Το μαρτύριο της σταγόνας για έναν λαό !

Του Γιώργου Αναλυτή

Εάν κάποιος επιθυμεί να αναλύσει τη σημερινή κατάσταση στη χώρα μας και να προσπαθήσει να συγκεκριμενοποιήσει κάποια πράγματα καταλήγοντας  σε χρήσιμα συμπεράσματα, οφείλει να ακολουθήσει ορισμένα βήματα, ξεκινώντας από τις πολιτικές αποφάσεις του παρελθόντος και τα αποτελέσματα τους.

Όλες οι κυβερνήσεις , από το 2010 και μετά, μας λένε ότι δεν θα υπάρξουν νέα μέτρα και μετά από κάθε ‘’αξιολόγηση’’, θα βγούμε από το μνημόνιο.

Τον προηγούμενο μήνα έκλεισε η τρίτη αξιολόγηση από τους θεσμούς.

‘’ Το 2018 θα είναι η χρονιά εξόδου από τα μνημόνια και θα πετύχουμε το πρωτογενές πλεόνασμα και το ρυθμό μεγέθυνσης της οικονομίας που μας ζητούν οι δανειστές ‘’, μας λέει η κυβέρνηση.

Σε τι είδους ‘’μετα-μνημονιακό καθεστώς’’ θα βρεθεί η χώρα  μετά τον Αύγουστο, εφόσον κλείσει η τέταρτη αξιολόγηση του υφιστάμενου τρίτου μνημονίου;     Εύλογο ερώτημα που θα περίμενα να απαντήσουν με ειλικρίνεια οι πολιτικοί και οι οικονομολόγοι.

Το 2018 δεν είναι το έτος που τελειώνουν τα μνημόνια, όπως το παρουσιάζει η κυβέρνηση, αλλά μια φάση μετάβασης , τα χαρακτηριστικά της οποίας θα κρίνουν την τέταρτη αξιολόγηση.   Κι αυτό επειδή όλα τα μεγάλα θέματα (τραπεζικό σύστημα, προώθηση ιδιωτικοποιήσεων, υποθήκευση όλης της δημόσιας περιουσίας και το δημόσιο χρέος) παρακάμφθηκαν από την τρίτη αξιολόγηση και εντάσσονται στην τέταρτη.   Με άλλα λόγια, οι προγραμματισμένες δεσμεύσεις και υποχρεώσεις μας, προς τους δανειστές , τύποις μόνο δεν θα ονομάζονται    ‘’μνημονιακές ‘’  

Χρέος και χρηματοπιστωτική στήριξη.

Οι Ευρωπαίοι εταίροι δεν έχουν καμία διάθεση για ένα τέταρτο χρηματοδοτικό πακέτο στήριξης της Ελλάδας.  (αυτό θα ήταν ομολογία αποτυχίας του τρίτου μνημονίου,  γι αυτό δε λένε κακό λόγο για την Ελληνική κυβέρνηση).  Η άλλη επιλογή είναι οι αγορές, με τις οποίες αυξάνεται το δημόσιο χρέος, αφού αγορές σημαίνει νέα δάνεια.  Πάντως το δημόσιο χρέος , για το οποίο άνοιξε για την Ελλάδα ο δρόμος των μνημονίων, συνεχίζει να αυξάνεται σε απόλυτες αξίες και ως ποσοστό του ΑΕΠ , φτάνοντας κατά τις κυβερνητικές εκτιμήσεις τα 318 δις ευρώ το 2017 και 332 δις το 2018, κινούμενο  στα ύψη του 180% του ΑΕΠ.   Αρκεί να θυμηθούμε ότι το 2010 το ύψος του ήταν 312 δις ανερχόμενο τότε στο 146% του ΑΕΠ.  Στο μεταξύ είχαμε προχωρήσει και στη διαγραφή 120 δις ευρώ με το PSI.  (να γελά ή να κλαίει κανείς ; )

Γι αυτούς τους λόγους θα πάμε και σε τέταρτη αξιολόγηση και θα είναι το μαρτύριο σταγόνας για τον ελληνικό λαό , ο οποίος θα βομβαρδίζεται από τα ΜΜΕ με τα κλισέ πλέον  ερωτήματα :  ‘’ θα κλείσει η αξιολόγηση; Θα πάρουμε τη δόση; ‘’  , ως επαίτες των εταίρων μας.

Υπάρχει άλλος δρόμος ;

Είναι αντιληπτό ότι η πορεία κάθε επιχείρησης αλλά και κάθε οικογένειας εξαρτάται από χρηματοδότηση και κατ επέκταση από τη ρευστότητα που θα διαθέτει έτσι ώστε να ανταποκριθεί στις βραχυπρόθεσμες υποχρεώσεις και την αξιοπρεπή επιβίωση.

Οι εποχές αλλάζουν και η διεκδίκηση ζωτικού χώρου και ανεξαρτησίας, περνά μέσα από περίπλοκα οικονομικά συστήματα όπου ο δυνατότερος είναι και ο ανταγωνιστικότερος. Όχι αυτός που προσφέρει φθηνό εργατικό δυναμικό αλλά αυτός που παράγει υπεραξία.

Υπεραξία δε σημαίνει ότι αγοράζω 100 και πουλάω 150. Είναι καταρχήν προϊόν πολιτισμού, ιστορίας, γνώσης και αγροτικής παράδοσης. Τα προϊόντα αυτά δεν αντιγράφονται εύκολα.

