Με δύο ακόμα σφαίρες στον αυχένα

Του Νίκου Ι. Καραβέλου

Η ανακοίνωση του καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού θεάτρου Δημήτρη Λιγνάδη, να δώσει το όνομα της μεγάλης ηθοποιού Ελένης Παπαδάκη σε αίθουσα του θεάτρου Ρεξ, προκάλεσε την αντίδραση του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών.

Η Ελένη Παπαδάκη, ως γνωστόν, δολοφονήθηκε από δύο μέλη του Ε.Α.Μ., τον λεγόμενο Καπετάν-Ορέστη και κάποιον Μακαρώνα, αμφότερους εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου και ενδεχομένως όργανα, όπως πολλοί άλλοι την εποχή εκείνη, της Βρετανικής Μυστικής Υπηρεσίας.
Η άγρια δολοφονία της, ακόμα κι αν δεν έγινε με τσεκούρι (όπως είχε αποφασίσει ο Καπετάν-Ορέστης, αλλά με δύο σφαίρες στον αυχένα, όπως αποφάσισε τελικά ο Μακαρώνας), έπαιξε ρόλο στη μεταστροφή της κοινής γνώμης, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, σε βάρος του ΕΑΜ, κάτι που επεδίωκαν διακαώς οι Εγγλέζοι.

Εν πάση περιπτώσει, την κτηνώδη δολοφονία τής μεγάλης τραγωδού, χρεώθηκε δικαίως ή αδίκως η αριστερά.
Σωστή η απόφαση του κου Λιγνάδη και μάλιστα αργοπορημένη, καθώς η Ελλάδα της το οφείλει.
Παρά ταύτα, το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών (ΣΕΗ) με μία απρεπή ανακοίνωση διαφώνησε.
Να σημειωθεί ότι οι δύο εγκληματίες δολοφόνοι της Ελένης Παπαδάκη εκτελέστηκαν, ο δε Νίκος Ζαχαριάδης, θεώρησε την άγρια δολοφονία της μεγάλης ηθοποιού απλή «υπερβασία» και σημείωσε ότι, παρά το γεγονός ότι το ΚΚΕ δεν είχε δώσει εντολή βιαιοτήτων «Φυσικά οι πράξεις που κάναν τα μέλη του Κόμματος δημιουργούν ευθύνες και για το ίδιο».

Κατά συνέπεια, από τη στιγμή που δια στόματος του Γενικού Γραμματέα του ΚΚΕ ο φόνος της Ελένης Παπαδάκη, χαρακτηρίστηκε έστω και ως «υπερβασία», τούτο σημαίνει ότι η Ελένη Παπαδάκη, ελλείψει οιουδήποτε σε βάρος της στοιχείου, ήταν αθώα.
Η άρνηση συνεπώς του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών καθιστά την ανακοίνωσή του τουλάχιστον κακοήθη.
Στα όσα ήδη έχουν γραφτεί, προσθέτουμε και την άποψη του αείμνηστου θεατρανθρώπου Αδαμαντίου Λεμού από το βιβλίο του «Η ουτοπία του Θέσπη-Θεατρικό Οδοιπορικό-Εκδόσεις Φιλιππότη 1989»:

«Για την ιστορία καταχωρώ λίγα τινά γύρω από τούτη την υπόθεση, καθώς το ίδιο κατηγορητήριο αφορούσε εκτός από τον Μιχάλη Ιακωβίδη και δύο άλλους διακεκριμένους ηθοποιούς, την Ελένη Παπαδάκη, πρωταγωνίστρια του Εθνικού Θεάτρου και τον παγκόσμιας φήμης τενόρο της Λυρικής σκηνής Οδυσσέα Λάππα.
Αντιγράφω ένα απόσπασμα από τα επίσημα πρακτικά της συνεδρίασης του ΔΣ του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών, με ημερομηνία 20.10.1944:

Θέμα: Πρόταση διαγραφής Ελλήνων Ηθοποιών που πρόδωσαν τον ιερό αγώνα.
Θλιβερό καθήκον μάς αναγκάζει να μιλήσουμε για τη στάση ορισμένων ηθοποιών, του Μιχάλη Ιακωβίδη, της Ελένης Παπαδάκη και του Οδυσσέα Λάππα, που δεν πρέπει να είναι ούτε Έλληνες, αφού πρόδωσαν τον τίμιο αγώνα, με πράξεις κακές… προτείνω να διαγραφούν από το Σωματείο μας και να στερηθούν κάθε δικαιώματος να εργάζονται στο Ελληνικό θέατρο και παρακαλώ να γίνει για κάθε προτεινόμενο αμέσως συζήτησις και να παρθεί απόφασις.» (Αδαμάντιος Λεμός, Η ουτοπία του Θέσπη-Θεατρικό Οδοιπορικό, Εκδόσεις Φιλιππότη 1989, σελ.249)

Να θυμίσουμε ότι η απόφαση διαγραφής πάρθηκε χωρίς να ακουστούν οι κατηγορούμενοι, τους δόθηκε μόνο η δυνατότητα να προσβάλουν τη Γενική Συνέλευση και την απόφαση της διαγραφής τους. Όμως εντός μηνός, στην πρώτη μεταπολεμική γενική συνέλευση του Σωματείου στο θέατρο Παπαϊωάννου, στις 20.11.1944, μέσα σ’ ένα κλίμα κορεσμένο από το μίσος, επικυρώθηκε η απόφαση διαγραφής τους με αλαλαγμούς «ανάξιοι Ελληνες, προδότες» και άλλα παρόμοια.

Να πούμε τέλος, ότι μέλη της Πρωτοβάθμιας Επιτροπής που αποφάσισαν τη διαγραφή της Ελένης Παπαδάκη ήταν ο Σπύρος Πατρίκιος (Πρόεδρος), ο Θεόδωρος Μορίδης (Αντιπρόεδρος), ο Τίτος Βανδής (Γραμματέας) και μέλη ο Μάνος Κατράκης, ο Σπύρος Καψάλης, ο Δημήτρης Καρδαμίτσης και ο Ηλίας Θεοδώρου.

Είναι πρώτοι αυτοί που την κρίσιμη στιγμή εκτέλεσαν ηθικά την Ελένη Παπαδάκη, για να μπορέσουν να την εκτελέσουν αμέσως μετά και φυσικά, τα δύο παραπάνω αιμοσταγή πρωτοπαλίκαρα της Πολιτοφυλακής.

Ο Νίκος Ι. Καραβέλος είναι Δικηγόρος-Συγγραφέας

Πηγή: https://www.epamhellas.gr