Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ

 Εσύ, μόνος σου μπορείς να δραπετεύσεις από το Μάτριξ

Του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*

Πάνω από έναν χρόνο, οι Έλληνες, αγανακτισμένοι και οργισμένοι, αγωνίζονται και διαδηλώνουν σε όλη την χώρα ενάντια στο καθεστώς κατοχής των δωσιλόγων της Ε.Ε. και του ΔΝΤ.

Η κατάπτυστη πρώτη μεταπολεμική κατοχική κυβέρνηση της τρόϊκας, με αποτρόπαιες και εγκληματικές μεθόδους, προσπάθησε να καταπνίξει ή να προβοκάρει και να εκφυλίσει τις δράσεις Αντίστασης του ελληνικού λαού απέναντι στις καταστροφικές επιλογές της.

Μέσα από μια σειρά καλοσχεδιασμένων ενεργειών, φανερών και υπόγειων, κατάφερε να εκκενώσει τελικά την πλατεία-σύμβολο μπροστά από το παραδομένο στους ξένους επικυρίαρχους Κοινοβούλιο για να συνεχίσει ανενόχλητα το έργο της προς την εκτέλεση της θανατικής ποινής των Ελλήνων, την οποία συνομολόγησε με τους διεθνείς τοκογλύφους.

Οι δεκάδες τραυματίες και ο άτυχος νεκρός Δημήτρης Κοτσαρίδης, που προήλθαν από τις μεγάλες συγκρούσεις σε αυτόν τον αδυσώπητο κοινωνικό πόλεμο, προστίθενται στον μακρύ κατάλογο των συμπολιτών μας, θυμάτων της οικονομικής επίθεσης που δέχεται η ελληνική κοινωνία.

Τα όσα ζήσαμε τον τελευταίο χρόνο επιβεβαιώνουν:

- Την αναμενόμενη, προδιαγεγραμμένη, πρόθεση της κατοχικής κυβέρνησης να τσακίσει με κάθε μέσον το λαϊκό κίνημα προκειμένου να αποτελειώσει την εκποίηση του δημόσιου πλούτου και την εξαθλίωση του λαού.

- Την ολοκληρωτική υποτέλεια των καθεστωτικών κοινοβουλευτικών δυνάμεων στα κελεύσματα των ευρωπαϊκών και διεθνών κέντρων της νέας παγκόσμιας τάξης. Τα προσχήματα τελείωσαν μετά τις 11 Νοεμβρίου και τον Παπαδήμο, τόσο για τους «αντιμνημονιακούς» όσο και για τους «υπερπατριώτες» της Βουλής που έδωσαν αμαχητί «γην και ύδωρ».

- Την συνεχιζόμενη αδυναμία της κοινοβουλευτικής αριστεράς, να αντιληφθεί τα προτάγματα των καιρών και να δουλέψει στην κατεύθυνση της ενότητας του λαού πάνω σε ένα πλαίσιο που να απαντά άμεσα, ξεκινώντας από την ανατροπή του καθεστώτος μέχρι την επόμενη ημέρα.

- Την πραγματικότητα που τονίζουμε εδώ από την πρώτη στιγμή, τον χειμώνα του 2010, ότι ο ιδεολογικός απομονωτισμός και οι διαχωριστικές γραμμές δεν βοηθούν στην δημιουργία της πλατιάς ενότητας του λαού που επιβάλλουν οι καιροί. Το τι συνέβη στις 20 Οκτωβρίου πρέπει να γίνει σε όλους μας μάθημα.

Η επικίνδυνα διχαστική κατάσταση που βίωσε το λαϊκό κίνημα, εκ των πραγμάτων, την δεύτερη ημέρα της γενικής απεργίας, στις 20 Οκτωβρίου, προέκυψε με την συνδρομή δύο παραγόντων: (1) της πολιτικά απαράδεκτης απόφασης της ηγεσίας του Π.Α.ΜΕ. να περιφρουρηθεί η Βουλή, αποκλείοντας εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτών (σωματείων, συλλογικοτήτων, εργαζομένων, πολιτικών χώρων και αγωνιζόμενου λαού) και (2) της ωμής, ανεγκέφαλης και δολοφονικής επίθεσης που εξαπέλυσαν οι γνωστοί-άγνωστοι της ομάδας μπαχαλοποίησης των κινητοποιήσεων.

