Δεν προσπαθούν να αναβαθμίσουν το πανεπιστήμιο αλλά να ξεπουλήσουν την περιουσία του, να το μετατρέψουν σε ανώνυμη εταιρεία η οποία θα πουλά την έρευνα και τη διδασκαλία επιβάλλοντας με αδίστακτο και κυνικό τρόπο δίδακτρα στις λαϊκές οικογένειες άμεσα, εν μέσω της δραματικής οικονομικής ύφεσης. Επιδιώκουν να μετατρέψουν τα πανεπιστημιακά ιδρύματα σε σχολές κατάρτισης όπως τα ιδιωτικά κολέγια και τους αποφοίτους τους σε φθηνό δυναμικό χαμηλής επιστημονικής στάθμης. Θέλουν το κατοχικό Πανεπιστήμιο-Επιχείρηση  αυταρχικό εκπαιδευτήριο, υποταγμένο στις συγκυριακές ανάγκες της αγοράς, που θα παράγει πειθαρχημένους υπάκουους εκτελεστές. Ουσιαστικά, ο νόμος που ψήφισαν ταιριάζει γάντι με τη μετατροπή της χώρας σε στυμμένη λεμονόκουπα των ξένων δανειστών, σε οικονομικό προτεκτοράτο.  

ε. ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΤΥΧΟΔΙΩΚΤΙΣΜΟΥΣ ΣΤΗΝ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ

Στην ανακοίνωση τονίζεται η ανάγκη αναζήτησης  εναλλακτικών συμμαχιών και ερεισμάτων σε ισότιμη και αμοιβαία επωφελή βάση με στάθμιση αφ' ενός μεν των περιφερειακών και παγκόσμιων αντιθέσεων και συσχετισμών δυνάμεων, αφ' ετέρου δε των ιστορικο-πολιτισμικών παραδόσεων και δεσμών με χώρες που στήριξαν την Ελλάδα και την Κύπρο σε δύσκολες στιγμές. Αυτό απαιτεί ο αγώνας μας για εθνική ανεξαρτησία και λαϊκή κυριαρχία.

στ. Παρεμβάσεις με δημόσιες ανακοινώσεις και δελτία τύπου έγιναν επίσης πάρα πολλές για αρκετά σημαντικά και λιγότερο σημαντικά ζητήματα που προέκυψαν, όλο αυτό το διάστημα

Δεν θα μπορούσαμε όμως στον Απολογισμό αυτό να μη κάνουμε ιδιαίτερη μνεία στο webTV, μέσα από το κεντρικό site του μετώπου, που με μεγάλη προσωπική προσπάθεια και κόστος, «έχτισε» ο καλός μας συναγωνιστής και φίλος Μενέλαος Αναγνώστου, που του οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ και συγχαρητήρια για τη προσφορά του, καθώς και σε όλους εκείνους συναγωνιστές και φίλους του Μετώπου, που συνέδραμαν στη δημιουργία και τη λειτουργία του καλά οργανωμένου στούντιο στο Κορυδαλλό, με συνέπεια να γίνει κατορθωτή η 24ωρη και με πρόγραμμα σχεδόν επαγγελματικού ραδιοφώνου η εκπομπή του ιντερνετικού ράδιο χωρίς FM, που ήδη αγκαλιάζεται από τη νεολαία στις προτιμήσεις της και αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα βήματα προώθησης των απόψεων και της πολιτικής μας. Απόκτηση δυνατότητας εκπομπής και σε κανονική ραδιοφωνική συχνότητα είναι ο από εδώ και πέρα στόχος μας και στόχος των συντελεστών του, πέρα από την αναμετάδοση των εκπομπών του Δημήτρη Καζάκη και του Μάνου Κακλαμάνου από σειρά περιφερειακών ραδιοφωνικών σταθμών.

Σταθμός, ίσως ο σημαντικότερος, για να αποκτήσει το Μέτωπο δυνατή φωνή που να ακούγεται παντού, είναι η έκδοση της κυριακάτικης εφημερίδας «Το Χωνί», που βελτιούμενη από τεύχος σε τεύχος ήδη έχει αποκτήσει σημαντική κυκλοφορία και καθήκον όλων μας είναι να τη προωθήσουμε με κάθε μέσο παντού! 

Όμως πέραν της προσπάθειας επικοινωνίας μας με τη Κοινωνία και τη προώθηση παντού των πολιτικών θέσεων του Μετώπου, η εθελοντική εργασία των συναγωνιστών μας, κατέστησε το Μέτωπο ως το πλέον καλά ηλεκτρονικά οργανωμένου κινήματος με τη χαρακτηριστικά αξιόπιστη βάση δεδομένων, τη βάση των μελών μας, που δίνει τη δυνατότητα προώθησης μιας σειράς πρακτικών θεμάτων με το πλέον αξιόπιστο και γρήγορο τρόπο. Παράδειγμα αποτέλεσε η διεξαγωγή της πανελλαδικής ψηφοφορίας για τη νομική υπόσταση του Μετώπου που διεξήχθη στις 11 του Μάρτη. Οργανωτικά μπορούμε να περηφανευτούμε ότι είμαστε στην αιχμή της τεχνολογίας, σκοπός μας είναι να την εκμεταλλευτούμε με το καλύτερο δυνατό τρόπο.

