Στήνουν σκηνικό πολέμου με την Τουρκία;

Του Δημήτρη Καζάκη

Είναι γνωστές οι δηλώσεις του ανεκδιήγητου πρώην Α/ΓΕΕΘΑ και νυν υπουργού άμυνας άνευ νομιμοποιήσεως, κ. Αποστολάκη, ο οποίος από πέρυσι τον Μάρτιο επιχειρεί να δημιουργήσει κλίμα «ατυχούς» πολέμου με την Τουρκία. «Πόλεμος από ατύχημα,» είναι το δόγμα που έχει υιοθετήσει ο εν λόγω ναύαρχος ε. α., αποδεικνύοντας όχι μόνο το ανύπαρκτο αίσθημα ευθύνης, αλλά και το τραγικά χαμηλό επίπεδο που χαρακτηρίζει τους επικεφαλής των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων. Όχι μόνο τώρα, αλλά εδώ και χρόνια.

Χαρακτηριστικό προϊόν της προαγωγής όχι των αξιότερων από το σώμα των μονίμων στελεχών, αλλά των αθλιότερων. Εκείνων δηλαδή που δεν διαθέτουν καμιά, μα καμιά ηθική αναστολή να υπηρετήσουν ως yes men τις πολιτικές ηγεσίες του δωσιλογισμού και του ξεπουλήματος της πατρίδας.

Παρεμπιπτόντως, ο μοναδικός «ατυχής» πόλεμος στην ιστορία της Ελλάδας, ήταν ο ελληνοτουρκικός πόλεμος του 1897. «Πόλεμος από ατύχημα, που καμιά πλευρά δεν ήθελε…» τον είχε χαρακτηρίσει ούτε λίγο, ούτε πολύ, ο στρατηλάτης του εν λόγω πολέμου και διάδοχος του ελληνικού θρόνου, Κωνσταντίνος. Μόνο που αυτός ο «ατυχής» πόλεμος, σκηνοθετήθηκε από τους μεγάλους προστάτες και δανειστές της Ελλάδας μόνο και μόνο για να της επιβάλλουν τον αποικιοκρατικό Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο το 1898.

Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε ασμένως και η κ. Μπακογιάννη, η οποία δήλωσε ευθαρσώς: «Έχω ζήσει προκλήσεις της Τουρκίας πολλές. Δεν είχε φτάσει ποτέ η Τουρκία σε τόσες δηλώσεις όπως κάνει σήμερα. Δεν είχαν γίνει ποτέ τόσες δηλώσεις για αποφυγή κρίσεως όπως γίνονται σήμερα» συνέχισε η πρώην υπουργός Εξωτερικών και παρότρυνε όλους: «Σε αυτό το θέμα, τουλάχιστον σε αυτό το θέμα, οφείλουμε εμείς οι Έλληνες να είμαστε όλοι μία γροθιά».

«Οφείλουμε να είμαστε ενωμένοι μπροστά σε ένα πρόβλημα το οποίο μεγεθύνεται και -Θεός φυλάξοι- δεν ξέρω αν μπορεί να καταλήξει σε μια ανεπιθύμητη, ενδεχομένως και απ’ τις δυο πλευρές, αλλά τυχαία κρίση» ήταν η δραματική προειδοποίηση της Ντόρας Μπακογιάννη.

Όταν οι κυβερνώντες πολιτικοί μιας χώρας επικαλούνται τον Θεό για να εναποθέσουν τις τύχες των πολιτών της, τότε ετοιμαστείτε για τα πολύ χειρότερα.

Καταρχάς, θα πρέπει να επισημάνουμε ότι «πόλεμος από ατύχημα» δεν υπάρχει. Ούτε μπορεί να υπάρξει. Ο πόλεμος είναι άσκηση πολιτικής με άλλα μέσα, όπως έγραφε ο Κλαούζεβιτς και συνιστά προϊόν εκτεταμένης και εξαιρετικά πολύπλευρης προετοιμασίας σε βάθος χρόνου.

Οι προκλήσεις και οι δηλώσεις αποτελούν μέρος προετοιμασίας κλίματος πολεμικής αναμέτρησης, αλλά δεν προκαλούν πολέμους. Ούτε ατυχήματα. Αν ήταν έτσι, γιατί η προκλητικότατη κατάρριψη του Κ. Ηλιάκη ανοικτά της Καρπάθου δεν προκάλεσε πόλεμο;

Ο Κ. Ηλιάκης σκοτώθηκε στις 23 Μαΐου του 2006 κατά τη διάρκεια αερομαχίας στα ανοικτά της Καρπάθου. Επισήμως, ο θάνατός του αποδόθηκε σε «ατύχημα» που προήλθε από «ανθρώπινο λάθος» του Τούρκου πιλότου με τον οποίο ενεπλάκη σε αερομαχία. Η κατάρριψη του ελληνικού F-16 γιορτάστηκε από την τουρκική πολεμική αεροπορία ως επιτυχία, ενώ η έρευνα απέδειξε ότι δεν ήταν και τόσο τυχαία.

Γιατί λοιπόν δεν έγινε πόλεμος τότε; Γιατί δεν έγινε πόλεμος στα Ίμια το 1996; Γιατί δεν έγινε πόλεμος με την έξοδο του Σισμίκ στο Αιγαίο το 1987; Γιατί δεν έγινε πόλεμος με την ελληνοτουρκική κρίση του «Χόρα» το 1976… Κι ας μην ξεχνάμε το κυριότερο. Γιατί δεν υπήρξε ελληνοτουρκικός πόλεμος με τον Αττίλα 1 και 2 στην Κύπρο;

Υπήρξε πλήθος από «Ατυχήματα» και προκλήσεις, ακόμη και ανοικτές στρατιωτικές ενέργειες της Τουρκίας, που δεν προκάλεσαν ελληνοτουρκικό πόλεμο. Γιατί; Διότι δεν το ήθελαν οι ελληνικές κυβερνήσεις και φυσικά οι μεγάλοι μας εταίροι και σύμμαχοι, που πάντα είχαν τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο.

Τι είναι εκείνο που μας έχει οδηγήσει τόσο κοντά σ’ έναν «πόλεμο από ατύχημα» με την Τουρκία; Δηλαδή σ’ έναν «πόλεμο» που δεν θα τον θέλει καμιά πλευρά;

Αν το σκεφτεί κανείς το μόνο που έχει αλλάξει είναι το γεγονός ότι η αμυντική θωράκιση της χώρας, αλλά και η αποτρεπτική ισχύς των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων έχει συρρικνωθεί δραστικά. Κι αυτό λόγω πολιτικής επιλογής.

Από την άλλη, η Ελλάδα μετεξελίσσεται σε προκεχωρημένη βάση επιχειρήσεων για τις ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ, του Ισραήλ και φυσικά το ΝΑΤΟ. Οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις χάνουν τον όποιο αυτοτελή ρόλο διέθεταν μέσα στη Συμμαχία και ενσωματώνονται όλο και περισσότερο στις επιχειρησιακές ανάγκες μιας εκτεταμένης στρατιωτικής κατοχής στα Βαλκάνια, το Αιγαίο, την Ανατολική λεκάνη της Μεσογείου.

Σε λίγο δεν θα υπάρχουν ελληνικές ένοπλες δυνάμεις ούτε καν τύποις. Θα υπάρχουν μικτές μονάδες με τα Σκόπια, την Αλβανία, την Βουλγαρία υπό την διοίκηση των Αμερικανών και του ΝΑΤΟ. Μόνο η Τουρκία του Ερντογάν επιμένει να διατηρεί τον πολιτικό και επιχειρησιακό έλεγχο των δικών της ενόπλων δυνάμεων. Κι αυτό αποτελεί ένα ακόμη αγκάθι των σχέσεων της με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ.