Ο αγώνας του λαού δεν πρόκειται να σταματήσει, παρά τις βίαιες επιθέσεις και τις άοκνες προσπάθειες που έχουν καταβάλει και θα εξακολουθήσουν να καταβάλουν οι «πρόθυμοι σωτήρες» για να πτοήσουν το φρόνημά του και να εμποδίσουν την συνέχισή του.

Ο αγώνας αυτός, που θα πρέπει να είναι πολύμορφος, οφείλει να επικεντρωθεί στην ακύρωση στην πράξη των διατάξεων των μνημονιακών τερατουργημάτων, ενάντια στις λυσσαλέες προσπάθειες της εξουσίας και των μηχανισμών της για την εφαρμογή τους.

Ο λαός πρέπει να κατανοήσει ότι η συγκυρία δεν έχει πλέον τα χαρακτηριστικά των δεκαετιών του παρελθόντος, άρα δεν μπορεί ούτε να εγκλωβίζεται, ούτε να αναλίσκεται σε αδιέξοδες πρακτικές άγονων διχαστικών ετεροπροσδιορισμών και διαχείρισης της δυσαρέσκειας εντός του κυρίαρχου συστήματος, Ο αγώνας αυτός θα είναι αποτελεσματικός, στον βαθμό που θα επικεντρώνεται θετικά στις ζωτικής σημασίας κομβικές μετωπικές διεκδικήσεις, τις μόνες ικανές να αναδείξουν στο προσκήνιο τις πραγματικές ανάγκες του λαού, την πρωτοβουλία και την αυτοοργάνωσή του, απεμπλέκοντας το δυναμικό του από την παθητικότητα και την εθελοδουλεία, δείχνοντας πραγματική διέξοδο και προοπτική για:

1. Άρνηση πληρωμής του επαχθούς δημόσιου χρέους. 2. Κατάκτηση της λαϊκής κυριαρχίας με αποτίναξη του ζυγού ΔΝΤ-Ε.Ε.-ΕΚΤ, ντόπιων και ξένων επικυρίαρχων. 3. Έξοδο από το ευρώ και υιοθέτηση Εθνικού νομίσματος, ανασύνταξη της παραγωγικής βάσης της χώρας, αναδιανομή του πλούτου υπέρ των ασθενέστερων, εθνικοποίηση των τραπεζών. 4. Δίκη και τιμωρία των καταχραστών και των δωσίλογων. 5. Κατάκτηση της πραγματικής Δημοκρατίας, της Λαϊκής Κυριαρχίας και της Εθνικής Ανεξαρτησίας.

Σε αυτόν τον μέχρις εσχάτων παλλαϊκό πόλεμο για να απελευθερώσουμε την πατρίδα μας δεν χωρούν δισταγμοί, ιδιοτέλειες, προσωπικές φυγές και διχαστικές ιδεοληψίες.

Το θέλουμε και μπορούμε να τους διώξουμε, αρκεί να μην υπονομεύσουν από τα μέσα και διαλύσουν το αναπτυσσόμενο παλλαϊκό μέτωπο.

Οι αντιστοιχίες είναι πολλές στην πρόσφατη πορεία της χώρας μας. Όταν το ΕΑΜ δρούσε ως κίνημα αντίστασης όλου του λαού και φαινόταν ανίκητο, δεν είχε ούτε αριστερό ούτε δεξιό πρόσημο, παρά μόνο εθνικό.

Γι’ αυτό η Γκεστάπο και οι γερμανικές υπηρεσίες της κατοχής προσπαθούσαν να το στιγματίσουν ως «αριστερό». Έτσι στήθηκε η αφορμή για να δημιουργηθούν τα «τάγματα ασφαλείας», επεκτάθηκε ο δωσιλογισμός και πυροδοτήθηκε ο εμφύλιος.

Το ίδιο συνέβηκε και στην χούντα όταν το μεγάλο αντιχουντικό κίνημα και η εξέγερση του Πολυτεχνείου χαρακτηρίστηκαν από την ασφάλεια ως «αναρχοκομμουνιστικός δάκτυλος».

Σε όλες τις ιστορικές περιόδους, οι ανεγκέφαλοι και οι εγκάθετοι μέσα στις τάξεις του λαϊκού κινήματος εξυπηρετούσαν ηθελημένα ή άθελα αυτά τα διασπαστικά σχέδια.