Σκεφτήκατε ποτέ γιατί το 68% του παρθένου ελαιόλαδου μας, εξάγεται χύμα στην Ιταλία και επανασυσκευάζεται για να εξαχθεί ακριβότερο με Ιταλική ετικέτα;  Το πιο ανησυχητικό είναι ότι την ίδια στιγμή που η χώρα μας έχει εγκλωβιστεί από τις επιλογές και τις ποσοστώσεις της Ε.Ε. , γειτονικές χώρες, όπως η Τουρκία υλοποιούν το όραμά τους με οργανωμένο σχέδιο για την ανάδειξή τους, σε περιφερειακή δύναμη σε γεωγραφικές ζώνες , όπως τα Βαλκάνια και η Μέση Ανατολή.

Έχουμε μια απατηλή και ιδιότυπη ΚΑΤΟΧΗ, με κυβερνήσεις όχι τοποτηρητών τύπου Κούσλινγκ, Τσολάκογλου και ιδιαίτερα Ι. Ράλλη, ούτε τύπου Επιτρόπου, του Ράιχ υπό τον γκαουλάιτερ, αλλά υποτελείς, ασυνεπείς – και αναξιόπιστες κυβερνήσεις, που κρατάει μέχρι τώρα, οκτώ χρόνια!

Τα περισσότερα κόμματα κι όχι μόνο τα «μνημονιακά», αλλά και άλλα όπως το ΚΚΕ , αμφισβητούν την ύπαρξη κατοχής στην παρούσα κατάσταση και αρκούνται στην «επιτροπεία», για να μη μειωθεί προφανώς η βαρύνουσα «αξία» της γερμανικής κατοχής, κατά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο, στον οποίο είχε παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο.

Ναι, είναι αλήθεια ότι τώρα δεν είχαμε εκτελέσεις, έχουμε όμως αυτοκτονίες! Αυτοκτονίες όμως είχαμε και στη ναζιστική κατοχή, όπως αυτή του Αττίκ και της Πηνελόπης Δέλτα!… και για τους ίδιους λόγους: την κατάθλιψη, το αδιέξοδο, την αξιοπρέπεια!

Τι πρέπει να κάνουμε για την απελευθέρωσή μας ώστε να είμαστε κυρίαρχο και ανεξάρτητο κράτος…

-Δεν αναγνωρίζουμε το παράνομο χρέος και απαιτούμε μονομερώς την διαγραφή του. Με ρηματική διακοίνωση προς τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ μέσω του Γενικού του Γραμματέα, η Ελλάδα ανακοινώνει προς τη διεθνή κοινότητα ότι καταγγέλλει το παράνομο χρέος, ως απόρροια καταναγκασμού, εκβιασμών και σωρευτικής απάτης και σταματά άπαξ δια παντός την αποπληρωμή στο σύνολό του, βάσει των άρθρων 48-52 της Σύμβασης της Βιέννης του ΟΗΕ, αναφορικά με το Δίκαιο των Συνθηκών. Τα άρθρα αυτά προβλέπουν την ακύρωση μιας συνθήκης, εφ’ όσον χρησιμοποιήθηκε δόλος, υπήρξε σφάλμα, απειλή κατά εκπροσώπου του κράτους κλπ.

Επίσης, διότι οι δανειακές συμβάσεις και τα απορρέοντα από αυτές μνημονιακά μέτρα έρχονται σε πλήρη αντίθεση τόσο με το πρωτογενές δίκαιο της Ε.Ε. περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όσο και των αντίστοιχων προβλέψεων του διεθνούς δικαίου και του ΟΗΕ κτλ.

– Καταγγέλουμε τις κυβερνήσεις εξαπάτησης, προδοσίας, παρανομίας και συνεργασίας με τις δυνάμεις οικονομικής κατοχής και θεωρούμε τις κυβερνητικές και νομοθετικές πράξεις τους ΑΚΥΡΕΣ ως ανυπόστατες και όσες δικαστικές αποφάσεις εμπίπτουν σ’ αυτές, ακυρώσιμες (πλειστηριασμοί, «νομιμότητα» μνημονίων, ΕΝΦΙΑ  κλπ.).

– Αποχωρούμε,  από την Οικονομική και Νομισματική Ένωση (ΟΝΕ) και επανερχόμαστε σε ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ , ταυτόχρονα κάνουμε χρήση του άρθρου 50 για αποχώρηση από την Ε.Ε.

Αυτά είναι από τα πρώτα βήματα που πρέπει να κάνουμε για μια πραγματικά Ελεύθερη Ελλάδα. 

Κι επειδή κάποιοι με ρωτούν ποιος θα τα κάνει όλα αυτά, τους απαντώ:  Εμείς, ο λαός !

Αν εμείς οι ίδιοι δεν κοιτάξουμε κατάματα την πραγματικότητα και που βαδίζουμε, δεν θα βγούμε ποτέ από την κρίση.  Και όχι μόνο την οικονομική κρίση, αλλά κυρίως την κρίση ταυτότητας του πολιτισμού μας και της αξιοπρέπειας μας.

Ο Γιώργος Αναλυτής είναι μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του Ε.ΠΑ.Μ.

Πηγή: https://epamhellas.gr/