Το δόγμα του «πολέμου από ατύχημα» δεν είναι παρά μια ακόμη αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Δεν είναι παρά η προετοιμασία του εδάφους για ένα πολεμικό επεισόδιο άγνωστης έκτασης από προβοκάτσια. Μια προβοκάτσια που προετοιμάζουν μεθοδικά οι ίδιες οι ΗΠΑ και οι εντολοδόχοι τους στην περιοχή.

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι αυτές τις μέρες βρέθηκε στην Κύπρο ο Βοηθός Υφυπουργός Εξωτερικών αρμόδιος για Ευρωπαϊκές και Ευρασιατικές Υποθέσεις των ΗΠΑ Μάθιου Πάλμερ. Γνωστό «γεράκι» της αμερικανικής επεκτατικής πολιτικής.

Ο εν λόγω κύριος δήλωσε με νόημα: «Δυστυχώς η Κύπρος παραμένει διαιρεμένη, αλλά οι ΗΠΑ παραμένουν δεσμευμένες στην επανένωση του νησιού ως μια διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία. Συνεχίζουμε να υποστηρίζουμε σθεναρά την υπό τα Ηνωμένα Έθνη διαδικασία των διαπραγματεύσεων. Θέλουμε να δούμε το νησί επανενωμένο και θέλουμε να το δούμε αυτό να συμβαίνει το συντομότερο δυνατό.»

Οι δηλώσεις αυτές και η κινητικότητα των ΗΠΑ αυτή την εποχή μοιάζει σε πολλά με την ανάλογη κινητικότητα του Κίσινγκερ παραμονές του Αττίλα στην Κύπρο το 1974.

Άλλωστε όπως έχει ομολογήσει η ίδια η αμερικανική πολιτική, η εισβολή της Τουρκίας ήταν αναγκαία προκειμένου να επιβληθεί η διχοτόμηση του νησιού, που επίσημα αποκαλείται «διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία».

Οι Έλληνες πολιτικοί και στρατιωτικοί, όπως και το 1974, έχουν λάβει τις εντολές τους. Κι έτσι έχουν αρχίσει να δημιουργούν κλίμα για να τρομοκρατήσουν τους Έλληνες πολίτες με το ενδεχόμενο ενός «πολέμου από ατύχημα», από τον οποίο να είστε απολύτως βέβαιοι ότι θα μας σώσουν αυτοί που κυρίως τον σχεδιάζουν, δηλαδή οι ΗΠΑ.

Και μόλις μας σώσουν από τον πόλεμο οι φίλοι, σύμμαχοι και εταίροι από την Ουάσιγκτον, θα δείτε πόσο ευγνώμονες θα είμαστε ως έθνος κι ως λαός με την οριστική διχοτόμηση της Κύπρου, με την συνδιοίκηση του Αιγαίου, την συνδιαχείριση της Θράκης, κοκ. Θυμηθείτε τι μας στοίχησαν τα Ίμια το 1996. Τι μας στοίχισε το ευχαριστώ τους Αμερικάνους του κ. Σημίτη. Το γκριζάρισμα όλων των βραχονησίδων του Αιγαίου και κυρίως την ανατροπή των συσχετισμών δύναμης στη θάλασσα σε βάρος του ελληνικού πολεμικού ναυτικού.

Άλλωστε, όταν ένας λαός καταντήσει να τρέμει έναν «πόλεμο από ατύχημα» μία και μόνη μπορεί να είναι η κατάληξη: ο εθνικός και εδαφικός ακρωτηριασμός της πατρίδας του. Με συναινετικούς και οικειοθελείς όρους. Όπως το 1897.

Ο Δημήτρης Καζάκης είναι πρόεδρος του Ε.ΠΑ.Μ.

Πηγή: https://www.epamhellas.gr