Επικίνδυνες συνεχείς υποχωρήσεις

Του Απόστολου Διαμαντή

Με τον σύμβουλο εθνικής ασφαλείας του Ντόναλντ Τραμπ, τον στρατηγό Ρόμπερτ Μακάστερ, να βρίσκεται από την Κυριακή στην Άγκυρα και τον αμερικανό ΥΠΕΞ Ρεξ Τίλερσον να καταφθάνει εσπευσμένα εκεί, γίνεται ηλίου φαεινότερον πως η τουρκική επιθετικότητα δεν είναι καθόλου τυχαία και συσχετίζεται προφανώς με ανταλλάγματα που δίνονται ώστε να σταματήσει η τουρκική επέμβαση εναντίον των Κούρδων στη Συρία.

Δεν είναι επίσης διόλου τυχαία η παρέμβαση της Τουρκίας στην ελληνοσκοπιανή διένεξη στο πλευρό των Σκοπίων, ούτε και η πρόσφατη διαπραγμάτευση Κοτζιά: όλα δείχνουν έντονες αμερικανικές πιέσεις, ώστε αφενός να βελτιωθούν οι σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας και επίσης να λάβει η Τουρκία κάποια στρατηγικά πλεονεκτήματα στο Αιγαίο και τα Βαλκάνια, δίνοντας χώρο υπέρ των ΗΠΑ στη Συρία.

Η Τουρκία φαίνεται να εκμεταλλεύεται τη συγκυρία, αλλά και την υπεροπλία της, κερδίζοντας θέσεις στρατηγικές στο Αιγαίο. Μεγάλο τμήμα των ανατολικών θαλασσίων συνόρων μας είναι υπό τουρκικό έλεγχο και εκτεθιμένα σε εισβολή, η επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων πλέον απαγορεύεται de facto, η εκμετάλλευση κοιτασμάτων είναι υπό μόνιμη τουρκική απειλή και η κυβέρνηση δείχνει εντελώς αμήχανη.

Η Ελλάδα, εξαιτίας του δυσμενούς συσχετισμού στρατιωτικών δυνάμεων με την Τουρκία, εξαιτίας αρνητικών γεωπολιτικών όρων και αδυναμίας χάραξης μιας σταθερής εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής-ούτε καν Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας δεν έχουμε, όπως οι περισσότερες χώρες- βρίσκεται αυτή τη στιγμή στην δυσάρεστη θέση να ασκεί πολιτική κατευνασμού έναντι της Τουρκίας. Πάντα όμως, πολιτικές κατευνασμού, που δεν συνδέονται με σχεδιασμό ανατροπής των αρνητικών δεδομένων, οδηγούν σε ένταση της επιθετικότητας του εχθρού και σε αύξηση των απαιτήσεών του.

Και όχι μόνον αυτό: οι προοπτικές που διαγράφονται για τα επόμενα χρόνια δεν είναι καθόλου ευχάριστες, καθώς η Τουρκία σχεδιάζει πλήρη υπεροχή σε στρατηγικά όπλα μεγάλου βεληνεκούς, σε αεροπορική ισχύ, σε αεράμυνα και σε ναυτικό. Επιπλέον, η Ελλάδα έχει να αντιμετωπίσει- μάλιστα υπό καθεστώς πτώχευσης και αμφισβήτησης του πολιτικού της προσωπικού-και αποδυνάμωση του εθνικού της ιστού, καθώς βρίσκεται εκτεθιμένη σε ανεξέλεγκτες ροές μουσουλμανικών πληθυσμών.

Επομένως, η ελληνική θέση έναντι των τουρκικών απαιτήσεων είναι δυσχερής. Απαιτείται να κερδηθεί χρόνος και ταυτόχρονα άμεσος εξοπλιστικός σχεδιασμός, ώστε να αντιστρέφεται ο αρνητικός συσχετισμός. Αλλά για να γίνει κάτι τέτοιο απαιτείται πολιτική πρωτοβουλία, πολιτική βούληση που δεν είναι καθόλου βέβαιον ότι υπάρχει, καθώς δίνεται προτερειότητα στα ζητήματα της οικονομίας, τα οποία όμως δεν είναι ξεκομένα από τα ζητήματα ασφάλειας και κυριαρχίας.

Η Ελλάδα βρίσκεται σε μια πολύ επικίνδυνη εθνική φάση. Θα πρέπει αυτή τη στιγμή να κερδηθεί κάποιος χρόνος, να ομαλοποιηθεί άμεσα η κατάσταση στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό και βεβαίως- το σπουδαιότερο- να διαμηνυθεί τόσο προς τις ΉΠΑ όσο και προς την ΕΕ- πως δεν υπάρχει καμία περίπτωση να υποχωρήσει σε μια ταπεινωτική συμφωνία με τα Σκόπια, δίνοντας το όνομα και μη λαμβάνοντας απολύτως τίποτα, πέραν των υποσχέσεων.

Η Ελλάδα πρέπει να αντιδράσει δυναμικά, όπως έκανε και στο κυπριακό πρόσφατα και να αρνηθεί τις επικίνδυνες υποχωρήσεις και τους συνεχείς συμβιβασμούς. Έχει διπλωματικά όπλα να χρησιμοποιήσει, αρκεί να βρεθεί τρόπος συνεννόησης μεταξύ των κομμάτων και σύνδεσης της πολιτικής τάξης με την απαίτηση του λαού να μην δοθεί το όνομα Μακεδονία στα Σκόπια, μια κίνηση που από μόνη της, ανεξαρτήτως συντάγματος συνιστά θεμελίωση του σκοπιανού επεκτατισμού και αλυτρωτισμού.

Ο αλυτρωτισμός αυτός μόνον στο όνομα θεμελιώνεται, δεν είναι συνταγματικό ζήτημα και εάν ικανοποιηθεί στο σημείο αυτό θα αποτελέσει εφαλτήριο διεκδικήσεων, εναντίον ελληνικών εδαφών, στο άμεσο μέλλον.

Πηγή: tvxs, μέσω http://teleytaiaexodos.blogspot.gr/