Σήμερα και μετά από μια πραγματικά συναρπαστική πορεία πλέον των εννέα μηνών, φτάσαμε στη κορυφαία εκδήλωση για την ολοκλήρωση της οργανωτικής μας προσπάθειας το Συνέδριό μας, έχοντας ολοκληρώσει με τη καθολική ψηφοφορία της 11ης του Μάρτη και τις ενέργειές μας στον Άρειο Πάγο, τη νομική κατοχύρωση του Μετώπου ως πολιτικό κόμμα, διατηρώντας πάντα αναλλοίωτα τα μετωπικά του χαρακτηριστικά, τα δύο προσωρινά όργανα του Μετώπου δηλαδή η κεντρική Πολιτική και η Οργανωτική Επιτροπή, απερχόμενες και απολογούμενες παραδίδουν στο Σώμα του Συνεδρίου, σε όλους τους συναγωνιστές την από εδώ και πέρα πορεία του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου.

Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε από τα βάθη της καρδιάς μας, όλες και όλους, όλους εσάς, που μας εμπιστευτήκαν και μας στήριξαν σε αυτή τη τιτάνια προσπάθεια για την ανάπτυξη του Μετώπου. 

Πρέπει επίσης, να εκφράσουμε τις ευχαριστίες μας σε όλες τις συναγωνίστριες και τους συναγωνιστές, που εργάσθηκαν εθελοντικά νυχθημερόν το τελευταίο διάστημα για τη επιτυχή διοργάνωση αυτού του Συνεδρίου, που αποτελεί το ανώτατο Όργανο και τη κορυφαία εκδήλωση του Κινήματός μας.

Τέλος θέλουμε να απευθυνθούμε προς όλες τις ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ και όλους τους ΕΛΛΗΝΕΣ. 

Τούτες τις στιγμές που ο τόπος περνάει την χειρότερη στιγμή στην Ιστορία του κατά την οποία όλοι καλούμαστε σε ένα ασφυκτικό καθεστώς νέας κατοχής, όχι απλώς να πληρώσουμε το λογαριασμό ενός χρέους που έχει σχεδιαστεί έτσι ώστε όσο περισσότερο πληρώνεται, τόσο περισσότερο να αυξάνει, αλλά να αποδεχθούμε την υποθήκευση και εκποίηση της χώρας από την ΕΕ και το ΔΝΤ, καταστρέφοντας τη ζωή μας και αυτή των παιδιών μας, Σας καλούμε να έρθετε κοντά μας και να πυκνώσετε τις τάξεις του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου (Ε.Πα.Μ.).

Τα προβλήματα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε είναι πολλά και ο εχθρός είναι καλά οργανωμένος, όμως το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να αντισταθούμε. Το Μέτωπο έχει τις πόρτες του ανοιχτές σε όλους αυτούς που θέλουν και μπορούν να προσπαθήσουν, να ενημερωθούν, να αντιδράσουν, να συμμετέχουν, να φωνάξουν… 

Η γνώση είναι η δύναμή μας.

Το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο κέρδισε όλους εμάς, γιατί μας πρόσφερε γνώση. Μια γνώση που οι κυβερνήσεις και οι επικυρίαρχοι ήξεραν μέχρι τώρα να κρύβουν καλά. Η γνώση δεν είναι τα οικονομικά και άλλα πολλά προβλήματα που έχει η χώρα, η γνώση είναι πως εμείς, ο λαός δηλαδή, ο κυρίαρχος λαός, μπορεί να κάνει κάτι. Μπορεί να σηκώσει το ανάστημά του απέναντι σε όλους αυτούς που τον κοροϊδεύουν. Μπορεί να σηκώσει το ανάστημά του απέναντι σε όλους αυτούς που τον κλέβουν, που τον ταπεινώνουν, που τον εξευτελίζουν. 

Μπορεί, πρέπει και θα το κάνει.

Για τον λόγο αυτό, όλοι εμείς μέλη και φίλοι του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου, αλλά και κάθε πολίτης που αισθάνεται άβολα με το καθεστώς που του επιβάλλεται, έχουμε καθήκον αλλά και υποχρέωση να ενημερώσουμε φίλους, γνωστούς, συγγενείς, γείτονες. Όσους περισσότερους μπορούμε. Να δώσουμε να καταλάβουν όλοι οι Έλληνες πως δεν πρέπει να φοβούνται. Πως δεν πρέπει να κρύβονται. Πως δεν πρέπει να ντρέπονται. Να τους βοηθήσουμε να κατανοήσουν πως δεν είναι μόνοι τους αλλά είμαστε δίπλα τους, πως έχουμε τους ίδιους προβληματισμούς, τις ίδιες φοβίες, τις ίδιες αναστολές. 

Αλλά ως εδώ. Δεν πάει άλλο.

Σηκωθείτε, πάρτε τηλέφωνο όσους μπορείτε, βγείτε στους δρόμους, στις γειτονιές, στις εκκλησίες και ενημερώστε τον κόσμο πως κάτι έγινε, κάτι άλλαξε, κάτι γεννήθηκε και αυτό είναι η ελπίδα που μας προσφέρει το Μέτωπο. Γιατί το Μέτωπο είμαστε εμείς ΟΛΟΙ. Το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο είμαστε εμείς, εσείς, οι γείτονές μας, οι δικοί σας, εμείς… Όσο το Μέτωπο είμαστε εμείς τόσο πιο δυνατό γίνεται. Εμείς γινόμαστε πιο δυνατοί, δεν φοβόμαστε πια, είμαστε ενωμένοι, είμαστε πολλοί….. είμαστε ο Κυρίαρχος Ελληνικός Λαός.

Απαιτούμε Σεβασμό, απαιτούμε Τιμωρία, απαιτούμε Ελευθερία και πραγματική Δημοκρατία.

Τίποτα λιγότερο, ούτε ένα βήμα πίσω.