Κάτι ανάλογο θέλουν οι δωσίλογοι και οι τροϊκανοί να κάνουν και σήμερα. Να χωρίσουν τον λαό σε «δεξιούς» και «αριστερούς» και να συρρικνώσουν την λαϊκή αντίσταση στα όρια ψευτοϊδεολογικών γκρουπούσκουλων, μπαχαλάκηδων και μικρής εκλογικής, μόνο, βάσης «αριστερών» μετώπων.

Όλα αυτά που βιώνουμε και που έρχονται στην χώρα μας συμβαίνουν εν μέσω μιας μοναδικής ως προς το εύρος, το βάθος και τις διαλυτικές προεκτάσεις κρίσης του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος.

Όλες οι βεβαιότητες που ξέραμε καταρρέουν και τα διεθνή δεδομένα αλλάζουν με τέτοια επιτάχυνση που θυμίζουν την δεκαετία των μεγάλων ανατροπών 1910-1920 του προηγούμενου αιώνα, ή τα χρόνια του μεσοπολέμου το ’30.

Όμως, η σημερινή εποχή είναι ακόμα πιο κοσμοϊστορική και σε λίγο μόνο με τραγικό Λόγο θα μπορεί να ερμηνευθεί η πραγματικότητα γιατί ζούμε ένα σχέδιο δημιουργίας μεταλλαγμένων ανθρώπων σε κάθε γωνιά της γης: «Ολόκληρα έθνη ρημάζονται, εδάφη κατακτούνται, επανακαθορίζεται η παγκόσμια γεωγραφία, γκρεμίζονται τα τείχη για τα χρήματα», όπως αναφέρει στο μήνυμά του ο εξεγερμένος Υποδιοικητής Μάρκος, από τα βουνά του νοτιοανατολικού Μεξικού, στον λαό της Χιλής που συγκρουόταν με τις νεοφιλελεύθερες επιλογές στους δρόμους τον περασμένο Οκτώβριο.

Τα θεμελιώδη πρότυπα του ευρωπαϊκού πολιτισμού που ίσχυαν για 5 αιώνες έχουν τελειώσει. Όπως εκμυστηρεύθηκε ένας χρηματιστής σε συντάκτη των Financial Times, «Ξέχνα το 1929, εδώ έρχεται Μεσαίωνας».

Το νέο Μάτριξ που στήνεται γύρω μας είναι τελείως διαφορετικό από ό,τι γνωρίζουμε από την ιστορία. Οι «ναζί» που μας απειλούν δεν είναι κάποιοι «εθνικοί ηγέτες» που εποφθαλμιούν τα σύνορά μας αλλά μια απρόσωπη υπερεθνική ελίτ, και οι κουΐσλινγκ τους που μας δυναστεύουν δεν είναι οι παλαιάς κοπής «φασίστες», αυτοί είναι οι πιο γελοίοι τζουτζέδες ανάμεσά τους, αλλά εκείνοι που επιλέγονται για την ιδιαίτερη πρόσβασή τους στο παγκόσμιο τραπεζιτικό κεφάλαιο.

Ο ουσιαστικός δεσμός μεταξύ καπιταλισμού και έθνους-κράτους άρχισε να σπάει το 1945 και σήμερα το διεθνές σύστημα ολοκληρώνει αυτή την επιλογή.

Εμείς, αν θέλουμε να υπερασπίσουμε την πατρίδα μας, την ιστορία μας, την αξιοπρέπειά μας χωρίς δισταγμούς, για να μην γίνει το 2012 η χρονιά των σκοτεινών μακελειών, για να μην γίνει η εξολόθρευσή μας ολοκληρωτική, πρέπει να πιστέψουμε κάτι ανάλογο με αυτό που είπε ο Ίωνας Δραγούμης σε κάθε Έλληνα τον προηγούμενο αιώνα: «Εσύ, μόνος σου μπορείς να δραπετεύσεις από το Μάτριξ»! Κάντο τώρα, το 2012, γιατί το μέλλον που μας υπόσχονται είναι ένας έρημος τόπος.

Λεωνίδας Χ. Αποσκίτης

Συγγραφέας-Δημοσιογράφος,
HELLENIC NEXUS, τ.59, ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2012