Χαμένα νοήματα του σήμερα κοιτώντας την παλιγγενεσία του 1821

Του Γιώργου Γιαγκίδη

Βρισκόμαστε ενώπιον μιας κοινωνίας που ολοκληρώνεται κουνώντας γαλανόλευκα σημαιάκια με άδειο για εκείνη περιεχόμενο, μέσα σε μια έκσπερμάτωση κούφιου μιλιταρισμού. Η ημερήσια ατζέντα θέτει υψηλότερα τον επόμενο αποχωρήσαντα από το Master Chef ή Survivor και το ΄΄κουμπούρι΄΄ του Ιβάν Σαββίδη, παρά τον μεγάλο κίνδυνο του τουρκικού ιμπεριαλισμού ή την 8ετή ήδη μετατροπή της Ελλάδας επισήμως σε προτεκτοράτο της Δύσης, μέσω της έλευσης των μνημονίων στο Καστελόριζο το 2010.

Όμως που ο μιμητισμός ή έστω μια έμπρακτη έμπνευση από τη δράση μιας χούφτας ανθρώπων που γύρισαν τον κόσμο ανάποδα και ελευθερώσαν μια ολόκληρη χώρα;

Βέβαια το παραμύθι έχει δράκους πολλούς:

Έναν εμφύλιο πόλεμο μεταξύ των Ελλήνων της εποχής, από τους πιο αιματηρούς όλων των εποχών, τον επίσημο κλήρο που προκαλούσε δολιοφθορές και ήταν εναντίον της επανάστασης, τις μεγάλες δυνάμεις που διαδραμάτισαν καθοριστικό ρόλο (βλέπε ναυμαχία Ναυαρίνου) έτσι ώστε να περάσουν ευκολότερα στον έλεγχο τους την νεότευκτη τότε Ελλάδα, τους Φαναριώτες και άλλα σπουδαία.

Ωστόσο δεν πρέπει να υποβαθμίζεται λεπτό ο ρόλος της ελληνικής επανάστασης στο ρου της ιστορίας.

Ηταν η σπουδαία συνέχεια στον αυτοπροσδιορισμό και απελευθέρωση των λαών:

Η Ελληνική Επανάσταση τρίτη κατά σειρά μετά την αμερικανική και γαλλική επανάσταση, ελάχιστα χρόνια έπειτα, για να ακολουθήσουν Ισπανία, Ιταλία και Γερμανία.

Είχαμε λοιπόν τη γέννεση μιας νέας Ευρώπης.

Μια Ελληνική Επανάσταση απέναντι στο κυρίαρχο δόγμα της εποχής με τον ευρύτατο αποκιοκρατισμό και τα σοφίσματα των διάφορων Μέττερνιχ της εποχής, ώπου βλέπανε στις επαναστάσεις έλλειψη νομιμότητας και αστάθεια στη γεώσφαιρα, καθώς έτσι θιγόντουσαν τα συμφέροντα της αστικής κάστας τους.

Ο Γερμανό-αυστριακός Μέττερνιχ που έλεγε πως κάποιος συγκεκριμένος λαός για να υπάρξει, θα πρέπει πρώτα να αναγνωριστεί από τους άλλους. Δηλαδή οποιαδήποτε εθνική ύπαρξη εξαρτάται από εξωγενείς δυνάμεις, παρά στο εαυτό της, σε ένα μπαράζ αφόρητης εξάρτησης από τις μεγάλες δυνάμεις.

Ο Γέρος του Μοριά Θεώδορος Κολοκοτρώνης μας έλεγε πως η γενιά των Ελλήνων που θα μας ξεχάσει, θα πάψει και να υπάρχει.

Ο πατριωτισμός και ανάγκη για ελευθερία των Ελλήνων βρίσκεται σε συνεχή ύπνωση μετά από το αγωνιστικό διάλλειμα που κορυφώθηκε το 2015.

Το ότι η συντηρητική πατριδοκαπηλεία της δεξιάς και ο άκρατος, τυφλός και ημιμαθής διεθνισμός επ΄αμοιβής της νεο - αριστεράς του Ν. Θεοδωρίδη, Μαϊλη,Κατρούγκαλου και Π. Κωσταντίνου βάλλουν κατά της επανάστασης θα πρέπει να μας βάζει σε σκέψη, αλλά κυρίως να μας εξοπλίζει με δύναμη, γιατί ύφισται σήμερα να καταστρέφουν τα ιερά και τα όσια των λαών στο παιχνίδι της παγκοσμιοποίησης των ολιγαρχών του κόσμου.

Γιατί όσο και να εξετάσει το ζήτημα κανείς, βλέπει πως αυτή η άκρατη παγκοσμιοποίηση δεν εξυπηρετεί παρά τα συμφέροντα της αστικής τάξης, του κεφαλαίου και θίγει όσο τίποτε άλλο ακόμα και αυτό που λέμε ταξικό ζήτημα.

Είναι η καταστροφή των λαών.

Ναι! Τελικά οι γνήσιοι κλέφτες και αρματωλοί μας νικήθηκαν εν ζωή από τους πολιτικάντηδες της εποχής, όπως έπαθε ο Θ. Κολοκοτρώνης στη φυλακή μαζί με τον Πλαπούτα, ωστόσο αυτό δεν αλλάζει το νόημα και την αξία της επανάστασης τότε.

Το πως κάποιοι επιβουλεύτηκαν την επανάσταση όπως κάνανε και στην εποποιία ΄΄40 επί του ΕΑΜ και βρέθηκαν σε κραταιές θέσεις δεν υποβαθμίζει την ιστορικά τεράστια αξία του 1821.

Γιατί βαθιά μέσα σε εσάς και εμένα, στον απλό και τίμιο λαό της καθημερινότητας, οι αγωνιστές του τότε και η όλη δόξα, θα παραμένουν για πάντα η αμβροσία που θα γαλουχεί τα παιδιά μας, όπως οι αρχαίοι μύθοι του Ηρακλή.

Στη λαϊκή συνείδηση δηλαδή, το πιο ασφαλές από όλα τα κριτήρια είναι και θα είναι οι ήρωες μας σε όλο το πέρασμα των αιώνων.

Τα θέλω μας δεν είναι μακριά αν κοιτάξουμε πίσω στο ΕΑΜ και τη ΠΕΕΑ της Κυβέρνησης του Βουνού στην ελεύθερη τότε Ελλάδα της εθνικής παλλαϊκής ενότητας.

Γιατί για κάτι τέτοιο πρόκειται, για έναν αληθινό μύθο.