Το ευρώ εκ κατασκευής επιβάλει αντιδημοκρατικούς και
αυθαίρετους περιορισμούς στις Κυβερνήσεις, στην άσκηση της Δημοσιονομικής
Πολίτικης, και όχι μόνον, με στόχο την ανάπτυξη κάθε Χώρας.
Ως αποτέλεσμα αυτού του γεγονότος οι Κυβερνήσεις και οι
Κοινωνίες καθίστανται υπόδουλες του Τραπεζικού Κεφαλαίου.
Σε ένα τέτοιο σύστημα, δεν ελέγχεται από τους Τραπεζίτες η
Κυβέρνηση και η ιδιωτική παραγωγή, αλλά κάθε σφαίρα της πολιτιστικής ζωής μιας
κοινωνίας και ενός Έθνους.
Κάθε τι πολιτιστικό άγρια καταπατάται.
Κάθε επιστημονική αντίληψη, που είναι αντίθετη προς την
κυριαρχία του ευρώ, καταπολεμάται ως λαϊκίστικη, αντιδημοκρατική αλλά κυρίως
παράνομη, με την βοήθεια της Δικαιοσύνης, που οι λαϊκές κατακτήσεις κρίνονται
παράνομες. Ας προσέχουν οι Δικαστές.
Είναι ένα σύστημα που στο κέντρο του δεν έχει τον άνθρωπο
αλλά τα κέρδη των Τραπεζών.
Αυτός είναι ο Πολιτισμός της Ευρωζώνης, βαρβαρισμός του 19ου
αιώνα, στον 21ο αιώνα. Τι ντροπή...
επιτρέψαμε να γίνει!
επιτρέψαμε να γίνει!
Το μήνυμα από την Ιταλία πρέπει να εκληφθεί ως επιστροφή
στα Εθνικά Νομίσματα, στην αποκατάσταση του επικυρίαρχου κράτους, που αποσκοπεί
στην πλήρη απασχόληση, και έτσι το εμπόριο μεταξύ των Λαών της Ευρώπης δεν
είναι ένας εξοντωτικός αγώνας πλουτισμού μέσω πανευρωπαϊκής λιτότητας, αλλά επωφελές,
με την έννοια της ειρηνικής συνεργασίας των Ευρωπαϊκών Λαών.
Το Εθνικό Νόμισμα απελευθερώνει τους Λαούς από κάθε πολιτικό
εκβιασμό.
Το Εθνικό Νόμισμα επαναφέρει την Πολιτική στους Λαούς να
αποφασίσουν το μέλλον τους, και παίρνει από τα χέρια των Βρυξελλών, από τους
Τραπεζίτες και την πολιτική τους ελίτ, που δεν απολογούνται πουθενά, την
δυνατότητα αυτοί να αποφασίζουν για μας.
Με το Εθνικό Νόμισμα όλες οι πολιτικές απόψεις έχουν θέση σε
σχέση με την πολιτική που το ευρώ έχει επιβάλει, όπου αριστεροί, δεξιοί,
κεντρώοι, σοσιαλιστές, κομμουνιστές, φασίστες έχουν γίνει ένας άθλιος σωρός,
αφού μια πολιτική έχουν αποδεχτεί να ασκούν, την Λιτότητα.
Με το Εθνικό Νόμισμα, οι νέοι δημοκράτες συντηρητικοί που
επιθυμούν μικρή κυβέρνηση και μια οικονομία που θα έχει κυρίαρχη θέση ο
ιδιωτικός τομέας κάλλιστα μπορούν να ασκήσουν την πολιτική τους.
Οι σοσιαλιστές που επιθυμούν ισχυρό δημόσιο τομέα, με το
εθνικό νόμισμα, μπορούν να εφαρμόσουν την πολιτική τους.
Η νέα αριστερά, που θα προκύψει με το εθνικό νόμισμα, γιατί
αυτό πού εμφανίζεται ως αριστερά σήμερα είναι νεοφιλελεύθερο εξαπτέρυγο του
άκρατου συντηρητισμού πια, μπορεί να εισηγηθεί την μετάβαση στο σοσιαλισμό
χωρίς κανένα εμπόδιο.
Το Εθνικό Νόμισμα προσφέρει όλες αυτές τις ευκαιρίες και ο
Λαός θα είναι το κυρίαρχο σώμα και δύναμη που θα αποφασίσει.
Δεδομένων αυτών είναι αναγκαία η σύμπραξη όλων μας για την
δημιουργία ενός Πανεθνικού και Παλλαϊκού Μετώπου για την επιστροφή στο Εθνικό
Νόμισμα και μετά το Εθνικό Νόμισμα με την Δημοκρατία θα αφήσει κάθε πολιτική να
ανθίσει.
Μας ενώνει όλους, ότι το χρήμα θα το εκδίδει το επικυρίαρχο
Κράτος και δεν αποφασίζουν γι αυτό απρόσωπες αγορές. Αυτός ο βαρβαρισμός πρέπει
να τελειώσει στην Ευρώπη και στην Ελλάδα.
Δεν υπάρχει δε καμιά δικαιολογία για την μη συστράτευση. Το
Εθνικό Νόμισμα μας ενώνει όλους, και μετά την επιβολή του, θα μας χωρίσει
Δημοκρατικά στην άσκηση κάθε επιθυμητής πολιτικής.
Διαδώστε το.
*Ο Σπύρος Στάλιας είναι οικονομολόγος PhD
Μια ερμηνεία του Ιταλικού ΟΧΙ
Reviewed by Διαχειριστής
on
Τρίτη, Δεκεμβρίου 06, 2016
Rating:
Δεν υπάρχουν σχόλια: